บทที่ 65 เลื่อนขั้น [3]

เมื่อเห็นว่าชายารองและบุตรสาวท่านราชครูเข้ามาถึงโรงครัว เหล่าพ่อครัวแม่ครัวทั้งหลายต่างก็รู้สึกแปลกใจ เพราะไม่ค่อยเห็นเจ้านายจวนใดจะเข้ามาวุ่นวายในโรงครัวให้ตัวเหม็นกันสักเท่าไรนัก จึงไม่แปลกใจที่ทั้งสองจะกลายเป็นจุดสนใจของทุกคนได้

“คารวะชายารอง แม่นางเยว่สือเจ้าค่ะ/ ขอรับ” ทุกคนทำความเคารพกันอย่างพร้อมเพรียง บุตรสาวท่านราชครูพวกตนล้วนเห็นจนชินตาแล้ว จึงรู้จักนิสัยใจคอดีระดับหนึ่ง แต่ชายารองที่ไม่ค่อยออกไปที่ใดมากนัก อีกทั้งตอนเป็นอนุก็อยู่ที่นี่ได้เพียงไม่ถึงเดือนด้วยซ้ำ ทำให้แต่ละคนต้องระวังสำรวมตนเองให้มาก เพราะไม่รู้ว่าตนเองจะไปทำอะไรให้เกิดไปขัดใจเข้า ไม่รู้ว่าจะถูกลงโทษอะไรบ้าง

“ข้าขอยืมตัวแม่ครัวสักคนได้หรือไม่ ข้าอยากจะกินข้าวต้มกุ๊ยน่ะ” หนิงเซียนเอ่ยขึ้นและยิ้มให้อย่างไม่ถือตัว ก่อนจะขอยืมตัวแม่ครัวสักคนมาทำอาหารที่นางอยากกิน เพราะไม่อยากไปรบกวนเวลางานของคนส่วนมาก

“ข้าขออาสาเจ้าค่ะ”  แม่ครัววัยกลางคนก้าวออกมาด้านหน้า นางว่างเว้นจากหน้าที่พอดี จึงเสนอตัวแทนคนอื่นที่เอาแต่ยืนอ้ำอึ้งเพราะลำบากใจ

“เช่นนั้นข้าขอยืมมุมเล็ก ๆ ตรงนั้นก็แล้วกัน” หญิงสาวชี้ไปทางเตาเล็กตรงมุมหนึ่งของโรงครัว ใช้เวลาไม่มากนักจึงไม่จำเป็นต้องใช้เตาใหญ่

หลังจากได้แม่ครัวและพื้นที่ในการทำ หนิงเซียนได้ให้แม่ครัวเตรียมวัตถุดิบตามที่นางบอก กับข้าวที่ใช้ทานคู่กันนางจะทำเพียงแค่สามอย่าง เมื่อได้ครบตามต้องการจึงได้สั่งการต่อ

แม่ครัววัยกลางคนทำตามที่เจ้านายสั่งอย่างไม่ขาดตกบกพร่องแต่อย่างใด โดยเริ่มจากการทำปลากะพงนึ่งซีอิ๊วก่อนเป็นอันดับแรก หลังจากนำปลาที่ทำความสะอาดและบั้งตัวปลาทั้งสองด้านเรียบร้อย วางลงในภาชนะสำหรับนึ่งที่เตรียมไว้

จากนั้นจึงเทน้ำราดที่ได้จากซีอิ๊วขาว น้ำมันงา เหล้าจีน น้ำตาลทรายแดง และน้ำร้อนเข้าด้วยกัน ตักราดลงบนตัวปลา ขั้นตอนสุดท้ายวางเห็ดหอมสด ขิงซอย และพริกชี้ฟ้าแดง ลงบนตัวปลาให้ทั่ว นำไปนึ่งใช้ไฟแรงนานประมาณสองเค่อ (30 นาที)

ระหว่างรอก็หันมาทำอาหารอีกเตาที่ยังว่างเพื่อไม่ให้เสียเวลา อาหารอย่างที่สองก็คือผัดกุยช่ายขาวเต้าหู้หมูสับ เริ่มจากการเจียวกระเทียมจนหอมฟุ้งตามด้วยเต้าหู้เหลืองกับหมูสับ

