เข้าสู่ระบบแชร์
แอบรักเธออีกสักที ตอนที่ 1
ปรับปรุงล่าสุด:
2025-03-12 17:37:12แอบรักเธออีกสักที
ตอนที่ 1
หลายวันต่อมา
09.00 น.
“ปายลงไปรับข้าวหน่อย พี่อาบน้ำอยู่”
“อืม…”
“ลุกขึ้นเร็ว”
“รู้แล้ว ๆ”
ฉันจำใจต้องสะบัดผ้าห่มออกจากตัว กะพริบตาช้า ๆ เพื่อให้ชินกับแสงสว่างที่ลอดผ่านม่านหน้าต่างเข้ามา ประตูห้องนอนปิดลงตอนที่เห็นหลังไว ๆ ของพี่ปราณเดินกลับออกไปในสภาพผ้าเช็ดตัวผืนเดียวพันท่อนล่าง บนหัวยังเต็มไปด้วยฟองสีขาวของแชมพู
แม้ว่าจะขี้เกียจแค่ไหนก็ต้องพาสังขารตัวเองเดินลงบันไดมา ในบ้านเงียบเชียบไม่มีใครอยู่นอกจากคนที่กำลังอาบน้ำอยู่ด้านบน เสียงบีบแตรดังขึ้นอีกครั้งราวกับเป็นการย้ำเตือนว่าตอนนี้มีคนกำลังรออยู่
“มาแล้วค่ะ ๆ”
ฉันเร่งรีบเดินออกจากตัวบ้าน คีบแตะคู่โปรดที่ไม่ได้ใส่มานานหลายปี ก่อนจะหันมองไปยังรั้วบ้านสีขาวสูงประมาณระดับอก ร่างสูงโปร่งคุ้นตาของใครคนหนึ่งกำลังสาวะวนอยู่กับการหอบหิ้วถุงพลาสติกหลายถุงลงจากตะกร้าหลังรถมอเตอร์ไซค์
ใครคนนั้นตั้งท่าจะบีบแตรอีกรอบ แต่ก็ต้องชะงักไปเมื่อหันมาสบสานสายตากับฉันเข้าพอดี
แสงแดดสว่างจ้าในช่วงสายของวันส่องกระทบรูปหน้าหล่อเหลาที่กำลังขยับยกยิ้มกว้างจนเห็นไรฟันเรียงตัวสวย คิ้วเข้มหนาตัดกับสีผิวขาวแบบคนเหนือเลิกขึ้นเล็กน้อยเมื่อเห็นว่าใครเป็นคนออกมารับของ พร้อมกันเสียงเอ่ยทักก็ราวกับดังแว่วมาจากที่ไกลแสนไกล
“ปาย”
“…”
เท้าสองข้างของฉันเกือบจะหยุดเดินไปเสียดื้อ ๆ หัวสมองราวกับจะหยุดทำงานไปชั่วขณะ รู้สึกเหมือนอากาศที่ใช้หายใจลดน้อยลงตอนที่เราประสานสายตากัน
ใครบางคนที่ไม่ได้เจอมานาน…
ในขณะที่ขาสองข้างแข็งจนแทบจะก้าวไม่ออก คนที่อยู่อีกฝั่งก็เปิดประตูรั้วเดินเข้ามาพร้อมถุงพลาสติกในมือ ยิ่งเขาเดินใกล้เข้ามา ความรู้สึกในใจฉันก็ยิ่งประหม่าหนัก
กระทั่งเรือนร่างสูงโปร่งในชุดลำลองสบาย ๆ อย่างเสื้อกล้ามแบบหลวม กับกางเกงยีนขัดสีสั้นแค่เข่ามาหยุดยืนลงตรงหน้า ริมฝีปากหยักลึกยกยิ้มกว้างกว่าเดิมแล้วเอ่ยทักอีกครั้ง
“ไง… ไม่เจอกันนาน”
“พี่เหนือ”
