บทที่ 41 อย่าทำร้ายพี่อัค!ณิชชาชะงักฝีเท้าเมื่อเห็นว่ามีใครบางคนนั่งหน้านิ่งอยู่ที่บ้านแล้ว หญิงสาวนึกไปถึงสีหน้าของป้าแม่บ้านที่ไม่ค่อยดีนัก ก่อนที่จะก้าวเข้ามาในห้องนั่งเล่นนี้ ขณะที่เดินสวนกัน หญิงสูงวัยก็กระซิบกับเธอเบา ๆ ว่า มีอะไรให้พูดกันดี ๆ นั่นยิ่งทำให้ณิชชาขนลุก เสียวสันหลังจนมาถึงต้นคอ“ไปไหนมา บอกแล้วว่าไม่ให้ไปไหนไม่ใช่หรือไง” เสียงทุ้มต่ำเอ่ยถามขึ้น ทั้งที่สายตายังคงจับจ้องไปที่ซีรีส์ฆาตกรรมสืบสวนสอบสวนเรื่องดังที่ถูกเปิดทิ้งไว้“แค่ออกไปเดินเล่นน่ะ” ณิชชาโกหกคำโตทั้งที่นึกตะหงิดใจอยู่แล้วว่า ชลาสินธุ์อาจจะรู้อะไรบางอย่าง“แล้วสนุกมั้ย”“ไม่หรอก มันไม่มีอะไรน่าสนใจ” ณิชชาอึกอักความเงียบแผ่คลุมอากาศอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนที่ชลาสินธุ์จะถอนหายใจ“มานั่งด้วยกันสิ กินข้าวมาแล้วไม่ใช่เหรอ”ณิชชานึกอยากถามว่ารู้ได้ยังไงว่า เธอกินข้าวมาแล้ว แต่การที่ตนเองออกไปข้างนอกและกลับมาค่ำ ๆ ก็สามารถเข้าใจได้ว่าคงจะกินข้าวเย็นเรียบร้อยมาแล้วจึงไม่ได้ถามอะไรออกไปทันทีที่ทรุดตัวลงนั่งณิชชาก็ถูกแรงรั้งให้เข้าไปแนบชิดกับร่างใหญ่ที่นั่งอยู่ มือหนาโอบไหล่เล็กเอาไว้ แล้วนิ่งเฉยอยู่อย่างนั้น ตาก็
Terakhir Diperbarui : 2025-06-16
Masuk
