All Chapters of บ่วงรัก ทินกร: Chapter 21 - Chapter 30

ผู้บ่าวมู่(แฟนเพื่อน)ณ ภาคตะวันออกเฉียงเหนือ(ภาคอีสาน)ทั้งคู่เดินทางมาถึงที่นี่ ท้องฟ้าก็เกือบจะสว่างแล้ว โดยที่ไม่ได้หยุดพัก หรือแวะกลางทางเลยแม้แต่น้อย เพราะพิพิมเป็นห่วงที่เพื่อนพึ่งจะต้องสูญเสียพ่อกับแม่ไป“มีน...” พิพิมเอ่ยเรียกเพื่อนสาวขึ้นมาทันที ที่เดินทางมาถึงยังวัดตามที่อมีนาได้บอกเอาไว้“พิม...” อมีนาหันกลับไปตามเสียงเรียกของเพื่อนสาว แล้วโผล่เข้าสวมกอดพิพิม แล้วร้องไห้ออกมาทันที โดยไม่อายใครเลยแม้แต่น้อย“มีน...เข้มแข็งไว้เด้อ พ่อกับแม่เลาไปสบายแล้ว เฮาเสียใจนำเด้อ แล้วกะขอโทษนำเด้อที่มาบ่ทันเผา” (มีน...เข้มแข็งไว้นะ พ่อกับแม่ท่านไปสบายแล้ว เราเสียใจด้วยนะ แล้วก็ขอโทษด้วยนะที่มาไม่ทันเผา) พิพิมเอ่ยปลอบเพื่อน พร้อมกับน้ำตาที่ไหลออกมาเหมือนกัน“ขอบใจโตหลายๆเด้อพิม...แล้วนี้”(ขอบใจเธอมากไปน่ะพิม...แล้วนี้) อมีนาทำท่าทางงงขึ้นมาทันที เมื่อเห็นหนุ่มหล่อร่างสูงที่ยืนอยู่ด้านหลังของพิพิม เพื่อนของเธอ“อ่อ...อ้ายทีม เพิ้นขับรถมาส่งเฮา”(อ๋อ...พี่ทีม เขาขับรถมาส่งเรา) พิพิมเอ่ยบอกเพื่อนสาว แต่ไม่ได้บอกทั้งหมดว่าทินกรนั้นเป็นใคร“สวัสดีจ้า...ซื่อมีนเด้อจ้า เป็นมู่กับพิม”(สวัสดีค่ะ

โดนเล่นงานNCภายในงานยังคงดำเนินการไปจนถึงดึก ทินกรให้การต้อนรับแก่นายอพทย์คนใหม่เป็นอย่างดี แต่ระหว่างที่พูดคุยทักทายกันนั้น สายตาก็พยายามที่จะมองหาพิพิมอยู่ตลอดเวลา“หมอทีมมองหาใครหรือครับ” นพดล นายแพทย์คนใหม่ถามขึ้นมา เมื่อคุยอยู่กับเขาแต่สายตาของทินกรกลับเอาแต่มองหาใครบางคนอยู่ตลอดเวลา“เปล่าหรอกครับ...หมอนพดื่มได้เลยน่ะครับ พอดีผมขับรถมาเอง ดื่มไม่ได้ครับ” ทินกรตอบกลับไป และพยายามปฏิเสธรับเครื่องดื่มทุกชนิดที่ทุกคนยื่นให้“พยาบาลที่นี่...มีแต่สาวสวยๆกันทั้งนั้นเลยนะครับ แบบนี้พอจะมีคนไหนว่าง ที่พอจะเข้าตาผมบ้างไหม หรือว่าหมอทีมมีใครที่อยากจะแนะนำผมเป็นพิเศษบ้างหรือเปล่าครับ” นพดลพูดแซวขึ้นมา พร้อมกับสายตาที่กวาดมองดูเหล่าบรรดาพยาบาลสาวสวยที่อยู่ภายในงานนี้“เรื่องนี้...ผมขอปฏิเสธก่อนเลยครับ” ทินกรพูดขึ้น พร้อมกับสายตาที่ไปสะดุดเข้ากับหญิงสาวรายหนึ่งที่เขาคุ้นเคยเป็นอย่างดี ซึ่งก็เป็นใครไปไม่ได้นอกเสียจากพิพิม ที่กำลังเดินออกไปทางด้านนอก“...” นพดลไม่ได้เอ่ยอะไรต่อ แต่กลับยกเครื่องดื่มขึ้นจิบเพียงเล็กน้อย พอให้เป็นพิธี“ผมขอตัวก่อนนะครับ...” ทินกรรีบขอตัวลาทันที เมื่อสายตาเห็นพิพิ

