All Chapters of คนโปรดของหมอจิณณ์: Chapter 11 - Chapter 20

บทที่ 4ห้ามพลาดหลังจากเห็นว่าใครนั่งอยู่ในรถ จรัสรักก็ยอมเดินไปขึ้นรถอย่างง่ายดาย เธอยอมรับยังไม่ปิดบังว่าเธอทั้งโล่งใจทั้งดีใจที่เป็นเขา...ลูกค้าคนแรกของเธอจิณณ์ขับรถพาหญิงสาวมายังโรงแรมเดิมที่เคยมาด้วยกันเมื่อครั้งแรก ระหว่างทางที่นั่งรถมาไม่มีบทสนทนาใดเกิดขึ้น ต่างคนต่างนั่งเงียบ แต่เมื่อเข้ามาในห้องเจ้าของร่างสูงก็เอ่ยถามเลยทันที“ไหนบอกจะเป็นเด็กผม ทำไมยังไปทำงาน”แม้ว่าสีหน้าเขาจะเรียบนิ่ง น้ำเสียงฟังดูปกติ แต่จรัสรักกลับสัมผัสได้ถึงความเย็นเหยียบในประโยคนั้น“ก็…คุณหายไป” หญิงสาวตอบตามความจริง“ผมบอกคุณแล้วว่าจะติดต่อไป”“มันคือการปฏิเสธแบบสุภาพไม่ใช่เหรอคะ” แม้จะคิดอย่างนั้น แต่ในความเป็นจริงเธอกลับเฝ้ารอการติดต่อจากเขาอย่างมีความหวัง หากพรุ่งนี้ไม่ใช่วันครบกำหนดที่จะต้องชำระหนี้งวดต่อไป เธอก็น่าจะยังรอเขาต่อไป“รับลูกค้าไปกี่คน”“คะ ?”“ผมถามว่าคุณรับลูกค้าไปแล้วกี่คน”ใบหน้าสวยหมดจดฉายความฉงนเล็กน้อย ไม่กระจ่างในคำถามสักเท่าไร แต่กระนั้นก็ชูนิ้วชี้ตอบ “หนึ่ง...หนึ่งคนค่ะ”บรรยากาศภายในห้องตกอยู่ในความเงียบ จิณณ์ไม่พูดหรือถามอะไรต่อ เขามองหน้าหญิงสาวด้วยแววตาที่ยากจะคาดเดา

บทที่ 4 ห้ามพลาดชายหนุ่มลากนิ้ววนภายนอกเพียงแค่ครู่เดียว กลางกายสาวก็หลั่งรินน้ำหวานออกมาจนเปียกแฉะ กระทั่งก้านนิ้วยาวจมหายเข้าไปในช่องทางอ่อนนุ่มแล้วขยับเข้าออกเบา ๆ เรียกให้อีกฝ่ายส่งเสียงครางครืนในลำคอออกมาเป็นระยะจิณณ์มองกลีบดอกไม้ชุ่มฉ่ำด้วยสีหน้าพอใจ เขาชอบที่เธอไวต่อความรู้สึก เพียงเขาสัมผัสแค่ไม่นาน เธอก็พรั่งพร้อมสำหรับเขาคืนนี้จิณณ์มีเวลาจำกัดเช่นเดิม ทว่าการกระทำของเขายังดูใจเย็น ไม่เร่งรีบที่จะทำให้ตัวเองสุขสมและรีบกลับไปพักผ่อนอย่างที่ควรจะทำ มือข้างหนึ่งถูกเลื่อนขึ้นไปกอบกุมอกนุ่ม เขาบีบขยำมันด้วยแรงที่ไม่เบานัก ก่อนจะสลับไปทำกับอีกข้าง ขณะที่อีกมือยังคงเคลื่อนไหวอยู่กลางกายสาว“อ๊ะ คะ....คุณ...อื้อ!” จรัสรัสส่งเสียงครางอย่างกลั้นไม่ไหว ร่างบางบิดเร่าไปมาด้วยความเสียดเสียว รู้สึกถึงมวลบางอย่างซึ่งโหมกระหนำบริเวณท้องน้อยไม่นานหญิงสาวก็กระตุกเกร็ง เมื่อเขาส่งเธอถึงฝั่งฝันด้วยปลายนิ้วร้ายกาจจิณณ์ไม่รอให้คนตัวเล็กได้พักหายใจ เขาเคลื่อนกายขึ้นไปอยู่ในระดับเดียวกัน ริมฝีปากหยักครอบครองเต้าอวบ ปลายลิ้นตวัดเลียสลับกับดูดดึงอย่างเมามัน จนเกิดเสียงหยาบโลนไปทั่วห้องไม่ใช่แค่

