Semua Bab โจวเพ่ยชิง มารดาผู้กลับใจ 70: Bab 11 - Bab 20

แม้อยากจะเอาจักรยานมาใช้แค่ไหน แต่ครั้งนี้โจวเพ่ยชิงกลับยั้งความคิดของตนเอง ก่อนจะเดินไปรอเกวียนกลับเข้าหมู่บ้าน‘เฮ้อ... เมื่อเช้าแกก้าวเท้าไหนออกมาจากบ้านนะ เพ่ยชิง ดันเจอทั้งไปทั้งกลับเลย’ โจวเพ่ยชิงบ่นในใจไม่รู้เพราะอะไร ถึงได้เจอสองคนนี้ทั้งไปทั้งกลับ“แหม ซื้อข้าวของมามากมาย ไม่รู้ว่าผลาญเงินของพี่ฮั่นตงไปเท่าไร” ลู่เสี่ยวเหมยคล้ายกับบ่นลอย ๆ แต่คำพูดพวกนี้กลับกระทบไปยังโจวเพ่ยชิงเต็ม ๆโจวเพ่ยชิงถอนหายใจอย่างระอา ก่อนจะตอบกลับไปอย่างเจ็บแสบ ไม่ทิ้งคราบนางร้ายประจำหมู่บ้าน“แล้วยังไง อิจฉาเหรอ ว่าแต่ทำไมของเธอน้อยจัง หรือว่าไม่มีเงิน ฉันให้ยืมเอาไหม พอดีว่าสามีฉันส่งเงินมาให้ใช้ทุกเดือน เดือนละเกือบยี่สิบหยวน หากไม่มีบอกได้นะ ฉันยินดีให้ยืม”“กะ แก นังเพ่ยชิง!!”คราวนี้ลู่เสี่ยวเหมยโกรธจัด ไม่คิดว่าจะโดนย้อนกลับอย่างนี้ ปกติต่อให้โจวเพ่ยชิงจะร้ายกาจ แต่ร้ายแบบไม่ค่อยมีสมอง ไม่คิดว่าครั้งนี้จะกล้าเล่นงานเธอกลับอย่างนี้“จะเสียงดังทำไม ฉันรู้ว่าฉันชื่อเพ่ยชิง” หญิงสาวตอบกลับด้วยท่าทียียวนเล็กน้อยต่อให้กลับมาครั้งนี้เธอเปลี่ยนแปลงตนเองก็จริง แต่ใช่ว่าจะเป็นกับทุกคน สำหรับเธอ ดีมา

หลังจากที่ดูของฝากแล้ว แม่หลี่ไม่วายบ่นลูกสะใภ้คนรอง แต่อดที่จะภูมิใจและดีใจไม่ได้ ที่นิสัยของโจวเพ่ยชิงเปลี่ยนไปในทิศทางที่ดี รู้จักซื้อของให้ลูกและนึกถึงคนอื่น ไม่เหมือนในหลายปีที่ผ่านมา ตอนนั้นสะใภ้คนนี้ไม่เคยซื้อของให้ใครแม้กระทั่งลูกตนเอง“ที่ผ่านมาฉันต้องขอโทษแม่ด้วยนะ ที่ทำตัวร้ายกาจและเห็นแก่ตัวเสมอมา จนทำให้พี่ฮั่นตงต้องแยกบ้านออกไป ฉันอาจจะไม่ใช่ลูกสะใภ้ที่ดี แต่หลังจากนี้ ฉันจะปรับปรุงตัวเองให้ดีขึ้นค่ะแม่ แม่พอจะให้โอกาสฉันได้ไหม”ไม่ว่าหลังจากนี้เธอและหลี่ฮั่นตงจะเป็นอย่างไร เธอคิดว่าการทำดีต่อแม่สามีและปรับปรุงตนเองให้ดีขึ้น ยังไงก็ควรจะทำเพื่อไถ่บาปกับสิ่งที่ผ่านมา“ฉันไม่ถือสาหาความหล่อนหรอก ขอแค่หล่อนปรับปรุงตัวและแก้ไขตัวเองได้จริง ๆ ฉันก็ดีใจแล้ว และต่อไปนี้ก็อย่าทิ้งขว้างสองแฝดอีก ส่วนเรื่องของหลันจี แม้ว่าบ้านหลี่และบ้านหม่าเคยคิดจะเกี่ยวดองกัน แต่ฮั่นตงปฏิเสธเสมอมา ดังนั้นเรื่องที่หลันจี หรือใครก็ตาม แอบอ้างว่าอยากได้ลูกสาวบ้านหม่ามาเป็นสะใภ้คำคำนั้นไม่ได้ออกจากฉันแน่ แล้วเรื่องหย่า...”“เรื่องนี้ขึ้นอยู่กับพี่ฮั่นตงค่ะ หากเขาอยากจะหย่า ฉันก็ยินดี ฉันกักขังเขามาน