ความจริงปารกฏ“หนูพิม ทำไมอยู่ที่นี่” หมอโปรดถามขึ้นมา เมื่อเดินมาถึงที่ แล้วเห็นพิพิมยืนอยู่ที่หน้าห้องผ่าตัดด้วยกับลูกสาวเขา เพราะปั้นหยาแค่บอกว่าอาเธอร์เป็นลูกของเพื่อน แต่ไม่ได้บอกรายละเอียดว่าเพื่อนคนไหน“พ่อโปรดรีบเข้าไปข้างในก่อนเถอะค่ะ เดี๋ยวก็รู้เรื่องทั้งหมดเอง” ปั้นหยารีบเอ่ยบอก เมื่อพ่อทำหน้าสงสัยอยู่ เพราะเธอก็พึ่งจะรู้เมื่อกี้นี้เองว่าอาเธอร์คือลูกของพิพิมกับพี่ชายเธอ“แค่เคสลูกเพื่อนน้องสาว กลับถึงขึ้นต้องโทรตามพ่อมาเลยเหรอ แถมยังให้เลือดเองด้วย” หมอโปรดพูดขึ้นมาทันที ที่ฌดินเข้าไปหาทินกร ที่นั่งให้เลือดอยู่อีกฝั่งหึ่งของห้องผ่าตัด“ลูกชายพิพิมครับ” ทินกรเอ่ยบอก โดยไม่ได้มองหน้าของพ่อ แต่กลับมองไปทางเด็กน้อยที่นอนรออยู่บนเตียง“อะไรน่ะ ลูกชายหนูพิม แล้วที่ให้เลือดนี้ ก็แสดงว่า...” หมอโปรดเลิกคิ้วขึ้นถาม อย่างตกใจ เมื่อรู้ว่าเด็กน้อยที่ปั้นหยาพามาคือลูกชายของพิพิม แล้วก็ต้องตกใจเมื่อนึกขึ้นมาได้ และมองไปยังลูกชายที่ยังอยู่ตรงนี้ อย่างต้องการคำตอบเพื่อความแน่ใจอีกที“ครับ” ทินกรตอบรับเพียงคำเดียว“แล้วทำไม ลูกไม่เป็นคนจัดการเองล่ะ” หมอโปรดถามลูกชายขึ้นมา“ทีมไม่กล้าครับ ก