บทที่ 5หนี้สิน“เอ้า นั่นเอ็งจะรีบแต่งตัวไปไหน ทำงานสิบเอ็ดโมงโน่นไม่ใช่รึ” ยายศรีจันทร์ถามขึ้นด้วยความสงสัย เมื่อเห็นหลานสาวคนโตเดินออกจากห้องนอนมาด้วยชุดที่พร้อมออกไปทำงานร้านกาแฟ หญิงวัยชราเหลือบมองนาฬิกาแขวนผนัง ก็เห็นว่าตอนนี้เพิ่งจะเก้าโมงครึ่ง “ไม่นอนพักสักงีบล่ะลูก เดี๋ยวจะเป็นลมเป็นแล้งเอา”“รักไม่ง่วงจ้ะยาย อีกอย่างวันนี้ออร์เดอร์จัดเบรกเข้าเยอะ พี่หน่อยเลยขอให้รักเข้าไปช่วยที่ร้านเร็วหน่อย” จรัสรักยิ้มตอบผู้เป็นยาย พลางกวาดสายตาสำรวจความเรียบร้อยภายในบ้านอย่างที่มักทำทุกครั้งก่อนออกไปข้างนอก “ข้าวเที่ยงรักเก็บไว้ในตู้เย็นนะยาย ถึงเวลาก็เอาออกมาอุ่นกินได้เลย เย็นนี้ยายอยากกินอะไรเป็นพิเศษไหม รักจะได้บอกให้กิ๊ฟต์แวะซื้อเข้ามา”ผู้เป็นยายส่ายหน้า “ยายกินอะไรก็ได้ มีอะไรก็กินอันนั้นแหละ”บ้านของจรัสรักเป็นอย่างนี้มานานจนชินแล้ว ใช้ชีวิตด้วยความอดอยาก หาเช้ากินค่ำ ไม่มีเมนูพิเศษหรือมื้อพิเศษในหัว แม้หญิงสาวจะพอหาเงินได้ แต่ก็ไม่พอใช้จ่าย ด้วยภาระหนี้สินซึ่งมีดอกเบี้ยท่วมท้น มีเงินเท่าไรก็ต้องนำมาหักล้างในส่วนนี้หมด อีกทั้งยังต้องเก็บส่วนหนึ่งไว้ให้จารวีเรียนหนังสือ จึงมีเหลือซื