ฉันหลุดพูดออกไปได้แค่นั้น พยายามรวบรวมสติตัวเองกลับมาอีกครั้ง คนที่ไม่ได้เจอกันมานานกว่าเจ็ดปียื่นถุงพลาสติกใบใหญ่บรรจุกล่องข้าวหลายกล่องเรียงซ้อนกันอยู่ส่งต่อมาให้ กลิ่นหอมฉุยของข้าวมันไก่เจ้าดังประจำอำเภอลอยโชย
“เอาข้าวมาส่ง ไอ้ปราณจะเอาไปให้คนงานที่สวน”
คนมาส่งข้าวขยายความให้ฟังโดยไม่ต้องรอให้ถาม เงยหน้าขึ้นมองอีกทีก็กลับต้องเบนสายตาไปทางอื่นอีกครั้ง เพราะดวงหน้าคมคายของ ‘พี่เหนือ’ หล่อเหลาขึ้นกว่าเมื่อเจ็ดปีก่อนมากโข
“ไร? ไม่คิดจะทักทาย?” กระแสเสียงขบขันเอ่ยอีกครั้ง พร้อมชะโงกหน้ามองตามมา
“สวัสดี”
“โห… โตมาแล้วเฉยชาขึ้นเยอะ”
“ปายแค่เพิ่งตื่น”
“สายป่านนี้แล้ว”
“สายอะไร? นี่เพิ่งจะเก้าโมง”
ฉันเถียงออกไปอย่างลืมตัว แต่แค่นั้นก็ทำให้คู่สนทนาดูจะพอใจที่ได้ยิน พี่เหนือในวัยยี่สิบเก้าหล่อเหลาขึ้นเป็นกอง ยืนเท้าสะเอวมองกันอยู่ครู่ก็ยกมือขึ้นมาขยี้ผมกันแรง ๆ
“ไม่เจอกันตั้งนาน นึกว่าจะเปลี่ยนไปซะแล้ว”
“เปลี่ยนสิ ปายไม่ใช่เด็กแล้ว”
“อือฮึ ก็เห็นอยู่”
“มีอะไรอีกไหม? ปายจะเข้าไปนอน”
“รอแป๊บ”
เรือนร่างสูงโปร่งกำยำแลดูสุขภาพดีวิ่งกลับไปที่มอเตอร์ไซค์คันเก่าที่สภาพไม่น่าจะเอาออกมาใช้งานได้ ก่อนจะคว้าเอาถุงอะไรสักอย่างจากแฮนด์จับหิ้วเดินกลับมา ถุงนั่นกวัดแกว่งอยู่ตรงหน้าจนฉันต้องเอ่ยปากถาม
“อะไร?”
“น้ำเต้าหู้”
“ปายลดความอ้วน”
“ลดไร? ไม่เห็นจะอ้วน” พี่เหนือขมวดคิ้วไล่สายตามองตั้งแต่หัวจรดเท้า ก่อนจะยัดเยียดถุงที่บรรจุน้ำเต้าหู้ใส่มือกันทันที
“ปายบอกว่า…”
“พี่จำได้ว่าเราชอบกิน”
“…”
คนตรงหน้ายังคงพูดต่อไปเรื่อยราวกับความสัมพันธ์ระหว่างเรายังสนิทชิดเชื้อเหมือนก่อนเก่า ทั้งที่ฉันกับเขาไม่ได้เจอหน้ากันตั้งเจ็ดปีเต็ม
ฉันหลุบตาลงมองถุงน้ำเต้าหู้ที่ไม่ได้เห็นมานานรู้สึกคิดถึงขึ้นมาเพราะไม่ได้กินมานานมากแล้ว และมันก็เป็นของโปรดแบบที่คนซื้อมาให้ว่าจริง ๆ
“แล้ว… กลับมาอยู่นานไหม?” พี่เหนือยังคงระบายรอยยิ้มกว้างอยู่อย่างนั้นพร้อมตั้งคำถามใหม่ขึ้นมา
“ก็คงสักพัก ปายอยากกลับมาพักผ่อน”