สำนึกผิดตกเย็น“คุณหมอทีมยังอยู่ที่นี่อีกเหรอค่ะ นุชคิดว่าแต่กลับไปแล้วเสียอีก เห็นหมอนพราวน์วอร์ดช่วงเย็นแทน” นุชนารถถามขึ้น เมื่อเห็นทินกรถือของเต็มไม้เต็มมือ กำลังจะเข้าไปในลิฟต์ เพราะหมอหนุ่มยังสวมเสื้อกาวน์อยู่“...” ทินกรไม่ได้เอ่ยตอบอะไรกลับไป ได้แต่เข้าไปในลิฟต์แบบเงียบๆ“ลูกชายน้องพิมนี้โชคดีน่ะค่ะ ได้คุณหมอทีมให้เลือดเอง แถมยังได้อยู่ห้องพักพิเศษระดับของผู้บริหารอีก ทั้งๆที่น้องพิมก็เป็นแค่พยาบาลฝึกหัด” นุชนารถเอ่ยเหน็บแนมขึ้นมาทันที ที่เข้ามาในลิฟต์กับหมอหนุ่ม“พยาบาลฝึกหัด แล้วมันเกี่ยวอะไรกันกับห้องพักพิเศษหรือครับ” ทินกรพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงที่กระแทกกระทั้นใส่ พร้อมกับใบหน้าที่พยามยามเก็บอาการเอาไว้“นุชเข้าใจนะคะ ว่าคุณหมอทีมชอบน้องพิม แต่นุชว่าคนแบบคุณหมอจะหาสาวๆ สวยๆ บริสุทธิ์ก็มีตั้งเยอะแยะไป ทำไมคุณหมอไม่ลองเปิดใจดูบ้างละคะ” นุชนารถยังคงพูดขึ้นมาอีกเรื่อยๆ“...” ทินกรไม่ได้เอ่ยตอบอะไร“ผู้ชายทุกคนล้วนชอบคนสวยกันทั้งนั้น แต่คนสวยที่โสดไม่มีพันธะไม่มีบ่วงก็เยอะนะคะคุณหมอทีม” นุชนารถพูดขึ้น เพราะพิพิมก็เป็นคนที่หน้าตาดีในระดับหนึ่ง ไม่แปลกที่จะมาคนมาชอบ“มีบ่วงแล้วยังไง

ทำทุกอย่างให้ถูกต้องบ้านฤทธิไพศาลเมื่อถึงบ้าน ซึ่งเป็นบ้านของปู่กับย่าของพิพิมนั้นเอง เพราะพ่อของเธอ คิมหันต์ยังคงอาศัยอยู่ที่บ้านหลังนี้ เพราะเขาคือลูกคนเดียว เลยไม่ได้แยกออกไปไหนพิพิมเดินมีอาการตื่นเต้น อย่างเห็นได้ชัด เมื่อรถของทินกรขับเข้ามาภายในบริเวณบ้าน บ้านที่เธอจากไปนานนับ 5 ปี และไม่รู้ว่าจะทำตัวเช่นไร เมื่อเจอปู่กับย่าของเธอ“พ่อจ๋า แม่จ๋า ปู่จ๋า ย่าจ๋า สะสวัสดีค่ะ” พิพิมเอ่ยทักทายเสียงตะกุกตะกักเมื่อเดินเข้ามาภายในบ้าน ที่ทุกคนนั่งรออยู่ที่ห้องโถงของบ้านแล้ว“สวัสดีทุกคนครับ” และเป็นทินกรที่เอ่ยทักทาย พร้อมกับทำความเคารพกับทุกคน แล้วประคองพิพิมไปนั่งลงที่โชฟาตัวถัดไปพิพิมจึงคลานเข่าเข้าไปหาปู่กับย่าอีกที เพื่อเป็นการขอโทษท่านทั้งสอง และทินกรเอง เมื่อเห็นพิพิมทำดังนั่น จึงเข้าไปนั่งลงข้างๆกับหญิงสาว แล้วพากันก้มกราบผู้อาวุโสของบ้านทันที“ขอโทษคุณปู่กับคุณย่า กับเรื่องที่ผ่านมาทั้งหมดด้วยนะครับ ทีมจะรีบจัดการทำทุกอย่างให้ถูกต้องโดยเร็วที่สุดครับ” เป็นทินกรเองที่เป็นฝ่ายเอ่ยขึ้นพูดทุกอย่างทั้งหมดแทนหญิงสาวข้างกาย“ปู่กับย่าไม่โกรธพวกหลานหรอกน่ะลูก ทำผิดรู้จักขอโทษ ทุกคนก็