Todos los capítulos de Owned By Mr. Verano: Capítulo 31 - Capítulo 40

Ang conference hall ng Verano Group ay isang silid na may mataas na kisame, malalaking bintana, at mamahaling ilaw na parang crystal na chandelier na nakasabit sa gitna. Ngunit sa araw na iyon, hindi ang ganda ng lugar ang nangingibabaw, kundi ang bigat ng atmosphere. Puno ang silid ng mga piling tao mula sa board, ilang senior executives na bihirang magpakita, at mga abogado na halatang inutusan para lang sa pulong na iyon. May mga secretary sa gilid na naghahanda ng kape at tubig, ngunit halos walang gustong magsalita. Tila lahat ay naghihintay ng pagsabog ng isang bagyong paparating. Tahimik si Ysabel habang nakaupo sa tabi ni Leonardo. Sa harap nila, maayos na nakasalansan ang ilang folders at isang malaking brown envelope. Ramdam niya ang lamig ng mesa sa kanyang mga kamay habang bahagyang nakapatong ang mga daliri roon. Alam niyang iyon ang ebidensyang mula kay Amelia. Mga dokumento, transaksyon at papeles na magbubunyag ng koneksyon ni Don Roberto sa ilang ilegal na g

Mainit ang liwanag ng mga camera, hindi lang basta ilaw kundi tila apoy na gustong sunugin ang balat at hukayin ang kaluluwa ng sinumang mauupo sa harap nito. Sa gitna ng mahaba at makintab na mesa ng conference hall, nakaupo sina Leonardo at Ysabel. Sa likod nila, nakapaskil sa dambuhalang LED screen ang malalaking salitang: "Verano Group: Truth and Transparency." Sa paligid, puno ng bulungan at mabibigat na tingin ang hanay ng media, mga investor, at ilang board members na dumalo para personal na masaksihan ang magiging pahayag nila. Sa unang tingin, mukha itong ordinaryong press conference, pero sa likod ng mga lente at microphone, malinaw na may mga taong nag-aabang na mabigo sila. Naka-puting long-sleeved silk blouse si Ysabel, maingat na tinupi ang manggas sa pulso. Ang kanyang high-waist trousers ay maayos ang bagsak, at bawat galaw niya ay may kumpiyansa, kahit ang totoo, ramdam niya ang kabog ng dibdib niya. Katabi niya si Leonardo, nakaitim na suit at dark tie, parang

Tahimik si Ysabel habang nakaupo sa study room ng penthouse. Nakaharap siya sa mesa, may hawak na tasa ng kape na matagal nang lumamig. Hindi dahil sa hindi niya ito naiinom, kundi dahil sa utak niyang abala sa pag-ikot ng mga tanong na pilit niyang sinasagot. Kanina lang, habang kausap niya si Amelia sa cellphone, may napansin siyang maliit ngunit nakakabahalang bagay. Paulit-ulit na sinasabi ng babae na lumaki raw siya sa isang maliit na baryo sa Quezon, pero noong nakaraang linggo, binanggit naman nito na taga-Bicol siya at doon ipinanganak si Ysabel. Maliit na detalye para sa iba. Pero para sa isang taong sanay magbasa ng tao, iyon ay napakalaking inconsistency. Humugot siya ng malalim na hininga. "Kung totoo kang nanay ko... bakit parang iba-iba ang kuwento mo?" bulong niya sa sarili. Hindi niya ito masabi kay Leonardo. Hindi pa ngayon. Alam niyang sobra nang mabigat ang pasanin nito. Ang gulo sa board, ang pag-ikot ng balita sa media, at ang patuloy na panggugulo ni

Maagang-maaga pa lang, bago pa sumikat ang araw, naroon na sina Leonardo at Ysabel sa conference hall ng Verano Group. Ang mahaba at makintab na mesa ay tila salamin ng kapangyarihan at intriga na matagal nang umiikot sa loob ng kumpanyang iyon. Sa magkabilang panig nito, nakaupo ang labindalawang board members. Mga taong bihasa sa laro ng impluwensya at yaman. Ngunit ngayon, sa kabila ng kanilang propesyonal na mga anyo, halata ang tensyon sa mga mata at mga pilit na ngiti. Tahimik ang paligid. Tanging ang tunog lang ng wall clock ang maririnig. Ang liwanag mula sa malaking bintana ay pumasok dahan-dahan, tila nasaksihan ang isang laban na magbabago sa direksyon ng buong kumpanya. Pumasok si Leonardo na parang bagyong tahimik ngunit puno ng bigat. Naka-dark gray suit siya, malinis at walang kapintasan, ngunit mas nangingibabaw ang malamig na awra at awtoridad na dala niya. Sa tabi niya ay si Ysabel. Nakasuot ng matikas na dark blue pantsuit na lalong nagbigay diin sa kanyang

Isang linggo matapos ang matagumpay na press conference, tila unti-unti nang bumabalik sa normal ang daloy ng negosyo sa Verano Group. Ang mga empleyado sa lobby ay muling nakangiti, ang mga department heads ay mas magaan ang mga pulong at ang media coverage ay mas pabor na ngayon sa kanila. Karamihan ng mga headlines ay nagpapakita ng katatagan ng kumpanya at ng imaheng magkasama at matatag sina Leonardo at Ysabel. Ngunit sa likod ng katahimikan, may gumagalaw na plano na hindi nila alam. Sa isang pribadong lounge ng mamahaling hotel, tahimik ang paligid maliban sa mahina at mabagal na tugtog ng jazz music. Nasa isang sulok ng VIP section sina Mr. Salcedo at Mr. Jimenez, parehong nakaupo sa malalim na leather armchairs, nakaharap sa isa’t isa. Ang mga kurtinang kulay maroon at ang gintong liwanag ng chandelier ay tila nagtatago sa mabibigat na salitang mamamagitan sa kanila. “Kung hahayaan natin si Leonardo at ang asawa niyang ’yan na magpatuloy, mawawala na tayo sa Ve