Mag-log in悪魔との契約は、人生を狂わせる――なんて、ウソだ。 契約違反で魔力を封印された悪魔・リリムは、罰として人間界へ強制送還! だが転送先で再会したのは、かつて彼女が“裏切った”元契約者・霧島総一だった。 未練も未消化もたっぷりな二人は、なぜか再び共闘することに!? 暴走契約者、地獄の監査官、そして世界を塗り替えようとする存在。 「願い」と「契約」の先にある真実を巡り、ラブとバトルと罰ゲームが始まる――!
view moreSHAWN
SIYA si Shawn Perez Rebato, bente-uno anyos, kilalang leader ng isang fraternity group sa unibersidad na pinapasukan niya rito sa Davao City. Ang Otaber Sigma Phi, tatlong taon na rin buhat nang buuin niya ang grupo. Mayroon ng one hundred and twenty-seven members ang grupo niya na puro mga lalaki ang miyembro. Wala naman siyang batayan sa pagpili ng mga ipapasok sa grupo, magawa lang ng isang new comer ang task na ipapagawa niya ay pasok na ito. Ganoon lang ka-simple.
Kilala rin siya sa pagiging maangas at sa mga pam-bu-bully niya. Basta pag nairita siya sa isang estudyante, automatic ibu-bully niya ito. Kahit sa bahay, ganoon din ang ugali niya. Siya ang badboy at blacksheep ng pamilya. Never naging proud sa kanya ang Daddy niya, walang ibang pinupuri ito kun'di ang Kuya Shane lang niya. Kesyo si Shane ang matalino, masipag, mabait at perfect na anak.
Samantalang siya, siya ang opposite ni Kuya Shane. Napabuntong hininga na lang siya at pinilig ang ulo. Kung buhay pa rin sana si Mommy, kahit papaano may magtatanggol sa kanya sa bahay. May kakampi at suppoter siya sa lahat nang nais niya. Subalit, maagang kinuha sa kanila si Mommy.
Namatay ito dahil sa sakit na breast cancer, hindi naagapan masyado nang kalat ang cancer cells sa katawan nito. Hindi na nito kinaya. Elementary pa siya noon nang mawala ang Mommy niya. Kaya sobrang nasaktan at nalungkot siya.
Isang buntong hininga uli ang ginawa niya. Nabaling lang ang atensyon nang may pumasok sa pinto. Naroon siya sa hideout place ng grupo niya.
Isang ka-miyembro niya ang pumasok.
"Shawn, may mga newcomers sa iskul. Tapos si Sarmiento inangasan ng isang Engineering student." Imporma nito sa kanya.
Tumayo naman siya at dali-dali isinuot ang white polo uniform, ipinatong lang niya iyon sa suot niyang black tshirt. Malapit lang naman ang hideout place nila sa iskul kaya anytime mabilis siyang nakakapasok pag oras na ng subject niya.
Umingos siya, lintik talaga 'yan mga Engineering students na 'yan. Kung makapag-angas parang napakatatalino. Mga bobo naman.
Nang makarating sa school ground. Nilapitan siya agad ni Sarmiento. Nakita kasi nila nasa gitna ito ng football field, duguan ang ilong.
"Anong nangyari saiyo?" sikmat niya.
Sapo ang ilong na umiling ito. "Wala, napikon 'yon Engineering student. Niligawan ko kasi syota non," pag-aaminin nito.
Napailing siya sabay batok dito nang mahina.
"Bawal manulot ng syota ng iba nasa rules natin iyon di'ba?" patuya niya kay Sarmiento.
Pakamot-kamot na tumango naman ito. May mga rules siya sa grupo at isa doon ang pagbabawal na manulot o mang-agaw ng syota ng iba. Malaking ekis iyon sa kanya. Ang daming single and available diyan, bakit kailangan mang-agaw di'ba? Gusto mo talaga iyon tao, pwes antayin mo maghiwalay sila saka mo ligawan. Basic!
"Pasensya na, Shawn. Sobrang ganda kasi non chicks e, saka akala ko single pa siya."
Tinapik lang niya ito sa balikat. "Hayaan mo na, tara na, bigla akong ginutom." Inaya niya si Sarmiento at ang kasama nila para tumungo sa cafeteria.
