LOGINShare
บทที่ 33 ต้องมีอะไรผิดพลาดตรงไหน [1]
Last Updated:
2025-06-09 18:22:06“ท่านล้อข้าเล่นใช่หรือไม่เจ้าคะท่านหมอ” หนิงเซียนได้แต่นอนนิ่งดวงตาเหม่อลอย นางก็อุตส่าห์หาวิธีหลีกหนีแทบตาย สุดท้ายทุกอย่างมันก็ดำเนินไปตามเรื่องอยู่ดี ต้องมีอะไรผิดพลาดตรงไหนไม่เข้าใจเลยสักนิดเดียว หรือว่านี่เป็นชะตากรรมที่ถูกกำหนดให้ต้องตายเช่นนั้นหรือ
“หลังจากนี้ไปจนถึงอายุครรภ์สามเดือน อนุหนิงห้ามทำงานหนักโดยเด็ดขาด อายุครรภ์ยังน้อยอาจจะทำให้แท้งบุตรได้โดยง่าย ที่สำคัญห้ามแช่น้ำพุร้อนไปจนกว่าจะคลอดนะขอรับ” ท่านหมอต้วนที่ถูกคนหิ้วปีกขึ้นรถม้ามากลางดึก ได้ตรวจร่างกายอนุคนงามอย่างละเอียดก็พบว่านางได้ตั้งครรภ์จริง ตามที่เหลียงอ๋องบอกไว้ก่อนหน้าที่จะได้เข้ามาตรวจ
“แช่น้ำพุร้อนก็ไม่ได้หรือเจ้าคะ” แม้แต่น้ำพุร้อนที่นางชื่นชอบก็ยังถูกสั่งห้ามหรือนี่ หนิงเซียนชีวิตเจ้าช่างอาภัพยิ่งนัก
“ไม่ได้ ๆ ครรภ์ยังอ่อนนักจะมีผลต่อการเจริญเติบโตของเด็ก อีกทั้งบ่อน้ำพุที่ว่านั้นอาจมีฤทธิ์กำมะถันน้ำควรเลี่ยงจะดีกว่า การแช่น้ำร้อนนานก็ไม่ดี ที่สำคัญน้ำมันขุ่นมองไม่เห็นท่านอาจจะลื่นล้มหรือเป็นลมระหว่างลงแช่ก็ได้ ช่วงตั้งครรภ์ก็พักไว้ก่อนเถิด” ท่านหมอรีบห้ามปรามทันควัน พร้อมกับอธิบายถึงผลเสียที่ตามมา หากนางยังดื้อดึงจะลงแช่น้ำพุร้อน
“ข้าเข้าใจแล้วเจ้าค่ะท่านหมอ” หญิงสาวเบ้ปากหน้างอทันทีที่ไม่สามารถแช่น้ำได้ดั่งใจอีกต่อไป ทว่าการมีคนคนหนึ่ง อยู่ในตัวนางมันช่างมหัศจรรย์ยิ่งนัก ในท้องของนางได้มีอีกหนึ่งชีวิตเพิ่มเข้ามา เป็นครอบครัวให้นางต้องปกป้อง แม้ตอนนี้จะยังไม่เป็นรูปร่างแต่ถ้าเมื่อเติบโตขึ้น เขาคงจะมีรูปโฉมเหมือนกับบิดาไม่มีผิด เดี๋ยวนะ! เหมือนบิดาหรือ ต้องเหมือนนางสิถึงจะดี
“เด็กคนนี้เป็นทายาทเหลียงอ๋อง เป็นผู้ที่จะมาสืบทอดตำแหน่งอ๋องรุ่นต่อไป ท่านยิ่งควรต้องระวังตนเองให้ดี ข้าไม่รบกวนแล้วเชิญพักผ่อนเถิด” การที่เขากล่าวเตือนมิใช่เพื่อจะตำหนิแต่อย่างใด แต่อยากให้นางตระหนักถึงฐานะในตอนนี้ หากข่าวเรื่องการตั้งครรภ์ไปถึงหูบุคคลภายนอกเมื่อใด อันตรายก็ย่อมจะตามมาเช่นกัน
“ขอบคุณท่านหมอที่กล่าวเตือนเจ้าค่ะ” นางต้องดูแลเด็กคนนี้ให้ดีอยู่แล้ว มิใช่เพราะเขาเป็นบุตรที่เกิดจากอ๋องผู้สูงศักดิ์ แต่ว่าเขาคือบุตรของนางต่างหาก ในเมื่อมาถึงขั้นนี้แล้วนางจะไม่ยอมดื่มยาแท้งบุตร
