LOGINShare
บทที่ 37 ฉันอยากได้ผ.อ.
Last Updated:
2025-08-24 12:36:21เสียงช้อนกระทบแก้วดังเป็นจังหวะสม่ำเสมอ เจคอปนั่งคนกาแฟหวังให้มันคลายความร้อน โดยที่ไม่รู้เลยว่ามันเย็นชืดไปตั้งนานแล้ว ช่วงนี้ยัยตัวเล็กของเขาแปลกไป เมื่อวานเธอก็เอาแต่ทำหน้านิ่ง ไม่ค่อยหือค่อยอือเท่าไหร่ ไม่รู้ว่าคิดอะไรอยู่ เขาเองไม่ค่อยชอบจุ้นจ้านวุ่นวายกับใคร และก็ไม่ชอบให้ใครมาวุ่นวายด้วย จึงทำเป็นเฉยไม่ได้เซ้าซี้ เช้านี้คิดว่าคงจะดีขึ้นแต่ก็เปล่าเลย ยัยตัวแสบไม่ยอมบอกลากันสักคำ ทั้งที่ตัวเองต้องไปสัมมนาที่พัทยาตั้งสองคืนสามวัน ซ้ำตอนนี้ยังเงียบหาย ทักไลน์ไปก็ไม่อ่าน คิดแล้วมันน่าโมโหชะมัด
“คุณจิต เข้ามาพบผมหน่อย” ร่างใหญ่ต่อโทรศัพท์ภายในถึงโต๊ะเลขารุ่นป้า คนถูกเรียกตัวรีบเข้ามาหาเจ้านายที่อารมณ์ไม่ค่อยดีแต่เช้า
“ค่ะผ.อ. มีอะไรให้ดิฉันรับใช้คะ” ป้าวัยห้าสิบปลายๆมองลอดแว่นหนาเต๊อะ
“เสาร์อาทิตย์นี้ผมจะไปพัทยา ช่วยเลื่อนนัดทุกอย่างให้ด้วย” สั่งการโดยไม่รอฟังคำคัดค้านใดใด คนเอาแต่ใจรีบร้อนเดินออกจากห้อง ทิ้งภาระหนักอึ้งไว้ให้เลขารุ่นเก๋าจัดการตารางงานแน่นเอี๊ยดของเขา
เจคอปรีบร้อนขับรถตามคนที่ทำให้เขาร้อนใจจนไม่มีสมาธิจดจ่อกับงานการ เขากดเบอร์โทรศัพท์ของน้องชายตัวดีที่น่าจะยังลั๊นล้าอยู่ที่ภูเก็ตกับเมธาวี
“ฮัลโหลพี่”
“จองตั๋วกลับมาภายในเย็นนี้ ฉันมีงานให้แกกลับมาเคลียด่วน”
“ห๊ะ เย็นนี้? แล้วพี่จะไปไหน”
“ฉันมีธุระสำคัญต้องรีบไปพัทยาสองสามวัน แล้วก็ กลับจากพัทยาฉันมีเรื่องต้องคุยกับแก...เรื่องเมธาวี” พูดจบเขาก็ชิงกดวางสาย อารมณ์เขากำลังคลุ้มคลั่งราวกับพายุเฮอริเคน ยัยตัวร้ายทำให้เขาหัวปั่นจนไม่เป็นอันทำอะไรแล้ว
“ยัยบ้าาา เป็นอะไรของเธอนะ” ปลายเท้ารีบเหยียบคันเร่งตรงขึ้นทางด่วนยิงยาวจนถึงพัทยา ก่อนจะนึกขึ้นได้ รีบต่อสายหาหัวหน้าฝ่ายควบคุมการจัดงานทั้งหมด
ณ โรงแรมเซ็นทารา แกรน พัทยา
รถบัสคันใหญ่นำเหล่าพยาบาลทั้งสาวแท้สาวเทียมที่พึ่งเข้ามาทำงานใหม่สู่โรงแรมหรูหราที่จะใช้เป็นสถานที่จัดงานเลี้ยงสัมมนาต้อนรับพนักงานใหม่ทุกคน อนึ่งเพื่อให้เด็กใหม่ทั้งหลายได้สานสัมพันธไมตรีที่ดีต่อกันด้วย
