หนี

"หิวน้ำ" เธอตัดสินใจเรียกออกไป และดูเหมือนว่าเพียงได้ยินเสียงเธอ พวกด้านนอกหยุดการสนทนากัน

            ต่อเนื่องด้วยมีผู้ชายคนหนึ่งเดินเข้ามา เป็นคนที่เธอคิดไว้

            "อะไร" เสียงของร่างกำยำดูแข็งกระด้าง ชายตรงหน้าเป็นผู้ชายผิวคล้ำ แห้งกร้าน บอกว่าผ่านการผ่านร้อนผ่านหนาวมาอย่างหนัก ทว่าด้วยความที่ยังอยู่ในช่วงวัยรุ่นอยู่ทำให้ไม่แก่เกินไปนัก

            เพียงชายคนนี้เข้ามานาราร้องไห้เงียบๆ ก้มหน้าลงกับเข่าตัวเอง เสื้อเชิ้ตอันเป็นผลจากกระดุมถูกแหวกก่อนหน้าเผยให้เห็นเนินอกขาวผ่อง และลาดไหล่เรียวสวย

            ภาพตรงหน้าถ้าผู้ชายที่ชอบของสวยๆงามๆย่อมคิดว่าน่ารังแกเหลือเกิน ในความคิดของชายชาตรีนั้นในตอนที่สตรีเปลือยเปล่าให้เห็นถึงเนื้อหนัง และอยู่ในช่วงอ่อนแออย่างหนักช่างน่าปลอบประโลมเกินทน น่านำมากอดให้คลายความเหน็บหนาว

            ใช่ ชนตรีคิดแบบนั้น ถึงเขาจะเป็นโจรและผ่านสมรภูมิเรื่องเลวร้ายมามากมาย ทว่าสำหรับผู้ชายอย่างเขา ผู้หญิงยังมีอิทธิพลอยู่มากโข แค่เห็นพวกเธอสวย ตรงนั้นก็แข็งแล้ว อย่างเช่นผู้หญิงตรงหน้าตอนนี้ที่ทำให้เขาแข็งและสงสารในเวลาเดียวกัน

            โธ่ แม่คุณ คงช้ำใจจากไอ้นายหัวนั่นสินะ

            ร่างกำยำย่อตัวลงไปนั่งยองๆดูร่างบาง ทว่าตอนนั้นกลับต้องตกใจเมื่อเธอโผเข้ามากอด เอาหน้าซุกลงกับอก ใบหูได้ยินเสียงสะอื้นไห้เล็กๆ

            “นายหัวไม่มาหรอก” เสียงของเธอหวานอย่าบอกใคร

            “เขาไม่ได้รักนาค นาคเป็นแค่นางบำเรอของเขา ตอนนี้เขากำลังอยู่กับแฟนเก่า เขาไม่มาแน่ๆ” ดวงตาสวยช้อนมอง ทำอกแกร่งกระตุก

            “ปล่อยนาคไปได้มั้ย นาคไม่มีอะไรให้เขาตามหาหรอก นาคมีพ่อแม่ที่ต้องดูแล สมบัติอะไรก็ไม่มี เป็นหนี้นายหัวอีก ทำงานที่ไร่ก็มีแต่คนคอยกลั่นแกล้ง ไม่มีใครดีกับนาคเลยสักคน”

            “ไอ้ตรี มึงทำอะไรอยู่วะ รีบๆออกมาสิ!” เสียงดังแข็งกระด้างดังเข้ามา ทำหญิงสาวที่อยู่ในอ้อมอกกระตุกเล็กน้อย และราวกับว่าเธอกำลังกลัวใบหน้าสวยกลมมนถึงได้ขยับเข้าหาแผงอกแกร่งของชายโฉด โอบรัดแนบแน่น

            “เอ่อ กำลังมัดมือมันอยู่ เดี๋ยวหลุด เดี๋ยวออกไป” ร่างสูงโกหก ก่อนจะหลุบตามองคนตัวเล็กน่าเอ็นดูอีกครั้ง นาราเอ่ยต่อด้วยเสียงแหบพร่าและแผ่วเบา