หลังจากท่านหมอออกไป ก็ถึงคราวที่นางจะได้พักผ่อนตามคำแนะนำเสียที ความเมื่อยล้าจากการเดินขึ้นเขา หนิงเซียนจึงได้ผล็อยหลับอย่างรวดเร็ว ไม่ทันเห็นใครคนหนึ่งตามเข้ามาเพื่อดูอาการ เหลียงอ๋องได้แต่เฝ้ามองคนที่หลับไปแล้วด้วยสายตาอ่อนโยน หากผู้ใดได้มาเห็นก็คงไม่คิดว่า นี่จะใช่ท่านอ๋องจอมโหดจริงหรือ
ผ่านไปกว่าหนึ่งชั่วยาม(2 ชั่วโมง) ร่างบางที่หลับจนเต็มอิ่มก็ได้เริ่มขยับตัว แม้ตาจะยังไม่ยอมลืมขึ้น ทว่าจมูกที่เวลานี้ไวต่อการรับรู้กลิ่นมันกำลังทำงานอย่างเต็มที่ จมูกรั้นเริ่มขยับดมหาที่มาของกลิ่นเหม็นเจ้ากรรมทันที
แต่เมื่อนางลืมตาขึ้นก็พบว่าตนเองนอนหลับหนุนแขนสามีตัวร้าย มิหนำซ้ำทั้งขาแขนยังก่ายคนตัวโตไว้แน่น ความใกล้ชิดที่ไม่ทันตั้งตัว ทำเอาหนิงเซียนต้องรีบยกมือขึ้นปิดจมูกแทบไม่ทัน ตอนนี้นางเข้าใจที่มาของกลิ่นเหม็นนั่นแล้ว ร่างบางขยับตัวให้เบาที่สุด ถอยห่างคนที่กำลังนอนหลับไปจนถึงปลายเตียง แต่ว่าความเหม็นก็ยังไม่จางหายไปอยู่ดี ถ้าขืนนางยังอยู่ตรงนี้มีหวังได้อาเจียนเป็นแน่
Latest chapter
เหตุใดตัวร้ายถึงเอาแต่คลั่งรักข้า ตอนพิเศษ มู่หลางผู้พ่ายแพ้ [4]
“ไฉฉือหยุดความคิดของเจ้าเดี๋ยวนี้” คำพูดจากปากสาวเจ้าไม่ค่อยจะเข้าหู มู่หลางพยายามข่มกลั้นความโกรธของตนเองอย่างสุดความสามารถ“พวกเจ้าเป็นอันใดกัน น่ารำคาญยิ่งนัก จะไปไหนก็ไป” หลังจากเขากับภรรยาแอบฟังมู่หลางพูดคุยอยู่นาน ได้จังหวะเหมาะจึงแสร้งทำเป็นไม่พอใจไล่คนทั้งสองไปที่อื่นเสีย“ขออภัยพ่ะย่ะค่ะท่านอ๋อง กระหม่อมขอเวลาสักครู่พ่ะย่ะค่ะ” หากวันนี้ตกลงกันไม่เข้าใจ เห็นทีว่าไฉฉือคงต้องได้ยืดเวลากลับบ้านไปหาท่านป้าแล้ว“ไม่ต้อง อีกสองวันค่อยกลับมาทำหน้าที่ของเจ้า ไปแก้ปัญหาให้จบ อย่าให้ข้าเห็นเช่นนี้อีก” เหลียงเฟิงตวาดเสียงดุ ความจริงแล้วเขาก็อยากจะเล่นงิ้วต่อ แต่ภรรยาสุดที่รักกลับให้เขารีบจบบทบาทเจ้านายอารมณ์ร้ายนั่นเสีย ช่างน่าเสียดาย“ขออภัยอีกครั้งพ่ะย่ะค่ะ กระหม่อมจะไม่ให้เกิดขึ้นอีก” องครักษ์หนุ่มสำนึกผิดที่ตนทำให้นายเหนือหัวต้องรำคาญใจ ทั้งที่วันนี้ท่านอ๋องกับหวังเฟยควรจะได้ออกมาทานข้าวนอกอย่างสำราญใจแท้ ๆ กายหนาหันกลับไปคว้ามือเล็กคนข้างกาย พาอีกฝ่ายขึ้นชั้นสามไปอย่างรวดเร็ว“ว๊าย! พี่มู่เดี๋ยวก่อนเจ้าค่ะ” ไฉฉือร้องทัดทาน มือบางรวบเก็บชุดส่วนบนไว้แน่น ยิ่งพี่มู่ของนางดึงแรงเพียงใด
