Semua Bab คำพิพากษาซาตาน: Bab 31 - Bab 40

เรือนร่างเปลือยเปล่าเต็มไปด้วยเม็ดเหงื่อเคลื่อนไหวตามแรงโยกของสะโพกที่โถมเข้าใส่ไม่ยั้ง คนด้านบนยิ่งออกแรงกระหน่ำแทงแท่งร้อนเข้าใส่ร่องรักถี่กระชั้นขึ้นเมื่อรับรู้ว่าเจ้าอาวุธร้ายใกล้จะระเบิดเต็มที เสียงเตียงเหล็กราคาถูกสั่นคลอนกระทบเข้ากับผนังปูนดังนานร่วมสองชั่วโมง หากมันมีชีวิต มันคงจะบอกกับสองร่างที่นอนทับมันอยู่ว่าหากไม่จบกิจกรรมรุนแรงนี้ในระยะเวลาอันสั้น ตัวมันคงจะพังครืนลงมาเป็นแน่“อ๊ะๆ พี่เจค หนูไม่ไหวแล้ววว จะเสร็จอีกแล้ว อ๊ะ!!!!”นาเดียหวีดร้องขมิบเกร็งเป็นรอบที่ 5 หรือ 6 เธอเอื้อมมือไปจับซี่เหล็กบนหัวเตียงเพื่อยึดตัวรับแรงกระแทกที่หนักหน่วงต่อเนื่องและยาวนานของเจคอป เขารุนแรงดั่งที่เอ่ยปากเตือนเธอไว้จริงๆกึก กึก กึก กึก กึก กึก กึก กึกพั่บ พั่บ พั่บ พั่บ พั่บ พั่บ พั่บใบหน้าสุดหล่อเริ่มเหยเกเล็กน้อยจากแรงบีบรัดตัว เขาเร่งโหมซอยสะโพกเร็วถี่เมื่อรู้สึกถึงอาการปวดหน่วงบริเวณท้องน้อย“อ๊าาาาาส์!!!!” เจคอปครางเสียงหนักในลำคอลากยาวหนึ่งที พร้อมกับแช่ท่อนเอ็นค้างไว้ ปล่อยให้น้ำกามขาวขุ่นฉีดพุ่งจนเต็มร่อง ร่างใหญ่หมดแรงนอนฟรุบตัวลงกับหน้าอกนุ่มนาเดียแทบจะสลบในทันที เจคอปทั้ง

เป็นอีกหนึ่งคืนที่เจคอปรู้สึกนอนหลับสนิทเต็มอิ่ม มือหนาควานหาร่างกายนุ่มนิ่มโดยอัตโนมัติ เขาดึงนาเดียให้เข้าสู่อ้อมกอด ยอมสละท่อนแขนต่างหมอนให้เธอหนุนนอน กลิ่นกายของหล่อนหอมฟุ้งกระทั่งในความฝัน มือหนาอ้อยอิ่งอยู่บนหน้าท้องแบนราบ ก่อนจะเลื่อนต่ำลง แทรกผ่านเข้าไปในกางเกงเพื่อกอบกุมเนินเนื้อ สาบานว่าเขายังหลับอยู่!“อืมม” ร่างกายที่ยังดำดิ่งอยู่ในห้วงนิทราเริ่มกระสับกระส่าย คนถูกลวนลามถีบขาไปมาเพื่อไล่การกระทำที่รบกวนการนอนของตนคนหื่นกระหายไม่ละความพยายาม เจ้าลูกชายตัวร้ายของเขาผงกหัวตื่นตัวเต็มที่ เขาเลื่อนใบหน้าซุกไซร้ไปตามซอกคอ แม้นคนตัวเล็กจะยังหลับลึก แต่สมองยังคงทำงาน มันสั่งการให้ร่างกายตอบสนองด้วยการขับน้ำหล่อลื่นออกมาชโลมช่องทางที่มีบางสิ่งขยับเข้าออก เจคอปรู้สึกถึงแรงตอดรัดที่ปลายนิ้ว นาเดียขยับตัวพลิกซ้ายพลิกขวาหวังหนีความทรมาน เริ่มใช้มือปัดป่ายบางอย่างที่กำลังวุ่นวายกับตัวเธอเจคอปตื่นเต็มตาแล้ว เขาถลกเสื้อยืดของนาเดียขึ้น ก่อนจะสารวนลิ้นเลียเม็ดถันสีชมพู เขาหยุดภารกิจด้านล่างเพื่อใช้สองมือช่วยถอดกางเกงของตัวเองออก ก่อนจะถอดของคนใต้ร่างตาม นาเดียยกสะโพกช่วยอำนวยความสะดวก ตอ

