คนไร้หัวใจ (25%)

คล้อยหลังคนที่เป็นทั้งเลขาและลูกน้องคนสนิท ณ ที่แห่งนั้นก็เหลือแค่จักรพรรดิและบูรณิมา เขาเบนสายตามาจ้องหน้าเธอเขม็ง ส่วนหญิงสาวก็เงยหน้าขึ้นจ้องตากับเขาอย่างใจดีสู้เสือ

ครั้นเห็นว่าเขาไม่ปริปากพูดอะไร เธอจึงตั้งท่าจะเดินไปยังสถานที่ทำงาน เพราะสังเกตเห็นว่าเหล่าคนงานเดินเข้าไปในอาคารแห่งหนึ่งซึ่งอยู่ห่างออกไปไม่กี่ก้าว

“จะไปไหน…มานี่”

“ไม่ ฉันไม่ไปกับคุณนะ ไม่ไป!”

เธอส่ายหน้าหวือ พลางขืนแรงรั้งที่แขนเอาไว้

“ฉันสั่งเธอก็ต้องไป”

ชายหนุ่มเอ่ยเสียงแข็ง พลางฉุดกระชากลากดึงร่างอวบติดมือไปด้วยอย่างไม่ปรานีปราศรัย ไม่สนด้วยซ้ำว่ารองเท้าจะหลุดออกจากเท้าของเธอ

“คุณสั่งให้ฉันไปทำงานไม่ใช่หรือไง”

คนที่ยังพยายามฮึดแรงสู้เอ่ยเสียงติดจะหอบฮัก เพราะแรงเท่ามดอย่างเธอไปงัดข้อกับคนที่แรงเท่าหมีควายย่อมมีแต่เสียเปรียบ และเหนื่อยฟรี

“มานี่”

“ไม่นะ! ฉันไม่ไปกับคุณ! ไม่ไป!”

“โธ่โว้ย!”

ชายหนุ่มหลุดสบถออกมาอย่างหัวเสีย ก่อนจะตัดสินใจย่อตัวลงแบกร่างอวบอิ่มขึ้นพาดบ่า แล้วก้าวอาดๆ ไปข้างหน้า ครั้นเธอเอาแต่ดีดดิ้นต่อต้าน เขาก็ซัดฝ่ามือใส่สะโพกมนด้วยความโมโห

เพียะ!

“โอ๊ย! อย่ามาตีฉันนะไอ้คนบ้า”