All Chapters of ย้อนเวลามากำจัดสามีสับปลับกับองค์หญิงบัวขาว: Chapter 121 - Chapter 130

อวิ๋นรุ่นไม่ได้เจอกับหานฉงหรงอีก เขาออกเดินตามหาอยู่พักหนึ่งก็ไม่เจอ ไม่รู้ว่าเป็นเพราะอาณาบริเวณของวัดอันกั๋วใหญ่โตหรือเพราะอีกฝ่ายเกิดปีกระต่ายหรือไรจึงได้หลบหนีได้อย่างว่องไวยิ่งนัก กระทั่งหานลู่เดินมาหาเขาพร้อมกับขันทีน้อยที่ได้รับคำสั่งจากฝ่าบาทเชิญให้เขาไปไหว้พระร่วมกับฮ่องเต้และไทเฮา รู้ตัวอีกทีก็เห็นนางไปยืนร่วมกับองค์ชายน้อยและเหล่าเชื้อพระวงศ์คนอื่นๆ ห่างไปเสียหลายจั้ง หมดโอกาสที่จะพูดคุยปรับความเข้าใจหลังจากพิธีไหว้พระเสร็จสิ้น ฮ่องเต้กับหวงไทโฮ่วอยู่สนทนาธรรมกับเจ้าอาวาสต่อ แต่ที่สร้างความประหลาดใจให้กับเหล่าขุนนางคนอื่นๆ คือผู้ที่อยู่เหนือคนใต้หล้ากลับเชิญหานเซี่ยงอวิ๋นเข้าร่วมสนทนาธรรมด้วย ทำให้เหล่าขุนนางส่วนใหญ่ต่างสุภาพกับหานฉงหรงมากขึ้น โดยเฉพาะจวงหมิ่นกั๋วฟูเหรินที่เข้ามาสนทนากับหานฉงหรงอย่างสนิทสนมพร้อมกับทาบทามให้หญิงสาวร่วมงานชมบุปผาที่จะจัดขึ้นในจวนด้วย“ขอบคุณฮูหยินที่เมตตาชวนข้า แต่ว่าตอนนี้ภายนอกมีเสียงเล่าลือไม่ค่อยดีเกี่ยวกับข้ากับหลานสาวของท่าน ถ้าฉงหรงไปร่วมงานเกรงว่าจะทำให้บรรยากาศในงานกร่อยลงจนทำลายความตั้งใจดีของท่านที่จัดงานนี้ขึ้นมาเจ้าค่ะ” หานฉงหรง

หลังจากเกิดเหตุร้ายในวัดอันกั๋วก็ผ่านไปครึ่งเดือน หานฉงหรงก็มาขอเข้าพบอวิ๋นรุ่นพร้อมหนังสือฉบับหนึ่ง ชายหนุ่มเหลือบตามองแว่บหนึ่งก่อนเอ่ย “หนังสือในมือนั่นคืออะไร”นางหลุบตามองหนังสือที่บุด้วยแพรไหมหุ้มริมขอบทองที่เขียนชื่อของนางด้วยลายมืออันงดงามอ่อนช้อยพลางเอ่ย “หนังสือเชิญจากจวงหมิ่นกั๋วฟูเหรินให้ร่วมงานชมบุปผาเพคะ”เขาจรดพู่กันแต้มขีดอีกหนึ่งขีดบนอักษรอย่างระมัดระวัง “งานบุปผาเดิมทีก็เป็นข้ออ้างที่บรรดาภรรยาขุนนางจัดขึ้นเพื่อให้บุตรธิดาที่อยู่ในวัยออกเรือนได้พบปะพูดคุยได้อย่างถูกทำนองคลองธรรมเพราะอยู่ในสายตาผู้ใหญ่ แล้วเจ้าจะไปทำอันใดกัน”“กั๋วฟูเหรินเป็นผู้ให้สาวใช้คนสนิทของนางมาส่งให้หม่อมฉันด้วยตนเอง ทั้งยังคาดหวังอย่างยิ่งให้หม่อมฉันเข้าร่วมตั้งแต่แรกเริ่มที่ชักชวนตั้งแต่ตอนที่ร่วมทางไปยังวัดอันกั๋ว ถ้าปฏิเสธเกรงว่าจะเป็นการเสียมารยาทเพคะ”อีกฝ่ายร้องอ้อ “มิใช่ว่าอยากรู้อะไรจากปากของจวงหมิ่นกั๋วฟูเหรินหรอกหรือ”หานฉงหรงเม้มปากเล็กน้อย “แม่นางหานผู้นั้นเสี่ยงชีวิตปกป้องฝ่าบาท ป่านนี้ไม่ได้ยินข่าวคราว มิรู้ว่าเป็นตายร้ายดีเช่นไรบ้าง”ครานี้เขาวางพู่กันในมือ สนทนากับนางอย่างเป็นจ

