LOGINShare
บทที่ 1290
Latest chapter
แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย บทที่ 1290
การกระทำนี้เหมือนจะเป็นไปตามสถานการณ์ สายตาของเขาก็ยังมองไปที่เฟิ่งจิ่วเหยียน “ฉะนั้นเจ้าก็ปล่อยให้เซียวฉีลงโทษจั่วเฟิง?” เฟิ่งจิ่วเหยียนเงยหน้าขึ้นมองเซียวอวี้ทันที “ท่านรู้เรื่องทุกอย่างแล้วหรือ?” เซียวอวี้แย้มยิ้ม “ยังมีเรื่องใดปิดบังเราได้?” “แล้วไยท่านยังจะถามอีก?” “เพียงอยากได้ยินเจ้าพูดมากอีกหน่อย” เซียวอวี้เชยคางของบุตรชายคนโตขึ้น “อาหลิ่น เจ้าว่า ช่วงนี้เสด็จแม่ของเจ้าพูดน้อยลงไปมากหรือไม่ มิได้พูดคำหวานกับเสด็จพ่อมานานแล้วด้วย” เขาทำเป็นร้องทุกข์กับบุตรชาย เฟิ่งจิ่วเหยียนทั้งรู้สึกโกรธและขบขัน “เอาล่ะ หากท่านอยากฟัง คืนนี้หม่อมฉันจะพูดให้ท่านฟังดี ๆ ” เอ่ยเสร็จ บุตรองค์เล็กก็ถูกแม่นมอุ้มเข้ามาที่นี่ ร่างกายเล็ก ๆ ถูกห่อด้วยผ้าฝ้ายผืนใหญ่ โผล่มาให้เห็นเพียงศีรษะ เหมือนข้าวห่อไส้เนื้อชิ้นโต เฟิ่งจิ่วเหยียนเดินตรงไปหาเขา คาดไม่ถึงว่าเขาจะยื่นแขนออกมาก่อน แล้วกอดคอเสด็จแม่ไว้ คิ้วเล็ก ๆ สองข้างย่นลง ปากก็พูดพึมพำไม่เป็นภาษา ราวกับบ่นเรื่องการอาบน้ำที่ไม่สบายตัว “รู้สึกไม่สบายตัวหรือ? อย่ากลัว แม่เช็ดตัวแห้งให้เจ้าก
แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย บทที่ 1289
เมื่อมีคนปฏิเสธองค์หญิงใหญ่ต่อหน้าธารกำนัล กลับดึงดูดความสนใจของไทเฮาเฟิ่งจิ่วเหยียนเองก็หันไปมองตามเสียงเห็นเพียงคนผู้นั้นมีท่าทีสงบนิ่ง ราวกับเป็นก้อนหิน ไร้ซึ่งอารมณ์ความรู้สึกใด ๆองค์หญิงใหญ่รู้สึกเหมือนถูกหักหน้า จึงถามอย่างไม่พอใจ“เจ้าชื่ออะไร”คนผู้นั้นมองตรงไปข้างหน้า “ทูลองค์หญิง กระหม่อมมีนามว่า ‘จั่วเฟิง’”เฟิ่งจิ่วเหยียนจำจั่วเฟิงผู้นี้ได้ลาง ๆคนผู้นี้เป็นหนึ่งในทหารยอดฝีมือแห่งค่ายตงต้าของเมืองหลวง แข็งแกร่งเคร่งขรึมน่าเสียดายที่บิดามารดาไม่อยากให้เขาไปที่ชายแดน เขาจึงทำอะไรไม่ได้ จำต้องอยู่เฝ้าที่เมืองหลวงเหล่าทหารที่เข้ามาในวังหลวงวันนี้ ส่วนใหญ่รู้เรื่องดูตัวราชบุตรเขยก่อนหน้านี้ฮองเฮาเคยเรียกพวกเขาเข้าพบ แล้วถามเกี่ยวกับสถานการณ์ในครอบครัว แต่งงานแล้วหรือไม่ กอปรกับองค์หญิงใหญ่ไปที่ค่ายหทาร รับชมการแสดงยุทธ์บ่อย ๆจุดประสงค์คืออะไร ต่างก็กระจ่างชัดทว่า ก็มีส่วนน้อยที่จิตใจแน่วแน่ไม่วอกแวก ใส่ใจแต่เรื่องฝึกซ้อม ไร้ความสนใจต่อเรื่องอื่น เฉกเช่นจั่วเฟิงผู้นี้เขาคิดว่าที่ต้องเข้าวังหลวงเพราะมีเรื่องสำคัญจนกระทั่งได้ยินองค์หญิงใหญ่กล่าวถึงราชบุตรเขย
แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย บทที่ 1288
รุ่ยอ๋องรู้สึกผิดจนไม่กล้าสบตาหร่วนฝูอวี้ตรง ๆเขาหยิบเสื้อตัวนอกมาคลุม ปกปิดร่องรอยบนร่างกาย พยายามโกหกอย่างลองเชิง“คือ…ข้ากลัวว่าจะใช้งานไม่ได้ จึงเตรียมไว้ให้ตัวเองน่ะ”หร่วนฝูอวี้หัวเราะออกมาทันที“เช่นนั้นหรือ”นางเทยาออกมาเม็ดหนึ่ง แล้วจับยัดเข้าปากของรุ่ยอ๋องอย่างป่าเถื่อน“เช่นนั้นอย่าให้เสียของ ขอข้าดูหน่อยว่าฤทธิ์ยานี้เป็นอย่างไร”รุ่ยอ๋องรีบจับข้อมือนางไว้ แย่งเม็ดยามา แล้วถอนหายใจอย่างช่วยไม่ได้“เอาล่ะ ข้าบอกความจริงก็ได้ มันคือยาคลุมกำเนิด”เมื่อหร่วนฝูอวี้ได้ยินคำนี้ ก็ระเบิดทันที“ให้ตายเถอะ! นี่ท่านบังอาจกินของพรรค์นี้หรือ? ข้าก็ว่าทำไมไม่เห็นตั้งครรภ์เสียที ที่แท้ท่านก็แอบเล่นตุกติกนี่เอง!”ด้วยอารมณ์โกรธ นางจึงเขวี้ยงขวดยาคลุมกำเนิดทิ้งรุ่ยอ๋องเสียดายอย่างมากยานี้แพงนะหร่วนฝูอวี้บีบคอเขาอย่างชำนาญ ด่าทอด้วยความโมโห“คนชั่วช้าอย่างท่าน! ชดใช้ลูกมาให้ข้าเดี๋ยวนี้!“คิดจะเอาเปรียบข้าโดยไม่ต้องเสียอะไรสินะ!“หากวันนี้ไม่สั่งสอนท่านสักหน่อย ท่านก็คงไม่รู้จักหลาบจำ!”นางบีบคอรุ่ยอ๋องจนหน้าคล้ำเขียวรุ่ยอ๋องพูดติด ๆ ขัด ๆ “เจ้า…เจ้าคิดจะฆ่า…สามีตัวเอ
แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย บทที่ 1287
ซ่งหลีมองเฟิ่งเวยเฉียง——ภรรยาที่เขาเฝ้าปกป้องมาโดยตลอด ในใจรู้สึกเหมือนสูญเสียอะไรบางอย่างไป“ไม่ว่าอย่างไร เจ้าไม่ควรปิดบังข้า”ข้อนี้ เขาผิดหวังมากเฟิ่งเวยเฉียงน้ำตาไหล ดูน้อยใจอย่างยิ่ง“ข้ารู้ เรื่องนี้ข้าผิดเอง“แต่สถานการณ์ยังไม่แน่นอน ข้าตัดสินใจไม่ได้“เดิมข้าตั้งใจว่า จะรอจนกว่าได้รับจดหมายตอบกลับจากพี่หญิง ค่อยปรึกษาท่านอีกที“ท่านพี่ ท่านอย่าเกลียดข้าเพราะเรื่องนี้ ได้หรือไม่? พี่หญิงมีฝ่าบาท ส่วนท่านแม่ไม่ได้มีบุตรเพียงคนเดียว มีเพียงท่าน ท่านเท่านั้นที่ให้ใจทั้งหมดแก่ข้า“มีเพียงท่านที่จะไม่ทิ้งข้าไปไหน ใช่หรือไม่?”น้ำเสียงขอร้องอ้อนวอนของนาง ทำให้ซ่งหลีใจอ่อน ซ่งหลีหันหน้าหนี ทอดสายตามองไปที่อื่น“เจ้ายังเป็นเวยเฉียงของข้าหรือไม่?”ยังคงเป็นเวยเฉียงผู้ใสซื่อบริสุทธิ์ ในสายตามีแต่เขาอยู่หรือไม่?เฟิ่งเวยเฉียงตอบกลับไปอย่างมั่นใจ“แน่นอน ข้าไม่เคยเปลี่ยน“ท่านพี่ ท่านยังเป็นสามีของข้าเสมอ“แม้นข้าจะเป็นประมุขแคว้น วังหลังก็จะมีท่านเป็นพระสวามีคนเดียว“เรื่องนี้ข้าทำไม่ถูกต้อง แต่นั่นก็เป็นเพราะข้ารักท่านมากเกินไป ข้ากลัวว่าจะเสียท่านไป”สิ้นเสียง นางเป็
แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย บทที่ 1286
ในจดหมายที่เขียนมาให้เฟิ่งจิ่วเหยียนนั้น เวยเฉียงเอ่ยถึง เรื่องที่แคว้นหนานฉีเจรจาขอคูเมืองสี่แห่งกับแคว้นซีหนี่ว์ แคว้นซีหนี่ว์ยังลังเลไม่ตกปากรับคำ นั่นเป็นเพราะว่าไม่อยากเพิ่มความแข็งแกร่งทางชายแดนตะวันตกให้แคว้นหนานฉีอย่างง่าย ๆนางกล่าวอย่างชัดเจน หากตนเองได้เป็นประมุขแคว้น เรื่องแรกที่จะทำ ก็คือการมอบคูเมืองสี่แห่งให้แก่แคว้นหนานฉีทันทีเมื่อเซียวอวี้อ่านจดหมายฉบับนี้ ก็กล่าวอย่างแฝงความนัย“น้องสาวของเจ้า ตั้งแต่ได้ความทรงจำคืนกลับมา ก็ดูฉลาดขึ้น”เฟิ่งจิ่วเหยียนไม่คัดค้าน“พรสวรรค์ในการเป็นฮองเฮาที่ตระกูลเฟิ่งปลูกฝังไว้ แน่นอนว่าต้องมีสมองด้วย มิเช่นนั้นจะมีจุดยืนในพระราชวังต้องห้ามได้อย่างไร?“เวยเฉียงมีความเฉลี่ยวฉลาดบ้าง หม่อมฉันกลับอุ่นใจ นั่นหมายความว่านางสามารถปกป้องตัวเองได้”นัยน์ตาของเซียวอวี้ลุ่มลึก “แม้ว่าจะคิดประสงค์ร้ายมาถึงเจ้า ก็ไม่ถือสาหรือ? เหตุใดนางต้องการพาเฉียวเอ๋อร์ไปด้วยให้ได้ คงไม่มีทางที่เจ้าจะเดาสาเหตุไม่ได้ นางต้องการ แต่กลับอยากให้เจ้าขจัดอุปสรรคให้นาง”แววตาของเฟิ่งจิ่วเหยียนหนักอึ้งนางมองมาที่เซียวอวี้ตรง ๆ“เป็นพี่น้องแท้ ๆ ไม่จำเป็นต้อง
แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย บทที่ 1285
เพียงประโยคสั้น ๆ ของเฟิ่งหมิงเซวียน ทำให้นายท่านเฟิ่งเบี่ยงเบนเพลิงโทสะได้สำเร็จ จากการเปรียบเทียบแล้ว รู้สึกว่าบุตรชายคนโตยังพอใช้ได้ทว่า จำต้องยอมให้แก่ความชราอายุของนายท่านเฟิ่งในตอนนี้ แทบจะไม่ใช่คู่ต่อสู้ที่สมน้ำสมเนื้อของเฟิ่งหมิงเซวียนเลยเฟิ่งหมิงเซวียนทำงานโม่เต้าหู้จนเกิดพละกำลังมหาศาล จับกุมนายท่านเฟิ่งไว้อย่างแน่นหนานายท่านเฟิ่งถูกบุตรชายจับแขนไขว้หลังกดไว้กับกำแพง ด้วยท่วงท่าแสนอัปยศ“สารเลว! ข้าเป็นบิดาของเจ้านะ! นี่เจ้ากล้าลงมือกับข้าหรือ ไม่กลัวฟ้าผ่าหรือไร!” นายหญิงเฟิ่งไม่คาดหวังว่านายท่านเฟิ่งจะสั่งสอนบุตรได้ จึงรีบผลักเฟิ่งเหยียนเฉินกลับเข้าไปในบ้านรอจนนายท่านเฟิ่งสงบลง