All Chapters of ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย: Chapter 1531 - Chapter 1540

“ท่านเป็นผู้ใด?” จูลั่วสงสัยเกาเหมียวเหมี่ยวยกยิ้ม พลางค่อย ๆ เดินเข้ามาใกล้ “ข้าคือผู้ที่ชื่นชมท่าน”“ถึงแม้ท่านจะเอาชนะฝูเหมิ่งมิได้ แต่ข้าก็ยังคงรู้สึกว่าวิชากระบี่ของท่านมีเอกลักษณ์เฉพาะตัว ข้าชอบมาก”เมื่อได้ยินดังนั้น จูลั่วก็ตัวแข็งทื่อไปทั้งร่างพลันรู้สึกทำตัวมิถูกเมื่อเห็นสตรีงดงามกล่าวคำชื่นชมเช่นนั้น บุรุษคนใดเล่าจะมิสับสนจูลั่วก็มิได้เป็นข้อยกเว้น“แท้จริงแล้วข้าสังเกตท่านมานานแล้ว” เกาเหมียวเหมี่ยวมองเขาด้วยรอยยิ้มทำให้จูลั่วรู้สึกเขินอายอยู่บ้าง“เพียงแต่ก่อนหน้านี้ไม่มีโอกาสได้พบท่าน เมื่อทราบว่าท่านจะประลองกับลั่วชิงยวน ข้าจึงมาโดยทันที”“ข้าเดิมพันท่านไว้หนึ่งแสนตำลึง ข้าหวังว่าท่านจะชนะ!”“และท่านต้องชนะเท่านั้น!”จูลั่วพลันเต็มไปด้วยกำลังใจ “ขอบคุณ”ทว่าเกาเหมียวเหมี่ยวกลับกล่าวต่อ “แต่เมื่อครู่ข้าเห็นสภาพของท่านดูมิค่อยดีนัก ดูว้าวุ่นเกินไป ใช่หรือไม่?”จูลั่วขมวดคิ้ว หันหลังกลับไป “สองสามวันนี้ก็รู้สึกว้าวุ่นอยู่บ้าง ข้าจะปรับตัวให้ดี”“แต่เวลามิพอแล้ว การประลองใกล้จะเริ่มแล้ว! ก่อนหน้านี้ท่านแพ้ฝูเหมิ่งมาตลอด นี่คือโอกาสอันดีที่ท่านจะพลิกสถานกา

ผู้คนมากมายมิเห็นด้วยซ้ำว่าลั่วชิงยวนลงมืออย่างไรในตอนท้าย การโต้กลับนั้นช่างน่าตื่นตาตื่นใจยิ่งนักจูลั่วคุกเข่าอยู่บนพื้นเป็นเวลานานกว่าจะรู้สึกตัวเขาตกตะลึงขณะพึมพำกับตนเองว่า “ข้าแพ้แล้ว…”เมื่อได้ยินเสียงโห่ร้องยินดีเหล่านั้น สำหรับเขาแล้วกลับเป็นความอัปยศเขากำกระบี่ที่หักแล้วบนพื้น เตรียมจะเชือดคอตนเอง แต่ลั่วชิงยวนตาไวมือไว รีบยกเท้าเตะกระบี่ในมือเขาจนกระเด็นไป“จูลั่ว เจ้าลืมการเดิมพันของเราแล้วรึ?”“เจ้าแพ้แล้ว”“นับจากนี้ไป ชีวิตของเจ้าเป็นของข้า”“ข้ามิให้เจ้าตาย เจ้าก็ห้ามตาย”จูลั่วยิ้มอย่างขมขื่น ในใจคิดว่าเขาไม่มีวันยอมเป็นทาสรับใช้ผู้ใด สู้ตายอย่างมีศักดิ์ศรีดีกว่าตายอย่างไร้เกียรติทว่าในเวลานั้นเอง ลั่วชิงยวนก็นำกระบี่หมื่นทิศมา แล้วยื่นให้เขาทันที“รับไว้”“กระบี่ของเจ้าหักแล้ว นับจากนี้ไปใช้เล่มนี้เถิด”จูลั่วตกตะลึงเขาเงยหน้าขึ้นมองด้วยความมิแน่ใจ มองการกระทำของลั่วชิงยวน แล้วมองกระบี่ในมือนาง มือของเขากระดิก ตัวสั่นสะท้านเล็กน้อย“รับไว้เถิด”“แล้วก็อย่าได้กินของแปลก ๆ ก่อนการประลองอีก”“เจ้าเกือบจะเอาชีวิตมิรอดอยู่แล้ว”เมื่อกล่าวจบ ลั่วชิงยว

