All Chapters of เลิกตื๊อสักทีผู้ชายเฮงซวย ฉันคนนี้มีสามีใหม่แล้ว: Chapter 1 - Chapter 10

ปีที่สามของการแต่งงาน ตอนที่พี่ชายคนโตของโจวอวี้ชวนจากไป เวินซ่งพูดเรื่องหย่ากับเขาโจวอวี้ชวนขมวดคิ้ว เผยสีหน้าไม่เข้าใจ “แค่เพราะว่าฉันยอมถูกตบหน้าแทนหมิงถังเนี่ยนะ?”หมิงถัง เรียกกันเสียสนิทสนมจริง ๆ นะแต่ว่า ทั้งที่เสิ่นหมิงถังเป็นพี่สะใภ้ใหญ่ของเขาแท้ ๆเวินซ่งขยับริมฝีปาก “ใช่ เป็นเพราะเรื่องนี้”สิ่งที่ทำลายชีวิตการแต่งงาน มันจะเป็นเพราะเรื่องแค่นี้ได้ยังไงรอยแดงจากการถูกตบฉาดนั้นที่โรงพยาบาล มันชัดเจนแจ่มแจ้งอยู่บนใบหน้าหล่อเหลาของโจวอวี้ชวนตอนนั้น คนตระกูลโจวล้วนประหลาดใจกับการที่เขาปกป้องเสิ่นหมิงถังแบบนั้นมีเพียงแค่เวินซ่งเท่านั้น ที่ไม่มีความประหลาดใจเลยสักนิดเดียวเมื่อสามวันก่อน เป็นวันครบรอบการแต่งงานของเธอกับโจวอวี้ชวนเธอตระเตรียมการเซอร์ไพรส์ไว้เป็นอย่างดี นั่งเครื่องบินไปถึงเมืองที่เขาไปดูงาน ทว่ากลับได้ยินคำพูดระหว่างเขากับเพื่อนสองเสียก่อน“อวี้ชวน ฉันไม่ได้จะว่านายนะ วันครบรอบแต่งงานนายจะหลบออกมาทุกปีแบบนี้มันไม่ใช่เรื่องเลย นายทำแบบนี้มันผิดต่อความตั้งใจจริงของเสี่ยวเวินซ่ง” ชายหนุ่มที่ปกติแล้วมักอ่อนโยนและสง่างาม นึกไม่ถึงเลยว่าในดวงตาเขาจะดูว้า

วันต่อมาเวินซ่งตื่นขึ้นมาตามความเคยชิน เมื่อเปิดผ้าม่านหน้าต่าง ก็เห็นข้างนอกขาวโพลนไปหมด พยากรณ์อากาศไม่ได้พยากรณ์ไว้ทว่าหิมะแรกครั้งนี้ตกมาไม่เบาเลยแม้จะมีกระจกขวางกั้น ทว่าเวินซ่งก็ดูเหมือนว่าจะสัมผัสได้ถึงความหนาวเย็นเธอเปลี่ยนไปใส่เดรสไหมพรม ขณะที่กำลังล้างหน้าล้างตาอยู่นั้น ก็ได้ยินเสียงโครมครามดังมาจากระเบียงทางเดินอึกทึกไม่เบาหนวกหูชะมัดใครไม่รู้ ต้องคิดว่ามีช่างซ่อมแซมเข้ามาทำงานแน่“ป้าอู๋ เกิดอะไรขึ้น...”เวินซ่งรวบผมยาวขึ้นอย่างลวก ๆ เปิดประตูห้องออก ทว่ายังไม่ทันพูดจบ เจ้าตัวก็ตะลึงตาค้างไปแล้วไม่ใช่ช่างซ่อมที่เข้ามาทำงาน ทว่าเป็นศัตรูเข้ามาในบ้านต่างหากเมื่อก่อน ในบ้านล้วนสะอาดสะอ้านเรียบร้อยตอนนี้ เละเทะไปหมดแล้วหมอนข้างที่แต่เดิมอยู่บนโซฟาชั้นล่าง ดันมาโผล่อยู่ที่ประตูห้องของเธอ แถมด้านบนยังมีขี้โคลนสีน้ำตาลอะไรไม่รู้ติดอยู่ด้วยแจกันดอกไม้ที่ตกแตกกลิ้งอยู่บนพื้นรวมถึงภาพสีน้ำมันราคาห้าล้านที่แขวนอยู่บนผนังระเบียงทางเดินเองก็ถูกทำพังเช่นกันสรุปว่า ทำให้รู้สึกเปิดโลกขึ้นมากเลยทีเดียวป้าอู๋คอยตามขอร้องอยู่ด้านหลังโจวสือคั่วไปติด ๆ “บรรพบุร