            “นาคยังไม่มีใคร นาคคิดว่าถ้าออกไปจากที่นี่ได้คงหาใครสักคนมาอยู่ข้างกาย แต่ตอนนี้ไม่รู้ว่าเขาคนนั้นอยู่ไหน นาคยังถูกจับตัวมาอีก นาคไม่รู้จะทำยังไงแล้ว” หญิงสาวยังคงสะอื้นไห้ เพียงเห็นหยดน้ำใสบนดวงหน้าคนตัวเล็กหัวใจของชนตรีก็เจ็บแปลบ เขารวบร่างสวยอวบอิ่มเข้ามากอด สูดดมกลิ่นสาวอ่อนๆที่แผ่กระจายโอบรอบร่างบางอย่างเย้ายวนใจ

            “ให้พี่ช่วยอะไรมั้ย” เขาไม่มีเมียไม่มีใครเหมือนกัน ในชีวิตนี้คงดีถ้ามีสาวสวยมาร่วมเตียงเคียงหมอน แค่คิดก็เหมือนได้ขึ้นสวรรค์ชั้นเจ็ด

            “พี่ช่วยน้องได้มั้ย” นาราเงยใบหน้าขึ้นมา มองสบตาคมที่บัดนี้เปล่งประกายได้ด้วยความเอ็นดู ก่อนที่หัวทุยจะซบเข้ากับอกแกร่งอีกครั้ง

            “นาคว่าคนข้างนอกต้องฆ่านาคแน่ๆ  นาคยังไม่อยากตาย นาคยังอยากมีชีวิตอยู่” จากเหตุการณ์ยิงปะทะครั้งนั้นทำให้นารารู้ว่าพวกที่ตามราวีสิงหราชเป้าหมายของมันคือการฆ่านายหัวหนุ่มให้ตาย เพราะถึงขนาดสั่งนักแม่นปืนมาคงกะจะเอาให้ตายคาที่แบบไม่ให้ผุดไม่ให้เกิด เพราะแบบนั้นนาราจึงคิดว่ามันต้องฆ่าเธอด้วย เพราะเธอเป็นคนเห็นเหตุการณ์ทั้งหมด ถ้าเธอยังอยู่จะมีสิ่งยึดโยงไปสู่ตัวคนร้ายได้ มันไม่ยอมปล่อยไว้แน่ และนี่ถ้าให้เดาอีกไม่กี่ชั่วโมงคงมีคนของมันตามมาสมทบ

            ใช่ ไม่ปลอดภัยกับเธอสักนิด และสิ่งที่นาราไม่แน่ใจเลยคือสิงหราชจะมาหรือไม่ ตอนนี้เขากำลังอิ่มสุขอยู่กับใครสักคนจะมาช่วยเธอเหรอ เธอเป็นแค่นางบำเรอของเขา..ไม่มีความสำคัญ

            เวลานี้ต้องเอาตัวเองให้รอดไม่พึ่งพาใครทั้งนั้น และเธอคิดว่าสติปัญญาของคนเรานี่แหละที่จะทำให้ตนมีชีวิตอยู่ เพราะอย่างนั้นเธอจะทำทุกวิถีทาง รวมไปถึงการยั่วยวนใครสักคนเพื่อให้ตัวเองออกไปได้

            โดยขั้นตอนแรก ต้องทำให้คนเป็นหนอนซะก่อน จากนั้นค่อยคิดวิธีต่อไป

            “ทำไมถึงคิดว่าเขาไม่มาล่ะ” เสียงทุ้มดังข้างหู นาราสะอื้นเล็กน้อย

            “ก็เขามีคนรักอยู่แล้ว นาคเป็นแค่คนงานในไร่เขา เป็นคนธรรมดา ออกไปทางไม่มีเงินเสียด้วยซ้ำ แล้วพี่คิดว่าคนที่เพียบพร้อมแบบนั้นจะมามองคนอย่างนาคเหรอ ไม่หรอกค่ะ เขาไม่เคยเปิดเผยนาคเลยสักครั้งเดียว ใครๆก็รู้ว่านาคเป็นเมียเก็บของเขา”

            ที่เขาลือกันไม่เรียกว่าเปิดเผยเหรอ ชนตรีอยากถามแบบนั้น ทว่าเมื่อเห็นใบหน้าเจ็บปวดจากหญิงสาวแล้ว เขาเชื่อถือเธอมากกว่า คนตัวโตกอดปลอบร่างในอ้อมกอด เอ่ยเสียงนุ่มละมุน

            “ไม่เป็นไร มีพี่แล้วนะ”

            นาราเงยหน้าที่เต็มไปด้วยหยาดน้ำตาขึ้นมอง

            “นี่พี่จะช่วยนาคเหรอจ๊ะ”