เฟิ่งหมิงเซวียนถึงได้ปล่อยเขาออกนายท่านเฟิ่งกลับมาในครั้งนี้ นอกจากสั่งสอนบุตรชายคนโตที่กระทำผิดแล้ว ยังเพื่อมาขอโทษตระกูลโจวด้วยเขาอบรมสั่งสอนบุตรได้ไม่ดี จึงต้องมีคำอธิบายแก่ตระกูลโจวอย่างไรย่อมต้องนึกใจเขาใจเรา หากเปลี่ยนเป็นบุตรสาวของเขาถูกครอบครัวสามีทำร้ายจนตาย เขาคงไม่ยอมจบง่าย ๆ เด็ดขาดดังนั้น นายท่านเฟิ่งจึงแวะไปยังจวนตระกูลโจวก่อนคนตระกูลโจวคาดการณ์ไว้ว่านายท่านเฟิ่งจ
แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย บทที่ 1284
นายหญิงเฟิ่งรู้สึกกังวลเกี่ยวกับเฉียวเอ๋อร์ หลานสาวของนางจริง ๆทันทีที่นางเห็นเฟิ่งจิ่วเหยียน นางก็พูดขอร้องทันที“ฮองเฮา เฉียวเอ๋อร์เป็นบุตรสาวแท้ ๆ ของเหยียนเฉิน เหยียนเฉินเสียภรรยาไปแล้ว ฮองเฮาจะทรงทำใจพรากบุตรสาวจากเขาไปอีกได้อย่างไรเพคะ“ขอฮองเฮาและฝ่าบาทโปรดถอนคำสั่งด้วยเพคะ!”ขณะที่นายหญิงเฟิ่งกำลังจะคารวะ เฟิ่งจิ่วเหยียนก็ห้ามนางเอาไว้“ท่านเข้าใจผิดแล้ว ที่เวยเฉียงรับเฉียวเอ๋อร์เป็นบุตรบุญธรรม ไม่ใช่คำสั่งของข้าหรือฝ่าบาท แต่เป็นคำขอของพี่ใหญ่ต่างหาก”“เป็นไปไม่ได้! เหยียนเฉินจะ...” นายหญิงเฟิ่งไม่อยากจะเชื่อทว่าจิ่วเหยียนไม่มีทางโกหกนางใจนางเต็มไปด้วยความกังวล“ฮองเฮา หากนี่เป็นการตัดสินใจของเหยียนเฉินจริง ๆ หม่อมฉันกังวลว่าเขาจะคิดสั้นเพคะ!”ไม่มีใครเข้าใจบุตรชายไปมากกว่ามารดาความกังวลของนายหญิงเฟิ่งนั้นมิได้เกินจริงเลยเฟิ่งจิ่วเหยียนสั่งให้คนไปที่จวนพลทหารทันทีสุดท้ายเป็นอย่างที่นายหญิงเฟิ่งคิดจริง ๆเมื่อพวกอู๋ไป๋ไปถึง เฟิ่งเหยียนเฉินก็กินยาพิษไปแล้วโชคดีที่ไปทันเวลา ท่านหมอทำให้เฟิ่งเหยียนเฉินอาเจียนออกมา และให้เขากินยา ทำให้เขากลับจากประตูผีมาได้น
แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย บทที่ 1283
เหตุผลที่เฟิ่งเวยเฉียงอยากจะพาเฉียวเอ๋อร์ไปด้วยนั้นเรียบง่ายมาก“พี่หญิง พี่ใหญ่ไม่มีทางดูแลเฉียวเอ๋อร์ได้แน่“ข้าเป็นอาแท้ ๆ ของเฉียวเอ๋อร์ ย่อมต้องดีต่อนาง“อีกทั้งข้ากับท่านพี่ไม่อาจมีลูกได้ ข้าเองก็อยากมีลูกซักคนเช่นกัน”เฟิ่งจิ่วเหยียนสีหน้าเคร่งขรึม“เฟิ่งเหยียนเฉินว่าอย่างไร เขาเห็นด้วยหรือไม่”เมื่อพูดถึงเรื่องนี้เฟิ่งเวยเฉียงก็โมโห“หลายวันมานี้เขาเอาแต่เหม่อลอย ยังคิดจะส่งเฉียวเอ๋อร์ให้ตระกูลโจวอีกด้วย“นายหญิงโจวผู้นั้นเต็มใจรับหลานนอกไปเลี้ยง