“เหรอ…” นัยน์ตาสุกใสเบนไปทางอื่นอยู่ชั่วครู่ ก่อนจะหันกลับมา “นึกว่าจะอยู่ยาว”
“ปายก็อยากอยู่ แต่ต้องทำงาน”
“อือฮึ”
“แล้วพี่เหนือ…”
“พี่เป็นเถ้าแก่แทนพ่อแล้ว ขายข้าวมันไก่ไง”
น้ำเสียงกลั้วหัวเราะเอ่ยตอบทันทีไม่ต้องรอให้จบประโยคคำถาม ถึงเขาจะทำเป็นเล่น แต่มันไม่ใช่แค่ร้านข้าวมันไก่ธรรมดาหรอก
นอกจากจะเป็นร้านข้าวมันไก่ชื่อดังประจำอำเภอแล้ว กิจการที่ว่ายังรับงานจัดเลี้ยงนอกสถานที่อีกด้วย เรียกได้ว่าเป็นเจ้าใหญ่เบอร์ต้น ๆ ของจังหวัดเลยทีเดียว ไหนจะยังเป็นเจ้าของร้านขายเกษตรภัณฑ์อันดับหนึ่งของอำเภอที่ไม่ว่าไร่สวนไหน ๆ ก็ต้องมาสั่งวัสดุทางการเกษตรกับร้านเขานั่นก็อีก…
ไม่ใช่แค่เจ้าของร้านข้าวมันไก่ธรรมดาเสียหน่อย แต่รวยพอตัวเลยแหละ…
“ว่างก็แวะไปนะ พี่จะจัดจานใหญ่ ๆ ให้พิเศษเลย”
“บอกแล้วไงว่าปายลดความอ้วน” ฉันเอ่ยประโยคเดิมออกไปอีกครั้ง
“ไม่เห็นจะอ้วนตรงไหน” และเขาก็ตอบกลับมาด้วยประโยคเดิมเหมือนกัน
“ปายคงไม่ได้กินทุกวันเหมือนเมื่อก่อน…”
“เฮ้ย พูดงี้พี่เสียใจนะ”
ปากก็บอกว่าเสียใจ แต่ใบหน้าติดตลกก็ยังเปื้อนยิ้มอยู่ในที และยิ่งมองฉันก็ยิ่งรู้สึกแปลก ๆ อยู่ในอก
ระหว่างเราเงียบกันไปอีกครั้ง คงเป็นเพราะฉันเองเพิ่งจะตื่นนอน ซ้ำตื่นมาก็ได้เจอกับเขาแบบที่ยังไม่ทันได้ตั้งตัว พี่เหนือคงจะเห็นอาการประหลาดที่ว่านี้ สุดท้ายเลยส่งสัญญาณว่าตัวเขาจะไปแล้ว ตอนนั้นเองฉันถึงได้รู้สึกตัว
“ไปละนะ”
“อือ”
“บอกไอ้ปราณให้เอาทุเรียนมาฝากเยอะ ๆ”
“คิดตังนะ”
“โห มันงกว่ะ”
“งกไรพี่ ของซื้อของขาย”
“แค่พูดเล่น เดี๋ยวมาเอาตัง”
เสียงสดใสเอ่ยขำ ๆ ฉันถึงกับหน้าเสีย ข้างแก้มร้อนผ่าวขึ้นมาเพราะดันไปต่อปากต่อคำแบบจริงจัง แต่พี่เหนือก็ไม่ได้ว่าอะไรเขาก็แค่เม้มปากกลั้นยิ้ม
ร่างสูงเดินถอยห่างออกไปทางประตูรั้ว ดวงหน้าสว่างสดใสยังคงมีรอยยิ้มกว้างประดับอยู่อย่างนั้น กระทั่งคร่อมขาขึ้นมอเตอร์ไซค์สายตาก็ยังคงมองมา
เสียงมอเตอร์ไซค์เคลื่อนตัวทิ้งห่างออกไปแล้ว ตอนนี้เหลือแค่ฉันที่ยืนนิ่งอยู่ที่เดิม มองตามคนที่เมื่อครู่เพิ่งจะผละจากไปจนลับสายตา
