All Chapters of แค้นรัก: Chapter 91 - Chapter 100

"ว่าไงครับ คุณจะทำแผลให้ผมได้มั้ย?" "อ๋อ! เอ่อ...ได้ค่ะได้" จนเขาพูดขึ้นอีกครั้งเธอถึงได้สติ รีบตอบตกลงออกไปในทันที ก่อนจะหันรีหันขวางอย่างทำตัวไม่ถูก "จะทำที่ไหนครับ บนรถ?" "ก็ได้ค่ะ บนรถฉันมีอุปกรณ์อยู่" ทำไมเธอถึงรู้สึกว่าคำถามเขามันถึงได้ฟังดูกำกวมแปลกๆ ถ้ามีคนผ่านมาได้ยินคงจะเข้าใจผิดแน่ๆ แต่ด้วยสัญชาตญาณของอาชีพที่เธอทำ เธอก็ไม่รอช้ารีบปลดล็อกเปิดประตูรถตัวเองทันที เพื่อจะได้ทำแผลให้กับเขา "เจ็บหน่อยนะคะ" เสียงหวานใสเอ่ยบอกก่อนจะลงมือทำแผลให้เขาอย่างตั้งใจ หลังจากที่เธอและเขาขึ้นมานั่งอยู่บนรถของเธอ "เป็นหมอมาดื่มแบบนี้มันจะดูไม่ดีนะครับ" เขาเริ่มชวนคุยอีกครั้งเมื่อบรรยากาศในรถเริ่มเงียบ หลังจากที่เธอเริ่มลงมือทำแผลให้เขาด้วยสายตาจริงจังและตั้งใจ "นานๆทีค่ะ แค่เวลาเบื่อๆเหนื่อยๆ" พูดกับเขาไปมือก็ทำแผลให้เขาไป แต่คนตรงหน้ากลับไม่มีทีท่าว่าจะเจ็บเอาซะเลย ทั้งที่เธอต้องเย็บแผลสดให้กับเขาอย่างไร้ยาชา "คุณหมอรู้จักผมหรอครับ ทำไมดูไม่กลัวคนแปลกหน้าเลย" "ไม่มีใครไม่รู้จักคุณหรอกค่ะ คุณไบรอันต์" "หึ! แล้วคุณหมอล่ะครับ ชื่ออะไร" จริงอย่างที่เธอว่า คงจะมีน้อยคนนักที่ไ

หนึ่งอาทิตย์ต่อมา ตั้งแต่วันนั้นวันที่ไบรอันต์ขับรถมาส่งฮันน่าที่คอนโด เธอก็ไม่ได้เจอกับเขาอีกเลยเป็นอาทิตย์แล้ว เขาไม่ได้มาล้างแผลกับเธออย่างที่บอกไว้ และเธอก็ไม่อยากจะยอมรับเลยว่าเธอแอบรอให้เขามาอยู่ทุก "คุณหมอคะ หมอฮันน่าคะ!" เสียงเรียกของพยาบาล ทำให้ฮันน่าสะดุ้งตื่นจากภวังค์ความคิดของตัวเอง เธอเองก็ไม่รู้ว่าทำไมถึงได้นึกถึงเขาได้มากมายขนาดนี้ "ขอโทษค่ะ ไม่ทราบว่าเมื่อกี้นี้คุณพูดว่าอะไรคะ ฉันไม่ทันได้ฟัง" ฮันน่ารีบเอ่ยขอโทษทันที ก่อนจะถามกับถึงสิ่งที่ทำให้พยาบาลเรียกชื่อเธอเสียงดัง ว่ามีเรื่องอะไรหรือเปล่า เพราะเธอมัวแต่ใจลอยนึกถึงอีกคนจนไม่ได้สนใจฟังเสียงรอบข้าง "เอกสารค่ะ" พยาบาลสาวพูดพร้อมกับชี้ไปที่เอกสารตรงหน้าเธอ ที่ยื่นไปนานแล้วแต่คุณหมอคนสวยก็ยังไม่เซ็นซักที "ขอโทษด้วยจริงๆค่ะ" ฮันน่ารีบเซ็นเอกสารฉบับนั้นแล้วยื่นคืนให้กับพยาบาลทันที นี้เธอเหม่อลอยไปนานแค่ไหนกันนะ รักแรกที่เธอเฝ้าฝันถึงที่ไม่คิดว่าจะมีโอกาสได้คุยหรือได้เจอเขาอีกด้วยซ้ำ แต่แล้วอยู่ดีๆเขาก็เข้ามาทำให้เธอไม่เป็นตัวของตัวเอง มาทำให้เธอใจเต้นแรงจนเกินจะควบคุม แล้วเขาก็หายไปแบบไร้ร่องรอย ปล่อยเธอให้

