All Chapters of พระชายาของท่านอ๋องธงแดง NC: Chapter 341 - Chapter 350

บานประตูเรือนนอนถูกเปิดออก และปิดลงอย่างแผ่วเบา เสียงสามีและบุตรชายที่โต้เถียงกัน แม้ว่าเสียงจะไม่ได้ดังนัก แต่ก็มิได้เบา จึงทำให้ฉินเจียวเยี่ยนรู้สึกตัวตื่นขึ้นมาเซียวชิงเฟิงเดินเข้ามาภายในห้องที่มืดสลัว จึงได้เห็นเงาร่างของฉินเจียวเยี่ยนที่พยายามจะลุกขึ้นนั่งอย่างอ่อนแรง“เหตุใดเจ้าจึงตื่นขึ้นมาแล้วเล่า?” เซียวชิงเฟิงก้าวเท้ายาว ๆ ไปนั่งประคองซ้อนอยู่ด้านหลังของอีกฝ่าย หมายจะเป็นพนักพิงให้แก่นาง“หม่อมฉันสัญญากับเจ๋อเอ๋อร์ว่าจะไปปั้นหิมะด้วยกันวันนี้เพคะ” เสียงแหบพร่าของนางดังขึ้นแผ่วเบาเซียวชิงเฟิงโอบกอดร่างเล็กไว้ในอ้อมแขน แม้จะรู้สึกผิดกับบุตรชายไปบ้าง แต่อย่างไรช่วงนี้ เขาก็ไม่อาจยกฉินเจียวเยี่ยนให้ผู้ใดได้จริง ๆ“เมื่อครู่เขามาตามหม่อมฉันใช่ไหมเพคะ?”เมื่อเจอคำถามตรง ๆ เช่นนั้น เซียวชิงเฟิงก็ได้แต่ระบายลมหายใจ ก่อนจะบอกความจริงออกไป เพราะไม่อยากให้นางไม่สบายใจ นอกจากนี้ ต่อให้โกหกอย่างไรไป นางก็รู้ความจริงอยู่ดี“ใช่ เขามาตามเจ้า” เซียวชิงเฟิงเว้นจังหวะ “แต่ข้าบอกว่าเจ้าเล

“ข้าว่าท่านลองกลับไปถามไท่จื่อดูดีหรือไม่?” กู้เหวยถามขึ้นด้วยความหวังดี โดยที่ไม่ทันสังเกตใบหน้าเล็กที่งอง้ำอย่างขัดใจ ต่างจากเมิ่งลี่ที่สังเกตเห็นความแปรปรวนทางอารมณ์ของหลานชายได้อย่างชัดเจนเมิ่งลี่ใคร่ครวญตั้งแต่ยามที่เห็นเซียวชิงเจ๋อมาที่จวนเจิ้นหย่วนโหวเพียงลำพังแล้ว เพราะตามปกติ ฉินเจียวเยี่ยนจะตามมาด้วยเสมอ เพื่อพาเซียวชิงเจ๋อมาเล่นกับกู้หยางและกู้เหมย บุตรแฝดมังกรหงส์ของนาง รวมถึงตอนนี้ที่พวกนางมีบุตรชายคนเล็กเพิ่มมาอีกคนอย่างกู้หยวนที่เพิ่งมีอายุครบสองปีเท่านั้น“เจ๋อเอ๋อร์เพิ่งมาถึง จะรีบกลับได้อย่างไร?” เมิ่งลี่รีบเอ่ยขึ้น เพื่อเปลี่ยนบรรยากาศ “เจ๋อเอ๋อร์มาแต่เช้าเช่นนี้ คงยังไม่ได้รับประทานอาหารสินะ”เซียวชิงเจ๋อที่ทะเลาะกับบิดาตั้งแต่เช้า แล้วหนีออกจากตำหนักมา จึงเพิ่งตระหนักได้ว่าตนยังไม่ได้มีสิ่งใดตกถึงท้องเลย พุงน้อย ๆ ของเขาส่งเสียงดังประท้วงขึ้นมาในทันทีเมิ่งลี่แย้มยิ้มตามประสาแม่ลูกสามที่เริ่มรับมือกับเด็กซนได้ดีขึ้นเรื่อย ๆ “เช้านี้ เจ๋อเอ๋อร์มากินข้าวกับน้าก่อนดีหรือไม่?”&ldquo

