บทที่ 13 ควรจะเตรียมการเรื่องซื้อบ้าน

บทที่ 13 ควรจะเตรียมการเรื่องซื้อบ้าน

ฟางเจียวเหมยเริ่มที่จะวางแผนกิจการที่ควรจะทำในยุคนี้ เพราะอย่างที่บอก ต่อให้มีมิติและในมิตินั้นสามารถเอาสิ่งของออกมาใช้ได้อย่างไม่มีวันหมด แต่อย่าลืมว่าหากเธอตายไป มิตินี้ก็จะหายไปด้วย แต่การทำธุรกิจหรือกิจการต่าง ๆ ด้วยสองมือรวมกับมันสมองและความสามารถที่มี ต่อให้เธอตายไปทุกอย่างก็จะคงอยู่ให้กับลูกหลานสืบทอดต่อไปได้

หญิงสาวคิดเรื่องนี้เพลินจนเกวียนมาถึงในเมือง จากนั้นเธอจึงจ่ายค่าเกวียนไปสามเฟิน ก่อนจะเดินตรวจดูการค้าต่าง ๆ ด้วยความสนใจ

ฟางเจียวเหมยคิดว่าต่อให้เธอวางแพลนอย่างไร หากไม่มีเงินในมือก็ยากที่จะทำธุรกิจนั้น ๆ ได้สำเร็จ ตอนนี้สิ่งที่ต้องทำรองจากเรื่องแยกบ้าน คือการหาเงินซื้อบ้านในเมืองสักหลังก่อน และค่อยหาเงินทำธุรกิจควบคู่กับทำการค้า

“เฮ้อ...สุดท้ายสิ่งที่สำคัญที่สุดคือเงิน!!” หญิงสาวอดไม่ได้ที่จะพึมพำกับตัวเอง ก่อนจะเดินต่อไปตามทางเพื่อจะเข้าตลาดมืด

ในระหว่างทาง เธอเดินผ่านสำนักงานขายที่ดินของเมืองนี้ จึงตัดสินใจเดินเข้าไปถามเพื่อที่จะได้รู้ว่าเงินก้อนแรกที่ต้องใช้ซื้อบ้านหลังกะทัดรัดสักหลังนั้นราคาเท่าไร

“สวัสดีค่ะ ไม่ทราบว่าต้องการบ้าน ร้านค้า หรือที่ดินคะ” พนักงานสาวเดินเข้ามาพร้อมกับกล่าวทักทายด้วยใบหน้ายิ้มแย้มและสอบถามว่าอีกฝ่ายนั้นต้องการซื้ออะไร

“เอ่อ...ฉันขอสอบถามก่อนได้ไหมคะ ว่าราคาขายบ้านแต่ละหลังนั้นมีตั้งแต่ราคาเท่าไรบ้าง ฉันจะเอาไว้ประกอบการตัดสินใจซื้อ” ฟางเจียวเหมยยังไม่พร้อมที่จะซื้อวันนี้ แต่ก็เลือกที่จะไม่บอกพนักงานคนนี้ว่าเธอนั้นเข้ามาถามราคาไว้ก่อน

“สอบถามได้ค่ะ สำนักงานของเรามีบ้านหลายขนาด ไม่ทราบว่าคุณต้องการบ้านขนาดไหนคะ” พนักงานสาวคนนี้ยังคงตอบกลับด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม นี่จึงทำให้ฟางเจียวเหมยเบาใจลงว่าไม่โดนไล่ออกจากสำนักงานแห่งนี้แน่

ก่อนจะนับถึงจำนวนสมาชิกของครอบครัว และรวมถึงพี่ชายของเธอเข้ามาด้วยแล้วถามออกไปอีกครั้ง “ฉันต้องการบ้านประมาณสี่ห้องนอนค่ะ ไม่ทราบว่าบ้านขนาดนี้ราคาขายเท่าไร และขอถามประมาณสามห้องนอนด้วยนะคะ”

ฟางเจียวเหมยถามเผื่อไว้สองขนาด เพราะไม่มั่นใจว่าราคาขายจะมากขนาดไหน ตอนนี้เธอยังไม่อยากซื้อบ้านที่มีขนาดใหญ่มากเกินไป เพราะคิดว่าในอนาคตคงต้องขยับขยาย และการซื้อบ้านก็เท่ากับซื้อทรัพย์สินเก็บไว้เหมือนกัน ในอนาคตบ้านและที่ดินจะมีราคามากกว่าทองคำเสียอีก

“บ้านขนาดสามห้องนอน หนึ่งห้องน้ำ หนึ่งห้องครัว และหนึ่งห้องรับแขก พร้อมกับมีพื้นที่รอบ ๆ บ้านหลังนี้จะอยู่ที่ถนนเหอหยาง

