Semua Bab ย้อนเวลามาเป็นแม่ค้าผลไม้: Bab 181 - Bab 190

หนึ่งเดือนต่อมา สารฉบับแรกถูกส่งไปยังเมืองหลวงเพื่อแจ้งความคืบหน้าของการสร้างบ่อเกลือ ตอนนี้กังหันน้ำอันแรกสามารถติดตั้งได้แล้วเสร็จและแข็งแรงมากพอที่จะทนแดด ทนฝนและคลื่นน้ำในทะเลได้เป็นอย่างดี ต้องขอบคุณเหล่าองครักษ์ที่มีพลังปราณสูงส่งที่ช่วยเจาะหินริมหน้าผาเพื่อยึดโครงสร้างกังหันน้ำให้กับเหล่าขุนนางทั้งหลายสามารถติดตั้งกังหันน้ำที่แข็งแรงได้สำเร็จ ส่วนน้ำที่ถูกผันขึ้นมานั้นไหลไปยังบ่อเกลือที่ถูกขุดเขาไว้เป็นขั้นบันไดยาวไปนับสิบกว่าบ่อต่อกังหันน้ำหนึ่งอันเมื่อการติดตั้งกังหันน้ำอันแรกเสร็จสิ้น การสร้างกังหันน้ำอันที่สองและสามก็เป็นไปอย่างรวดเร็ว ด้วยประสบการณ์ที่มีก่อนหน้านี้ สิ่งที่เคยเป็นอุปสรรคในการสร้างครั้งแรกก็ได้รับการแก้ไขเช่นเดียวกัน บ่อเกลือทั้งสามบ่อที่ได้ชาวบ้านมารับจ้างขุดนั้นก็เสร็จสิ้นทั้งหมดภายในเวลาเพียงหนึ่งเดือนหลังเสร็จจากการขุดบ่อครั้งแรก นี่ต้องขอบคุณการควบคุมงานของเสนาบดีกรมเกษตรที่ทำให้ขั้นตอนการขุดเป็นไปได้อย่างรวดเร็วสารฉบับที่สองถูกส่งไปยังเมืองหลวงในอีกครึ่งเดื

เหิงกั๋วกงที่อยากให้เพื่อนรักประหลาดใจก็ขอพักที่จวนแม่ทัพหยู แทนการไปพักที่จวนรับรองซึ่งเจ้าเมืองจัดไว้ให้ เขาสั่งทหารให้แบ่งกำลังมาคุ้มกันที่จวนแม่ทัพหยูเพียงไม่กี่สิบคนเท่านั้น คนที่เหลือค่อยเวียนกันมา โดยให้พวกเขาพักที่จวนซึ่งเจ้าเมืองชายแดนตะวันตกจัดเอาไว้ให้“ท่านแน่ใจหรือที่จะพักในจวนซอมซ่อของข้าน่ะ เหิงกั๋วกง”“เพ้ย! เจ้าเด็กนี่ เรียกพี่ใหญ่เหิงเหมือนเดิมนั่นแหละ จะมาเรียกเหิงกั๋วกงอะไรนักหนา ข้าล่ะฟังจนเบื่อแล้วเนี่ย”“ฮ่า ฮ่า หากข้าไม่กลัวถูกลงอาญา เหตุใดข้าต้องเรียกพี่ใหญ่เช่นนั้นด้วยเล่า”“ชิ ใครจะกล้าลงโทษเจ้า ในเมื่อข้ากับเจ้าก็เหมือนกับพี่น้องกัน”“หากพี่ใหญ่เหิงต้องการเช่นนั้น ข้าก็ขอเชิญพวกท่านเข้าพักที่จวนเล็ก ๆ ของข้าสักหลายวันก็แล้วกัน เรารีบเข้าไปกันเถอะ นี่ก็จะเที่ยงวันแล้ว พวกท่านเดินทางมานานคงเหนื่อยแย่แล้ว”เหิงกั๋ว

เมื่อทุกคนเดินทางกลับมาถึงจวนกั๋วกง ด้วยความที่พวกเขาเดินทางอย่างเร่งร้อนทำให้หยูจิ่นเซิงกับเฉียนหลานเหนื่อยล้าไม่น้อย เหิงกั๋วกงจึงให้พวกเขารีบไปพักผ่อนเสียก่อนค่อยเข้าเฝ้าฝ่าบาทในวันพรุ่งนี้หลินฉิงเฉิงกับหลินฉิงหยางพอทราบว่าทุกคนกลับมาพร้อมท่านปู่ ท่านย่าของพวกเขา ทั้งสองรีบกลับจวนกั๋วกงในทันที น่าเสียดายที่ท่านปู่ ท่านยาของพวกเขาพักผ่อนอยู่ เด็กทั้งสองจึงรอพบท่านในมื้อเช้าของวันพรุ่งนี้แทนหลินฉิงอันเล่าให้น้อง ๆ ฟังว่าท่านปู่กับท่านย่าน่ารักมากแค่ไหน และตอนนี้สุขภาพของท่านย่าดีขึ้นมากหลังจากไม่ได้รับพิษอ่อน ๆ เหมือนหลายปีที่ผ่านมา ทำให้กำลังใจของพวกเขาดีขึ้นมาก คราแรกท่านปู่หยูอยากให้ท่านพ่อเปลี่ยนแซ่เป็นหยูเพื่อตระกูลจะได้มีผู้สืบทอด แต่หลินฉางหยูอยากพูดคุยกับท่านยายเสียก่อนเพื่อให้เกียรติที่พวกเขาให้ท่านพ่อใช้แซ่มานานหลายปีหลังจากแยกบ้านมื้อเช้าวันต่อมา เหิงจิ้งกั๋วรีบกลับจากค่ายทหารเพื่อร่วมทานอาหารเช้ากับหลินฉิงอัน เขาคิดถึงนางมากจนแทบไม่เป็นอันทำงาน ระหว่างทานอาหาร เหิง