“ก็แค่ซื้อมาขายไปเท่านั้น ดูอย่างที่คาดผมและผ้าผูกผมนี่สิ พี่รับมาจากคนรู้จักแค่อันละหนึ่งเหมาเท่านั้น พี่ขายในตลาดมืด สามเหมา ได้กำไรตั้งสองเท่า ยังมีอีกนะ นี่สบู่และแป้งทาหน้าสบู่นี้พี่รับมาหนึ่งหยวน ขายสองหยวนห้าเหมาหรือสามหยวนยังได้เลย ส่วนแป้งพี่รับมาห้าหยวน ขายสิบหยวน มีครีมกันแดดอีกนะ”โจวเพ่ยชิงสาธยายให้น้องสาวฟัง และรู้ว่าน้องสาวคนนี้มีหัวการค้าอยู่ไม่น้อย ความทรงจำชาติที่แล้ว หลังจากนี้อีกปีสองปี เด็กสาวมักจะหาของไปขายเสมอ นี่จึงเป็นเหตุผลที่ให้เธอรู้ว่าน้องสาวก็ทำการค้าเช่นกัน“จริงเหรอพี่สาม ฉันสนใจนะ แต่เวลานี้เงินเก็บฉันแทบไม่มีเลย ที่คาดผมและผ้าผูกผม สหายในโรงเรียนชอบพูดโอ้อวดว่าซื้อจากห้างของรัฐ ราคาตั้งหนึ่งหยวน หากฉันแอบเอาไปขาย คงได้กำไรไม่น้อย”เป็นอย่างที่โจวเพ่ยชิงคิด น้องสาวคนนี้มีหัวการค้าจริง ๆ“เอาอย่างนี้ อีกสามวันพี่จะไปรับของและเอามาขายอีกครั้ง เม่ยเม่ยอยากได้อะไรก็เขียนลงกระดาษมาให้พี่ พี่จะลงทุนให้ก่อน พอขายได้ค่อยเอาทุนมาให้พี่ แต่ต้องสัญญานะว่า เรื่องนี้เป็นจะความลับ และอย่าทำให้ตนเองเกิดอันตราย”“แล้วเรื่องนี้บอกพ่อกับแม่ได้ไหม พี่ใหญ่กับพี่รองล่ะ”“บ