บรรยากาศรอบตัวสงบเงียบเชียบเพราะเป็นบ้านที่อยู่ลึกเข้ามาในซอย บริเวณโดยรอบเป็นที่นาโปร่งโล่งสบาย ลมเย็นพัดปะทะใบหน้าในตอนที่หัวสมองกำลังคิดอะไรบางอย่างขึ้นมา
แค่ได้เจอกันอีกครั้ง แค่ยืนคุยกันไม่กี่นาที…
กลับทำให้ภาพความทรงจำครั้งยังเป็นเด็กนักเรียนมัธยมปลายหวนคืนกลับมา
เรือนร่างสูงโปร่งในชุดนักเรียนมักจะมีลูกบาสติดอยู่ที่มือเสมอ รอยยิ้มแบบเดียวกันกับเมื่อครู่ก็เปล่งประกายสดใสไม่ได้ต่างไปจากครั้งก่อนเก่า น้ำเสียงสดใสที่มาพร้อมกับรอยยิ้มชวนฝันแบบนั้นก็ยังคงเดิม
ถ้ายังไม่รู้ ฉันจะบอกความลับให้ฟัง ความลับของฉันก็คือ…
ครั้งหนึ่งเมื่อนานมาแล้วฉันเคย ‘แอบรัก’ เพื่อนสนิทของพี่ชาย
พี่เหนือคนนั้น… คนที่ฉันเคยแอบรักทั้งยังเครซี่หนักอยู่นานหลายปี…
ไม่ได้เจอกันตั้งนาน… พี่ก็ยังหล่อเหมือนเดิม…
บทล่าสุด
แอบรักเธออีกสักที เหนือรักปาย ตอนพิเศษ 4 THE END
เหนือรักปายตอนพิเศษ 4 ปัจจุบัน เสียงหัวเราะของคนหลายคนดังแว่วมาให้ได้ยิน ตอนที่ผมกำลังเดินไปยังเวิร์กช็อปเล็ก ๆ ข้างกันกับตัวบ้านของผมเองที่ ๆ ปายตั้งใจจะเปิดสอนศิลปะให้กับคนที่สนใจ และก็ได้รับการตอบรับดีพอสมควร เพราะในตัวอำเภอไม่มีที่ไหนเปิดสอนศิลปะเป็นจริงเป็นจัง หากจะเรียนก็ต้องเข้าเมืองไปไกลกว่าสองชั่วโมง ลูกค้าส่วนมากก็เป็นเด็กนักเรียนที่พ่อแม่สนใจจะสนับสนุนลูก ๆ ให้เอาดีทางด้านนี้ แต่ก็มีผู้ใหญ่หลายคนอยู่เหมือนกันที่ให้ความสนใจมาลงเรียน บางกลุ่มก็มาเรียนบ้างเป็นพัก ๆ บางคนก็ตั้งใจจะเรียนระยะยาวแม้งานที่ว่านี้จะไม่ได้ทำรายได้เป็นกอบเป็นกำ แต่คนที่ตั้งใจทำก็ดูจะพอใจที่ทุกอย่างไปได้สวยอย่างที่คิด วันนี้เป็นเย็นวันธรรมดาคนเลยไม่เยอะเท่าไรนัก สังเกตได้จากรองเท้าที่ถอดเรียงเอาไว้บนชั้นวางรองเท้าด้านนอก หากเป็นวันเสาร์อาทิตย์คนก็จะเยอะกว่านี้ เสียงกริ่งประตูดังขึ้นตอนที่ผมผลักบานประตูเดินเข้าไป คนหลายคนด้านในหันมองมา เด็กนักเรียนผู้หญิงหลายคนกำลังนั่งจับกลุ่มวาดภาพสีน้ำ ตรงหน้าของแต่ละคนมีกระดานวาดภาพวางบนขาตั้งไม้ทรงสูง ผมได้แต่