นางถอยออกมาเล็กน้อยพลางเอ่ยอย่างสุภาพ “ขอบคุณสำหรับคำชวนของคุณชาย ทว่าข้ารายงานกับท่านอ๋องว่ามาที่นี่เพียงเพื่อพูดคุยธุระกับฮูหยิน มิอาจเถลไถลได้”“ท่านอ๋อง?” เสิ่นหยางทำสีหน้าดั่งงุนงงจวงหมิ่นกั๋วฟูเหรินกลั้นยิ้มอย่างเต็มที่ขณะเอ่ย “ถูกต้องแล้ว แม่นางหานเป็นคนของจวนเป่ยหนานหวัง หากเถลไถลไปเล่นกับเจ้ายังพอทำเนา แต่ถ้าหากนางได้รับบาดเจ็บหรือมีเรื่องมีราวขึ้นมา เกรงว่าจวนกั๋วกงของเราคงมิอาจรับไหว” ยิ่งเห็นสีหน้าเผือดซีดของเด็กหนุ่มก็ยิ่งกล่าวอย่างลื่นไหล “อ้อ อีกทั้งนางเป็นสตรีที่ได้รับพระราชทานบรรดาศักดิ์ จวิน จากฝ่าบาท คิดว่าคงเป็นผู้ที่คนอย่างเราๆ ไม่อาจทำเล่นทำหัวหยอกเย้าเหมือนสตรีทั่วไปได้ พี่สะใภ้ได้แต่หวังว่าน้องสามจะประพฤติตัวดีงามเพื่อรักษาชีวิตน้อยๆ หลายสิบชีวิตของจวนกั๋วกงไว้สักหน่อยก็แล้วกัน”เสิ่นหยวนได้ยินคำพูดนั้นก็มีท่าทีลนลาน มินึกว่าสตรีที่ดูอ่อนวัยเช่นนี้จะมีเบื้องลึกเบื้องหลังที่เอิกเกริกขนาดนี้ ถ้าเขาเผลอไปแตะต้องสุ่มสี่สุ่มห้า ไม่รู้ว่าจะเกิดอันใดขึ้นบ้าง “พ...พี่สะใภ้ก็กล่าวเสียน่ากลัว ข้าเพียงเห็นว่าแม่นางหานอยู่ในวัยไล่เลี่ยกับข้า เลยเอ่ยชวนพอเป็นพิธีเท่านั้น”