“ก็นิดหน่อย แต่ตอนนี้ดีขึ้นแล้ว กินแซนวิชสิ จะได้ไปทำงาน” แม้จะไม่ได้สั่ง แต่คนตัวเล็กก็ทำตามอย่างว่าง่าย วันนี้เขาดูจะอ้อนกันมากเป็นพิเศษ “มายองเนสเลอะปากหมดแล้ว”“เหรอคะ ข้างไหนคะ” เขามองปลายลิ้นเล็กสีชมพูตวัดเลียมุมปากซ้ายที ขวาที อดคิดลามกไม่ได้ คนตัวโตขนลุกซู่รู้สึกปวดหนึบที่แก่นกาย นึกอยากให้ลิ้นเล็กๆนั่นเลียชิมไปบนท่อนเอ็นข้างล่างบ้าง“ยังไม่หมด เดี๋ยวพี่เช็ดให้” เขาโน้มใบหน้าเธอเข้ามาใกล้แพร๊บ! นาเดียตะลึงงันเมื่อริมฝีปากถูกลิ้นหนาเลียจนสะอาด เนี่ยนะ วิธี 'เช็ด' ของเขา หญิงสาวร้อนผ่าวไปทั้งใบหน้า ขัดเขินจนต้องตีแขนแกร่งแก้เก้อ“อร่อยดีแหะ ชักอยากกินมั้งแล้ว”“ยังมีอีกนะคะ เดี๋ยวหนูแกะให้” ว่าพลางเอื้อมไปหยิบแซนวิชอีกชิ้นบนโต๊ะ แต่พอหันกลับมา ปากหนาก็ช่วงชิงเข้าครอบครองปากเล็กในทันที เธอยอมอ้าปากออกเพื่อให้เรียวลิ้นสอดแทรกเข้ามาคว้านชิมไปทั่วทั้งโพรงปาก เจคอปดูดจูบอ้อยอิ่งอยู่พักใหญ่จนพอใจ“กินแค่นี้แหละ” เขาเลื่อนใบหน้าลงมาคลอเคลียตามลำคอ ขบเม้มแผ่วเบาจนร่างบางขนลุกเป็นเกรียว มือหนาเริ่มลูบไล้บีบเค้นเนื้อนุ่มตรงสะโพก“อย่าค่ะพี่เจค เมื่อเช้าก็พึ่ง...”“อืมมม นิดนึงน๊าาา” เขาเ

