All Chapters of เกิดใหม่ทั้งที จะเป็นมารดาที่ดีให้ได้! : Chapter 31 - Chapter 40

บทที่ 31ของฝาก! ต่อให้อยากแก้แค้นหนิงลี่ให้สาสมแค่ไหน แต่เด็กในท้องของจางเหมยเหมยไม่มีความผิด พวกเขาไม่รู้อีโหน่อีเหน่ หากฉินหรูวางยาไม่เลือกหน้า นางก็ไม่ต่างอะไรกับหนิงลี่เลยสักนิด ก่อนกลับมาเหยียบบ้านเสิ่นอีกครั้ง ฉินหรูมีข้อมูลของพวกเขาอยู่แล้ว รู้ว่าจางเหมยเหมยแพ้อาหารประเภทถั่ว เกาลัดก็เป็นหนึ่งในนั้น ด้วยเหตุผลนี้ฉินหรูถึงได้จงใจซื้อขนมเปี๊ยะไส้เกาลัดมาฝาก กลับมาเยี่ยมบ้านเสิ่นตามที่พวกเขาต้องการแล้ว เป้าหมายก็ทำจนบรรลุแล้ว เฟิงหยางกับฉินหรูจึงขอตัวกลับ ตอนเดินมาถึงลานกว้างหน้าบ้าน ฉินหรูชะงักฝีเท้า ทำท่าเหมือนเพิ่งนึกบางอย่างขึ้นมาได้ “จริงสิ ข้ายังไม่ได้มอบของฝากให้กับคุณชายเสิ่นเซียวอวี้เลยนี่น่า” พ่อบ้านที่เดินมาส่งทั้งสองคนได้ยินแบบนั้นจึงเอ่ยขึ้น “ถ้าไม่รังเกียจ ฝากบ่าวไปให้กับคุณชายรองแทนได้หรือไม่ขอรับ” ฉินหรูมองพ่อบ้านอย่างไม่สบอารมณ์ “ไม่ได้หรอก ของฝากชิ้นนี้สำคัญมาก กว่าจะหาซื้อของฝากชิ้นนี้มาได้ ต้องเสียทั้งเงินและเวลาไปไม่น้อย ข้าอยากให้เขาออกมารับด้วยตัวเอง รบกวนพ่อบ

บทที่ 33แผนการต่อไป ยาที่ลุงหม่าปรุงขึ้นมานี้ ออกฤทธิ์แค่กับผู้หญิง แม้เสิ่นเทากับเสิ่นเซียวอวี้จะกินขนมเปี๊ยะที่ผสมยาเข้าไปก็ไม่เกิดผลอะไร ฤทธิ์ของยาออกผลช้า คนที่ถูกวางยาจะปวดหน่วงในท้องเหมือนเครื่องในจะหลุดออกมา อาการคล้ายกับคนแท้งลูก หากไม่รีบรักษา มดลูกจะถูกทำลาย ทำให้มีลูกไม่ได้ นับว่าเป็นยาแรง สมกับเป็นลุงหม่า เชี่ยวชาญทั้งยาและพิษ “คิกๆ” ป่านนี้ หนิงลี่คงนอนร้องโอดครวญอย่างทรมานบนเตียง พอลองนึกถึงสภาพอันน่าอนาถของหนิงลี่ ฉินหรูเผลอหัวเราะชอบใจออกมา “ยังไม่นอนอีกหรือ” ท่ามกลางความมืด เสียงทุ้มดังขึ้น ฉินหรูได้สติ รีบกลั้นเสียงหัวเราะ ก่อนจะพูดด้วยน้ำเสียงรู้สึกผิด “ขออภัย ข้ารบกวนเวลานอนของท่านแล้ว” ไม่เพียงขอโทษสามี นางยังลูบแผ่นหลังนุ่มนิ่มของอาเหยาที่นอนตรงกลาง ซึ่งดูแล้วน่าจะหลับสนิทมาก โชคดีที่ไม่ได้ทำให้ลูกตื่น แม้ห้องนอนของอาเหยาเตรียมเสร็จแล้ว แต่เจ้าตัวเล็กยังอยากนอนกับพ่อแม่ ทั้งสองจึงให้ลูกมานอนที่ห้องใหญ่ด้วยกัน