"เขาไปโดนอะไรมาคะ" ฮันน่าหันกลับมาถามโลเวลและฮาเกนที่ยืนอยู่ในห้องด้วยเสียงสั่นนิดๆ อาการหนักขนาดนี้แทนที่จะไปโรงพยาบาล แต่กลับมานอนหน้าซีดอยู่แบบนี้ได้ยังไงกัน "โดนแทงครับ" น้ำเสียงนิ่งๆของโลเวลตอบออกมา ทำให้เธอมองสำรวจร่างกายเขาอีกครั้ง ก่อนที่สายตาจะไปสะดุดกับบริเวณหน้าท้องที่มีเลือดซึมออกมาเปื้อนเสื้อเชิ้ตสีดำของเขา ไม่รอช้าเธอรีบเปิดเสื้อขึ้นดูแผลของเขาทันที บริเวณขอบที่บริเวณเอวสอบมีผ้าพันแผล พันห้ามเลือดไว้ชั่วคราว เธอรีบลงมือปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตของเขาออกเพื่อดูว่ามีแผลที่อื่นอีกไหม ก่อนจะรีบแกะผ้าพันแผลออกดูแผลให้เขาทันที "ฉันขอน้ำสะอาดหน่อยคะ แล้วก็เสื้อผ้าของเขาด้วยนะคะ ส่วนคุณช่วยฉันถอดเสื้อเขาหน่อยค่ะ" ฮันน่าหันไปขอความช่วยเหลือจากโลเวลและฮาเกน ก่อนที่ทั้งสองจะขานรับพร้อมกัน "ครับ/ครับ" ฮันน่าเริ่มลงมือทำแผลให้เขาด้วยใบหน้าเคร่งเครียด โดยมีโลเวลและฮาเกนยืนดูอยู่ห่างๆ เผื่อเธอต้องการอะไรเพิ่มจะได้รีบหาให้ทัน ส่วนคนเจ็บอย่างไบรอันต์ก็ยังคงหลับไม่ได้สติ ฮันน่าจัดการทำแผลให้เขาจนเสร็จเรียบร้อย พร้อมทั้งให้น้ำเกลือและยาแก้ปวดยาฆ่าเชื้อต่างๆผ่านทางสายน้ำเกลือไปด้วย ก่อน

"ผมแค่..." เสียงทุ้มของไบรอันต์ที่เคยละมุนน่าฟัง เปลี่ยนเป็นเสียงแหบพร่ากระเซาที่กำลังกระชิบอยู่ข้างหูของเธอ "....." ฮันน่าเงียบตั้งใจฟังว่าเขาจะพูดอะไรต่ออย่างใจจดใจจ่อ น้ำเสียงของเขาทำเอาเธอขนลุกซู่ไปทั้งตัวอย่างบอกไม่ถูก หวังว่าเธอคงจะไม่เป็นลมไปก่อนที่เขาจะพูดจบนะ "แค่...มาตามลงไปทานข้าวครับ" ไบรอันต์เว้นวรรคประโยคได้อย่างน่าหวาดเสียว ก่อนที่ริมฝีปากได้รูปจะขบเม้นที่ใบหูขาวสะอาดของเธอเบาๆ พรึบ!! "ถะ ถอยไปห่างๆเลยนะ ฉัน ฉันขอเข้าห้องแล้วจะรีบตามไป" ฮันน่ารีบผลักอกแกร่งเขาออกทันทีด้วยความตกใจ โดยที่เธอก็ลืมว่าเขามีแผลอยู่บริเวณหน้าท้อง ไม่รู้ว่าจะกระทบกระเทือนแผลของเขาหรือเปล่า ก่อนที่เธอจะรีบวิ่งเข้าห้องน้ำทันที ด้วยอาการที่ทำอะไรไม่ถูก "อย่านานนะครับ ผมหิวแล้ว" ไบรอันต์ตะโกนตามหลังพร้อมกระตุกยิ้มร้ายกาจ "ทะลึ่ง!" เสียงหวานตะโกนตอบกลับออกมาทันทีที่ได้ยินแบบนั้น "หึ! ใครกันแน่ครับที่ทะลึ่ง ผมหมายถึงหิวข้าวนะครับคุณหมอ" เขาเองก็ไม่รู้ว่าทำไมถึงได้ยิ้มกับคำพูดของเธอขนาดนี้กัน แค่ใบหน้าเนียนใสขึ้นสีแดงระเรื่ออย่างเขินอาย เขาก็แทบอดใจไม่ไหวจับเธอกดให้จมไปกับเตียงแล้ว

"อื้ออออ~" "อืมมม" เธอกับเขาเหมือนแม่เหล็กที่ถูกดูดเข้าหากันจนแน่น ไม่ใช่แค่เขาที่ต้องการมอบรสจูบอันแสนดูดดื่มให้กับเธอ เพราะเธอเองก็ตอบสนองทุกสัมผัสจากเขาเช่นกัน แม้ว่าจะไม่ช่ำชองเหมือนเขาก็ตาม มือหนาของไบรอันต์เริ่มอยู่ไม่สุขเมื่อร่างกายเริ่มรู้สึกถึงบางอย่างที่เคยสงบนิ่งแต่ตอนนี้กำลังค่อยๆตื่นตัวขึ้นมา ไหนจะสัมผัสที่แสนเงอะงะไร้เดียงสาจากเธอ มันทำให้เขาอดใจไม่ไหว เธอช่างมีอิทธิพลต่อเขาเสียจริง "อื้ออ!" เสียงครางอื้อในลำคออย่างทรมาน พร้อมกับกำปั้นน้อยๆของเธอที่ทุบลงบนอกแกร่งของเขา เมื่อเธอเริ่มขาดอากาศหายใจ ปึกๆๆ ไบรอันต์ค่อยๆถอนริมฝีปากออก แต่ก็ยังคงประคองท้ายทอยของเธอไว้เช่นเดิม ก่อนที่ริมฝีปากของเขาจะบดขยี้ลงบนริมฝีปากของเธออีกครั้ง ทั้งเร่าร้อนและหนักหน่วงในเวลาเดียวกัน จุ๊บ จ๊วบบ~ พรึบ! "อะ! อื้อออออ" ร่างบางถูกจับพลิกให้นอนหงายลงกับเตียง ก่อนที่เขาจะตามมาคร่อมทับอย่างแนบชิดด้วยความรวดเร็ว มือหนาลูบไล้ไปตามร่างกายของเธอ ก่อนที่สัมผัสเย็นๆจากมือเขาจะล้วงเข้าไปในเสื้อยืดตัวบางของเธอ ทำเอาฮันน่าถึงกับสะดุ้งเฮือกกับสัมผัสที่แปลกใหม่ และวาบหวิวจากเขา "อื้อ! คะ