แอบรักเธออีกสักที เหนือรักปาย ตอนพิเศษ 3
เหนือรักปายตอนพิเศษ 3@ โรงเรียน “กูอยากถือป้าย” “ก็ถ้าไม่ใช่มึงเป็นดรัมฯ แล้วจะให้ใครเป็น?” “กูขี้เกียจซ้อม ขอถือป้ายแทนได้ปะ?” “ไอ้ฝ้ายก็จะนั่งเสลี่ยง มึงก็อยากจะถือป้าย ไม่มีใครอยากเป็นดรัมฯ บ้างเลยหรือยังไง?” “…” ผมได้แต่นั่งมองเพื่อนผู้หญิงโต้กันไปโต้กันมาเรื่องการเตรียมงานกีฬาสีของโรงเรียนที่กำลังจะมาถึงในอีกไม่กี่สัปดาห์ข้างหน้านี้ ขนาดว่านั่งเฉย ๆ ไม่ออกความเห็นอะไร สายตาคนอื่นก็พากันหันมากดดัน ราวกับจะให้ผมเป็นคนออกความเห็นว่าใครควรจะเป็นดรัมเมเยอร์เสียอย่างนั้น “อะไร? กูจะรู้ไหมเนี่ย? กูผู้ชาย” “มึงเป็นประธานไงเหนือ และนี่ไม่มีใครอยากเป็นเลยสักคน ดรัมฯ ไม้แรกเลยนะเว้ย กูละงงจริง ๆ”ไอ้จ๋าเกาหัวแกรก ๆ สีหน้าคิดไม่ตก สายตากดดันเลื่อนมองกลับไปยังคิมซึ่งนั่งกอดอกอยู่บนโต๊ะเรียนอีกครั้ง คนถูกมองพ่นลมหายใจเสียงดังพลางก็บ่นกระปอดกระแปด “ก็กูอยากถือป้าย มึงก็เป็นดรัมฯ เองสิ” “ลดน้ำหนักให้ได้สักสิบห้ากิโลฯ กูจะเป็นให้” คนที่เพื่อนปัดภาระให้เ
แอบรักเธออีกสักที เหนือรักปาย ตอนพิเศษ 2
เหนือรักปายตอนพิเศษ 2@ โรงเรียน วันนี้เป็นอีกครั้งที่ใต้โต๊ะเรียนของผมมีคนเอาจดหมายมาสอดไว้เหมือนกับหลายวันที่ผ่านมา ก่อนหน้านี้ก็ใช่ว่าจะไม่มีคนเอาของมาส่งให้ หากแต่ไม่มีใครใช้วิธีส่งจดหมายแบบนี้ ส่วนมากเป็นขนมกับของขวัญเสียมากกว่าก็มีอยู่แค่คนเดียวที่ใช้วิธีส่งจดหมายมา และแค่เห็นซองจดหมายก็รู้ได้ในทันทีว่าเป็นของคน ๆ เดียวกัน คนอื่นรอบตัวผมในขณะนี้ยังคงตั้งหน้าตั้งตาลอกการบ้านกันเหมือนอย่างเคยตอนที่ผมดึงเอากระดาษโน้ตลายกระต่ายสีชมพูออกจากซอง ไล่สายตาอ่านสิ่งที่เขียนอยู่บนแผ่นกระดาษอันที่จริงก็ไม่ได้ต่างไปจากทุกฉบับที่ผ่านมา คนส่งยังคงเขียนทำนองว่า วันนี้แอบมองผมตอนทำนู่นทำนี่ พรรณนาว่าตัวผมหล่อแค่ไหน ไม่ก็ประเภทที่ว่าเมื่อคืนฝันถึงผมอะไรประมาณนั้นทุก ๆ ย่อหน้าจะมีสติกเกอร์รูปหัวใจแปะอยู่ ท้ายแผ่นจะมีรูปการ์ตูนที่วาดไม่ซ้ำกันในแต่ละวัน อย่างวันนี้ก็เป็นผู้หญิงกำลังยืนเกาะแขนผู้ชายที่ก็คิดว่าคงแทนตัวผมเอง ผมได้แต่ระบายรอยยิ้มออกมา เพราะต้นทางคนส่งดูท่าจะตั้งใจมาก ไม่ว่าผมจะมาโรงเรียนเช้าแค่ไหน ก็จะเห็นว่ามีจดหมายสอดที่ใต้โต