นาเดียเดินหิ้วกระเป๋าไปยังห้องพักพร้อมกับญาดาที่ดูดี๊ด๊าจนผิดปกติ ต่างจากคนตัวเล็กที่เอาแต่ทำหน้าหงอย ถอนหายใจอยู่เรื่อยๆจนเพื่อนสาวขี้เกียจจะเอ่ยปากถาม
“ว๊าวว ห้องกว้างจัง แกดูวิวดิ เราได้ห้องวิวทะเลด้วย สวยอ่าา สมกับเป็นโรงพยาบาลเอกชนชั้นนำ ดูแลเจ้าหน้าที่ดีมาก นี่ถ้าได้เป็นเมียผ.อ.คงจะดีไม่น้อยเลยเน๊อะแก อ๊ายยยยย” ญาดาเพ้อหาคนร่างสูงใหญ่ใบหน้าหล่อเหลาที่ดูเท่ห์กว่าคนน้องมากโข แม้จะรู้กิตติศัพท์ของเจคอปเรื่องเสือผู้หญิงเป็นอย่างดี แต่นั้นก็ยิ่งเข้าทางเธอ
ได้ยินเพื่อนรักพูดถึงคนที่ตัวเองกำลังคิดถึงก็เกิดอาการใจเต้นแรง เธอไม่ได้พูดตอบอะไรญาดา ในใจยังขุ่นมัวกับคำพูดของวาววา
“จริงสิ แกสนิทกับพี่เจมส์นี่ แกน่าจะช่วยฉันได้นะ” ญาดาเดินมานั่งลงบนโซฟาตรงข้ามกับนาเดียที่นั่งอยู่ตรงปลายเตียง
“ช่วยอะไร” นาเดียถามโดยไม่ได้ใส่ใจในคำพูดของญาดามากนัก เพราะจิตใจกำลังจดจ่ออยู่กับโทรศัพท์มือถือ เธอจงใจไม่เปิดอ่านไลน์เพราะจิตใจมันว้าวุ่นมากเกินไป จนได้เห็นข้อความเกือบ 20 ข้อความที่เขาส่งมาและสายไม่ได้รับอีก 6 สาย! ดูท่าคนตัวโตจะกำลังโมโหน่าดู แต่ตอนนี้เธออยู่ห่างจากเขาถึง 150 กิโล ต่อให้เขาโมโหเธอมากแค่ไหน ก็คงทำอะไรเธอไม่ได้
“ฉันจะให้แกช่วยเรื่องผ.อ.หน่อย” เสียงของญาดาแว่วผ่านหูซ้ายทะลุหูขวาไป
“อืม” นาเดียตอบส่งๆก่อนจะพิมพ์ข้อความสั้นๆตอบชายที่อยู่ในหน้าต่างแชท
เห็นแล้วตอบฉันด่วน!!! - เจคอป (20 นาทีที่แล้ว)
ขอโทษค่ะ หนูนั่งหลับบนรถ - นาเดีย (2 วินาทีที่แล้ว)
“...งั้นกลับไปถึงกรุงเทพ ก็เอาตามนี้เลยนะ” ญาดาเดินเข้ามาใกล้เมื่อเห็นนาเดียเอาแต่สนใจโทรศัพท์ ไม่ได้สนใจสิ่งที่เธอพูดเท่าไหร่
“หืม แกว่าอะไรนะ” นาเดียรีบปิดหน้าต่างไลน์ ก่อนจะเงยหน้าขึ้นมาสนใจญาดาที่ทำท่าอยากรู้อยากเห็นว่าเธอกำลังคุยอยู่กับใคร
“ฉันบอกว่าให้แกชวนพี่เจมส์กับผ.อ.ไปทานข้าว แล้วแกก็แนะนำฉันให้ผ.อ.รู้จัก หลังจากนั้นแกกับพี่เจมส์ก็แยกออกไป ที่เหลือฉันจะจัดการเขาเอง” ญาดานั่งกอดอกยิ้มร้ายให้กับแผนการของตัวเอง
“ห๊ะ? แกว่าอะไรนะ” นาเดียแทบช็อคกับคำพูดของเพื่อน น้ำเสียงตกใจของนาเดียทำให้ญาดาต้องหันขวับกลับมามองหน้า