เช้าวันรุ่งขึ้น อวิ๋นรุ่นกับหานฉงหรงเดินทางเข้าวังแต่เช้าตรู่ ก่อนที่ชายหนุ่มจะแยกไปยังท้องพระโรงเพื่อประชุมเช้าร่วมกับขุนนางระดับสูงคนอื่นๆ ส่วนหานฉงหรงที่แต่งกายอย่างดงามสมติดตามขันทีน้อยเข้าไปยังวังหลวง ทว่ายิ่งเดินตามขันทีผู้นั้นไปนานเท่าใด ก็รู้สึกว่ายิ่งใกล้กับพระราชฐานชั้นในอันเป็นที่อยู่ของฮ่องเต้และเหล่าสนมนางในเข้าไปทุกที จนนางอดเอ่ยมิได้ “ขอถามกงกง แม่นางหานพำนักอยู่ในเขตพระราชฐานชั้นในหรือ”ขันทีน้อยอมยิ้มพินอบพิเทาขณะกล่าว “ฉงหรงจวินเข้าใจถูกแล้ว เนื่องจากแม่นางหานเป็นผู้ช่วยชีวิตฝ่าบาท จึงมีพระกรุณาให้นางพำนักที่ห้องปีกซ้ายของตำหนักฮั่นหยวนเป็นกรณีพิเศษ เพื่อสะดวกแก่การที่หมอหลวงประจำพระองค์จะได้เข้ามาตรวจได้สะดวก”หานฉงหรงเมื่อได้ยินคำว่า “พระกรุณา” นางก็ไม่คิดจะถามอันใดเพิ่มเติมอีก เพียงคำหนึ่งคำนี้บวกกับเรื่องราวที่จวงหมิ่นกั๋วฟูเหรินเล่าให้ฟัง ก็รู้แล้วว่าสถานะของหานลู่ในตอนนี้พิเศษเพียงใดในพระทัยของฮ่องเต้ นี่ยังไม่รวมถึงที่พำนักอันประเสริฐที่มอบให้ ขึ้นชื่อว่า ตำหนัก ย่อมมิใช่สถานที่ที่ให้สตรีสามัญชนเข้าไปโดยง่ายเว้นเสียแต่ว่าคนผู้นั้นจะเป็นสนมนางในที่ต้องอยู่ในวั

“นางเป็นธิดาของขุนนางระดับสูง ได้รับตำแหน่งไฉเหรินไม่นับว่าโดดเด่น” อวิ๋นรุ่นมองขันทีน้อยยกถ้วยน้ำชาร้อนกรุ่นที่นำมาเปลี่ยนแทนถ้วยชาที่เริ่มเย็นชืดแล้วยกยิ้ม “อีกอย่าง ยอมตามพระทัยฝ่าบาทหนึ่งส่วนแลกกับคนของเสด็จแม่สามส่วนมีหรือจะมีสิ่งใดโต้แย้ง ขนาดหานลี่ไท่เฟยที่เคยสนับสนุนให้หานลู่สมรสกับข้า พอได้ยินข่าวลือนี้ยังยอมสงบปากสงบคำ ข่าวว่าโสมคนและเครื่องประดับอื่นๆ ที่องค์หญิงเวินอี๋เคยมอบให้ก็ยังลอบส่งกลับคืนไปอย่างลับๆ ไม่รู้ว่าป่านนี้นางจะอาละวาดจนจวนถล่มไปหรือยัง” ว่าพลางชายหนุ่มก็นึกอะไรบางอย่างได้ “จริงสิ หลังจากประชุมเช้า ฝ่าบาทก็เปรยๆ กับข้าว่ามีขุนนางบางส่วนทูลท้วงติงเรื่องรับหานลู่เป็นสนม อ้างเหตุผลว่านางเคยมีข่าวลือเกี่ยวกับข้า เกรงว่าจะถูกใต้หล้าครหาว่ากระทำตนเยี่ยงถังเซวียนจง แย่งคนรักของคนในครอบครัว”หานฉงหรงพยักหน้ารับรู้ เรื่องนี้มองเผินๆ เหมือนเป็นเรื่องส่วนพระองค์ แต่ถ้าข่าวลือลือกระฉ่อนเสียหาย ก็สามารถทำให้ภาพลักษณ์อันทรงคุณธรรมน่านับถือในใจของเหล่าขุนนางสั่นคลอนเอาได้ “แล้วฝ่าบาททรงมีวิธีรับมืออย่างไรเพคะ”ราวกับรอให้นางถามคำถามนี้กับเขา เขาลุกจากเก้าอี้ฝั่งตรงข้ามมาน