"Sabi mo maraming new comers," bulong niya sa kasama nila.
"Marami. Maraming magagandang new comers," pabirong sabat ni Sarmiento.
Nailing siya. Mahilig talaga ito sa babae, sabik ng magka-syota. Actually, gusto na rin niya magka-girlfriend kaso wala pa siyang natitipuhan. Maraming magaganda sa campus pero wala ni isa ang umagaw sa pansin niya. Ewan ba niya kung bakit ganoon?
Nang makaupo sila at makabili na ng pagkain. Kinalabit siya ni Sarmiento sabay turo sa dulong bahagi ng mga tables. May nakaupo roon na isang chinese nerdy guy. Napangisi siya. Kinuha niya ang tray ng pagkain niya saka walang paalam na tinabihan ang nerdy na lalaki.
Ganito ang mga tipo niyang i-bully. Mga mukhang supot na payatot.
"Hey, my man! What's up?" bati niya sabay akbay dito.
Naramdaman niya agad ang pagkailang nito kaya marahang umusog ito. Pagak siyang natawa.
"Hey! Are you deaf? You don't speak English? Tagalogin ko para mas lalong hindi mo ma-gets?" pang-aasar niya.
Yumuko lang ito. Kinuha naman niya ang makapal na eye glasses nito saka walang habas na hinagis iyon sa kung saan.
"Magsalita ka! Wala ka bang dila, ha?" angil niya.
"I-I'm sorry. I can't speak Filipino..." garalgal na sagot nito.
Natawa siya. Nagsasalita naman pala ito.
"Okay, no problem." wika niya sabay taas ng gilid ng labi niya at kinuha ang pineapple juice nito saka ibinuhos niya sa ulo nito.
Narinig niyang nagtawanan si Sarmiento at ang kasama pa nila maging ang ibang estudyante na kumakain sa cafeteria ay nagtawanan din.
Ibubuhos pa sana niya ang softdrink niya sa ulo nito nang may biglang humawak at pumigil sa kamay niya. What the hell?
Dagli siyang napalingon at matalim na tinignan ang taong pumigil sa kamay niya. Isang babae. Sino ba ito sa inaakala nito?
"I suggest. You should let go of my hand or you'll regret it for being nosy," madiin niyang sabi saka pinukol nang matalim na tingin ang pakielamerang babae.
Pero imbes bitawan ang kamay niya mas lalong humigpit pa ang hawak nito at sinalubong din ang tingin niya. Aba't ang lakas ng loob nito a!
"Suggestion ko rin sa'yo, huwag kang mam-bully lalo na't wala naman ginagawa sa'yo ang tao," mariing tugon ng babae.
Ngumisi siya at malakas na tinabig ang kamay nito nakahawak sa pulsuhan niya. At dahil pakielamera ito, sa babaeng ito ibinuhos niya ang softdrink na hawak niya. Malakas na hiyawan ang umalingawngaw sa buong cafeteria, maging siya ay natatawa habang binubuhos niya ang softdrink sa ulo ng babae.
"What did you said, Shorty?" sarkastikong tanong niya sa babae.
Bakas sa mukha ng babae ang gulat. Halos nanlaki ang mata nito at nakaawang ang mga labi. Ngunit, mas kinagulat niya ang sunod na ginawa ng babae. Dinakot nito ang palabok na nasa tray ng nerdy na estudyante at walang habas na inilamukos iyon sa mukha niya.
Napa 'Oh' ang mga tao sa cafeteria. Nanlaki ang mga mata niya sa gulat. Holy shit! Hindi siya nanapak ng babae pero gigil na gigil siya ngayon sa babaeng nasa harapan niya.
"Shit ka! Hindi mo ba ako kilala?!" mabagsik na angil siya sa babae sabay punas sa mukha niya.
Tumaas lang ang kilay nito at diretsong tinignan siya.
"Oh, I'm sorry. I didn't know you have the authority here. Who are you? God? Magsuot ka kasi ng ID mo para makilala ka," sarkastikong sagot nito.
Bumaling ang atensyon ng babae sa nerdy na lalaki. Hinila nito ang nerdy na lalaki patayo.