“จะตกใจทำไม ฉันบอกว่า ฉัน อยาก ได้ ผ.อ.! ชัดพอไหม”
ชัดมาก ชัดจนนาเดียแทบจะช็อคตายอยู่ตรงนั้น
Latest chapter
คำพิพากษาซาตาน บทที่พิเศษ 2
เสียงบรรเลงบทเพลง Classic จากวง orchestra ชื่อดังระดับโลกกำลังประสานเสียงจากเครื่องดนตรีหลากหลายชนิดขับกล่อมออกมาในบทเพลง 'Four Season'บทเพลงที่มีท่วงทำนองไพเราะที่ฟังกี่ครั้งก็ยังคงตราตรึงหัวใจคนฟัง เหล่าบรรดาคนดังของประเทศอเมริกา ทั้งนายแบบนางแบบชื่อดัง ทั้งเหล่าคณะรัฐมนตรี รวมไปถึงบรรดาไฮโซทั้งหลาย ต่างพร้อมใจกันมารวมตัว ณ Hall ขนาดใหญ่ที่จุคนได้นับหมื่น และหนึ่งในบรรดาคนดังเหล่านั้น ก็รวมถึงศาสตราจารย์ดอกเตอร์นายแพทย์เจคอป บดินพิทักษ์ นายแพทย์ชื่อดังที่พึ่งได้รับการยกย่องจากองกรค์แพทยสภาของอเมริกาให้เป็นนายแพทย์ผู้มากความสามารถซึ่งเป็นแกนนำหลักสำคัญในการพัฒนาวงการแพทย์ให้ก้าวหน้ายิ่งขึ้น เพราะในช่วง 15 ปีนับตั้งแต่ที่เขากลับมาดูแลกิจการต่อจากผู้เป็นบิดา เขาก็ค่อยๆขยายสาขาไปจนครอบคลุมทั่วทุกรัฐในอเมริกา ทำให้ชื่อเสียงของเขากลายเป็นที่รู้จักอย่างรวดเร็วในฉายา'อาชาแห่งวงการแพทย์'ทั้งๆที่ได้รับเกียรติจากท่านคณะรัฐมนตรีกลาโหมโดยตรงสำหรับตั๋วที่นั่งชั้นลอยระดับวีไอพี แต่แขกคนสำคัญคนดังกล่าวกลับไม่ได้นั่งอยู่ในที่ที่ถูกจัดไว้ให้หลังม่านพลิ้วไหวบนชั้นลอยระดับวีไอพี ปรากฏร่างของชายหญิง
คำพิพากษาซาตาน บทพิเศษ
ตอนพิเศษเล็กๆเจคอปผละออกจากร่างบาง “แต่งตัวสิ”เขาลุกขึ้นจากเตียงพร้อมกับเดินไปหยิบเสื้อผ้าตัวใหม่ที่ดูเป็นทางการออกมาจากตู้เสื้อผ้า“จะไปไหนเหรอคะ” นาเดียเอ่ยถามด้วยความสงสัย มองแผ่นหลังที่กำลังยัดแขนลงไปในเสื้อเชิ้ต“กลับบ้านเดียไง” เขาพูดโดยไม่ได้หันมามองหน้าคนตัวเล็ก จึงไม่เห็นว่าร่างบางมีสีหน้าอึ้งกับคำพูดของเขาแค่ไหน แต่เขาก็พอจะเดาได้ จึงหันกลับมาทั้งที่ยังติดกระดุมไม่เสร็จ “ไปขอลูกสาวจากท่านทั้งสองไง” รอยยิ้มร้ายปรากฏบนใบหน้าคนสูงวัยเขาไม่มีเวลามากพอจะจัดพิธีรีตองอะไรมากมาย เพราะอีกไม่นานก็ต้องกลับอเมริกาแล้ว เขาอดใจรอที่จะบอกข่าวดีให้กับพ่อแม่ที่รออยู่ทางโน้นแทบไม่ไหว อายุจนปูนนี้แล้ว