ขณะนี้ฉีอวี้ยังคงห่วงใยลั่วชิงยวน“เจ้าควรกลับไปอวิ๋นโจว”“หา? เหตุใดหรือเจ้าคะ?”เมื่อสิ้นคำนั้น จู่ ๆ ก็มีเสียงตะโกนดังขึ้น “คุณหนูใหญ่! คุณหนูใหญ่!”มองไปตามเสียงจึงเห็นชายคนหนึ่งวิ่งเข้ามา แต่ถูกผู้คุ้มกันคนหนึ่งขวางไว้ มิให้เข้าใกล้ลั่วชิงยวนเมื่อฉีอวี้เห็นผู้มาเยือนก็ตกใจ “สือโท่ว เจ้ามาได้อย่างไร?”ลั่วชิงยวนสั่งว่า “ให้เขาเข้ามาเถิด”จากนั้นชายที่ชื่อสือโท่วก็รีบร้อนวิ่งเข้ามา“คุณหนูใหญ่ เกิดเรื่องแล้วขอรับ!”ฉีอวี้พลันเกิดความรู้สึกมิดี “เกิดเรื่องอะไรขึ้น?”สือโท่วมีสีหน้าเศร้าโศก น้ำเสียงแฝงด้วยการร่ำไห้ “คุณหนูใหญ่ บ้านเราสิ้นแล้ว…”เมื่อได้ยินดังนั้น ฉีอวี้ก็ตัวแข็งทื่อไปทั้งร่าง“ว่ากระไรนะ? เจ้าพูดอะไร?!” ฉีอวี้มองเขาด้วยความเหลือเชื่อสือโท่วปาดน้ำตา “ท่านเจ้าเมืองกับฮูหยิน…”“จวนเจ้าเมืองถูกสังหารสิ้นในชั่วข้ามคืน…”ฉีอวี้ได้ยินดังนั้นก็ราวกับถูกสายฟ้าฟาด ทรุดตัวถอยหลังไปสองก้าวเมื่อโฉวสือชีได้ยินเช่นนั้นก็ตกใจเช่นกันกระไรนะ? จวนเจ้าเมืองหรือ?เพียงแต่เขายังมิทันได้ถามมาก ก็รีบประคองฉีอวี้โดยสัญชาตญาณลั่วชิงยวนใจหายวาบ เป็นเช่นนั้นจริง ๆ เกิดเรื

แต่หากพวกเขาต้องการที่จะพบเจอของดีในตลาดมืด ส่วนใหญ่ก็ต้องอาศัยการแย่งชิงและโชคชะตาไม่มีผู้ประกอบการคนใดมิปรารถนาที่จะร่วมมือกับตลาดมืดเมื่อเถ้าแก่จี้ได้ยินดังนั้นก็ยินดียิ่งนัก รีบตอบรับ “คุณหนูใหญ่กล่าวมาถึงเพียงนี้ หากข้ามิรับปาก ก็จะเป็นผู้มิรู้จักความดีงามแล้ว!”“มิขอปิดบัง คราวนี้พวกเรามาตลาดมืดเพื่อตามหาสมบัติโบราณบางอย่าง แต่… สุดท้ายก็มิได้สิ่งใดกลับมาเลย”“คนในตลาดมืดชอบทำการค้ากับคนรู้จัก เพราะคนรู้จักเชื่อถือได้มากกว่า พวกเราเพิ่งเคยมาตลาดมืดเป็นครั้งแรก การซื้อของจึงไม่มีข้อได้เปรียบมากนัก”“ข้าเดินทางไปมาระหว่างแคว้นเทียนเชวียและแคว้นหลี คราวนี้ก็ตั้งใจจะขยายกิจการให้กว้างไกลกว่าเดิม หากคุณหนูใหญ่ยินดีร่วมมือกับขบวนคาราวานของพวกเรา ข้ารับรองว่าจะมิทำให้คุณหนูใหญ่ผิดหวัง!”“จะมิทำให้พวกท่านขาดทุนแน่นอน!”เถ้าแก่จี้ก็แสดงท่าทีและความตั้งใจของตนเองออกมาอย่างชัดเจนเรื่องนี้ทำให้ลั่วชิงยวนวางใจยิ่งขึ้น เถ้าแก่จี้ผู้นี้ดูแล้วเป็นคนไว้ใจได้“ดี เช่นนั้นก็ตกลงกันตามนี้เถิด”“คนของข้าจะติดตามขบวนคาราวานไปยังเมืองอวิ๋นโจวในอีกสองสามวันนี้”เถ้าแก่จี้เห็นว่าพวกนางรีบร้

โฉวสือชีพลันตื่นตระหนกขึ้นมา “นางมิได้อยู่กับเจ้าหรอกหรือ?”“นางมาช่วยดับไฟ!”ลั่วชิงยวนขมวดคิ้วหลายคนรีบออกค้นหาคนในขบวนคาราวานปลอดภัยแล้ว สินค้าก็มิเสียหาย เถ้าแก่จี้จึงให้ทุกคนล้มเลิกการดับไฟ แล้วถอยห่างจากเปลวเพลิงลั่วชิงยวนถามเถ้าแก่จี้ “ท่านเห็นเด็กสาวอีกคนในคณะของเราหรือไม่?”เถ้าแก่จี้ส่ายหน้า “มิเห็นเลยขอรับ”จากนั้นลั่วชิงยวนและโฉวสือชีก็แยกกันค้นหา แทบจะพลิกค้นไปทั่วทั้งลานบ้านมิพบฉีอวี้!เพียงชั่วพริบตาเดียว ฉีอวี้ก็หายตัวไปแล้ว!โฉวสือชีกระวนกระวายใจยิ่งนัก “นางคงมิได้กระโจนเข้าไปในกองไฟเพื่อช่วยข้ากระมัง?”เมื่อกล่าวจบ โฉวสือชีก็แบกผ้าห่มที่เปียกชุ่มผืนหนึ่ง แล้วกระโดดเข้าไปในกองไฟทันทีเขามิได้ลังเลเลยแม้แต่น้อยคนที่อยู่ภายนอกยังคงสาดน้ำช่วยดับไฟลั่วชิงยวนขมวดคิ้วครุ่นคิด “ไม่สิ หากฉีอวี้หาคนมิเจอ นางคงมิอยู่ข้างในนานถึงเพียงนั้น”เมื่อนึกถึงสตรีในกำแพงที่เคยตรึงนางไว้ในคืนนี้ ลั่วชิงยวนก็ใจหายวาบมิได้มาเพราะนางแต่มาเพราะฉีอวี้!เพียงแต่นางคาดมิถึงว่าสำนักเทียนฉยงก็เข้ามามีส่วนร่วมด้วย“ออกไปค้นหา!”ลั่วชิงยวนและจูลั่วรีบวิ่งออกจากเรือน ไล่ตาม