Share

บทที่ 306

Author: อี้ซัวเยียนอวี่
ณ ตำหนักวั่นโซ่ว

ไทฮองไทเฮาเค้นถาม “เพียงเนรเทศฮองเฮาไปที่ตำหนักเย็นเท่านั้นหรือ? เช่นนั้นแล้วราชโองการปลดฮองเฮาเล่า?”

สาวใช้ตะลึงพรึงเพริด

“ราชโองการปลดฮองเฮา…ยังมิได้ประกาศเพคะ”

ไทฮองไทเฮาขมวดคิ้วขึ้น

ฮ่องเต้ครานี้คิดจะทำอะไรหรือ?

หรือเขายังไม่คิดจะปลดฮองเฮา?

ไม่ นางต้องคิดมากเกินไปแล้วแน่

ฮ่องเต้เพียงแต่มีราชกิจรัดตัว จึงยังไม่คิดถึงเรื่องนี้ในยามนี้

“ช่างเถิด คอยอีกสามสี่วันค่อยว่ากันเถิด”

การปลดฮองเฮาจำเป็นต้องผ่านการตรวจสอบอย่างโปร่งใสทุกช่องทาง มิใช่เรื่องที่จะสำเร็จในวันสองวันอยู่แล้ว

ขณะเดียวกัน ณ ตำหนักฉือหนิง

ก็กำลังสดับฟังข่าวเรื่องการปลดฮองเฮาอยู่เช่นกัน ท่าทีตอบสนองของไทเฮาดุเดือดรุนแรงเป็นอย่างยิ่ง

“เป็นพระประสงค์ของไทฮองไทเฮาอีกแล้วหรือ?”

“ไยฝ่าบาททรงเชื่อฟังตามคำสั่งของนางไปหมดทุกอย่าง! ร่วมเรือนหอกับฮองเฮาต้องเป็นเช่นนี้ ร่วมบรรทมกับจิ้งกุ้ยเหรินต้องเป็นเช่นนั้น ยามนี้แม้แต่จะปลดฮองเฮายังไม่คิดจะมาหารือกับข้า!”

“ในสายตาของเขาคงไม่เหลือที่ให้พระมารดาอย่างข้าผู้นี้ดำรงอยู่เสียนานแล้วกระมัง!”

กุ้ยหมัวมัวรู้สึกวิตกอย่างหนักหน่วง

“ไทเฮาเพค
Continue to read this book for free
Scan code to download App
Locked Chapter
Comments (3)
goodnovel comment avatar
Wattana Somsri
ยิ่งมายิ่งสนุก ! แต่เดินเรื่องช้าไปนิด บรรยายย้อนเรื่องเยิ่นเย้อบ่อยเกินไปและยาวมากเกินไป ทำให้เสียอรรถรสความซาบซึ้งที่กำลังอินกับเนื้อเรื่อง แล้วมาถูกขัดจังหวะ เหมือนคนแต่งคิดไม่ออกเลยหยุดย้อนหลัง แต่มันยาวเกินไป เกือบหมดบทก็มี แฟนเอฟซีที่อ่านมาตลอดถ้าลืมเนื้อหา เค้าก็ไปอ่านย้อนหลังได้เองค่ะ
goodnovel comment avatar
Rukchanaporn Nui
อยากให้ปลดฮองเฮาขังห้ามออกจากตำหนักเย็น แล้วเนรเทศทั้งตระกูลไปอยู่ชายแดน
goodnovel comment avatar
Waranya Chaiwan
ดีใจจังอัพตั้งหลายตอน
VIEW ALL COMMENTS