โจวอวี้ชวนรับกล่องของขวัญไป ราวกับว่ามีอะไรบางอย่างกรีดลงบนหัวใจอย่างรวดเร็วบอกไม่ได้ว่ามันเจ็บปวด เพียงแต่หายใจไม่ค่อยสะดวกเท่าไรโบบนกล่องของขวัญชิ้นนั้นผูกไว้อย่างตั้งใจและประณีตเห็นได้ชัดว่าเพื่อของขวัญชิ้นนี้แล้ว เธอใส่ใจไปมาก ทั้งยังตระเตรียมไว้นานไม่น้อยทว่าตัวเขาเองกลับเป็นไอ้ระยำครบสูตร ซุกซ่อนความเห็นแก่ตัวที่ไม่อาจเปิดเผยเอาไว้ยังไม่ทันให้เขารับคำอะไร เวินซ่งก็เดินไปที่บริเวณโถงทางเดิน ใส่เสื้อคลุมผ้าขนสัตว์สีแอปริคอต แล้วก็พันผ้าพันคอไว้ จนปิดดวงหน้ารูปไข่ขนาดเท่าฝ่ามือจนหลงเหลือเพียงแค่ดวงตาที่แยกสีดำขาวชัดเจนคู่หนึ่งจากนั้นก็ออกจากบ้านไปเพียงแต่ ท่าทางการเดินของเธอนั้น ดูไม่ค่อยปกติเท่าไรนักขณะที่โจวอวี้ชวนกำลังจะถามนั้น ก็ได้ได้ยินเสียงของเสิ่นหมิงถังที่อยู่ข้าง ๆ ร้องเสียงหลง “ซี๊ด เจ็บจัง!”เขาดึงความคิดกลับมาทันที แล้วประคองเธอให้นั่งใหม่ “เจ็บหัวเข่ามากเลยเหรอ? เดี๋ยวฉันจะพาเธอไปตรวจที่โรงพยาบาล”“ฉันไม่อยากไป”เสิ่นหมิงถังเม้มปาก เหลือบมองกล่องในมือเขา พลางพึมพำว่า “ยังจะกล้าพูดอีกว่าคุณไม่หวั่นไหวกับเธอ ทั้งที่แม้แต่ของที่เธอให้ คุณก็มองมันราวกับส