"Tara na, Eun Woo. Let's go. Hindi maganda ang ambience rito, maraming langaw."
Inismiran muna siya ng babae bago ito tuluyan umalis kasama ang nerdy na lalaki. Sino ba ang babae na iyon? Hindi ito pamilyar sa kanya at mas lalong hindi nito alam kung sino siya.
Malamang transferee ito, dahil kung kilala siya nito. Hindi ito maglalakas loob na komprontahin siya sa ginagawa niya. Umingos siya saka dumura. Bwiset!
Lumapit naman kaagad si Sarmiento sa kanya at binigyan siya ng tissue. Kinuha naman niya at pinunasan ang buong mukha.
"Alamin mo kung sino ang babaeng iyon. Lintik lang ang walang ganti," nangangalit na utos niya kay Sarmiento.
Tignan na lang natin kung hanggang saan ang tapang ng babaeng iyon. Tsk!
結婚から五年後。春の陽光が、リビングに優しく差し込んでいた。「ママー!」小さな声が響く。三歳になる娘、霧島美月が走ってくる。「どうしたの、美月?」リリムが優しく抱き上げる。「パパは?」「お仕事から帰ってくるわよ」「早く帰ってきてほしいな」「もうすぐよ」美月は、黒い髪に金色の瞳を持つ可愛らしい女の子だった。人間と悪魔の血を引く、特別な存在。「ただいま」玄関のドアが開く。「パパ!」美月が駆け寄る。「おお、美月」総一が娘を抱き上げる。「今日も元気だったか?」「うん!」「良い子だったな」総一は今、大学病院で臨床心理士として働いていた。多くの患者を救い、高い評価を得ている。「お疲れ様」リリムが迎える。「ああ、ただいま」二人は軽くキスを交わす。「今日はどうだった?」「忙しかったよ。でも、充実してた」「そう」夕食の準備をしながら、リリムが聞く。「そういえば、カイから連絡があったわ」「カイから?」「ええ。週末、みんなで集まろうって」「いいな。久しぶりに会いたいな」週末。神崎研究所に、懐かしいメンバーが集まった。「久しぶり!」カイと美優が、二人の息子を連れてやってくる。「カイ、美優ちゃん」「元気だった?」「ああ、元気だよ」カイは今、IT企業でエンジニアとして働いている。美優は図書館司書として、子育てと仕事
春。桜が満開の季節。ついに、この日がやってきた。「緊張するな……」控室で、総一が鏡を見つめている。真っ白なタキシードに身を包んだ姿は、いつもとは違って見える。「大丈夫か?」カイが声をかける。「ああ……いや、緊張してる」「当たり前だろ」カイが笑う。「人生で一番大事な日なんだから」「そうだな」高橋も隣にいる。「霧島君、おめでとうございます」「ありがとうございます」「リリムさんは素敵な方ですね」「ええ。俺には勿体ないくらいです」「そんなことないですよ」神崎が入ってくる。「そろそろ時間ですよ」「分かりました」総一が深呼吸する。「行こう」一方、花嫁の控室では。「わあ、リリムさん、すごく綺麗……」美優が感動している。純白のウェディングドレスに身を包んだリリムは、まさに天使のようだった。「ありがとう、美優ちゃん」リリムが微笑む。「でも、緊張するわ」「大丈夫ですよ」麗奈が励ます。「リリムさんなら、絶対に素敵な花嫁になれます」「そうかしら……」「そうですよ」ヴェルダが優しく言う。「あなたは今日、世界で一番美しい」「ヴェルダさん……」リリムの目に涙が浮かぶ。「泣いちゃダメよ」セラフィーネが慌てる。「化粧が崩れちゃう」「ごめんなさい」リリムが涙を拭う。「でも、嬉しくて」