ตรอกหลงจู ราคาขายอยู่ที่หนึ่งพันห้าร้อยหยวนค่ะ”

พนักงานสาวบอกที่ตั้งและขนาดของบ้านหลังแรกพร้อมกับราคาที่จะขาย ก่อนจะเอ่ยถึงบ้านหลังที่สองที่ลูกค้าต้องการสอบถาม “ส่วนบ้านขนาดสี่ห้องนอน ทุกอย่างมีเหมือนกับบ้านหลังแรก บ้านหลังนี้อยู่ที่ถนน

เหอหยางเหมือนกันค่ะ แต่อยู่ที่เจิ้งฟู ราคาขายจะแพงหน่อยอยู่ที่ราคา

สองพันห้าร้อยหยวนค่ะ รอสักครู่นะคะ ฉันจะไปหยิบแผนที่และเอาแบบบ้านทั้งสองหลังมาให้ดู”

พูดจบจากนั้นพนักงานสาวจึงเดินเข้าไปยังโต๊ะทำงานของตนเอง ก่อนจะหยิบเอกสารของบ้านทั้งสองหลังมาให้หญิงสาวดู

ฟางเจียวเหมยสนใจบ้านทั้งสองหลังเนื่องจากอยู่ในสถานที่ใจกลางเมืองนี้ การเดินทางก็สะดวกและไม่ไกลจากโรงเรียนมัธยมมากนักซึ่งถูกใจเธอมาก เพราะเธอยังต้องการให้น้องสาวของสามีกลับไปเรียนต่อเหมือนเดิม

“ฉันสนใจบ้านขนาดสี่ห้อง แต่ฉันยังไม่พร้อมที่จะซื้อวันนี้ต้องกลับ ไปถามครอบครัวก่อน แต่ฉันจะกลับมาให้เร็วที่สุด ว่าแต่มีร้านค้าปล่อยขายบ้างไหมคะ” หญิงสาวตอบกลับไปอย่างเลี่ยง ๆ ก่อนจะเอ่ยถามอีกครั้ง

“ร้านค้าตอนนี้มีร้านขายข้าวสารและอาหารแห้งค่ะ เจ้าของตั้งราคาขายไว้สูงเพราะมีใบอนุญาตในการขายจากภาครัฐให้ด้วยและจะพร้อมเปลี่ยนชื่อให้คนที่ซื้อร้านต่อค่ะ”

พนักงานสาวทบทวนความคิดเล็กน้อย ก่อนจะตอบออกมา เพราะร้านข้าวนี้ฝากขายนานแล้ว แต่ไม่มีใครสู้ราคา เพราะการหาซื้อข้าวมาขายนั้นยากมาก ต่อให้มีเงินหนาขนาดไหนก็ยากที่จะซื้อไปให้ตนเองขาดทุน

“พอจะบอกราคาได้ไหมคะ” ฟางเจียวเหมยได้ยินอย่างนั้นก็สนใจขึ้นมาทันที จึงถามออกไป

“ได้ค่ะ รอสักครู่นะคะ เดี๋ยวฉันจะไปเอารายละเอียดของร้านขายข้าวมาให้” พนักงานคนนี้บริการดีมาก แม้จะรู้ว่าลูกค้าจะยังไม่ซื้อในเวลานี้ก็ตาม แต่ก็ยังเอาใจใส่อย่างดี

 เมื่อกลับมาพร้อมกับเอกสารในมือ พนักงานจึงบอกถึงขนาดร้านค้าและรายละเอียดต่าง ๆ ทันที สุดท้ายจึงบอกราคากับฟางเจียวเหมย “ราคาเจ้าของร้านตั้งอยู่ที่เจ็ดพันหยวนค่ะ พร้อมเดินเรื่องเปลี่ยนชื่อในใบอนุญาตให้ได้ทันที ลูกค้าที่ซื้อก็ไม่ต้องจ่ายค่าธรรมเนียมในการเปลี่ยนชื่อหรือว่าต้องเสียเวลาเรื่องการเดินเอกสารต่าง ๆ นะคะ”

พนักงานสาวอธิบายให้ฟังอย่างละเอียด ฟางเจียวเหมยเข้าใจได้ทันที เรื่องเส้นสายหรือว่าจ่ายใต้โต๊ะ สำหรับคนอื่นอาจจะมองว่าราคานี้อาจจะสูงจนเกินไป แต่สำหรับเธอ มันไม่แพงเลย เพราะว่าเรื่องใบอนุญาตเธอทำเองไม่ได้ หรือต่อให้ได้ ดีไม่ดีราคาค่างวดที่ต้องจ่ายอาจจะมากกว่านี้ก็ได้

