Semua Bab ท่านประธานขาอย่าดุ: Bab 101 - Bab 110

“ครับท่าน” ว่าแล้วตฤณก็ออกจากห้องนี้อีกครั้ง พร้อมกับเรียกลูกน้องของพ่อตาเข้ามาให้ช่วยประคองสามหนุ่มออกไปจากห้องอย่างทุลักทุเล ดูแลกันไปพลางๆ จากนั้นก็ถึงเวลาที่ตฤณจะไปชำระแค้นจากลูกพี่ลูกน้อง ท่ามกลางความเงียบ ตฤณเปิดประตูเข้าไป ปัง! เสียงประตูกระแทกผนังจนคนถูกมัดสะดุ้ง ฐากูรกำลังถูกปฐมพยาบาล ส่วนประวิทย์กับอาทิตย์ถูกจับมัดมือเท้าไว้ด้วยกัน โดยมีพ่อตาของตฤณยืนเฝ้าเอาปืนจ่อ ตฤณมองน้องด้วยสายตาเฉยชา ก่อนจะมองฐากูรก่อน “ปัณกับลูกน้องพาคุณป๊อบ กับคนเจ็บคนอื่นไปโรงพยาบาลให้พี่ก่อนได้ไหม เดี๋ยวพี่จะจัดการคนที่เหลือแล้วจะตามไป” ตฤณบอกเสียงหม่น“พ่อก็คิดอย่างนั้น คุณเค้าบาดเจ็บสาหัสอยู่” บิดาแทรกขึ้น“ได้ครับพี่ตฤณ พวกเอ็งเข้ามาประคองคุณเค้าหน่อยเร็ว” ว่าแล้วลูกน้องของปัณณวิชย์ก็เข้ามาช่วยกันประคองฐากูรออกไปจากกระท่อม เพื่อไปส่งโรงพยาบาล เมื่อฐากูรถูกนำตัวออกไปแล้ว ตอนนี้ก็เหลือคนเจ็บสองคนที่นั่งถูกมัดมือเท้า เหมือนที่ทำกับตฤณก่อนหน้านี้แหละ ลมหายใจพะงาบพะงาบเพราะเจ็บระบมไปทั้งร่างกาย ไหนจะเสียเลือดเพราะถูกยิงท

ตฤณ ถูกขอให้มาโรงพยาบาลก่อน เพราะเขาบาดเจ็บเช่นกัน แม้จะงอแงไม่อยากมาก็ตาม ซึ่งทางฐากูรก็ถูกรักษาตัวก่อนหน้านี้เรียบร้อยแล้วเหมือนกัน ถึงจะปลอดภัยแต่สาหัส เพราะโดนซ้อมหนักร่างกายภายในบอบช้ำ ส่วนอาทิตย์ก็พอๆ กัน ติดจะหนักกว่าฐากูรเสียอีก ส่วนประวิทย์ไม่ได้โดนซ้อมแต่โดนปืนไปหลายนัด จากนั้นเมื่อตฤณปลอดภัยแล้ว จึงได้โทรศัพท์ไปบอกก้องการุณเพราะเวลานี้คงไม่รู้เรื่องอะไร แต่ก็ดีเหลือเกินแล้วที่ไม่ต้องเจ็บตัวด้วยกัน“อะไรนะ! คุณท่าน เป็นอะไรมากหรือเปล่า มีใครเป็นอะไรบ้างครับ ทำไมไม่โทรบอกผม แม้แต่น้อย เดี๋ยวผมไปสมทบ”“ไม่ก้อง! ไม่เป็นไร! เรื่องมันจบแล้ว อยู่ที่นั่น จัดการเรื่องที่นั่น จำได้ไหมที่เราคุยเรื่องอาแปะกับนายซันด์ บอกตำรวจเรื่องวันนี้ทั้งหมด”“จะจับบ้านนั้นจริงเหรอครับ” “ทำผิดก็ต้องได้รับโทษ เขาไม่เห็นฉันเป็นญาติอยู่แล้ว แล้วฉันจะปราณีทำไม รวบรวมหลักฐานแล้วจัดการเลย นายเป็นฝ่ายบู๋นของฉันนะ” “ผมก็บู๊ได้ครับ”