ได้ยินน้ำเสียงแผ่วเบาอันเป็นปกติของเธอแล้ว หัวใจของโจวอวี้ชวนก็เหมือนถูกอะไรบางอย่างทิ่มแทงเขาอดขมวดคิ้วไม่ได้ “จู่ ๆ จะทิ้งทำไมล่ะ? ปกติเธอให้ความสำคัญกับชุดแต่งงานนี้มากไม่ใช่เหรอ?”เวินซ่งไม่ปฏิเสธเมื่อสามปีก่อน เธอตั้งใจเหลือพื้นที่ในห้องเปลี่ยนเสื้อผ้าไว้เป็นพิเศษ เพื่อแขวนชุดแต่งงานชุดนี้ทุกปีจะต้องส่งไปซักทำความสะอาดทว่าสาเหตุที่ทะนุถนอมมัน เป็นเพราะเธอคิดว่า ชั่วชีวิตนี้คนเราจะแต่งงานกันเพียงครั้งเดียว แน่นอนว่าจะต้องเก็บชุดแต่งงานไว้เป็นที่ระลึกตอนนี้ใกล้จะหย่าแล้วไม่แน่ว่าหลังจากนั้นโจวอวี้ชวนอาจจะแต่งคนในใจเข้ามาก็ได้ชุดแต่งงานชุดนี้ ก็เหมือนกับตัวเธอเอง ที่เป็นของที่เป็นส่วนเกินของบ้านหลังนี้เวินซ่งยิ้มเล็กน้อย “มันพังแล้วน่ะ ฉันเพิ่งเห็นเมื่อไม่กี่วันก่อน มันขาดเป็นรูใหญ่ทีเดียว”“แต่ก็จะทิ้งไปง่าย ๆ แบบนี้ไม่ได้นะ”โจวอวี้ชวนมองท่าทางมีความสุขทั้งที่ใจระทมทุกข์ของเธอ คิดว่าเธอทำใจไม่ได้ “เอาแบบนี้ ฉันจะให้คนจากร้านชุดแต่งงานมารับไปดูว่าพอจะซ่อมได้ไหม...”“ช่างเถอะ”เวินซ่งส่ายหน้า มองโจวอวี้ชวนด้วยสายตาราบเรียบ “ของที่มันพังไปแล้ว ซ่อมไปก็ไม่ดี”ที่เ

ป้าอู๋ก็ไม่สนใจแล้วว่าโจวสือคั่วกำลังร้องไห้อยู่ รีบสังเกตสีหน้าของเวินซ่ง “คุณนายน้อยคะ คุณยังโอเคไหม... ตอนนี้กระแสข่าวในเน็ตไม่ค่อยดี รูปพวกนี้อาจเป็นรูปตัดต่อก็ได้ค่ะ มีอะไรไว้รอคุณอวี้ชวนกลับมา แล้วค่อยถามเขาต่อหน้าอีกทีนะคะ”“ค่ะ”เวินซ่งเปิดฝาถ้วยรังนก ก้มหน้าลงดื่มอย่างช้า ๆ จะจริงหรือปลอมเมื่อคืนนี้เธอได้เห็นกับตาตัวเองแล้วไม่จำเป็นต้องถามอะไรอีกป้าอู๋เพิ่งจะสังเกตเห็นว่า ดวงตาของเธอบวมเป่งอย่างมากลังเลอยู่หลายครั้ง สุดท้ายก็กลับเข้าห้องไปโทรศัพท์หาที่บ้านใหญ่ “ค่ะ คุณนาย คุณนายน้อยคงจะเห็นข่าวตั้งแต่แรกแล้วค่ะ ไม่ยอมลงมาทานอาหารกลางวัน แถมยังตาบวมเพราะร้องไห้อีก...” คนที่บ้านใหญ่ ไม่ค่อยได้สนใจข่าวบันเทิงเท่าไรนักพอได้ยินข่าวนี้ ก็ระเบิดอารมณ์ออกมาทันทีน้องสามีกับพี่สะใภ้ม่าย!เกิดเรื่องแบบนี้ขึ้น ตระกูลโจวจะเอาหน้าไปไว้ที่ไหน ยังจะเหลือชื่อเสียงอยู่อีกเหรอ!คุณหญิงใหญ่ทานยาบรรเทาอาการเจ็บหน้าอกไปสองเม็ดก็ยังไม่หาย ยังคงโมโหจนเป็นลมไปบ้านใหญ่ของตระกูลโจววุ่นวายกันไปหมดเมื่อเทียบกับพวกเขาแล้ว เวินซ่งกลับดูสงบนิ่งและใจเย็นเธอดื่มรังนกจนหมดอย่างไม่รีบร้