Lahat ng Kabanata ng คุณกับเลขาเกิดมาคู่กัน แล้วจะมาคุกเข่าในงานแต่งฉันทำไม？: Kabanata 111 - Kabanata 120

ยิ่งไปกว่านั้น ตอนนั้นโจวฉินยังเคยมาบ่นกับเธอว่าสืออวี๋ไม่เอาไหน วัน ๆ เอาแต่คบกับพวกอันธพาล ก่อเรื่องไปทั่วแต่พอผลสอบเข้ามหาวิทยาลัยประกาศออกมา สือม่าน นักเรียนดีเด่นในสายตาโจวฉินกลับทำคะแนนได้แค่พอเข้ามหาวิทยาลัยรัฐทั่วไป ขณะที่คะแนนของสืออวี๋กลับสูงติดหนึ่งในห้าสิบของมณฑล จนถูกระบบซ่อนคะแนนไว้โจวฉินไม่เพียงแต่ไม่สำนึกว่าตัวเองลำเอียง แต่ยังปากแข็งอ้างว่าสือม่านแค่สอบพลาด ส่วนสืออวี๋เพียงแค่ฟลุกเธอเลยตอกหน้าโจวฉินกลางวงว่า แล้วทำไมสือม่านถึงฟลุกแบบนั้นบ้างไม่ได้ล่ะ?ทั้งคู่เลยจบลงแบบมองหน้ากันไม่ติด หลังจากนั้นโจวฉินก็แทบไม่มาหาเธออีกเลยตอนที่ต้องเลือกคณะเข้ามหาวิทยาลัย ครอบครัวสือทั้งสามคนพ่อแม่ลูก ไม่มีใครสักคนที่ช่วยสืออวี๋ดูข้อมูล แต่กลับพาสือม่านไปเที่ยวต่างประเทศ อ้างว่าพาไปพักผ่อนหย่อนใจสุดท้าย สืออวี๋ก็เป็นคนเลือกมหาวิทยาลัยปักกิ่งด้วยตัวเองในขณะที่สือม่านปรึกษาครูบาอาจารย์มากมาย สุดท้ายกลับดันทุรังจะยื่นเข้ามหาวิทยาลัยที่คะแนนตัวเองสูงไม่พอ ผลคือหลุดโผทั้งหมด ไม่ติดแม้แต่อันดับเดียว พอไม่อยากเรียนซ้ำชั้น โจวฉินกับสือหมิงฮุยก็ทุ่มเงินก้อนโตจ้างเอเจนซี่ส่งเธอไปเรี

ถึงเธอจะพอสนใจหน้าตาของซือเยี่ยนอยู่บ้าง แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าอยากจะคบหากับเขาคุณย่าสือดื่มโจ๊กไปคำหนึ่ง ก่อนจะเอ่ยขึ้นเนิบ ๆ “ถ้าแกไม่สนใจ แกยังมีลูกพี่ลูกน้องอีกตั้งหลายคนที่ยังไม่มีแฟน ไว้ค่อยแนะนำให้พวกนั้นรู้จักกับหมอซือก็ได้ เผื่อจะมีใครถูกตาต้องใจกัน”สืออวี๋: “...”เมื่อเห็นสืออวี๋นิ่งเงียบไป คุณย่าสือก็ไม่ได้พูดอะไรต่อ ท่านก้มหน้าดื่มโจ๊กต่ออย่างสบายอารมณ์การมีหลานสาวมาคอยดูแลอยู่ข้าง ๆ มันดีอย่างนี้นี่เอง โจ๊กถ้วยนี้รสชาติไม่ต่างอะไรกับฝีมือเชฟดังเลยหลังจากดื่มโจ๊กจนหมดถ้วย คุณย่าสือก็กำลังเตรียมจะพักผ่อนสักครู่ แต่แล้วประตูห้องพักผู้ป่วยก็ถูกผลักเปิดออกโจวฉินและสือหมิงฮุยหิ้วกระเช้าของบำรุงเดินเข้ามาในห้องพัก พอสายตาเหลือบไปเห็นสืออวี๋ โจวฉินก็ขมวดคิ้วตามสัญชาตญาณ ในแววตาฉายประกายความรังเกียจออกมาวูบหนึ่ง“แกมาอยู่ที่นี่ได้ยังไง?”พอนึกถึงคำพูดที่สืออวี๋พูดกับตนที่ใต้ตึกสำนักงานกฎหมายวันนั้น โจวฉินก็อดรู้สึกโมโหจนแทบกระอักไม่ได้ สายตาที่เธอมองสืออวี๋จึงเต็มไปด้วยโทสะสืออวี๋ตอบด้วยสีหน้าเย็นชา “ฉันมาดูแลคุณย่า”เธอถือชามเตรียมจะเดินสวนโจวฉินเพื่อไปยังห้องครัว