แม้ว่าร้านชาบูอย่างฝูม่านกัวจะเปิดขายในสถานที่อย่างจวนอาศัยที่มีเรือนแยกย่อยเป็นจำนวนมาก ทำให้มีปัญหาว่าเสี่ยวเอ้อร์ไม่สามารถให้บริการส่งสุราอาหารแก่ลูกค้าได้อย่างทันใจฉินเจียวเยี่ยนและหลี่ชิงหงจึงได้ออกแบบรองเท้าติดล้อ แล้วฝึกฝนให้เสี่ยวเอ้อร์ทุกคนทั้งในสามสาขาฝึกใช้จนคล่อง เพื่อให้สามารถบริการลูกค้าได้อย่างสะดวกและรวดเร็ว ไม่เพียงเท่านี้ พวกนางยังวางแผนที่จะเปิดให้บริการอาหารแบบบุฟเฟ่ต์ในอนาคตอีกด้วยไม่เพียงแต่ร้านฝูม่านกัวที่เปิดทั้งสามสาขาในคราวเดียวกันที่สร้างรายได้มหาศาลให้แก่ฉินเจียวเยี่ยนและหลี่ชิงหง โรงน้ำชาเชิ่งเยี่ยนเกอก็ได้ซื้อหออวี่หลิน ปรับเปลี่ยนเป็นโรงน้ำชาเชิ่งเยี่ยนเกอสาขาที่สองเรียบร้อยแล้วส่วนร้านเยว่หรง ร้านขายเครื่องประทินโฉมที่ทรงพลังและอำนาจมากที่สุดในเมืองหลวง จากเดิมที่มีหนึ่งสาขาหลักและสองสาขาย่อย พวกนางได้ขยายเพิ่มอีกสามสาขา แต่ปรับเปลี่ยนประเภทเครื่องประทินโฉมที่ขายให้สอดคล้องกับกลุ่มลูกค้าที่มาอุดหนุนในบริเวณนั้นแทนเป็นการตอบสนองความต้องการของลูกค้าได้อย่างตรงจุด ลดจำนวนลูกค้าที่อาจจะคับคั่งและแออัดในแต่ละร้านได้เป็นอย่าง

“เจ๋อเอ๋อร์!!” สุรเสียงทุ้มต่ำที่แสดงความปิติยินดีอย่างเต็มเปี่ยมดังขึ้นที่หน้าประตู โดยที่เซียวชิงเจ๋อไม่จำเป็นต้องหันกลับไปมองก็รู้ได้ในทันทีเซียวชิงเจ๋อลุกขึ้นถวายความเคารพ “เสด็จปู่...”ฮ่องเต้เจิ้นหลงเห็นใบหน้าของหลานชายก็ปลื้มปริ่ม รอยยิ้มสรวลเต็มใบหน้า ก่อนจะหันไปสั่งโจวกงกงที่ยืนรออยู่หน้าตำหนัก “โจวกงกง ไปสั่งคนให้เตรียมมื้อเย็นไว้ เราจะกินข้าวกับเจ๋อเอ๋อร์”“พ่ะย่ะค่ะ” โจวกงกงยิ้มรับ “ฝ่าบาทจะให้ห้องเครื่องจัดเตรียม...”“อื้อ ๆ เอาสิ่งนั้นแหละ ข้าว่าเจ๋อเอ๋อร์น่าจะชอบ” ฮ่องเต้เจิ้นหลงตอบในทันที โดยที่โจวกงกงยังถามไม่ทันจบประโยคโจวกงกงได้แต่ยิ้มและพยักหน้ารับทราบ ก่อนที่จะปิดประตูตำหนักเฉียนชิง เพื่อให้ปู่หลานได้มีเวลาส่วนตัวฮ่องเต้เจิ้นหลงรัวคำถาม “เหตุใดวันนี้เจ๋อเอ๋อร์จึงได้เข้าวังมาหาปู่เล่า? แล้วพ่อเจ้ามิได้มาด้วยรึ? เหตุใดจึงได้ปล่อยให้เจ้ามาเพียงลำพัง?”“เสด็จปู่...” เซียวชิงเจ๋อเรียกขัดขึ้นมา ก่อนจะถามอย่างน้อยอกน้อยใจ &

เออ! เขาก็ลืมไปว่าเด็กวัยห้าฤดูหนาวเพิ่งจะได้รับการฝึกฝนให้ท่องตัวอักษร แม้แต่เซียวชิงเจ๋อก็เช่นกันมุมโอษฐ์ของฮ่องเต้เจิ้นหลงกระตุกรัว แล้วเหตุใดเจ้าจึงไม่บอกปู่ให้เร็วกว่านี้ เห็นตั้งหน้าตั้งตาอ่าน ก็เข้าใจว่าเขาอ่านออกน่ะสิ!!“มา! มา! ปู่จะอ่านให้เจ้าฟัง” ฮ่องเต้เจิ้นหลงรับบันทึกลับนั้นกลับมา ภายในบันทึกลับนั้น เริ่มบันทึกตั้งแต่วันที่เซียวชิงเจ๋อเกิดมา ทุกบรรทัดจะมีการระบุวันและเวลา พร้อมทั้งบรรยายความพิเศษของวันนั้น ๆ ก่อนที่ฝ่าบาทจะเริ่มอ่านให้หลานชายฟังทีละประโยค“วันที่หนึ่ง เดือนสิบสอง เสี่ยวเยี่ยนคลอดบุตรชายให้แก่ข้า ข้าดีใจเป็นยิ่งนัก แต่เดิมข้าตั้งใจที่จะตั้งชื่อของเขาร่วมกับเสี่ยวเยี่ยน หากแต่เสด็จพ่อดันชิงตัดหน้า ตั้งชื่อให้เขาไปเสียก่อน แต่ก็ช่างเถิด ดีว่าชื่อที่เสด็จพ่อตั้งให้นั้นไพเราะและมีความหมายที่ดีอย่างเซียวชิงเจ๋อ ไว้ให้ข้าและเสี่ยวเยี่ยนค่อยตั้งนามรองให้เขาก็แล้วกัน แม้ว่าข้าจะยังไม่รู้ว่าพ่อที่ดีนั้นจะต้องทำเช่นไร แต่ข้าก็จะพยายามเป็นพ่อที่ดีที่สุดให้แก่เขา”เซียวชิงเจ๋อเหลือบมองใบหน้าของเสด็จปู่ที่แดงขึ้นด