“กะ แก พูดจริงเหรอ” นาเดียใจเต้นระรัว รู้สึกเจ็บแปร๊บที่หน้าอก ทำไมเพื่อนรักของเธอต้องสนใจผู้ชายคนเดียวกับเธอด้วย“เออ ก็จริงดิ ทำไม มีปัญหาอะไรอีก หรือกะจะเอาเองทั้งสองคน” ญาดาทำหน้าไม่พอใจ เธอยังรู้สึกโกรธที่นาเดียมางาบเอาหมอเจมส์ไป เธอลืมสิ่งที่ตัวเองทำผิด เพราะยังไงเสีย นาเดียก็ต้องยอมเธออยู่วันยันค่ำ“ไม่ใช่ยังงั้น คือผ.อ.เจคอปเขาขึ้นชื่อเรื่องผู้หญิงจะตาย แล้วยังจะมียัยพี่วาววานั่นอีก แกก็เห็นที่เขาตบพี่พยาบาลอะไรนั้นกลางลานจอดรถเลยนะ” นาเดียพยายามหาข้ออ้าง ในใจก็รู้สึกผิดที่เหมือนจะกีดกันเพื่อน ตลอดเวลา 4 ปีที่คบหากัน ไม่เคยมีครั้งไหนที่นาเดียไม่ยอมญาดา ไม่ว่าเธอจะสนใจผู้ชายคนไหน แม้จะเป็นคนที่เธอหมายปองอยู่ เธอก็ต้องยอมยกให้ญาดาทุกคน เพราะตนเป็นเด็กบ้านนอกเข้ากรุงและมีเพียงญาดาคนเดียวที่ยอมคบเธอเป็นเพื่อน หน่ำซ้ำเรื่องที่เธอถูกพี่พีทหลอกลวง ก็ได้ญาดาช่วยทำให้เธอฉลาดขึ้น นาเดียจึงรักญาดาเหมือนพี่สาวแท้ๆ ไม่ว่าหล่อนจะทำอะไรผิด เธอก็จะเข้าข้างและไม่เคยโกรธหล่อนเลยสักครั้ง“แกคิดว่าฉันกลัวรึไง คนอย่างฉันไม่เคยกลัวใครอยู่แล้ว แล้วผู้ชายคนไหนที่ฉันอยากได้ ฉันก็ต้องได้! ดังนั้นแกต้อง

“จะรีบไปไหนนาเดีย พึ่งเข้ามาในงานเองนะ”เหมือนสิ่งรอบตัวหยุดชะงักไปชั่วขณะ เสียงรอบข้างนิ่งสนิทจนได้ยินแม้กระทั่งเสียงหายใจของตัวเอง คนตัวเล็กพยายามแกะมือหนาออก แต่เหมือนเขาจะยิ่งบีบมันแรงขึ้นจนใบหน้าคนตัวเล็กเหยเก“คือ...หนูจะไปเข้าห้องน้ำค่ะ” พูดเสียงอู้อี้เหมือนกลัวใครจะได้ยิน นาเดียเอาแต่จ้องมองพื้นทราย และนั่นยิ่งทำให้เจคอปหงุดหงิด เธอไม่กล้าแม้แต่จะมองหน้าเขา!“เหรอ งั้นก็ไปสิ ฉันเดินไปส่งเอง”ไม่รอให้หญิงสาวปฏิเสธ เจคอปลากแขนนาเดียออกไปจากบริเวณชายหาดทันที โดยมีสายตางงงวยของญาดามองตามแผ่นหลังของทั้งคู่ไปจนลับตา เธอจับต้นชนปลายไม่ถูก จึงหยิบเครื่องดื่มขึ้นมาดื่มแก้เก้ออยู่คนเดียว“โอ๊ยยย พี่เจค หนูเจ็บ โอ๊ย ปล่อยค่ะ เดี๋ยวมีใครมาเห็น” นาเดียถูกร่างสูงลากตัวกลับเข้ามาในโรงแรม อารมณ์ที่เดือดพร่านยิ่งโหมความรุนแรงเข้าไปอีกเพราะฤทธิ์ของแอลกอฮอล์ ยิ่งได้ยินคำพูดของนาเดีย เขาก็ยิ่งโมโห โมโหจนแทบจะเรียกว่าบ้าเลยก็ว่าได้“ไม่ต้องห่วงคนอื่น ห่วงตัวเองก่อนเถอะ!”​ เขาลากหญิงสาวเดินผ่านเข้ามาทางประตูสระว่ายน้ำที่มียามสองนายเฝ้าอยู่ นาเดียรู้สึกใจชื้นขึ้น“คุณลุงคะ คือผู้ชายคนนี้กำล