พึ่งจะรู้สึกอยากเลี้ยงลูก“ตอนนี้พี่อายุ 37 คงต้องรีบมีน้องอีกคนไวไวแล้วล่ะ เดี๋ยวแก่เกินจะเดินตามลูกไม่ทัน” รอยยิ้มเจ้าเล่ห์ปรากฏบนใบหน้าร่างสูง แต่คนตัวเล็กกลับมีสีหน้าแดงก่ำกับคำพูดชวนทะลึ่ง“บะ บ้าเหรอคะ” นาเดียยิ้มจนแก้มแทบปริ ก่อนร่างกายจะถูกโอบอุ้มจนตัวลอยขึ้นจากพื้น เจคอปถูไถใบหน้ากับหน้าท้องแบนราบ ก่อนจะประทับจูบอย่างแผ่วเบา “ขอให้เป็นลูกสาวทีเถอะ”เจคอปค่อยๆวางคนตัวเล็กลงบนพื้นอย่างท
คำพิพากษาซาตาน บทที่ 71 พี่ตั้งใจ END
ย้อนกลับไปเมื่อราวสองเดือนก่อนหน้านี้…เจคอปรับสายจากทางไกล เป็นหมายเลขที่โทรมาจากอเมริกา“ครับป๊า”“ป๊ามีเรื่องสำคัญจะคุยกับเจค ตอนนี้โรงพยาบาลที่อเมริกากำลังเกิดปัญหาอย่างหนัก ป๊าอยากให้ตาเจมส์หรือเจค เราคนใดคนหนึ่งกลับมาดูแลกิจการที่นี่ แต่ใจป๊าอยากให้ตาเจมส์เป็นคนกลับมา เพราะที่นี่ไม่ได้มีสาขามากมายเหมือนที่ประเทศไทย เจ้าคนเสเพลอย่างตาเจมส์คงจะจัดการได้ไม่เหนือบ่ากว่าแรง” เรื่องสำคัญจากปากคนเป็นพ่อทำให้ผมต้องชะงักฝีเท้าที่กำลังก้าวเดินอยู่ อดนึกถึงน้องชายไม่ได้ จริงอย่างที่พ่อเขาว่า ที่ประเทศไทยมีโรงพยาบาลที่อยู่ใต้อาณัติของครอบครัวเขาอยู่ทั่วเกือบทุกจังหวัด ทำให้ปัญหาและภาระงานที่ต้องรับผิดชอบมีมากมายกว่าที่โน้นมากโข แต่ปัญหามันอยู่ที่ว่า...“แล้วเรื่องงานหมั้นระหว่างหนูมินกับตาเจมส์ไปถึงไหนแล้ว ป๊าอยากให้หมั้นเช้าแล้วก็แต่งเย็นไปเลยทีเดียว ตอนตาเจมส์กลับมาจะได้พาหนูมินกลับมาด้วย ซินดี้เขาคิดถึงหนูมินน่าดู” ในที่สุดคำถามที่ผมกลัวคนเป็นพ่อจะถามก็หลุดออกมาจนได้ ทั้งๆที่งานหมั้นระหว่างตาเจมส์กับยัยมินควรจะเสร็จลุล่วงเป็นที่เรียบร้อยไปแล้ว แต่เพราะปัญหาหลายอย่างที่เกิดขึ้น ทำให้ยังคา
คำพิพากษาซาตาน บทที่ 70 สิ่งเดียวที่จะเหนี่ยวรั้งเธอเอาไว้
“อ๊ะ พะ... พี่เจค” ไม่ทันที่ร่างบางจะทันได้เอ่ยความใน ปากหนาก็ชิงประกบจาบจ้วงเอาทุกคำที่คิดว่าร่างบางจะเอ่ยคำปฏิเสธออกมา นาเดียเบิกตามองเขาด้วยความตื่นตะลึง เขาหมายความว่าอะไร เขารู้แล้วเหรอว่าเธอท้อง แต่เขาจะรู้ได้ยังไง“อื้มมม อ่ะ...