เหตุใดตัวร้ายถึงเอาแต่คลั่งรักข้า ตอนพิเศษ มู่หลางผู้พ่ายแพ้ [3]
“เป็นอะไรไปไฉฉือ” หนิงเซียนเอ่ยถามขึ้น เมื่ออีกฝ่ายเอาแต่ก้มหน้าก้มตาเดินผิด ๆ ถูก ๆ“นายหญิงเจ้าคะ ให้ข้ากลับเถอะเจ้าค่ะ คนมองเต็มเลย สงสัยข้าน้อยแต่งตัวประหลาด” หญิงสาวกระซิบกระซาบเสียงเบา ตั้งแต่นางพาเข้าในโรงเตี๊ยม ก็ถูกผู้คนจับต้องตลอดทางเดิน ทำให้นางไม่เป็นตัวของตัวเองเท่าใดนัก“เป็นเพราะเจ้างดงามพวกเขาจึงได้มอง ไปกันเถอะ ไม่มีอะไรต้องกลัว ไม่อยากเจอพี่มู่ของเจ้าหรือ”“พี่มู่อยู่ที่นี่หรือเจ้าคะ” เมื่อนายหญิงเอ่ยชื่อพี่ชายที่แสนดี หญิงสาวก็หูผึ่งขึ้นมาทันที หลงลืมความอายไปชั่วขณะ“ใช่แล้ว ไปกันเถอะ” มู่หลางจงจำไว้ที่เจ้าพูดว่าจะไม่แต่งงานน่ะ ข้าจำคำนั้นขึ้นใจเชียวละ หุ หุเพราะหลายครั้งที่นางได้ยินคำนี้ออกจากปากองครักษ์หนุ่ม หนิงเซียนก็เฝ้ารอวันที่มู่หลางจะพลาดพลั้งบ้าง ส่วนมากคนพูดเช่นนี้ก็มักจะไม่พ้นผิดไปจากที่พูดเสียทุกรายมู่หลางหายใจฟึดฟัดเมื่อเห็นอีกคนเดินเข้ามาด้านในโรงเตี๊ยม วันนี้ไม่รู้ว่าท่านอ๋องคิดอะไรอยู่ ถึงได้ออกมานั่งรอหวังเฟยที่โต๊ะด้านนอก แทนที่จะเปิดห้องพิเศษเหมือนทุกครั้งไป นั่นใครสั่งใครสอนให้แต่งกายประหลาดเช่นนั้น เดินทีกระโปรงเปิดเปลือยไปถึงขาอ่อน แต่งมายั่
เหตุใดตัวร้ายถึงเอาแต่คลั่งรักข้า ตอนพิเศษ มู่หลางผู้พ่ายแพ้ [2]
“น้องสาวทางสายเลือดหรือไม่” ตรงส่วนนี้ที่นางรู้สึกสงสัย ก็ไหนมู่หลางเคยบอกว่าไม่มีครอบครัวแล้วอย่างไร เหตุใดถึงได้มีน้องสาวโผล่มาได้“ไม่ ๆ เจ้าค่ะ ข้าน้อยเป็นเพียงบุตรสาวคนข้างบ้านพี่มู่ แต่ว่าเติบโตมาด้วยกันจึงสนิทกันเจ้าค่ะ” หญิงสาวรีบชี้แจงให้นายหญิงคนงามเข้าใจ นางและพี่มู่ห่างกันตั้งหกปี แม้จะเคยสนิทสนมกันมาก ทว่าเมื่อโตขึ้นพี่มู่กลับเว้นระยะห่าง แม้แต่เคยเล่นกอดคอกันเมื่อตอนเด็ก ๆ เขายังสั่งห้ามมิให้เข้าใกล้ ซึ่งนางก็ไม่ค่อยจะเข้าใจสักเท่าใดนัก“จริงหรือ แล้วเขาดูแลเจ้าดีหรือไม่” ที่หนิงเซียนซักถามเช่นนั้น ก็เพราะว่ามู่หลางเป็นคนค่อนข้างจะทึ่มทื่อปากหนักในเรื่องชายหญิง นางก็อยากจะรู้เขาจะมีความรู้สึกพิเศษอะไรกับไฉฉือหรือไม่ สตรีหน้าตาจิ้มลิ้มน่ารักออกปานนี้ ไม่มีความรู้สึกอันใดก็คงจะแปลกไม่น้อย“ดีมากเจ้าค่ะ มีอะไรก็นึกถึงข้ากับท่านแม่ตลอดเลย นี่ก็ห่วงว่าพี่มู่จะหาภรรยาไม่ได้ แก่ไปคงได้อยู่ตัวคนเดียว ท่านแม่จึงให้ข้ามาดูให้เห็นกับตาเจ้าค่ะ” ด้วยความใสซื่อ ไฉฉือจึงพูดออกมาอย่างไม่มีปิดบัง แต่เมื่อถึงตอนนั้น หากเขามีคนรักขึ้นมาจริง นางก็ไม่รู้ว่าตนเองจะทำใจรับได้หรือไม่ ที่ผ่านมาต
