เสียงฟ้าคำรามดังไปทั่วบริเวณกว้าง ภายในจวนตระกูลเว่ย บ่าวไพร่ต่างวิ่งกันวุ่นวายเพื่อจัดเก็บข้าวของหลบฝนเข้าด้านในแต่ที่ห้องเก็บฟืนทางด้านท้ายจวนมิได้รับรู้ความวุ่นวายนี้ ด้านในมีสตรีใบหน้างดงามกำลังเงยหน้ามองเม็ดฝนที่หลุดลอดเข้ามาตามช่องหลังคาที่เป็นรูโหว่“หึ” นางส่งเสียงขึ้นจมูกออกมา เนื้อตัวที่มีเพียงเสื้อตัวบางสวมใส่อยู่ เมื่อมีพายุฝนและลมโหมเข้ามา นางก็อดที่จะงอตัวสั่นสะท้านไปด้วยความเหน็บหนาวไม่ได้“คุณหนูรอง นายท่านให้บ่าวมาแจ้ง หากท่านสำนึกผิดได้เมื่อใด ค่อยปล่อยให้ท่านออกไปเจ้าค่ะ” แม่นมจินร้องบอกอยู่ด้านนอก“เหตุใดข้าต้องสำนึก ในเมื่อท่านกับแม่ใหญ่ให้ข้ากระทำเช่นนี้”“ถึงตอนนี้แล้ว ท่านยังจะปากแข็งอีกรึเจ้าคะ หากท่านไม่พึงใจในตัวคุณชายกู้จนถึงขั้นลอบนัดพบกัน ท่านจะถูกจับมาขังได้อย่างไร”“หึหึ คำพูดเจ้าช่างน่าขันนัก แผนการทั้งหมดเจ้ากับแม่ใหญ่ก็เป็นผู้เตรียมการ ข้าเพียงเดินเข้าไปตกหลุมพรางของพวกเจ้าก็เท่านั้น ถึงตายคำผิดครั้งนี้ข้าก็ไม่ขอยอมรับ” ซีเยว่หัวเราะเยาะตนเอง ที่ช่างโง่เขลา เชื่อในคำพูดของคนพวกนั้น“เช่นนั้น ท่านก็อยู่ในห้องเก็บฟืนไปจนตายเถิดเจ้าค่ะ” แม่นมจินกล่าวจบ
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-08-24
เข้าสู่ระบบ