พะ... อื้มมม” ครั้นจะส่งเสียงอะไรก็ตามที่คิดอยากจะพูด เจคอปจะคอยส่งลิ้นเข้าหาเพื่อห้ามปรามเธอเสียทุกครั้งไป จนร่างบางหมดความพยายามที่จะเอ่ยถามข้อสงสัย ปล่อยตัวปล่อยใจไปกับความสุขสมที่เขาปรนเปรอให้ มือเล็กที่เคยดันอยู่ตรงแผงอกเปลี่ยนไปโอบรอบลำคอของเขาเอาไว้ ท่าทางเหมือนจะไม่ได้ปฏิเสธเรื่องลูกของเขาทำให้นาเดียเกิดความหวังเล็กๆขึ้นในใจเจคอปหลับตาแน่นก่อนจะคำรามออกมาเบาๆเมื่อได้ปลดปล่อยน้ำเชื้อพันธุ์ดีเข้าสู่ร่างกายคนตัวเล็กสมดังตั้งใจ เขาแช่ร่างกายค้างไว้ในตัวเธอ หวังให้ลูกๆนับพันล้านตัววิ่งเข้าไปหาไข่ใบเล็กๆเพียงใบเดียวที่อยู่ในร่างกาย เขาตั้งใจจะผูกมัดเธอด้วยวิธีที่เห็นแก่ตัว โดยที่ไม่รู้เลยว่าเขาได้ทำสำเร็จไปตั้งแต่ครั้งแรกที่ตั้งใจแล้ว“ถ้ามีเจคอปน้อยอยู่ในท้องเธอ เธอก็จะหนีพี่ไปไหนไม่ได้อีก” เขากระซิบความในใจแสนชั่วร้ายข้างใบหูคนตัวเล็ก และนั่นทำให้เธ
คำพิพากษาซาตาน บทที่ 69 พี่ถามว่าเธอจะไปไหน! NC
เปลือกตาปิดสนิทค่อยๆเปิดออก เผยให้เห็นแววตาที่สะท้อนแต่เพียงความเจ็บปวด เขายังไม่ได้หลับ เขาแค่รอดูว่ายัยตัวเล็กกำลังคิดจะทำอะไรกันแน่เขารู้ตัวตั้งแต่ตอนที่เปิดตู้เสื้อผ้าแล้ว มองปราดเดียวก็รู้แล้วว่าเสื้อผ้าของนาเดียหายไป เขาเหลือบมองไปยังโต๊ะก็พบว่าข้าวของต่างๆของเธอหายไปด้วย เธอกำลังคิดจะไปจากเขาบางทีการที่ต้องทนอยู่กับผู้ชายอารมณ์ร้อนอย่างเขามันคงทำให้เธอมีแต่ความทุกข์ บางทีสิ่งที่เขาพยายามเปลี่ยนแปลงตัวเองมาตลอดมันคงยังไม่ดีพอสำหรับเธอ บางทีความรักของเขามันคงไม่มีค่าพอจะเหนี่ยวรั้งเธอไว้บางที... เขาคงต้องปล่อยเธอไปเสียทีหัวใจดวงน้อยบีบรัดรุนแรงจนเกิดอาการเจ็บปวดรวดร้าว ภาพที่สะท้อนอยู่ในดวงตาพร่าเบลอเพราะเจ้าของดวงตามองมันผ่านม่านน้ำตาท้วมท้น นาเดียกวาดตามองไปรอบๆ คอนโดขนาดใหญ่ที่สร้างความทรงจำให้กับเธอมากมายทั้งรอยยิ้ม เสียงหัวเราะ และคราบน้ำตา...หญิงสาวค่อยๆปิดเปลือกตาลง คล้ายจะเป็นการตัดใจจากผู้ชายอีกคนที่ยังคงนอนหลับสนิทอยู่ในห้อง มือเล็กเอื้อมไปจับลูกบิดประตูก่อนจะคาทิ้งไว้อย่างนั้นประตูบานเดียวกันนี้ที่เธอเคยเปิดมันออกเพื่อพาตัวเองออกไปจากห้องที่ไม่เคยอยากจะทนอยู่แม้
คำพิพากษาซาตาน บทที่ 68 ลาก่อนนะคะพี่เจค...