ทว่าใต้เท้าโจวกับคนตระกูลโจวกลับต่อต้าน“วันนั้นเฉียวเอ๋อร์ถูกพวกเขา ‘ผลักไปผลักมา’ ข้ามองแล้วสงสารยิ่ง“ดังนั้นข้าจึงบอกพี่ใหญ่ไปเลยว่า ให้เขายกเฉียวเอ๋อร์ให้ข้าไปเลี้ยง“เขาตอบตกลงทันที แทบจะอยากให้ข้าพาเฉียวเอ๋อร์ไปเดี๋ยวนั้นด้วยซ้ำ”เฟิ่งจิ่วเหยียนสีหน้าดำคล้ำทว่านางยังรู้สึกว่าเรื่องนี้ไม่เหมาะสมอยู่ดี“ให้ข้าคิดดูก่อน”เฟิ่งเวยเฉียงพยักหน้าเบา ๆวันนั้นนางจึงเรียกเฟิ่งเหยียนเฉินเข้าวังเฟิ่งเหยียนเฉินผอมไปมาก ดูซีดเซียวความรักที่เขามีต่อโจวซื่อไม่ใช่แบบชั่วฟ้าดินสลาย กลับเหมือนมิตรสหายที่อยู่เคียงข้างกันมากกว่
แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย บทที่ 1282
เฟิ่งเวยเฉียงอยากไปยังแคว้นซีหนี่ว์ เพราะมีเพียงแคว้นซีหนี่ว์ ที่ทำให้นางรู้สึกเป็นอิสระ ปราศจากการถูกพันธนาการจากอดีตอันเจ็บปวดอยู่แคว้นซีหนี่ว์ ต่อให้นางถูกดูหมิ่นเหยียดหยาม ก็แทบไม่มีใครตำหนินางทว่าอยู่แคว้นหนานฉี แทบทุกคนคิดว่านางเป็นฝ่ายผิดนางบอกความคิดนี้กับเฟิ่งจิ่วเหยียน เฟิ่งจิ่วเหยียนก็เข้าใจได้ และหวังว่าเวยเฉียงจะได้พบที่พักพิงอันสงบสุข เยียวยาบาดแผลในใจอย่างช้า ๆด้วยเหตุนี้ เฟิ่งจิ่วเหยียนจึงเห็นด้วยกับการที่นางจะไปแคว้นซีหนี่ว์แต่ก็ได้เตือนนาง ให้ปรึกษากับซ่งหลีให้ดีเสียก่อนในวันเดียวเกิดเรื่องมากมายขนาดนี้ เฟิ่งจิ่วเหยียนอ่อนล้าทั้งกายและใจเซียวอวี้จึงพานางกลับวังก่อนเมื่อเห็นลูกชายที่ยังคงเฝ้ารอนางอยู่ นางรู้สึกผิดอย่างบอกไม่ถูกอุ้มลูกชายตัวน้อยทั้งที่ง่วงแทบลืมตาไม่ขึ้น แต่ยังฝืนลืมตาโตคอยนางอยู่ เฟิ่งจิ่วเหยียนก้มลงจูบที่ผมของเขาเบา ๆเซียวอวี้ยืนอยู่ด้านข้างนาง พร้อมพูดปลอบ“อาการของเฟิ่งเวยเฉียงไม่ได้หนักหนาขนาดนั้น อีกอย่างก็ยังมีซ่งหลีอยู่กับนาง”เฟิ่งจิ่วเหยียนผงกศีรษะอีกด้านจวนตระกูลเฟิ่งเมื่อรู้ว่าเวยเฉียงจะไปแคว้นซีหนี่ว์ แม้นซ่งหลีจ
You may also like
สามี ข้าจะเลี้ยงดูท่านเอง
จิ้งจอกสะท้านหม้อไฟ19.5K viewsหวนคืนอีกครา ไม่ขอเป็นพระชายาที่โง่เขลา Ver.02
ชาไทยเย็น12.1K viewsชะตารักฮูหยินจำเป็น
Shine-Month6.9K viewsยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย
หว่านชิงอิ๋น386.8K viewsองค์หญิงกาลกิณี
วริษา954 viewsทระนงแค้นสีเลือด
บุปผาสวรรค์327 viewsกรุ่นรักผลิบาน
Shine-Month2.7K viewsชะตารักสองบุปผา
องค์หญิงโนเนม235 views