เหตุใดตัวร้ายถึงเอาแต่คลั่งรักข้า ตอนพิเศษ มู่หลางผู้พ่ายแพ้ [1]
ไฉฉือสาวน้อยจากหมู่บ้านชนบทยืนชะเง้อคอยาวอยู่หน้าประตูวังอันใหญ่โต นางไม่คิดว่าพี่มู่จะอยู่ดีเกินคาดไปมาก เมื่อได้เห็นกับตาก็สบายใจไปเปลาะหนึ่งที่ผ่านมานางและมารดากลัวว่าเขาจะอยู่อย่างยากลำบาก เงินที่แบ่งปันให้นางกับครอบครัวทุกเดือนก็มากโข แล้วไหนจะมีของฝากราคาแพงอีกมากมาย เพราะแบบนี้มารดาจึงไม่สบายใจ เกรงว่ามู่หลางจะเอาแต่ทำงานหนักไม่รู้จักดูแลตนเอง เงินที่ได้มาก็คงจะส่งให้พวกตนทั้งหมด ด้วยเขามีนิสัยคิดถึงผู้อื่นมากกว่าตนเองเสมอครอบครัวไฉฉือและมู่หลางไม่ได้มีส่วนเกี่ยวข้องกันทางสายเลือดแต่อย่างใด เป็นเพียงเพื่อนบ้านที่ดีต่อกันเท่านั้น ตอนเด็กนางและเขาสนิทกันมาก ในตอนมู่หลางอายุได้สิบหนาวบิดามารดาตายจากด้วยโรคระบาด ไม่มีญาติมิตรคอยดูแล มารดาไฉฉือสงสารจึงได้ส่งเสียเลี้ยงดูราวกับลูกในไส้ สำหรับสายตาของหญิงสาว มารดาออกจะรักมู่หลางมากกว่านางที่เป็นบุตรสาวแท้ ๆ เสียอีกเมื่อเติบโตต่างฝ่ายต่างแยกย้าย ไฉฉือเป็นเพียงสตรีจึงทำได้แค่ช่วยมารดาทำสวนทำไร่อยู่บ้านนอก ส่วนมู่หลางเขาได้เดินทางมาเมืองหลวงเพื่อหางานทำ หลังจากนั้นก็ไม่ได้พบหน้ากันอีกเลย มีเพียงจดหมายพร้อมกับตั๋วเงินแนบมาให้ในทุก ๆ เดื
เหตุใดตัวร้ายถึงเอาแต่คลั่งรักข้า ตอนพิเศษ เสด็จแม่ชอบกินของเผ็ด [3]
เด็ก ๆ สามคน รวมไปถึงมู่หลางนั่งล้อมวงดื่มชากินขนมกันอยู่ศาลาพัก พร้อมกับพูดคุยกันอย่างสนุกสนาน จวนแม่ทัพหยางให้ความเอ็นดูเด็กแฝดเป็นอย่างมาก ฮูหยินหยางอยากให้บุตรชายได้มีบุตรแบบนี้สักคู่ทว่าแต่งงานมาได้สองปีกลับยังไม่มีหลานให้อุ้ม พวกเขาจึงแก้เหงาด้วยการขอท่านหญิงน้อย ท่านอ๋องน้อย มาเล่นที่จวนแม่ทัพในบางครั้งขนมพร้อมกับน้ำชาแสนอร่อยถูกลำเลียงมาวางจนเต็มโต๊ะ ทำเอาเด็ก ๆ ทั้งสามตาลุกวาวอย่างถูกอกถูกใจ มาจวนแม่ทัพทีไรล้วนแล้วแต่มีของอร่อยให้ได้กินจนเต็มคราบแต่เมื่อกลับถึงวังของหวานเหล่านี้จะกินตามใจปากไม่ได้แล้ว เพราะท่านแม่มักจะจำกัดการกินของพวกเขาเสมอ ท่านแม่บอกว่าเด็กกินของหวานไม่ดี