ปรุงรสด้วยเกลือเล็กน้อย ซีอิ๊วขาว และน้ำตาลทราย ใส่กุยช่ายเติมน้ำเปล่าเล็กน้อยผัดให้เข้ากัน เติมเหล้าจีน และโรยพริกไทยป่นลงไป ก็เป็นอันเสร็จอาหารจานที่สอง หนิงเซียนได้แต่เสียดายที่นี่ไม่มีน้ำมันหอย ไม่เช่นนั้นคงจะชูรสอาหารได้ยิ่งกว่านี้อีกเป็นเท่าตัว

อาหารอย่างสุดท้ายก็คืออาหารจานเด็ดที่ขาดไม่ได้ ผัดผักบุ้ง หากจะให้ทำผัดผักบุ้งไฟแดงก็เกรงว่าแม่ครัวจะตกใจหัวใจวายตายเสียก่อน หญิงสาวจึงสั่งให้ทำผัดผักบุ้งธรรมดาแทน กว่าอาหารทั้งสองอย่างเสร็จปลากะพงนึ่งซีอิ๊วก็สุกพอดี ทำให้เหลือเพียงแค่การต้มข้าวเท่านั้นก็จะได้ทานสมใจ

การทำข้าวต้มก็มิได้ยากอันใด เพียงแค่ใช้ข้าวสารและข้าวเหนียวอย่างละหนึ่งส่วน หลังจากนำข้าวล้างให้สะอาดและพักไว้ให้สะเด็ดน้ำ น้ำที่ต้มจนเดือดด้วยไฟแรงใส่ใบเตยมัดลงไปเพื่อความหอม แล้วจึงเทข้าวที่เตรียมไว้ลงหม้อ

หมั่นคนตลอดเวลาเพื่อป้องกันติดก้นหม้อ ระหว่างรอข้าวสุกหนิงเซียนก็ได้ย้ายตนเองไปนั่งรอที่โต๊ะทานข้าวก่อนแล้ว ยามนี้นางหิวมากเสียจนทานองุ่นหมดไปหลายลูก เหล่านางกำนัลจึงได้ยกอาหารตั้งโต๊ะเสร็จ

“อร่อยมากเลยเจ้าค่ะพี่สะใภ้ ข้าไม่เคยกินข้าวต้มที่อร่อยและหอมขนาดนี้มาก่อนเลย” เยว่สือชมไม่ขาดปาก ไม่เสียดายเลยที่นางทิ้งงานค้นสูตรยา แล้วมาขลุกอยู่เป็นเพื่อนพี่สะใภ้ในระหว่างที่พี่เฟิงไม่ว่างติดภารกิจ

“เช่นนั้นเจ้าก็กินให้เยอะ ๆ” หนิงเซียนคีบเนื้อปลาส่งให้เยว่สือ ในตอนนี้ช่างเรื่องนิยายไปเถิด ต่อไปนี้อะไรจะเกิดก็ให้มันเกิดไป ในเมื่อยังไม่ได้มีเรื่องร้าย ๆ มิใช่หรือ ทุกอย่างกำลังดำเนินไปในทางที่ดี

ในระหว่างที่เจ้านายกำลังทานอาหารเช้าอย่างเอร็ดอร่อย คนในโรงครัวก็ได้รับอานิสงส์ไปด้วยเช่นกัน หลังจากที่แบ่งส่วนของเจ้านายเอาไว้ อาหารก็ยังเหลือมากพอให้พวกเขาได้แบ่งกันชิม หลังจากได้ลิ้มรสก็ได้รู้ว่าข้าวต้มกุ๊ยจะเป็นอีกหนึ่งตำรับที่พวกเขาจะทำกินกันบ่อย ๆ ในยามหน้าหนาว ข้าวร้อน ๆ คู่กับกับข้าวแสนอร่อย ช่างอบอุ่นร่างกายได้ดีนักแล