[เกวลิน] ตาโบ๋!!! นี่มันอะไรกันเนี่ย? คนที่ยืนอยู่ในกระจกตอนนี้ใช่คนจริงๆเหรอ? สภาพฉันตอนนี้ไม่ต่างอะไรกับศพเดินได้เลยสักนิด หน้าก็บวม ตาก็โบ๋ปูดโปนจนลืมไม่ขึ้นอยู่แล้ว ใครเห็นก็คงดูออกทั้งนั้นว่าผ่านการร้องไห้มาอย่างหนัก แถมเสื้อผ้าที่ใส่อยู่ก็ยังมีรอยเลือดเลอะเต็มไปหมด ดูเหมือนว่าฉันเพิ่งผ่านการต่อสู้มาอย่างหนักหน่วงเลย พูดถึงเลือดจะว่าไป… “ใครทำแผลให้ฉันกันนะ?” ฟึ่บ!! ฉันยกมือของตัวเองที่มีผ้าพันแผลพันไว้อย่างดีขึ้นมาดูใกล้ๆ ตั้งแต่ตื่นมาก็มีเรื่องให้แปลกใจสงสัยไม่พักเลย เรื่องแรก…ฉันขึ้นไปนอนบนเตียงได้ยังไง? ฉันจำได้ว่าเมื่อคืนฉันนั่งกอดเข่าร้องไห้อยู่ข้างๆเตียงจนเผลอหลับไปตอนไหนก็ไม่รู้ด้วยซ้ำ แต่ตอนตื่นกลับเห็นว่าตัวเองนอนอยู่บนเตียงซะงั้น หรือว่า…ละเมอเหรอ? ถ้างั้น…ฉันคงจะละเมอทำแผลให้ตัวเองด้วยงั้นสิ! “ไม่น่าใช่!!” สภาพผ้าพันแผลมันดูเรียบร้อยเกินกว่าจะเป็นฝีมือของคนละเมอได้ ถ้างั้นแล้ว…ใครมาทำแผลให้ฉันล่ะ? ติ๊ง!! ในระหว่างที่ฉันกำลังยืนสงสัยอยู่หน้ากระจกในห้องน้ำอยู่นั้น จู่ๆเสียงแจ้งเตือนข้อความในมือถือที่วางอยู่ข้างนอกก็ดังขึ้นมา ฉันเลยต้องรีบวิ่งออกไปดูอย่างไว
Terakhir Diperbarui : 2025-05-10