เช้าวันต่อมา...วันนี้สองแฝดตื่นมาด้วยท่าทีที่สดชื่น เนื่องจากแม่สัญญาว่าจะพาไปเที่ยวตลาดนัดนั่นเอง เมื่อเตรียมอาหารเช้าเสร็จแล้วโจวเพ่ยชิงจึงเอ่ยเรียกลูกทั้งสองคน“เอาละเด็ก ๆ อาหารเช้าเสร็จแล้ว มากินกันก่อนเร็วแม่จะพาไปเที่ยวตลาดนัด”เนื่องจากหมู่บ้านข้าง ๆ จัดตลาดนัดทุกสัปดาห์ นี่จึงทำให้โจวเพ่ยชิงอยากพาลูกทั้งสองไปเที่ยวเปิดหูเปิดตา เพราะที่ผ่านมาเธอไม่เคยทำหน้าที่แม่ที่ดีเลย“ครับ / ค่ะ” สองแฝดตอบรับเสียงใส ก่อนจะนั่งกินอาหารเช้าอย่างอร่อยมื้อเช้าในวันนี้โจวเพ่ยชิงทำข้าวต้มหมูที่มีเนื้อหมูสับละเอียดและปั้นเป็นก้อน ๆ พร้อมกับไข่ต้มอีกคนละฟอง อาหารเพียงแค่นี้ก็เพียงพอแล้วสำหรับสามคนแม่ลูกเมื่อเช้าหลังจากตื่นมาอาบน้ำเสร็จ หญิงสาวสังเกตว่าแผลบนใบหน้านั้นคล้ายจะจางไปเล็กน้อย และคิดว่านี่คงจะเป็นจริงอย่างที่ท่านตาคนกล่าวไว้ว่า ถ้าเมื่อไหร่ที่เธอทำความดี รอยแผลพวกนี้จะจางหายไปเอง แต่ต่อให้แผลนี้จะหายไปหรือไม่ หญิงสาวยินดีที่จะทำความดีอย่างต่อเนื่อง เพื่อลบล้างความผิดกับสิ่งที่เธอได้กระทำต่อครอบครัวและใครหลายคนทั้งชาตินี้และชาติที่แล้วระหว่างกำลังนั่งกินอาหารเช้า เสียงเรียกของโจวเม่ย

“พี่สาม พี่จะบอกฉันหรือยัง ว่าคุยอะไรกับพี่ชายอาโมว่”แม้อาโมว่จะเป็นสหายของเธอ แต่เม่ยเม่ยกลับไม่คุ้นเคยกับพี่ชายของสหายจึงอดเป็นห่วงไม่ได้“พี่ช่วยเหลือบางอย่างครอบครัวนั้น และพี่ให้ตานเต๋อคง หาร้านค้าในตลาดมืดไว้ให้ พี่จะสั่งสินค้ามาลงและให้เขาดูแลให้”“แค่นี้เหรอคะ คุยกันนานเชียว แต่พี่ทำแบบนี้ก็ดีเหมือนกัน ไม่ต้องออกหน้า รอรับเงินอย่างเดียวจะได้ไม่อันตรายด้วย แม้พี่จะเป็นเมียนายทหารแต่มาค้าขาย ใครรู้เข้ามันไม่ดีแน่ แต่พี่ไว้ใจพี่ชายอาโมว่ขนาดนั่นเลยเหรอ” เม่ยเม่ยยังคงถามต่อเพราะเป็นห่วงพี่สาว คนนั่นจะไว้ใจได้แค่ไหน แม้จะเป็นพี่ชายของสหาย เธอก็ยังไว่ไว้ใจ“เรื่องบางเรื่องไม่จำเป็นต้องมองหรือศึกษานานหรอกนะ พี่เชื่อว่าสายตาพี่คงมองไม่ผิด ว่าแต่เรื่องนี้อย่าเพิ่งบอกใคร พี่ไม่อยากให้ทุกคนเป็นห่วง สัญญาได้ไหม ส่วนเรื่องที่พี่ไปค้าขายในตลาดมืด หรือเรื่องที่เม่ยเม่ยจะเอาเครื่องสำอางไปขาย สองเรื่องนี้บอกได้ พี่ไม่ห้าม รอให้ทุกอย่างเข้าที่เข้าทาง พี่จะบอกทุกคนด้วยตัวเอง”โจวเพ่ยชิงขอคำสัญญาจากน้องสาว เรื่องนี้เธอยังไม่ต้องการบอกครอบครัวเพราะกลัวถูกห้าม รอให้ทุกอย่างเข้าที่เข้าทางเสียก่อน เ