イストリアとの戦いから一週間。街は平和を取り戻していた。「ふう……」神崎研究所のリビングで、総一が伸びをする。「やっと落ち着いたな」「そうね」リリムも隣でくつろいでいる。「長い戦いだったわ」「本当にな」この数年間、様々な敵と戦ってきた。契約暴走者、地獄の回収官、そしてイストリア。すべてが終わり、ようやく平和が訪れた。「でも、これで終わりじゃないわよ」リリムが総一を見る。「これから、新しい人生が始まるの」「新しい人生……」「そうよ。卒業して、就職して、そして……」リリムが指輪を見つめる。「結婚」「ああ」総一が微笑む。「もうすぐだな」「楽しみね♡」その日の午後、大学で卒業論文の発表があった。「では、霧島総一君、お願いします」教授に呼ばれて、総一が前に出る。「私の卒業論文のテーマは『愛と契約の心理学』です」教室がざわつく。「愛と契約?」「はい。人間関係における心理的契約と、その中での愛情の役割について研究しました」総一が説明を始める。「人間は、様々な関係において暗黙の契約を結んでいます」「暗黙の契約?」「例えば、恋人同士では『お互いを大切にする』という契約があります」「なるほど」「そして、その契約を支えるのが愛情です」総一が続ける。「愛があるから、人は契約を守ろうとする」教授が頷く。「興味深い視点ですね」「ありがとうございます」「具体的なデータはありますか?」「はい」総一が資料を配る。「アンケート調査とインタビューを行いました」発表は一時間ほど続いた。最後に、教授が評価を述べる。「非常に優れた研究です」「ありがとうございます」「特に、愛と契約の関係性について、新しい視点を提供してくれました」「恐縮です」「これは、優秀論文賞に値しますね」教室から拍手が起こる。「やったじゃん、総一」リリムが後ろの席から声をかける。「お前もな」リリムも同じように卒業論文を発表し、高評価を得ていた。夕方、二人は大学のキャンパスを歩いていた。「四年間、あっという間だったわね」「そうだな」「色々なことがあったわ」「ああ」心理学研究会での活動。サークルの仲間たち。そして、二人で過ごした時間。「でも、一番の思い出は……」リリムが総一を見る。「あなたと一緒にいられたこと」
イストリアの宣戦布告から六日。明日、ついに決戦の日を迎える。「みんな、集まってくれてありがとう」夜、神崎研究所のリビングに全員が集まっていた。総一、リリム、カイ、美優、麗奈、高橋、ヴェルダ、神崎、セラフィーネ、エリス。この数年間、共に戦ってきた仲間たちだ。「明日、イストリアとの最終決戦が始まる」総一が真剣な顔で言う。「正直、勝てる保証はない」「でも……」リリムが続ける。「わたしたちは負けるわけにはいかない」「そうだな」カイが頷く。「この街の人たち、みんなを守らなきゃ」「俺たちにできることは?」高橋が聞く。「戦闘は総一とリリムに任せる」ヴェルダが答える。「あなたたちには、街の人々を避難させてほしい」「避難?」「ええ。戦いが始まれば、街は戦場になる」「分かりました」麗奈が決意を固める。「私たちにできることをやります」「ありがとう」総一が感謝する。「みんながいてくれて、本当に心強い」「当たり前だろ」カイが笑う。「俺たち、仲間じゃないか」「そうね」美優も微笑む。「ずっと一緒に戦ってきたんですから」「一緒に……」総一が呟く。「そうだな。一人じゃない」「もちろんよ」リリムが総一の手を握る。「わたしたちには、こんなに素敵な仲間がいるんだから」その夜、総一は一人で屋上にいた。「明日か……」星空を見上げながら、これまでのことを思い返す。リリムとの出会い。様々な敵との戦い。仲間たちとの絆。そして、リリムへの愛。「絶対に守ってみせる」総一が決意を新たにする。「この世界も、リリムも」「総一」背後から声がする。振り返ると、リリムが立っていた。「どうした?」「一人で考え込んでるでしょ」リリムが隣に座る。「分かるのよ、あなたのこと」「そうか」「心配してるんでしょ?」「ああ」総一が正直に答える。「明日、本当に勝てるのかって」「大丈夫よ」リリムが総一を抱きしめる。「わたしたちには、愛があるもの」「愛……」「そうよ。愛は何よりも強い力なの」「でも、イストリアは強すぎる」「強くても、わたしたちの愛には敵わないわ」リリムが総一を見つめる。「信じて。わたしたちの絆を」「ああ」総一がリリムを抱き返す。「信じるよ。お前となら、何でもできる」「ありがとう」二人は静