All Chapters of พี่ชายเจ้าขา ข้าไม่ใช่นางเอกของท่าน: Chapter 11 - Chapter 20

“เช่นนั้นดีเลยเจ้าค่ะ เอ่อ...จะเป็นการรบกวนพี่เลี่ยงรุ่ยหรือไม่เจ้าคะ หากข้าอยากจะเชิญท่านไปนั่งสนทนาเป็นเพื่อนพี่รองของข้า คือนางไม่ค่อยมีสหายเลยเจ้าค่ะ ข้าเห็นนางนั่งคนเดียวแล้วสงสารนางยิ่งนัก” ท่าทางยิ้มแย้มเมื่อสักครู่แปรเปลี่ยนเป็นเศร้าสร้อย ท่าทางของสตรีผู้นี้ช่างน่าสงสารจนผู้ตรวจการหนุ่มตอบรับอย่างไม่รู้ตัว “ได้” “เช่นนั้นเชิญทางนี้เจ้าค่ะ” น้ำเสียงที่เปลี่ยนไปร่าเริงสดใสดุจระฆังทำให้โจวเลี่ยงรุ่ยได้สติ ก่อนจะยิ้มออกมาอย่างนึกเอ็นดู หากตนมีน้องสาวเช่นนี้คงจะดีไม่น้อย อวี้ซีเยว่พาผู้ตรวจการหนุ่มไปหาพี่สาวของตนที่กำลังนั่งเบื่อหน่ายอยู่ลำพัง “พี่ลู่เสียนเจ้าคะ ท่านกำลังเบื่อหน่ายใช่หรือไม่” “เจ้ามาแล้วซีเยว่ มาๆ นั่งสนทนาเป็นเพื่อนพี่ เจ้าก็รู้ว่าพี่เบื่อหน่ายงานเลี้ยงที่มีคนมากมายเช่นนี้” อวี้ลู่เสียนกล่าวโดยไม่ทันมองว่าด้านหลังน้องสาวมีใครเดินตามมาหรือไม่ “ขออภัยเจ้าค่ะ ข้าคงอยู่สนทนากับพี่รองไม่ได้ แต่ท่านไม่ต้องห่วง ข้าได้หาสหายมานั่งสนทนาเป็นเพื่อนท่านแล้ว” “สหายของเจ้า?”

                                                                                4                                                                     บังเอิญหรือตั้งใจ             พรึ่บ เสียงอะไรบางอย่างตกลงมาตรงหน้าทำให้อวี้ซีเยว่ที่กำลังนอนอ่านและซาบซึ้งไปกับเรื่องราวความรักระหว่างแม่ทัพหนุ่มและคุณหนูบุตรีหมอหลวงต้องตกใจ            “พี่เฟยฉี! นี่ท่านปีนเข้าจวนข้าอีกแล้วหรือเจ้าคะ” นางรีบผุดลุกนั่งพร้อมกับจัดอาภรณ์ให้เร

        “ซีเยว่ เจ้าอย่าได้คิดทำตัวเป็นแม่สื่อให้พี่สาวเจ้า หากบุรุษสตรีไม่มีใจตรงกัน อย่าได้ฝืน” ฮูหยินอวี้กล่าวตักเตือนบุตรสาว            “พ่อเห็นด้วย หากต้องแต่งกันเพราะถูกบังคับมิแคล้วจะต้องทนทุกข์ เพราะเป็นเช่นนั้นพ่อกับแม่เจ้าจึงอยากให้ลูกทั้งสามคนได้แต่งกับคนที่พึงใจ” ท่านเจ้ากรมพิธีการกล่าว เขากับฮูหยินตกลงกันแล้วว่าจะไม่บังคับบุตรทั้งสาม            ‘จวนอวี้ช่างน่าอยู่ หากข้าแต่งเข้าจวนนี้ คงพบเจอแต่ความสุขชั่วชีวิต’ บุรุษที่แสร้งกล่าวว่ากินต้นหอมได้แล้วครุ่นคิดพลางใช้ตะเกียบโกยข้าวให้ขึ้นมาอยู่ด้านบนซ่อนต้นหอมไว้ก้นชามอย่างแนบเนียน            “เจ้าค่ะท่านพ่อท่านแม่” อวี้ซีเยว่ตอบรับก่อนจะก้มหน้าคีบข้าวเข้าปากเพื่อซ่อนสายตาเจ้าเล่ห์เอาไว้ ซึ่งคนเป็นพี่สาวลอบมองอย่างรู้ทัน            ‘หากผู้ตรวจการโจ