เจ้าเมืองเติ้งอี้หลินเดินทางมาถึงบ้านตระกูลหลินในเวลาต่อมาพร้อมกับฮูหยินของเขาที่เตรียมของขวัญกล่องใหญ่มาให้เจ้าบ่าวที่เป็นถึงกั๋วกงซื่อจื่ออีกด้วย นับว่าตัวเจ้าเมืองเติ้งมีวาสนามากที่ได้รับเชิญจากขุนนางใหญ่ที่มีระดับขั้นเทียบเท่ากับราชวงศ์คนหนึ่งเลยทีเดียว“เชิญท่านเจ้าเมืองกับฮูหยินนั่งโต๊ะด้านในเลยขอรับ ขอบคุณสำหรับของขวัญ”หยูฉางหยูที่เข้าไปเปลี่ยนแซ่ในอำเภอเมื่อหลายวันก่อนพร้อมท่านพ่อ ท่านแม่ของเขาและครอบครัวต่างคุ้นเคยกับเจ้าเมืองเติ้งดีแล้ว ยิ่งเจ้าเมืองเติ้งรู้ว่าความจริงแล้วฉางหยูเป็นถึงบุตรชายเพียงคนเดียวของอดีตแม่ทัพใหญ่ชายแดนตะวันตกก็ยิ่งนึกนับถือวาสนาคนตระกูลหยูเสียจริง ๆ ข่าวที่หยูฉิงเฉิงกับหยูฉิงหยางสอบจอหงวนผ่านทั้งบุ๋นและบู๊ยังกระจายไปทั่วอำเภอในเวลาไม่นาน นี่เพราะเหล่าบ่าวไพร่ของตระกูลหยูนั้นภาคภูมิใจกับคุณหนูและคุณชายทั้งสองของพวกเขามากจนอดไม่ได้ที่จะเอ่ยชื่นชมจนผู้คนต่างรู้กันทั่ว“ขอบคุณนายท่านหยูขอรับ พวกข้าขอให้กั๋วกงซื่อจื่อกับฮูหยินน้อยมี

หลังจากหวางกงกงพักอยู่ที่หมู่บ้านต้าไห่ครบสองวัน ขบวนเดินทางของเขาก็กลับไปยังเมืองหลวงเพื่อถวายรายงานตามที่รับทราบข้อมูลจากฮูหยินน้อยของเหิงซื่อจื่อ ก่อนจะถึงระยะเวลาปลอดภัยสำหรับการตั้งครรภ์ยังเหลือเวลาอีกกว่าครึ่งเดือน ตอนนี้ทุกคนจึงยิ่งไม่ยอมให้หยูฉิงอันขยับเขยื้อนมากมายนัก ด้วยกลัวว่าจะเกิดอุบัติเหตุไม่คาดคิดได้ ทำเอาหยูฉิงอันแทบจะเป็นง่อยอยู่แล้ว“ทุกคนอย่าทำเช่นนี้ได้หรือไม่เจ้าค่ะ ข้าแค่ท้อง ไม่ได้ป่วยนะเจ้าคะ เฮ้อ”“ไม่ได้ ๆ เหลนคนแรกของปู่ต้องปลอดภัยสุด ๆ นะ หลานสะใภ้อย่าได้เคร่งเครียดจนเกิดผลกระทบกับเหลนของปู่เล่า” เหิงกั๋วกงผู้แสนจะเห่อเหลนรีบเอ่ยเตือน“นั่นสิ ปู่กับย่าเจ้าก็เป็นห่วงเหลนเช่นกันนะ ประเดี๋ยวเกิดเดินพลาดแล้วล้มลงจะทำอย่างไร เจ้าอยากได้สิ่งใดเพียงแค่เอ่ยปากบอกบ่าวนำมาให้ก็พอแล้ว” หยูจิ่นเซิงรีบสนับสนุนคำพูดของเหิงกั๋วกงทันที ส่วนเฉียนหลานก็พยักหน้ารับคำสามีเช่นกันหยูฉิงอันจึงต้องหลับตาลงอย่างเ