All Chapters of A Contract Marriage With Abe Dela Torre: Chapter 11 - Chapter 20

Tahimik kaming pumasok sa loob ng elevator. Nagulat ako nang tabihan na niya ako at hindi na tulad kanina na malayo ang agwat namin na parang hindi kami magkakilala. Tinitingnan ko siya sa reflection namin sa elevator pero nakatingin lang siya sa screen kung saan nakikita kung nasaang floor na kami. Nang bumukas ang pinto ng elevator sa sumunod na palapag ay may pumasok na dalawang doctor na babae na siguro mga kaedad ni Abe at kitang-kita ko ang pamumungay ng mga mata nila na sinabayan ng pa-simpleng pagpisil sa kamay ng isa’t isa habang panakaw na sinusulyapan ang lalaki kahit nasa likod nila kami. Si Abe naman hindi ko alam kung hindi niya napapansin o sadyang wala lang siyang pakialam.Nang huminto sa 10th floor ay nagsalita siya, “Excuse us.” Lumabas ang dalawang doktor na noong una ay nakangiti kay Abe at halatang nagpapa-cute pero biglang nawala ang mga iyon nang muling magsalita ang lalaki.“Let’s go, wife!” Ngumiti pa siya nang tipid sa akin bago inilagay ang kanyang kamay s

“Nandito na po ako,” bati ko kay Inay na mukhang nakatulog sa kama at sandaling idinilat ang mga mata nang maramdamang may pumasok sa silid. Binuksan ko ang cabinet para ilagay doon ang mga binili kong longsleeve at t-shirt niya. Narinig kong umingit ang kama kaya nilingon ko siya.“Nandiyan ka na pala, kumain ka na ba?” tanong niya kahit halatang inaantok.“Busog pa po ako. Kayo po?” Hindi pa naman talaga ako gutom, mamaya ko na lang iisipin kung saan bibili ng pagkain kapag nagutom ako. “Kanina pag-alis mo dumating ang rasyon.” Hinila pa ni Inay ang kanyang kumot.Binuhat ko ang reclining chair at itinabi sa kamang hinihigaan ni Inay. “Tulog ka muna, Inay. Dito lang po ako magse-cellphone para kung may kailangan sila para kay Ayah.”“Thank you, ate,” ani Inay bago muling ipinikit ang mga mata.Tinitigan ko ang natutulog na mukha ni Inay. Sa loob ng labing isang taon mula nang ipanganak niya si Ayah at iwan kami ng ama ng kapatid ko, malaki ang itinanda ni Inay. Siguro karamihan tal

“What do you want to do first? Take a bath or eat breakfast?” masiglang tanong ni Abe sa akin pagkatawid namin mula sa ospital. Lihim akong napangiti sa pagbabago ng mood ng lalaki kumpara kanina nang dumating siya sa silid ni Ayah ng eksaktong alas sais ng umaga at tagaktak ang pawis at parang pasan ang mundo. Kaya pagkatapos niyang magbigay-galang kay Inay ay niyaya ko na siya agad umalis dahil ayaw kong maging sanhi ng pagiging late niya sa kanyang meeting sa Dela Torre Mines.Paglabas namin kanina ng silid ni Ayah nagulat ako nang biglang rumehistro ang pagod sa mukha niya, iniisip ko na baka nga dahil nag-jogging pero walang tigil ang pamumuo ng pawis niya sa noo at basang-basa na rin ang suot niyang t-shirt kaya nang nasa loob na kami ng elevator ay hindi ko natiis na lagyan ng panyo ko ang likod niya. Noong una ay ayaw pa pero nang panlakihan ko siya ng aking mga mata, sumunod naman.“Mauna ka ng maligo para hindi ka matuyuan ng pawis, ako na ang magluluto ng almusal,” sagot ko

Nagpanggap akong walang nakita kahit na may kakaiba sa pakiramdam ko. Pinakasalan lang naman niya ako para may maipakilala na siyang asawa sa pamilya niya at kapalit noon ay napaoperahan ang kapatid ko.Ayah’s health and my mother’s peace of mind are most important to me. They are the main reason why I want to finish my studies and have a better life. Gusto kong bigyan si Inay ng maayos na buhay, hindi naman kailangang maging super yaman kami, ‘yung may sapat lang na ipon para sa mga emergency, nabibili ang mga kailangan at may sapat na pagkain ay masaya na ako.Pinagbuksan kami ni Harris ng pinto ng opisina ni Abe kaya dire-diretso na akong pumasok at naupo sa couch. Sinilip ko ang cellphone ko at nakitang may text message si Inay. Nagising na raw si Ayah at ako ang unang hinanap ng kapatid ko. Hindi ko napigilan ang maluha. Pinunasan ko ang tumakas na luha sa mga pisngi ko at nagdesisyong puntahan sila sa ospital.Nilingon ko ang mesa ni Abe at doon ko lang napagtanto na ako lang pal

Binuksan ni Abe ang MP3 player at pumailanlang ang kanta ng isang sikat na banda noon. Lihim akong napangiti. Maituturing nang Gen Z ang lalaki pero may mga gawi itong pang mas matatanda na. Tulad na lamang na naka-save sa flash drive ang MP3 na pinatutugtog niya sa sasakyan, samantalang music streaming app na ang uso ngayon. Huminto kami dahil pula ang traffic light. Masigla itong kumakanta at napapa-drums pa siya sa manibela gamit ang kanyang dalawang hintuturo. Ibang-iba talaga siya kapag nasa loob ng opisina. Napansin ko na iyon noong una pa lang pero bago ngayon para sa akin ang masigla niyang pagkanta. “Baby Blue Eyes…” Napalingon ako sa kanya hindi dahil sa kumakanta siya kung’di sa lyrics ng kanta. Para sa akin ba ang kanta? Napatitig ako sa kanya at hindi ko na namalayang huminto kami sa lobby ng isang hotel. Nagulat na lamang ako nang mamatay ang makina ng kotse at bumaba siya, pero para pa rin akong lutang nang buksan niya ang pinto lalo na at dumukwang siya para tanggali