บทที่ 35ไป๋เหิงกับเสี่ยวจินมาเที่ยวบ้าน หลังจากนั้น จั่นเถิงก็นำความมารายงานเฟิงหยาง ชายหนุ่มกระดกมุมปากยิ้มอย่างพึงพอใจหลังจากฟังจบ “เจ้าปลอมตัวเป็นเสี่ยวเอ้อต่ออีกสักสองสามวัน หากเสิ่นเซียวอวี้ติดสารแห่งความสุขเรียบร้อย ค่อยปล่อยให้เขาไปหาซื้อที่อื่นเอาเอง” ต่อให้เสิ่นเซียวอวี้เลิกเสพสารแห่งความสุขสำเร็จ แต่ว่ากันว่า หากกลับมาติดอีกครั้ง คราวนี้คงเลิกยาก หมากกระดานนี้ เฟิงหยางเป็นผู้ชนะ “ขอรับท่านแม่ทัพ” จั่นเถิงตอบ ก่อนจะถามต่อ “ต้องให้ข้าไปรายงานฮูหยินทราบหรือไม่ขอรับ” “ไม่ต้อง วันนี้ให้นางมีความสุขกับเหล่าสหายที่มาเยี่ยมเถอะ เรื่องพวกนี้ข้าจะบอกนางทีหลัง” วันนี้ไป๋เหิงกับเสี่ยวจินมาเยี่ยมเยือนฉินหรูที่บ้าน ตอนที่เฟิงหยางถูกเกณฑ์ไปเป็นทหาร ฉินหรูเข้าไปทำงานเป็นแม่ครัวในบ้านเซวีย ก็ได้ทั้งสองคนนั้นคอยสอนงาน ทั้งยังคอยหาข่าวลือของบ้านเสิ่นมาบอกเล่าสู่กันฟัง ทั้งพวกนางยังดีกับอาเหยามากๆ ในเมื่อเป็นสหายของภรรยา เฟิงหยางย่อมมองว่าไป๋เหิงกับเสี่ยวจินเป็นคนน่าคบหาไม่น้

บทที่ 37ข้าเองก็คิดถึงเจ้า แม้ว่าเฟิงหยางจะออกบ้านไปแล้ว แต่หัวใจของฉินหรูยังเต้นระรัว เพียงแค่ถูกเฟิงหยางมองด้วยสายตาลึกล้ำ ฉินหรูก็รู้สึกหวั่นไหว ในอกร้อนผ่าวๆ นางกลายเป็นคนอ่อนไหวขนาดนี้ตั้งแต่เมื่อไรกัน ว่าแต่ เมื่อกี้เขาบอกว่ากลับมาค่อยคุยเรื่อง ‘น้องของอาเหยา’ สินะ แค่คำพูดของเด็ก เหตุใดต้องคิดเป็นจริงเป็นจังขนาดนั้นด้วยเล่า! ถึงจะคิดแบบนั้น แต่ฉินหรูกลับกระสับกระส่าย ใจลอยตลอดทั้งวัน …. สุดท้าย คืนนั้นเฟิงหยางก็ไม่ได้กลับมาอย่างที่บอก ฉินหรูรอเขาเกือบทั้งคืน กระทั่งผล็อยหลับไปพร้อมกับอาเหยา ตอนตื่นขึ้นมา สายตาของฉินหรูอดจะมองบนเตียงนอนฝั่งด้านนอกไม่ได้ ที่นอนตรงนั้นยังคงว่างเปล่า พอเห็นแบบนั้นหัวใจของนางพลันโหว่งหวิว ในตอนนั้นเอง จู่ๆ คำพูดของเสี่ยวจินก็ผุดเข้ามาในหัว ‘ถ้าเขาไม่พยายามแตะต้องเจ้า ไม่ใช่ว่าเขากำลังซุกซ่อนผู้หญิงอื่นอยู่หรือ’ นั่นสินะ ตั้งแต่เฟิงหยางกลับมาเมืองฉาง นอกจากจับมือกันนอน เขากลับไม่เคยแม้แต่จะกอด

บทที่ 39เฟิงหยางเป็นพ่อสื่อให้เสี่ยวจิน “สี่ปีก่อนข้ายังเด็ก อะไรที่เป็นประสบการณ์ครั้งแรกล้วนน่ากลัวทั้งหมดนั่นแหละ!” หลังจากเงียบไปสักครู่ ฉินหรูแก้ตัวให้กับตัวเอง สองแก้มแดงระเรื่อ เฟิงหยางอมยิ้มพร้อมเอ่อออตามภรรยา “นั่นสินะ” ฉินหรูเหลือบตามองเฟิงหยางด้วยความลังเล สักพักหนึ่ง นางกล่าวเสริมว่า “ถึงตอนนั้นข้าจะหวาดกลัวท่าน แต่ไม่เคยมีความคิดรังเกียจท่านเลย” “….” ประโยคนี้ ทำเอาเฟิงหยางมองภรรยาเงียบๆ ต่อมา มือใหญ่ที่โอบเอวบางลูบไล้แผ่วเบา ฉินหรูเกร็งร่าง แม้รู้สึกหวั่นๆ แต่ไม่คิดที่จะหนีเขา มาแล้วสินะ! ต้องชิน…ต้องชินเท่านั้น ฉินหรูสูดหายใจลึกๆ หลายเฮือก เตรียมใจพร้อมที่จะถูกเฟิงหยางเคี่ยวกรำ ทว่าเฟิงหยางเพียงแค่ยกยิ้มมุมปาก ก่อนจะปล่อยมือจากเอวของภรรยา ระหว่างที่ฉินหรูงุนงง เฟิงหยางเปลี่ยนเรื่องแบบปุบปับ “ข้าตัดสินใจได้แล้ว เรื่องของเสิ่นเทา ข้าควรจัดการให้เร็วที่สุด เพราะไม่ใช่ปัญหาของข้าแค่คนเดียว เสิ่นเทาก้าวก่