บทที่ 5 หนี้สินวันนี้ทั้งวันจรัสรักแทบไม่มีสมาธิทำงาน เพราะสมองเอาแต่คิดวิธีหาเงินสองแสนมาใช้หนี้ ทว่าจนแล้วจนรอดเธอก็ไม่เห็นหนทาง บวกกับพักผ่อนไม่มีพอสะสมมาหลายวัน ส่งผลให้เธอทำออร์เดอร์เครื่องดื่มให้ลูกค้าผิดไปหลายแก้ว โดนพี่หน่อยซึ่งเป็นเจ้าของร้านกล่าวเตือนไปหลายครั้งกระทั่งล่าสุดถึงขั้นขู่ว่าจะหักเงิน หากเธอยังทำพลาดครั้งต่อไป“พี่รัก เป็นอะไร ทำไมวันนี้ดูเหม่อ ๆ ไม่สบายหรือเปล่า” นุชขยับเข้ามาถามด้วยสีหน้าเป็นห่วงหลังจากส่งออร์เดอร์ให้ลูกค้าคนล่าสุดเสร็จ เป็นปกติของช่วงบ่ายแก่ ๆ ที่ลูกค้าจะบางตามากกว่าช่วงอื่น ๆ ทำให้พนักงานพอมีเวลาพักหายใจหายคอบ้างแต่จรัสรักไม่เคยปล่อยตัวเองให้ว่าง เธอจัดนู้นหรือเช็ดนี่อยู่ตลอด อย่างเช่นตอนนี้เธอก็หยิบวัตถุดิบที่กำลังจะหมดออกมาเติม“พี่สบายดี ไม่ได้เป็นอะไร” หญิงสาวยิ้มตอบเพื่อนร่วมงานอย่างนุชซึ่งอายุน้อยกว่าราวสามปี“พี่ดูเหมือนคนจิตใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัวเลย อุ๊ย! นั่น ๆ หกอีกแล้ว!”จรัสรักสะดุ้งตกใจเมื่อโดนทัก เธอรีบยกปากถุงนมขึ้น ก่อนจะรีบหาผ้ามาเช็ดส่วนที่หก โดยมีนุชกุลีกุจอช่วยทำความสะอาดด้วยเมื่อทำความสะอาดเสร็จ คนที่อายุน้อยกว่าก็เ

บทที่ 6 เปลี่ยนแปลงเมื่อได้ขึ้นมานั่งบนรถยนต์คันหรูซึ่งมักจะเห็นขับโฉบผ่านหน้าเป็นประจำ แพทย์หญิงขวัญข้าวก็รีบดึงเข็มขัดนิรภัยมารัดอย่างรวดเร็วราวกับกลัวว่าเจ้าของรถจะเปลี่ยนใจ สีหน้าของคุณหมอสาวแสดงอาการตื่นเต้นอย่างปิดไม่ปิด ด้วยไม่คิดว่าจิณณ์จะยอมให้เธอติดรถกลับบ้านด้วย รู้งี้ขอตั้งนานแล้วในโรงพยาบาล ไม่ว่าจะเป็นหมอหรือพยาบาล ทุกคนต่างพูดเป็นเสียงเดียวกันว่าหมอจิณณ์เป็นคนที่มีปฏิสัมพันธ์กับเพื่อนร่วมงานน้อยที่สุด ค่อนไปทางย่ำแย่เสียด้วยซ้ำ ซึ่งขวัญข้าวก็เห็นด้วยกับที่หลายคนพูด เพราะเธอก็เคยสัมผัสมาแล้วด้วยตัวเอง เวลาชวนคุยหรือถามอะไร เขาก็มักจะตอบแบบถามคำตอบคำทว่าแพทย์สาวไม่ย่อท้อ ด้วยคิดว่าผู้ชายเข้าถึงยาก ๆ แบบนี้แหละ เหมาะที่จะเป็นพ่อของลูก หากเธอได้ใกล้ชิด ได้สร้างความสนิทสนม และสามารถทำให้เขาตกหลุมรักได้ ต่อจากนั้นสายตาของเขาก็มองเห็นแค่เธอเพียงคนเดียวเพื่อนหลายคนบอกว่าเธอเพ้อเจ้อ ขี้มโน ผู้ชายแบบนั้นมีแค่ในนิยายกับในละครเท่านั้น ส่วนในชีวิตจริงบุคลิกภายนอกดูเป็นคนเงียบ ๆ ไม่ค่อยพูด แต่เบื้องหลังมีทั้งเมีย ทั้งกิ๊ก อาจรวมถึงอีหนูอีกหลายคน หากขวัญข้าวไม่คิดอย่างนั้น เธอเชื