แต่ไม่ว่าจะบ้านหรือร้านค้าจะดีสักแค่ไหน แต่เวลานี้เธอไม่มีเงินมากขนาดนั้น จึงได้แต่จองไว้ในใจไปก่อน

“ขอบคุณสำหรับข้อมูลทั้งบ้านและร้านค้านะคะ ฉันอาจจะมาซื้อบ้านก่อน แต่อย่างไรก็ต้องปรึกษาครอบครัวอีกสักเล็กน้อยแล้วฉันจะรีบกลับมานะคะ” ฟางเจียวเหมยเอ่ยขอบคุณพร้อมกับรับปากด้วยใบหน้าที่จริงจังว่าเธอจะกลับมาในเร็ววันนี้

“ไม่เป็นไรค่ะคุณลูกค้า เอาที่คุณสะดวกเลยค่ะ” พนักงานสาวตอบกลับอย่างยิ้มแย้ม เพราะถึงอย่างไรน้อยครั้งที่ลูกค้าจะเตรียมเงินจำนวนมากมาซื้อเลย ส่วนใหญ่มาถามแล้วก็หายเงียบไป

จากนั้นฟางเจียวเหมยจึงเดินออกมาจากร้านพร้อมกับคิดไปด้วยว่าเธอจะขายอะไรที่สามารถทำเงินก้อนได้เร็วๆ หรือต่อให้เธอจะสามารถขายของได้วันสี่ห้าร้อยหยวน แต่หากเธอเก็บเงินไม่ทันแล้วต้องแยกบ้านกันก่อน เธอและทุกคนจะไปอยู่ที่ไหนกันล่ะ

และมีทางเดียวที่จะหาเงินจำนวนมากได้นั้นคือการขายของ แต่จะได้ถึงขนาดที่ซื้อบ้านและซื้อร้านเลยหรือไม่นั้น ค่อยว่ากันอีกที

เมื่อเข้ามาในตลาดมืด ฟางเจียวเหมยก็ใช้สายตากวาดมองหาลูกค้า แต่ก็กลัวว่าจะไม่มีคนซื้อเพราะเธอไม่มีสินค้ามาแสดง จึงตัดสินใจเข้ามุมและเลือกเอาของที่คิดว่าต้องขายได้ออกมา และนั่นก็ไม่พ้นของจำพวกอาหารแห้งและเนื้อ

พอได้ของตามจำนวนต้องการแล้ว เธอจึงมองหาที่ว่าง ก่อนจะเอาเสื่อผืนใหญ่ออกมาด้วย จากนั้นจึงหอบหิ้วของจำนวนมากมายทยอยขนมาตรงพื้นที่ว่างที่หมายตาไว้

หญิงสาวขนของอยู่สองสามรอบกว่าจะหมด แต่ก็ไม่กลัวว่าของจะถูกขโมยไป เพราะตรอกที่เธอเอาของไว้กับพื้นที่ขายของนั้นอยู่ไม่ไกลกัน ยังมองเห็นอยู่

หลังจากที่เริ่มเอาเนื้อและผลไม้ออกมาวาง ก็มีลูกค้าเริ่มเดินเข้ามาสอบถาม เพราะเนื้อหมูและอาหารยังเป็นของที่ต้องการเสมอ

“เนื้อตากแห้งขายเท่าไรเหรอ” ลูกค้าคนหนึ่งเอ่ยถาม เพราะเห็นว่าเนื้อตากแห้งของร้านนี้ดูน่ากินเหลือเกิน แถมยังห่อถุงใสป้องกันฝุ่นละอองอีก

“ห่อละยี่สิบหยวนค่ะ ปริมาณชั่งกว่า” ฟางเจียวเหมยตอบกลับ เธอมองว่าเนื้อแห้งนั้นควรจะตั้งราคาสูงกว่าเนื้อสดเท่าถึงสองเท่าตัว เพราะวิธีการทำนั้นไม่ง่าย และน้ำหนักของเนื้อหมูก่อนที่จะทำกับหลังทำเสร็จแล้วนั้นต่างกันพอสมควร

“แล้วถ้าฉันซื้อสี่ห่อ ลดราคาได้หรือไม่” ลูกค้ารายนี้เอ่ยถามต่ออย่างสนใจ

“ลดได้ค่ะ แต่ไม่เยอะนะคะ ราคาที่ฉันรับมาก็สูงพอควรเลยค่ะ แต่ถ้าลูกค้าต้องการราคาส่ง ต้องซื้อหนึ่งร้อยห่อขึ้นไปค่ะ” ฟางเจียวเหมยตอบกลับ เพราะดูแล้วว่าลูกค้ารายนี้น่าจะซื้อไปขายต่อ ไม่อย่างนั้นคงไม่ต่อราคาแน่นอน ‘หรือเธอกำลังจะได้ลูกค้ารายใหญ่อยู่นะ’