ฟันจะผุ ถูกแมลงตัวร้ายกินหมดปาก“เฮ้อ” เด็กหญิงเคี้ยวขนมแก้มตุ่ย นั่งถอนหายใจราวกับมีเรื่องให้หนักใจเป็นหนักหนา กระนั้นก็ยังยกขนมในมือขึ้นกัดเข้าไปอีกคำโต“ไม่สบายตรงไหนหรือพ่ะย่ะค่ะท่านหญิง” หลี่หยุนรีบวางขนมในมือทันที พร้อมกับถามไถ่ด้วยความเป็นห่วง“เราไม่เป็นไร เราแค่กังวลใจ”“ท่านหญิงกังวลใจเรื่องอะไรหรือพ่ะย่ะค่ะ เล่าให้กระหม่อมฟังได้หรือไม่” มู่หลางรู้สึกเป็นห่วง ท่านหญิงเป็นเด็กร่าเริง น้อยนักท
เหตุใดตัวร้ายถึงเอาแต่คลั่งรักข้า ตอนพิเศษ เสด็จแม่ชอบกินของเผ็ด [1]
“หนิงหนิง พี่ทนไม่ไหวแล้ว”กายหนาจับภรรยาหันหน้าเข้าผนังห้องทันที ก่อนจะถลกกระโปรงหญิงสาวขึ้นถึงเอว จากนั้นท่อนเนื้ออันใหญ่โตสอดเข้าผสานเนินสาวอย่างรวดเร็ว อีกทั้งยังออกแรงโยกไปตามอารมณ์ดิบเข้าออกเป็นจังหวะช้าเร็วตามแรงอารมณ์ ไม่แม้แต่จะเล้าโลมให้เสียเวลา“ท่านพี่เดี๋ยวก่อน” หนิงเซียนบัดนี้นางได้ถูกคนตัวโตตอกอัดตนเองเข้ากับผนังอย่างไม่ทันตั้งตัว นางและเขาใช้ชีวิตรักฉันสามีภรรยามานาน จนบุตรแฝดทั้งสองอายุได้สามหนาวแล้ว ทว่าความต้องการของสามีก็มิได้ลดน้อยลงจากเดิม ในบางครั้งออกจะมีความต้องการมากล้นเสียด้วยซ้ำตั้งแต่เจ้าสองแสบเริ่มโต นางและเขาก็มิได้มีเวลาให้กันมากเท่าใดนัก ด้วยบุตรทั้งสองต่างงอแงอ้อนขอนอนด้วยทุกค่ำคืน แม้พวกเขาจะโตมากพอที่จะแยกห้องนอนกันได้แล้ว แต่ก็ยังเกาะติดผู้เป็นมารดาราวกับลูกลิง บิดาผู้หลงบุตรมีหรือจะไม่ยอมตามใจ ผลกรรมทั้งหมดได้ตกมาอยู่ที่เขาแทน“พี่ขอเถอะ ประเดี๋ยวลูกก็คงกลับจากเรียนวิชาดาบแล้ว” เขาอดกินภรรยามาเกือบเจ็ดวันแล้ว เวลานี้ได้โอกาสเหมาะ จึงไม่พลาดที่จะกลืนกินภรรยาสาว ทุกเวลาล้วนมีค่าสำหรับเขา“อ๊ะ! แรงไปแล้วนะเจ้าคะ” หนิงเซียนหัวโยกหัวคลอน เขาไม่ยอมผ่อน
You may also like
พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง
นางสาวซินหยู่148.7K viewsทะลุมิติมาเป็นเศรษฐีนีในยุคโบราณ
ต้าซินซิน10.5K viewsชายาแพทย์เสด็จ : ท่านอ๋องควรดื่มยาแล้ว
จิ้งเยี่ยน59.7K viewsบุรุษมากเล่ห์เช่นท่านหาใช่สามีข้า
ไฉ่เลี่ยงหรง16.9K viewsย้อนเวลารัก องค์รัชทายาท
กุหลาบดิน55 viewsยอดเชฟหญิงฟ้าสั่งลุย
บ้านเขมปัณณ์786 viewsฝ่ามิติพลิกชะตาอ๋องผู้ถูกเนรเทศ
ซินต้งหรูสุ่ย200.5K viewsสะใภ้รองสกุลซ่งผู้ถูกบิดาสามีชิงชัง
28พิจิกาเฉิน3.2K views
