แชร์

บทที่ 306

ผู้เขียน: อี้ซัวเยียนอวี่
ณ ตำหนักวั่นโซ่ว

ไทฮองไทเฮาเค้นถาม “เพียงเนรเทศฮองเฮาไปที่ตำหนักเย็นเท่านั้นหรือ? เช่นนั้นแล้วราชโองการปลดฮองเฮาเล่า?”

สาวใช้ตะลึงพรึงเพริด

“ราชโองการปลดฮองเฮา…ยังมิได้ประกาศเพคะ”

ไทฮองไทเฮาขมวดคิ้วขึ้น

ฮ่องเต้ครานี้คิดจะทำอะไรหรือ?

หรือเขายังไม่คิดจะปลดฮองเฮา?

ไม่ นางต้องคิดมากเกินไปแล้วแน่

ฮ่องเต้เพียงแต่มีราชกิจรัดตัว จึงยังไม่คิดถึงเรื่องนี้ในยามนี้

“ช่างเถิด คอยอีกสามสี่วันค่อยว่ากันเถิด”

การปลดฮองเฮาจำเป็นต้องผ่านการตรวจสอบอย่างโปร่งใสทุกช่องทาง มิใช่เรื่องที่จะสำเร็จในวันสองวันอยู่แล้ว

ขณะเดียวกัน ณ ตำหนักฉือหนิง

ก็กำลังสดับฟังข่าวเรื่องการปลดฮองเฮาอยู่เช่นกัน ท่าทีตอบสนองของไทเฮาดุเดือดรุนแรงเป็นอย่างยิ่ง

“เป็นพระประสงค์ของไทฮองไทเฮาอีกแล้วหรือ?”

“ไยฝ่าบาททรงเชื่อฟังตามคำสั่งของนางไปหมดทุกอย่าง! ร่วมเรือนหอกับฮองเฮาต้องเป็นเช่นนี้ ร่วมบรรทมกับจิ้งกุ้ยเหรินต้องเป็นเช่นนั้น ยามนี้แม้แต่จะปลดฮองเฮายังไม่คิดจะมาหารือกับข้า!”

“ในสายตาของเขาคงไม่เหลือที่ให้พระมารดาอย่างข้าผู้นี้ดำรงอยู่เสียนานแล้วกระมัง!”

กุ้ยหมัวมัวรู้สึกวิตกอย่างหนักหน่วง

“ไทเฮาเพค
อ่านหนังสือเล่มนี้ต่อได้ฟรี
สแกนรหัสเพื่อดาวน์โหลดแอป
บทที่ถูกล็อก
ความคิดเห็น (3)
goodnovel comment avatar
Wattana Somsri
ยิ่งมายิ่งสนุก ! แต่เดินเรื่องช้าไปนิด บรรยายย้อนเรื่องเยิ่นเย้อบ่อยเกินไปและยาวมากเกินไป ทำให้เสียอรรถรสความซาบซึ้งที่กำลังอินกับเนื้อเรื่อง แล้วมาถูกขัดจังหวะ เหมือนคนแต่งคิดไม่ออกเลยหยุดย้อนหลัง แต่มันยาวเกินไป เกือบหมดบทก็มี แฟนเอฟซีที่อ่านมาตลอดถ้าลืมเนื้อหา เค้าก็ไปอ่านย้อนหลังได้เองค่ะ
goodnovel comment avatar
Rukchanaporn Nui
อยากให้ปลดฮองเฮาขังห้ามออกจากตำหนักเย็น แล้วเนรเทศทั้งตระกูลไปอยู่ชายแดน
goodnovel comment avatar
Waranya Chaiwan
ดีใจจังอัพตั้งหลายตอน
ดูความคิดเห็นทั้งหมด