5 เสื้อคลุมเจ้าปัญหา เสียงของบ่าวรับใช้ที่เริ่มทำหน้าที่ของตนตั้งแต่เช้าเป็นดั่งเสียงปลุกให้นางตื่นขึ้น ฤดูกาลเริ่มผันผ่านอากาศเย็นลงทำให้นางยังไม่ยอมลุกจากเตียง ดวงตาเมล็ดซิ่งกะพริบปริบๆ ก่อนจะพลิกตัวไปมาด้วยความเกียจคร้าน การเป็นแก้วตาดวงใจของตระกูลช่างดีไม่น้อย แม้จะมีมารดาคอยดุด่า แต่ก็ไม่อาจจะทำอันใดได้มากกว่านั้นเพราะบิดา พี่ใหญ่และพี่รองต่างช่วยกันปกป้องและปกปิดการกระทำของนาง ‘อุ่นจัง นอนอีกสักหน่อยดีหรือไม่นะ’ “ตื่นแล้วก็ลุกมาจิบชากับพี่สักหน่อยเถิด” เสียงทุ้มไร้ที่มาที่ไปของใครบางคนทำให้นางรีบลุกขึ้นนั่งอย่างรวดเร็ว “พี่เฟยฉี ท่านปีนหน้าต่างเรือนข้าอีกแล้วนะเจ้าคะ แล้วนี่ท่านมาทำอันใดแต่เช้า” “พี่เอามาคืนตามที่รับปากแล้ว เจ้าก็ลุกมาจิบชากับพี่สักหน่อยเถิด” “ไม่เอาเจ้าค่ะ ข้าหนาว หนังสือท่านวางไว้บนโต๊ะนั่นเถิดเจ้าค่ะ” กล่าวจบนางก็ทำท่าจะล้มตัวลงนอ

“ท่านรองเจ้ากรมยุติธรรมเรียกข้าว่าซีเยว่ก็ได้เจ้าค่ะ” นางกล่าวพลางยิ้มสดใส รอยยิ้มที่เป็นดั่งหยาดน้ำทิพย์ชโลมจิตใจที่เคยแห้งผากของรองเจ้ากรมหนุ่มให้ดีขึ้น “เช่นนั้นเจ้าก็เรียกพี่ว่า พี่ชายซ่างกวนหรือพี่ชายป๋อก็ได้” “เจ้าค่ะ อาหารที่ข้าสั่งมาแล้ว” นางตอบรับสหายของว่าที่พี่เขย ก่อนจะหันไปมองอาหารที่กำลังถูกลำเลียงเข้ามาด้วยแววตาเป็นประกาย “อยากกินอะไรเพิ่มสั่งมาได้เลย พี่จะช่วยจ่ายให้เอง” โจวเลี่ยงรุ่ยกล่าวอย่างใจดี “ขอบคุณเจ้าค่ะ พี่เลี่ยงรุ่ยใจดีที่สุดเจ้าค่ะ” เช่นนี้ข้าจะสนับสนุนท่านเต็มที่นะพี่เขย “กินที่สั่งมาให้หมดก่อนแล้วค่อยสั่งเพิ่ม” เสียงของพี่รองทำให้นางต้องรีบสงวนท่าที แล้วจับตะเกียบเตรียมคีบอาหารมาชิม “เช่นนั้นพี่จะช่วยเจ้ากินเองดีหรือไม่ เจ้าจะได้สั่งเพิ่มอีก” ซ่างกวนป๋อยิ้มพลางมองสตรีที่นั่งอยู่ข้างๆ ด้วยสายตาเอ็นดู หากน้องสาวเขาไม่ตกน้ำตกท่าจนตายไป ตอนนี้คงจะอายุเท่าสตรีผู้นี้ “พี่ชายป๋อ ท่านว่าทั้งสองคนกำลังสนทนาอันใดกันหรือเจ้าคะ” นางขยับใบหน้าเข้าไปใกล้พลางเอ่ยถ