แอบรักเธออีกสักที เหนือรักปาย ตอนพิเศษ 1
เหนือรักปายตอนพิเศษ 1 สิบปีก่อน@ เหนือ “กูถึงแล้ว” ‘จอดรออยู่หลังสถานี’ “เค” ปลายสายวางไปแล้ว กระเป๋าเป้ใบใหญ่ถูกแบกขึ้นบ่าอีกรอบหลังจากถูกวางทิ้งไว้เมื่อนาทีก่อนเพราะผมเดินไปซื้อน้ำที่ร้านค้าหน้าสถานีรถไฟ อากาศประเทศไทยตอนกลางวันร้อนตับแตกแบบนี้ อะไรก็ไม่ดีเท่าได้กินน้ำแดงเย็น ๆ สักถุง หลังจากไปอยู่บ้านป้ามาตลอดปิดเทอมฤดูร้อนตอนนี้ก็ได้ฤกษ์กลับบ้านตัวเองเสียที เนื่องจากโรงเรียนใกล้เปิดเทอมแล้ว อีกไม่กี่วันก็คงต้องกลับไปเรียนเหมือนอย่างเคย และคงเป็นปีสุดท้ายที่จะได้ใช้ชีวิตในรั้วโรงเรียน เพราะปีนี้ผมกำลังจะขึ้นชั้นม.หก “ไปบ้านกูก่อนแล้วกัน” แค่เจอหน้ากันไอ้ปราณเพื่อนสนิทที่เอามอเตอร์ไซค์มาจอดรอรับก็เอ่ยบอก พลางเอาขาตั้งรถขึ้น ผมไม่ทันได้พูดอะไรมันก็เตรียมจะออกรถ สุดท้ายเลยต้องรีบคร่อมขาซ้อนท้ายมัน ไม่จำเป็นต้องเอ่ยปากถามเพื่อนว่าทำไมต้องไปบ้านมันก่อน เพราะถึงยังไงบ้านที่ว่าก็เป็นทางผ่านที่จะไปบ้านผมอยู่แล้ว สายลมพัดปะทะเข้าหาใบหน้าไม่ได้ช่วยให้คลายร้อนลงเท่า
แอบรักเธออีกสักที แอบรักเธออีกสักที ตอนที่ 49
แอบรักเธออีกสักทีตอนที่ 49 หลายวันต่อมา หลังจากงานแต่งผ่านพ้นไปได้ด้วยดี เราทุกคนก็กลับมาใช้ชีวิตกันอย่างปกติสุข ฉันยังคงไปเลี้ยงจ๋อมเหมือนทุกวัน พี่เหนือก็ออกไปดูแลร้านของเขาเหมือนทุกที พี่ปราณก็ยังคงช่วยดูแลกิจการของที่บ้าน ส่วนจ๋อมก็กำลังเตรียมสอบปลายภาคของระดับชั้นประถมศึกษา เพราะงานวันแต่งเราเชิญคนรู้จักมาเยอะมาก และแขกหลายคนก็เป็นอาจารย์ที่โรงเรียนเก่าของเราทั้งคู่รวมถึงรุ่นพี่รุ่นน้องชั้นปีอื่น ๆ ช่วงท้ายของงานทางอาจารย์เลยมีการขอแรงจากศิษย์เก่าเข้าไปช่วยจัดการเรื่องการย้ายโต๊ะนักเรียนแบบเก่าไปเก็บไว้ที่โกดังหลังโรงเรียนเพื่อที่จะรับโต๊ะเขียนแบบเลกเชอร์เข้ามาแทน