บทล่าสุด

  • แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย   บทที่ 1402

    หร่วนฝูอวี้เพิ่งคลอดลูกได้ไม่กี่วัน ก็รีบออกเดินทางไปเสียแล้วรุ่ยอ๋องอุ้มลูก คิดอยากไล่ตามความเร็วของนางนั้นไม่ง่ายอย่างไรลูกน้อยก็ร่างกายอ่อนแอ จะให้เดินทางไกลย่อมไม่เหมาะนักทันทีที่ถึงชายแดนแคว้นหนานฉี รุ่ยอ๋องก็ถูกหร่วนฝูอวี้ทิ้งห่างต่อให้เขาเรียกนางเสียงดังเพียงใด นางก็ไม่แม้แต่จะหันกลับมามองเขาอยากตามไป แต่ลูกน้อยในอ้อมแขนร้องไห้ไม่หยุดรุ่ยอ๋องมองลูกด้วยความสงสารน่าสงสารลูกคนนี้เพิ่งลืมตาดูโลก ยังไม่ได้แม้แต่จะตั้งชื่อเดิมเขาคิดจะคุยกับหร่วนฝูอวี้เรื่องการตั้งชื่อของลูก แต่เวลานี้คงไม่เหมาะสมกู่ราชาแห่งหนานเจียงถูกขโมยไป แคว้นหนานฉีก็มีมนุษย์โอสถก่อความวุ่นวาย เรื่องราวประดังเข้ามาในเวลาเดียวกัน ใครเล่าจะไม่รู้สึกหนักใจรุ่ยอ๋องได้แต่คิดว่า ลูกคนนี้เกิดมาในเวลาที่ไม่เหมาะเอาเสียเลยดูเหมือนลูกจะสัมผัสได้ถึงความรังเกียจของผู้เป็นพ่อ จึงร้องไห้เสียงดังกว่าเดิมก่อนหน้าหร่วนฝูอวี้ พวกตงฟางซื่อออกเดินทางไปก่อนแล้วรุ่ยอ๋องคิดว่า ในเมื่อมีคนมากพอแล้ว เขาจึงไม่จำเป็นต้องรีบร้อน หาสถานที่ปลอดภัยให้ลูกก่อน แล้วค่อยตามไปสมทบไม่เช่นนั้น หากต้องพาลูกเดินทางไปด้วย คงจะ

  • แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย   บทที่ 1401

    เมืองฝานหลู จวนฉู่อ๋องเซียวม่อกลับมาถึงจวน ก็แทบไม่ได้ทำอะไรเลยหยวนตั๋วจัดการทุกอย่างไว้อย่างเรียบร้อย ไม่ต้องให้เขาเหนื่อยใจสักนิดเซียวม่อนอกจากกิน ดื่ม เล่นสนุก ก็มีแค่คอยถามหยวนตั๋วว่าคืบหน้าไปถึงไหนแล้ว...หาเซียวอวี้เจอหรือยัง? เมื่อไหร่เขาถึงจะได้ขึ้นครองบัลลังก์?วันนี้ ฉวีเต้ายางกลับมาอย่างกะทันหันเซียวม่อกำลังหยอกล้อกับนกในกรง ถามโดยไม่แม้แต่จะเงยศีรษะขึ้นมา“ท่านฉวี เจอฝ่าบาทแล้วหรือยัง?”ฉวีเต้ายางยกมือประสานคำนับแล้วรายงาน“ข้าพบชาวบ้านหลายคนที่ยังไม่กลายเป็นมนุษย์โอสถ ตามที่พวกเขาบอกมา เมื่อไม่นานมานี้เห็นฝ่าบาทมุ่งหน้าไปทางใต้ น่าจะหลบหนีออกจากชายแดนไปถึงชายแดนเหนือเดิมของแคว้นหนานฉีแล้วขอรับ”“ว่าอะไรนะ!” เซียวม่อเผลอสะบัดกรงนกในมือ ดวงตาเบิกกว้างทันทีเขามองฉวีเต้ายางด้วยโทสะ“ข่าวนี้เชื่อถือได้หรือไม่?”บัดซบ!หยวนตั๋วบอกไว้ว่า มีมนุษย์โอสถเฝ้าตามชายแดน เซียวอวี้ไม่มีทางหนีไปได้ไม่ใช่หรือ!ฉวีเต้ายางข่มอารมณ์ให้มั่งคง“เรียนท่านอ๋อง ข้าน้อยคิดว่า ควรเชื่อไว้ก่อน ดีกว่าไม่เชื่อแล้วปล่อยให้หลุดมือไป“ขอท่านอ๋องให้ข้าออกไปติดตามขอรับ!”ตอนนี้ในใจของเซี

  • แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย   บทที่ 1400

    ท่าทีฉวีเต้ายางตื่นเต้นร้อนรน รีบเร่งที่จะบอกความจริงกับเฟิ่งจิ่วเหยียน“เป็นฝีมือของฉู่อ๋อง ทุกอย่างล้วนเป็นแผนการของฉู่อ๋องทั้งสิ้น!“ก่อนหน้านี้ข้าน้อยถูกเขาหลอก ทำงานรับใช้เขา“ภายหลังค่อยรู้ว่า ฉู่อ๋องซ่อนเจตนาร้ายเอาไว้ตั้งแต่แรก“เรื่องความวุ่นวายของมนุษย์โอสถครั้งนี้ เพื่อปลงพระชนม์ฮ่องเต้แล้วชิงราชบัลลังก์ ฮองเฮา ตอนนี้ฝ่าบาทอยู่ในอันตรายอย่างมาก ฉู่อ๋องไม่มีทางปล่อยพระองค์ไว้แน่พ่ะย่ะค่ะ“ข้าน้อยอาศัยข้ออ้างช่วยฉู่อ๋องตามหาฝ่าบาท ถึงได้มีโอกาสมาที่เมืองลี่หย่วน”เฟิ่งจิ่วเหยียนยังคงกำด้ามกริชไว้แน่นนางจ้องมองฉวีเต้ายางอย่างเย็นชา“เมื่อเจอฝ่าบาทแล้ว เจ้าคิดจะทำอะไร?”ฉวีเต้ายางรู้ว่านางไม่เชื่อ แต่ก็พยายามอธิบายอย่างเต็มที่“ข้าจะช่วยฝ่าบาท พาหนีออกจากเมืองชายแดน“มีเพียงออกจากทางเหนือเท่านั้น จึงจะสามารถรวบรวมกำลังทหารมากำจัดพรรคพวกของฉู่อ๋องได้“ฮองเฮา เมืองชายแดนทางเหนือหลายแห่ง ตอนนี้อยู่ภายใต้การควบคุมของฉู่อ๋องแล้วพ่ะย่ะค่ะ“ท่านกับฝ่าบาทต้องรีบหนีออกไปให้เร็วที่สุดพ่ะย่ะค่ะ!”สีหน้าของเขาจริงใจ ไม่เหมือนคนโกหกแต่เฟิ่งจิ่วเหยียนยังไม่เชื่อโดยง่าย“ทำไม

  • แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย   บทที่ 1399

    จางฉี่หยางคือศิษย์ที่เฟิ่งจิ่วเหยียนรับไว้เมื่อครั้งอดีต และยังเป็นศิษย์เพียงคนเดียวของนางจนถึงตอนนี้ ตลอดหลายปีที่ผ่านมา จางฉี่หยางติดตามอาจารย์ของนาง เมิ่งฉวี ทำผลงานโดดเด่นอยู่ที่ชายแดนเหนือ เป็นผู้มีอนาคตไกล สมควรยกย่องว่าเป็นแม่ทัพรุ่นใหม่ที่หาได้ยากเฟิ่งจิ่วเหยียนไม่คาดคิดเลยว่า จะมาเจอจางฉี่หยางที่นี่ด้วยความที่นางปลอมแปลงใบหน้าไว้ในระดับหนึ่ง จางฉี่หยางจึงไม่สามารถจำนางได้ในทันทีกระทั่งนางถอดหน้ากากอำพรางออก เขาจึงแสดงสีหน้าปลาบปลื้มยินดี“อาจารย์ ท่านปลอดภัยดี!”เขาได้รับคำสั่งให้มาช่วยเหลือฮ่องเต้ฮองเฮา เมื่อเห็นอาจารย์ปลอดภัย เขาก็รู้สึกโล่งใจขึ้นมาทันทีขณะนั้น จางฉี่หยางล้มเลิกแผนการที่จะเข้าเมือง เลือกที่จะหาที่ลับกับเฟิ่งจิ่วเหยียน เพื่อแลกเปลี่ยนเบาะแสที่แต่ละฝ่ายรู้มาเมื่อทราบว่าฮ่องเต้ยังคงถูกขังอยู่ในอีกเมืองหนึ่งของชายแดน จางฉี่หยางก็รู้สึกเป็นกังวลอย่างมากเขาพูดว่า “พวกมนุษย์โอสถร้ายกาจนัก พวกเราเดินทางมาด้วยความระมัดระวังที่สุด กลัวจะถูกพวกเขากัด หากจะช่วยฮ่องเต้ อาศัยแค่พวกเราคงไม่พอ”บรรยากาศโดยรอบเงียบงัน เฟิ่งจิ่วเหยียนพูดด้วยเสียงเข้ม“เบื้อง

  • แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย   บทที่ 1398

    ฉวีเต้ายางกลับมาถึงจวนฉู่อ๋อง ก่อนอื่นจัดการให้ท่านแม่ได้อยู่อย่างเรียบร้อย จากนั้นจึงขอเข้าเฝ้าฉู่อ๋อง“ท่านอ๋อง ข้าคิดไปคิดมา ก็ยังเห็นว่าควรทำอะไรสักอย่างเพื่อท่าน”“ท่านต้องการช่วงชิงบัลลังก์ สิ่งสำคัญที่สุด ก็คือบัลลังก์ต้องว่างก่อน”“ตอนนี้ฮ่องเต้อยู่ที่ชายแดน ข้ายินดีออกเดินทางไปตามหา ช่วยท่านกำจัดปัญหาใหญ่ในใจ!”ปกติฉวีเต้ายางเป็นคนสุขุมเยือกเย็น แต่ครั้งนี้กลับกล้าตัดสินใจทำเรื่องเช่นนี้ ทำเอาเซียวม่อประหลาดใจไม่น้อยเซียวม่อมองเขาด้วยความสนใจ“ท่านฉวี นี่เป็นการลอบปลงพระชนม์ฮ่องเต้เลยนะ!”ฉวีเต้ายางหัวเราะเย้ย“ฮ่องเต้ไม่ใช่ผู้ครองแผ่นดินที่ชอบธรรม การลอบปลงพระชนม์จะเป็นไรไป?“อีกอย่าง ในเมื่อข้าเข้ามาอยู่ภายใต้บารมีของท่านอ๋องแล้ว ก็ย่อมต้องตอบแทนบุญคุณ ไม่เช่นนั้นหากวันข้างหน้าท่านให้รางวัลแก่ข้า ข้าก็จะรับมันด้วยความละอายใจ”“ขอท่านอ๋องโปรดให้โอกาสข้าเถิด!”เซียวม่อเงียบไปครู่หนึ่ง ก่อนจะตอบ“ดี ในเมื่อเจ้ามีใจเช่นนี้ ข้าก็จะอนุญาต แต่เจ้าไม่กลัวมนุษย์โอสถพวกนั้นหรือ? พวกมันดุร้ายไม่ใช่น้อย”ฉวีเต้ายางมีสีหน้าลังเลอยู่บ้าง แต่ก็ยังคงตัดสินใจเด็ดเดี่ยวเขาค้อม

  • แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย   บทที่ 1397

    เมืองฝานหลูฉู่อ๋องเซียวม่อพักอยู่ในจวนอ๋องอย่างสบายใจบรรดาภรรยาและสนมในจวนเห็นว่าเขากลับมาอย่างปลอดภัย ต่างก็ดีใจเป็นอย่างยิ่งพวกนางกลับไม่รู้ว่า เขากับพวกมนุษย์โอสถเหล่านั้นเป็นพวกเดียวกัน ต่างพากันร่ำไห้ปรับทุกข์กับเขา“ท่านอ๋อง ช่วงหลายวันนี้พวกเราตกใจกลัวกันมาก! พวกมนุษย์โอสถเหล่านั้นน่ากลัวจริง ๆ !”“ท่านอ๋อง ในเมืองฝานหลูมีมนุษย์โอสถอยู่มาก พวกเราต้องป้องกันประตูจวนอย่างแน่นหนา ถึงจะไม่ให้พวกเขาบุกเข้ามาได้ เมืองฝานหลูแห่งนี้อยู่ต่อไปไม่ได้อีกแล้วเจ้าค่ะ!”เซียวม่อเอ่ยแทรกคำพูดของพวกนางด้วยความรำคาญใจ“พอแล้วพอแล้ว ทุกคนหยุดร่ำไห้ได้แล้ว! ตอนนี้ข้ากลับมาแล้ว พวกมนุษย์โอสถเหล่านั้นจะไม่กล้ามาที่นี่!”จากนั้นเขาถามต่อ: “ในจวนทุกคนปลอดภัยดีหรือไม่?”พระชายาฉู่อ๋องจึงรีบตอบ“เรียนท่านอ๋อง ทุกคนปลอดภัยดีเจ้าค่ะ“ตอนนี้ท่านกลับมาแล้ว ทุกคนก็มีเสาหลักให้ยึดเหนี่ยวจิตใจแล้ว”เซียวม่อมองไปรอบ ๆ: “ฉวีเต้ายางเล่า?”เขาใกล้จะขึ้นครองตำแหน่งสูงนั่นแล้ว ก็ต้องเลื่อนตำแหน่งให้คนของตนหากฉวีเต้ายางผู้นี้รู้จักวางตัวให้เป็น เขาก็ไม่ถือสาที่จะใช้ประโยชน์สำคัญอีกครั้งเมื่อเซียวม่

บทอื่นๆ
สำรวจและอ่านนวนิยายดีๆ ได้ฟรี
เข้าถึงนวนิยายดีๆ จำนวนมากได้ฟรีบนแอป GoodNovel ดาวน์โหลดหนังสือที่คุณชอบและอ่านได้ทุกที่ทุกเวลา
อ่านหนังสือฟรีบนแอป
สแกนรหัสเพื่ออ่านบนแอป
DMCA.com Protection Status