กิจวัตรยามเช้าระหว่างนาเดียกับเจคอปยังคงดำเนินไปตามปกติเหมือนเช่นทุกวัน เพียงแค่ไม่มีการสนทนาระหว่างทั้งคู่ไม่มีการเดินจับมือลงมาจากคอนโดไม่มีการจูบลาก่อนจะแยกกันไปทำงานไม่มีการส่งข้อความหาตลอดทั้งวันและไม่มีเธอหลงเหลืออยู่ในสายตาของเขาอีกแล้วก๊อก ก๊อก ก๊อก เสียงเคาะประตูหน้าห้องทำงานของเจคอปดังขึ้น “เข้ามา”คำอนุญาตจากเจ้าของห้องทำให้คนที่อยู่ด้านนอกเปิดประตูเข้าไปด้านใน เจมส์มาร์มองพี่ชายของตัวเองกำลังง่วนอยู่กับเอกสารกองโต เจคอปยังอยู่ในสภาพเดิมเหมือนที่เขาแวะมาเมื่อตอนเช้าก่อนเข้าผ่าตัดไม่มีผิด และสภาพของผู้หญิงอีกคนที่เขาเห็นเมื่อสักครู่ ใบหน้าหมองเศร้าไม่ต่างกันเลย นี่คงจะยังไม่ได้ปรับความเข้าใจกันอีกสินะ“มีธุระอะไร” น้ำเสียงเย็นชาแบบที่อีกฝ่ายมักจะใช้เวลามีเรื่องทุกข์ใจหรืออยากซ่อนความรู้สึก มีหรือที่คนเป็นน้องอย่างเขาจะดูไม่ออก“เมื่อวานพี่คุยกับนาเดียรึยังครับ” เจมส์มาร์เอ่ยถามโดยไม่เกรงใจ เขานั่งลงโดยไม่รอให้คนตรงหน้าอนุญาต อยู่กับเจคอปมาร่วม 30 ปี พึ่งจะเคยเห็นพี่ชายมีความรัก แล้วน้องชายอย่างเขาจะยอมให้มันพังทลายลงเพียงเพราะความเย็นชาของคนตรงหน้าได้อย่างไร“ไม่มีอะไรต
You may also like
บ่วงรักนักโทษสาว
ต้นไผ่น้อย46.5K viewsเรื่องสั้นอีโรติก LOVE NC 25+++
C51.9K viewsHot Love ของรักท่านประธาน
ณดารินทร์226.7K viewsท่านประธานขาพาหนูลงจากเตียง เอ๊ย! คานที
ผลิกา(เลอบัว)39.3K viewsรั้นซ์ขายน้ำไม่ขายรัก
ไป๋เหลียนฮวา48 viewsผู้ร้ายที่รัก
ฺBigangel - น้ำตาลไหม้ - หอมชื่นใจ192 viewsเปลี่ยนให้เธอมารัก
อิงอรทัย524 viewsทาสสวาท คนเลี้ยงม้า
0I0VIII181 views