Latest chapter

  • แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย   บทที่ 1617

    เกี่ยวกับยาถอนพิษที่อยู่บนตัวเซียวเหิง เสียวอู่ปฏิเสธเสียงแข็ง“หา? ข้าไม่รู้เรื่องนะ จะเป็นข้าได้อย่างไร“ท่านอา ท่านระวังข้าราวกับระวังโจร ข้าไม่มีทางจะเข้าใกล้ตัวท่านได้เลย”“อีกอย่าง ข้าไม่มีสิ่งใดติดตัว แล้วจะนำสิ่งใดไปเปลี่ยนแทนกับยาถอนพิษเดิม?”เสียวอู่บอกเหตุผลเป็นชุด จนเซียวเหิงเริ่มเชื่อขึ้นมาบ้างโดยเฉพาะประโยคสุดท้ายนั่นคิดดูแล้วก็จริงตามนั้น เจ้าเด็กนี่ไม่มีสิ่งใดติดตัว ยิ่งไม่ต้องพูดถึงยาเม็ดพวกนั้นต่อให้คิดจะเปลี่ยนยา ก็ไม่ต่างจากแม่ครัวฝีมือดีแต่ขาดวัตถุดิบเป็นคนในที่ทรยศงั้นหรือ!แววตาของเซียวเหิงพลันหม่นลงคนที่ก่อนหน้านี้หักหลังพวกเขาโดยบอกเวลาเคลื่อนทัพให้กับกองทัพเหลียง จนถึงบัดนี้ก็ยังหาตัวไม่เจอดังนั้น ก็อาจเป็นไปได้ว่าจะเป็นสายลับที่แฝงตัวอยู่ในค่ายของพวกเขา ที่แอบเปลี่ยนยาถอนพิษที่อยู่บนตัวเขา!ทันใดนั้นเซียวเหิงก็กวาดสายตามองทุกคน โดยเฉพาะแม่ทัพเหล่านั้นคนที่สามารถเข้าใกล้เขา และแอบเปลี่ยนยาถอนพิษโดยที่เขาไม่ทันรู้ตัว คนผู้นั้นจะต้องมีวรยุทธ์ไม่ธรรมดา...ในเวลานั้น ทหารที่ถานไถเหยี่ยนส่งมาสนับสนุนพวกเขาก็เอ่ยเตือน“ท่านราชครู เรื่องยาถอนพิษ

  • แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย   บทที่ 1616

    หลังจากที่เสียวอู่ใช้ลูกธนูอาบยาพิษมนุษย์โอสถ ทำร้ายทหารจนบาดเจ็บไปแล้วหนึ่งคน ทุกคนก็ตื่นตระหนก พวกเขาเพิ่งจะได้เห็นไฟโหมลุกไหม้ที่ช่องเขาตะวันออก เห็นว่าเพื่อนทหารเหล่านั้นกลายเป็นมนุษย์โอสถ จะมีจุดจบอย่างไร รู้สึกสับสนในการสร้างผลงานเมื่ออยู่ไกลบ้านเกิด กังวลว่าดินแดนหนานเจียงซึ่งเป็นบ้านเกิดจะถูกยึดครอง วิตกกังวลในความเป็นตายที่ไม่รู้แน่ชัดของญาติพี่น้อง...ขณะนี้ ทั้งหมดถาโถมราวกับกระแสน้ำหลาก กลายเป็นเสียงร้องเศร้าโศก ชั่วครู่หนึ่ง มีคนวิ่งแตกกระเจิง และมีบางคนคิดที่จะไปควบคุมตัวทหารที่โดนพิษ มีคนไปจับเสียวอู่ไว้ ต้องการสังหารตัวหายนะเช่นเขา ยังมีคนที่ปกป้องเขาด้วย เพราะต้องการรักษาสายเลือดของราชวงศ์แคว้นต้าโจว... ยามนี้ สถานการณ์วุ่นวายราวกับป่าที่เต็มไปด้วยสัตว์ป่า เสียวอู่ใช้สองเท้ากระโดดพร้อมกัน เหมือนกระต่ายตื่นตูม กระโดดขึ้นลงหนีไปอีกทาง ในมือยังถือลูกธนูอาบยาพิษไว้แน่น อาศัยจังหวะชุลมุนวุ่นวายแทงคนอื่นต่อ เมื่อทำร้ายคนแล้ว เขาก็เตือนอย่างหวังดี “อ๊ะ มีคนบาดเจ็บอีกแล้ว!” จู่ ๆ ใบหน้าซึ่งเต็มไปด้วยความโกรธพลันปรากฏขึ้นตรงหน้า เสียวอู

  • แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย   บทที่ 1615

    ถานไถเหยี่ยนนั่งสงบนิ่งอยู่ที่โต๊ะ เล่นหมากรุกกับตนเอง เม็ดหมากสีดำขาวบนโต๊ะวางสลับกันไปมา ยากจะตัดสินผู้ชนะ เขาฟังรายงานด่วนทางทหารอย่างเงียบ ๆ ท่าทีสงบเยือกเย็น พร้อมกับที่เม็ดหมากขาวในมือถูกวางลงไป เขาถาม “กองทัพใหญ่ที่นำโดยราชครู ยังมาไม่ถึงอีกหรือ?” ผู้ติดตามที่ยืนอยู่ข้างหลังของเขาโค้งคำนับ และตอบกลับ “เพราะท่านราชครูใช้ลูกธนูอาบยาพิษ ทำให้ทางตะวันออกได้เกิดกบฏมนุษย์โอสถขึ้น ช่องเขาตะวันออกทั้งหมดถูกยึดครองแล้ว คนของพวกเราได้ไปสมทบกับท่านราชครู วางแผนว่าหลังจากกวาดล้างมนุษย์โอสถที่รวมตัวในช่องเขาตะวันออกแล้ว ค่อยให้กองทัพใหญ่เข้าเมืองขอรับ” ถานไถเหยี่ยนมองกระดานหมากรุกบนโต๊ะ สีหน้ามีความเวทนา “กวาดล้างหรือ “จะมีคนตายอีกจำนวนไม่น้อยเลย” คิดจะกวาดล้างมนุษย์โอสถ ต้องเผาทิ้ง ครั้นแม่ทัพผู้รายงานสถานการณ์ทางทหารได้ฟัง รีบห้ามปรามทันที “ท่านกุนซือ มนุษย์โอสถที่ช่องเขาตะวันออก ก็มีทหารหนานเจียงของพวกข้าอยู่ด้วย! มิใช่พวกเขาก็จะถูกเผาทั้งเป็นด้วยหรือ!” ถานไถเหยี่ยนเงยหน้าขึ้นเบา ๆ จ้องมองแม่ทัพผู้นั้น ย้อนถามอย่างอ่อนโยน

  • แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย   บทที่ 1614

    บนกำแพงเมือง ทหารหนานเจียงจำนวนหลายร้อยนายตกอยู่ในความสับสนวุ่นวาย “เร็วเข้า! ยิงลูกธนูอาบยาพิษ!” มีคนคัดค้าน “ไม่ได้! ลูกธนูอาบยาพิษใช้ไม่ได้ผล!” ก็จริง ลูกธนูอาบยาพิษจะสามารถยิงไปถึงที่สูงขนาดนั้นได้อย่างไร? ยิ่งกว่านั้น เหล่าทหารฉีแบ่งเป็นกลุ่มนั่งอยู่บนนกไม้กลไก แม้จะโชคดี ยิงโดนพวกเขา อย่างมากที่สุดแค่แพร่เชื้อให้ทหารบนนกไม้กลไกตัวเดียว ไม่พอที่จะทำลายกองทัพใหญ่ทั้งหมดได้... สถานการณ์ปัจจุบัน ไม่เป็นผลดีต่อพวกเขาอย่างยิ่ง เหล่าทหารหนานเจียงได้แต่ยืนมองนกไม้กลไกบินข้ามกำแพงเมืองสูง แต่ไร้หนทางจะขัดขวาง ชั่วขณะหนึ่ง ดวงตาสะท้อนแต่ความหวาดกลัว และสิ้นหวัง นกไม้กลไกมากมายขนาดนั้น! หนานฉีสร้างสิ่งนี้ขึ้นตั้งแต่เมื่อใด! มิน่าถึงตั้งฐานทัพอยู่นอกชายแดนมาโดยตลอด กลับไม่ยอมบุกโจมตีเสียที ที่แท้ก็แอบผลิตอาวุธอยู่... “รีบส่งนกพิราบสื่อสารออกไป แจ้งท่านกุนซือทันที!!!” ทว่า นกพิราบสื่อสารเพิ่งจะได้บินออกไป ก็ถูกลูกศรคมกริบดอกหนึ่งยิงเข้าที่ปีก กระพือปีกดิ้นรนไม่กี่ครั้ง ก็ร่วงลงมาด้วยความเร็วสูง ทหารบนกำแพงเมืองมองตามนกพิราบสื่อสา

  • แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย   บทที่ 1613

    เซี่ยหวั่นเฉินจ้องมองเซียวอวี้อย่างตะลึงงัน ดวงตาเบิกกว้างเซียวอวี้ยกมุมปากขึ้นเล็กน้อย แค่นหัวเราะเย็นชา“จนถึงวันนี้ ยังมีคนอ้างชื่อแคว้นต้าโจวเพื่อฟื้นฟูแผ่นดิน เรื่องเช่นนี้ เราจะไม่ให้เกิดขึ้นอีก”เขาไม่อยากให้ในอนาคต เมื่ออาหลิ่นขึ้นครองราชย์แล้ว ยังต้องมาลำบากกำจัดเศษซากของแคว้นตงซานบางเรื่อง จำเป็นต้องถอนรากถอนโคนเซี่ยหวั่นเฉินกัดฟันแน่น “ข้าขอเพียงฮ่องเต้ฉี…ไว้ชีวิตลูกของข้า เขายังเล็กขนาดนั้น ย่อมไม่อาจมีใจเคียดแค้นแคว้นหนานฉีได้”ลูกชายของเขาเพิ่งลืมตาดูโลกได้ไม่นาน ควรเติบโตขึ้นอย่างปลอดภัยเขาคิดว่า ฮ่องเต้ฉีเองก็มีลูก ย่อมไม่โหดเหี้ยมถึงเพียงนั้นทว่า ท่าทีของเซียวอวี้กลับหนักแน่น“เด็กไม่มีความเคียดแค้น แต่ป้องกันไม่ได้ว่าผู้ใหญ่รอบกายจะสอนให้เขาเกลียดชัง แล้วไปล้างแค้น สิ่งที่เราต้องการคือ ความมั่นใจว่าปลอดภัยอย่างไร้ข้อผิดพลาด”เซี่ยหวั่นเฉินไม่คิดเลยว่า ฮ่องเต้ฉีจะโหดเหี้ยมถึงเพียงนี้ทว่า เมื่อมองจากมุมของอีกฝ่าย ใช่ว่าเขาจะไม่เข้าใจโดยเฉพาะอย่างยิ่ง เมื่อมีถานไถเหยี่ยนเป็นตัวอย่างให้เห็นอยู่ตรงหน้าแคว้นต้าโจวล่มสลายมากว่าห้าร้อยปี ยังมีผู้คนอ้างชื่

  • แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย   บทที่ 1612

    เซี่ยหวั่นเฉินขมวดคิ้วเล็กน้อย“หากข้าไร้อำนาจ แล้วจะปกป้องราษฎรในแผ่นดินได้อย่างไร?”ก่อนหน้านี้เพราะเขาไร้อำนาจ จึงไม่สามารถปกป้องตระกูลหยวนและหยวนจั้นได้ตอนนี้ หากเขามอบแคว้นตงซานให้แคว้นหนานฉีไป ก็ย่อมไม่อาจปกป้องราษฎรของแคว้นตงซานได้แล้วถึงอย่างไร ไม่มีใครจะรับประกันได้ว่า แคว้นหนานฉีจะปฏิบัติต่อราษฎรเหล่านั้นด้วยความเมตตา?ความกังวลของเซี่ยหวั่นเฉิน เฟิ่งจิ่วเหยียนเข้าใจดีนางพูดตามตรง “ฝ่าบาทจะไม่สังหารราษฎร ข้อนี้ ข้าสามารถรับรองด้วยชีวิต หากแผ่นดินนี้ไร้คนเพาะปลูก เลี้ยงดู วันหนึ่งก็ต้องกลายเป็นแดนรกร้าง”สีหน้าเซี่ยหวั่นเฉินเคร่งขรึมเขาย่อมรู้ดี เมื่อเทียบกับถานไถเหยี่ยน ฮ่องเต้ฉีถือว่ามีเมตตาทว่าเรื่องนี้สำคัญมาก เกี่ยวพันถึงความเป็นความตายของแคว้น เขาจำต้องคิดให้รอบคอบเฟิ่งจิ่วเหยียนก็ไม่ได้เร่งให้เขาตัดสินใจ เพียงเหลือเสบียงแห้งไว้ให้เขาเล็กน้อย แล้วก็พาตงฟางซื่อจากไปพวกเขายังต้องออกตามหาดวงตาค่ายกล……เซี่ยหวั่นเฉินนั่งอยู่ข้างกองไฟเพียงลำพัง แหงนมองดวงดาวเต็มฟ้า ความรู้สึกไร้พลังเอ่อล้นมากขึ้นทุกทีสิ่งที่เขาทำได้ช่างน้อยเหลือเกินในเวลาเดียวกันเมื

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status