“หยา!” “แม่!” “ไม่เป็นอะไรใช่ไหมลูก ไม่เจ็บตรงไหนใช่ไหม” มารดาถามอย่างร้อนใจก่อนจะดันลูกสาวออกแล้วสำรวจไปตามใบหน้า“ปลอดภัยค่ะ ไม่เป็นไรมาก มีแต่คุณตฤณกับการ์ดที่เป็น”“คุณตฤณ ดูสิ สภาพเจ็บมากไหมคะ” “นิดหน่อยครับคุณอา จะบอกว่าไม่เป็นอะไรก็คงไม่ใช่”“เอาๆ ลูก เข้าห้องพักก่อน เหนื่อยมาเยอะแล้ว สองหนุ่มก็กลับไปพักที่ห้องพักเดิมก็ได้นะ ปัณเอากุญแจให้ด้วย” “ครับพ่อ” ปัณณวิชย์รับคำ แล้วก็พาสองหนุ่มไปที่ห้องพัก ส่วนตฤณน่ะหรือ ในเมื่อเป็นลูกเขยของบ้านนี้แล้ว จะไปพักที่ห้องแขกทำไมเล่า นอนห้องเดียวกับเมียตัวเองนี่แหละ ตฤณได้เข้ามาในห้องนอนของปั้นหยาเป็นครั้งแรก เป็นห้องกว้าง เตียงใหญ่ สไตล์รีสอร์ตเลยแหละ เรือนเป็นไม้ หน้าต่างเป็นกระจกบานเลื่อนผ้าม่านสีขาว เขาสำรวจระหว่างที่ปั้นหยากำลังจัดกระเป๋า เอาเสื้อผ้าออกมาเพื่อให้เขาเปล

“เราไม่ได้ทำอะไรผิด ผมไม่ได้ทำอะไร”“คุณอาจจะไม่ได้ทำ หรืออาจจะไม่รู้เรื่องก็ได้ แต่ตอนนี้ลูกชายคุณอยู่โรงพยาบาลอาการสาหัส ไปคุยกันที่โรงพักแล้วคุณจะได้เจอลูก” “เจ้าซันด์! เจ้าซันด์เป็นอะไร!”“เชิญครับคุณชาติ ไปคุยกันดีๆ อย่าให้คุยทุกเรื่องที่นี่เลย อายเขา ถ้ายังอยากมีที่ยืนอยู่ แต่ก็คงจะยาก” ก้องการุณบอกอีกครั้ง “ไอ้ก้อง! กูไม่ไป เรียกทนาย เรียกทนายมาให้กูเลย” ชาติชายเริ่มคุ้มคลั่งเพราะตำรวจไม่ยอมบอก ว่าลูกชายเป็นอะไรมากแค่ไหน บอกแต่สาหัส และพยายามจะขัดขืน ตำรวจเลยจับกุมตัวและใส่กุญแจมือเสียเลย จากนั้นชาติชายก็ร้องโหวกเหวกโวยวายเสียงดังลั่น ประหนึ่งตำรวจรังแกประชาชน “ตำรวจรังแกประชาชนโว้ย ไม่มีหมายจับ แต่จับกูใส่กุญแจมือ” ชาติชายต่อว่าตำรวจ จนทำให้ทุกคนหันมามองเป็นตาเดียว พร้อมกันถ่ายคลิปอีกต่างหาก จึงเป็นหน้าที่ของก้องการุณจะประกาศกร้าวเสียหน่อย“เชิญทุกคนถ่ายคลิปกันตามสบาย แต่ผมจะบอกไว้ตรงนี้

“แม่เจ้าซันด์ รถคว่ำตกทางด่วน เพราะกำลังมาที่นี่ ตายคาที่พร้อมกับเลขา” ชาติชายพูดด้วยน้ำเสียงเหม่อลอย น้ำตาไหล ทว่าตฤณกลับช็อกพอๆ กัน ตฤณไม่ได้อยากให้เกิดโศกนาฏกรรมแบบนี้ แต่มันเรียกว่ากรรมหรือเปล่า “เพราะมึง! เพราะมึงไอ้ตฤณ! ไอ้ชาติชั่ว! เพราะมึงที่ทำให้มันเป็นแบบนี้” ชาติชายหันไปกล่าวหาตฤณ พร้อมกับพุ่งตัวเข้าไปจะทำร้าย แต่ถูกตำรวจสกัดเอาไว้ก่อน“หยุด! คุณชาติ หยุด! ไม่งั้นคุณจะมีความผิดไปมากกว่านี้” “มีความผิดเหรอ ไหนๆ กูก็ไม่เหลืออะไรแล้ว เมียกูตายเพราะมึงไอ้ตฤณ ทุกอย่างเพราะมึง” ชาติชายตะคอกลั่นโรงพยาบาล ด้วยความคุ้มคลั่งเสียใจและช็อกอย่างหนัก พยายามปรี่เข้าไปทำร้ายร่างกายตฤณ แต่ถูกตำรวจและบอร์ดี้การ์ดกันเอาไว้เสียก่อน ชาติชายอาศัยช่วงชุลมุนกระชากปืนจากตำรวจแล้วเล็งไปที่ตฤณ ทว่าวินาทีเดียวกันนั้นตฤณก็เอาปืนพกออกมาเล็งกลับไปอย่างรวดเร็ว เพราะเขาเตรียมพร้อมเสมอ ยิ่งอยู่กับศัตรูยิ่งไว้ใจไม่ได้ไม่“ใจเย็นๆ ทุกคนใจเย็น” ตำรวจร้องห้าม พร้อมเปิดทางออก