            “ชู้ เบาๆสิจ๊ะ เดี๋ยวลูกพี่ข้างนอกได้ยิน” ดวงตาของโจรหนุ่มพราวไปทั้งนัยน์ตา

            “จ้ะ พี่จะช่วย แต่เราต้องช่วยตัวเองด้วยนะ พี่ตัดสินใจแล้วเราจะหนีไปด้วยกัน พี่จะไปอยู่กับหนู” ริมฝีปากหนาประทับจูบกลางกระหม่อมบาง เกิดเป็นความขนลุกแผ่ซ่านไปทั่วร่างกายนารา ทว่าคนตัวเล็กก็ยังยิ้มสู้

            “จ้ะ ขอบคุณนะจ๊ะ” หญิงสาวเล่นละครต่อไป

            “แล้วพี่จะช่วยนาคยังไง”

            “ต้องฆ่าไอ้ข้างนอกก่อน” เพราะเขารู้ดีว่าลูกพี่ของตัวเองโหดเหี้ยมขนาดไหน ถ้ารู้ว่าเขาริอ่านพาตัวประกันหนีไป มันได้ยิงเขากระจุยแน่ ยังมีพวกอสรพิษที่จะตามมาทีหลังอีก ถ้าเขาไม่ฆ่ามันก็ไม่รู้ว่าตัวเองกับเมียในอนาคตจะมีชีวิตรอดหรือเปล่า เพราะแบบนั้นต้องจัดการมันก่อน

            “พี่จะฆ่ามัน แต่เราต้องให้ความร่วมนะ”

            นาราพยักหน้าด้วยความตั้งใจ แล้วในตอนนั้นเองที่ใบหน้าคมคายโน้มลงมากระซิบเธอ บอกถึงแผนการทั้งหมด และเพียงไม่กี่นาที เธอกรีดร้องเสียงดังลั่นกระท่อม

            “อะไรวะ!” ‘สิวะ’ รีบวิ่งเข้ามา เปิดประตูกระท่อมออก มองไปที่ร่างบางตรงหน้าแล้วตอนนั้นเองที่คนที่แอบอยู่ด้านหลังประตูใช้กำปั้นซึ่งประกบเข้าหากันทุบไปที่ต้นคอโจรหนุ่ม ก่อนที่มืออีกข้างจะรีบยกมีดขึ้น ปลายคมแหลมของของคมเชือดไปที่ลำคอของโจรชั่ว เลือดสาดกระเด็นออกมาเต็มหน้าชนตรี

            ทำสำเร็จแล้ว

            ในตอนนั้นเองที่ร่างสูงยิ้มให้นาราเมื่อทุกอย่างเป็นไปตามแผน แม้หญิงสาวจะรู้สึกสยดสยองและหวาดกลัวทว่าเธอก็ยังยิ้มตาม

            “ลุกขึ้น เดี๋ยวพี่แก้มัดให้” ต้องให้แก้อยู่แล้ว คนตัวเล็กมั่นใจ เพราะไม่อย่างนั้นมันเอาเธอตายแน่ ความกลัวลึกๆผุดขึ้นมาในหัว ทว่าต้องคอยข่มใจไว้ เพราะกลัวฆาตกรจะรู้ว่าเธอเป็นกบฏซะเอง หญิงสาวทำตัวอ่อนแอ รอมันแก้เชือกให้ ก่อนที่โจรตัวสูงจะลากออกมาจากกระท่อม

            เวลานั้นเองที่ได้ยินเสียงปืนดังสองนัด

            “พวกมันมาแล้ว” คนที่หัวหน้าส่งมามาแล้ว ชนตรีรู้ว่าขณะนั้นตนต้องหนี แล้วกูจะเอาเมียกูไปด้วย

            “ไหวมั้ย” หันไปถามคนตัวเล็ก หญิงสาวพยักหน้าให้ แม้จะยังไม่คุ้นเคยกันนัก ทว่าความชอบพอรู้เต็มหัวใจ หญิงสาวถูกใจเขาเหลือเกิน แล้วอยากจะจับจูบเหลือเกินเมื่อคนตัวน้อยพยักหน้าน่าเอ็นดูมาให้

            ไม่อยากเชื่อว่าไอ้ชนตรีจะมีเมียสวยขนาดนี้ อย่าให้หนีจากตรงนี้ไปได้นะมึง กูจะเอาให้ยับ เอาให้คลานลงจากเตียงไม่ได้เลย