แน่นอนว่าฉันกับพี่เหนือเองก็อาสาจะไปช่วย พวกเพื่อน ๆ ของเขา และเพื่อนสมัยเรียนของฉันก็พากันมาร่วมแรงร่วมใจกันในวันนี้ด้วยเหมือนกัน “ดีไหม?” “อะไร…” “ก็แกกับพี่เหนือไง ใกล้ได้ลูกรึยัง?” “บ้า…” “อย่ามาเขินหน่อยเลย เห็นว่าลุงหมานอยากมีหลานให้อุ้มไว ๆ” “ก็กำลังช่วยกันทำอยู่” “โอ๊ย! ไม่น่าถามเลยจริง
แอบรักเธออีกสักที แอบรักเธออีกสักที ตอนที่ 48
แอบรักเธออีกสักทีตอนที่ 48 สองชั่วโมงต่อมา หลังจากที่เดินไหว้ผู้หลักผู้ใหญ่โต๊ะนู้นโต๊ะนี้จนเสร็จ ทุกคนก็ทานอาหารกันจนอิ่มหนำ ตอนนี้ก็เข้าสู่ช่วงเปิด VTR ของคู่บ่าวสาวที่พี่ปราณเป็นคนเสนอตัวจัดเตรียมให้เอง ฉันกับพี่เหนือได้แต่ยืนกลั้นขำกันอยู่บนเวทีเมื่อแต่ละรูปที่คนเป็นพี่เลือกมามันช่างน่าขำ ตั้งแต่รูปของเราสมัยยังเป็นเด็กตัวเล็ก ๆ ข้ามมาสมัยผมของฉันยังสั้นเท่าติ่งหู และตัดมาที่ภาพสมัยมัธยมปลายที่เริ่มจะดูดีขึ้นมาหน่อย ช่างต่างจากคนเป็นเจ้าบ่าวที่หน้าตาดีมาตั้งแต่เด็กแบบที่คงไม่เคยพบเจอยุคมืดของตัวเองมาก่อน วิดีโอเล่นผ่านไปเรื่อย ๆ จนเข้าสู่รูปพรีเวดดิ้งของเราทั้งคู่ ที่ออกจะหวานเกินไปเสียหน่อย ทุกรูปพี่เหนือจะมองกันด้วยสายตาแบบที่ทำเอาหัวใจละลาย บรรดาสาว ๆ ในงานพากันกรี๊ดกร๊าดวี้ดว้ายกันไม่หยุดกับสายตาประเภทนั้นแม้จะเป็นเพียงภาพถ่ายก็ตาม และตอนนี้เองที่พี่เหนือเลื่อนมือมากุมประสานเข้ากันกับมือของฉัน สายตาที่มองมาอย่างสื่อความหมายทำเอาใจเต้นแรง แม้ว่าเราจะอยู่ท่ามกลางคนหลายร้อยคนฉันก็ไม่อาจห้ามจังหวะหัวใจให้เต้นช้าลงได้เลย
บางทีคุณอาจจะชอบ
บอสเหวินรีบตามเร็ว! คุณภรรยาค่าตัวสามหมื่นล้าน
ถานฉี49.2K viewsยั่ว
มังกรเล่นน้ำ66.2K viewsธุลีใจ
เอเวอลีน เอ็มเอ็ม45.3K viewsเมียเด็กของคุณหมอ NC-20
C15.0K viewsนายใหญ่ล่ามเด็ก [Set Mafia allergan]
Fortune_289328 viewsแรดสลัดคาน
วรนิษฐา / Miss sexy334 viewsเล่ห์รัก พันธะร้อน
Jutharat821 viewsคาถาพันธุ์
inglada43 views