คุณย่าสือหัวเราะเยาะ “งั้นก็หมายความว่า เพื่อไม่ให้ลูกเลี้ยงคนหนึ่งถูกรังแก เธอก็เลยมารังแกลูกสาวแท้ ๆ ของตัวเองงั้นเหรอ? โจวฉิน สืออวี๋ไม่เคยทำอะไรผิดต่อเธอกับสือหมิงฮุย มีแต่พวกเธอที่ผิดต่อเธอ!”พอเห็นคุณย่าสือโมโห สือหมิงฮุยก็รีบพูดขึ้น “แม่ครับ ท่านอย่าเพิ่งโมโห เรื่องสืออวี๋พวกเราตั้งใจจะรับเธอกลับบ้านตระกูลสืออยู่แล้ว ยังไงก็ต้องรับเธอกลับมา ช่วงนี้ผมก็กำลังคุยเรื่องนี้กับโจวฉินอยู่พอดี”“คุยกันมาตั้งนาน ก็ไม่เห็นว่าพวกแกจะได้ข้อสรุปอะไรสักที แต่ทีเรื่องของสือม่านล่ะใส่ใจกันจัง แค่กลับมาจากต่างประเทศก็ต้องจัดงานเลี้ยงต้อนรับใหญ่โต แถมยังคิดจะไปจัดที่เหอเยวี่ยนอีก แกอย่าลืมสิว่า ขนาดตอนแกแต่งงาน แกยังไม่มีสิทธิ์จัดงานที่นั่นเลย”คำพูดของคุณย่าสือช่างบาดหูเหลือเกิน อีกทั้งสือม่านยังเป็นแก้วตาดวงใจของโจวฉิน โจวฉินจึงนั่งไม่ติดในทันที“แม่คะ นี่แม่หมายความว่ายังไง? สำหรับฉัน ม่านม่านก็คือลูกสาวแท้ ๆ ของฉัน เธอย่อมคู่ควรกับสิ่งที่ดีที่สุด! วันนี้พวกเราก็แค่มาปรึกษาท่าน ถ้าท่านไม่เต็มใจก็แล้วไป จำเป็นต้องพูดจาด้อยค่าม่านม่านขนาดนี้ด้วยเหรอคะ”“ในเมื่อท่านรังเกียจที่ม่านม่านเป็นแค่

เขาเงยหน้าขึ้นมองสืออวี๋ เมื่อเห็นสีหน้าฉายแววรำคาญของอีกฝ่าย หัวใจของเขาก็รู้สึกหนักอึ้งเขายื่นมือไปรับถ้วยชา พลางมองหน้าสืออวี๋แล้วเอ่ย “ขอบคุณ”สืออวี๋ไม่ได้พูดอะไร เธอทิ้งตัวนั่งลงฝั่งตรงข้ามเขาด้วยใบหน้าเรียบเฉยเหลียงหยวนโจวพยายามเก็บงำอารมณ์ หันไปพูดกับคุณย่าสือ “คุณย่าครับ ผมได้ยินว่าคุณย่าชอบทานรังนก พอดีช่วงนี้เพื่อนผมเพิ่งกลับมาจากมาเลเซีย ผมเลยฝากเขาหิ้วรังนกมาให้สองกล่อง ไว้ของมาถึงเมื่อไหร่ ผมจะรีบนำมาส่งให้ท่านด้วยตัวเองเลยครับ”เมื่อได้ยินดังนั้น คุณย่าสือก็ถอนหายใจเฮือกหนึ่งก่อนจะเอ่ย “ลำบากแกแล้ว”“ท่านเป็นคุณย่าของสืออวี๋ ก็เหมือนเป็นคุณย่าของผมเหมือนกันครับ ผู้น้อยดูแลผู้ใหญ่ เป็นเรื่องที่ควรทำอยู่แล้วครับ”ระหว่างที่พูด เหลียงหยวนโจวก็เหลือบมองไปทางสืออวี๋ เมื่อเห็นสีหน้าเย็นชาของเธอ ราวกับไม่ได้ยินที่เขาพูดเลยสักนิด มือที่ถือถ้วยชาก็บีบแน่นขึ้นโดยไม่รู้ตัวตอนแรกเขานึกว่าอยู่ต่อหน้าคุณย่า อย่างน้อยสืออวี๋จะยอมไว้หน้าเขาบ้าง แต่ตอนนี้เขาเพิ่งรู้ตัวว่า เขาคิดมากไปเองคุณย่าสือแสร้งทำเป็นมองไม่เห็นท่าทีของเหลียงหยวนโจว ใบหน้ายังคงประดับด้วยรอยยิ้ม “เสี่ยวเหล

“คุณย่าคะ หนูไม่สนใจชื่อเสียงจอมปลอมพวกนั้นหรอกค่ะ”ต่อให้จัดงานใหญ่โตหรูหราแค่ไหนแล้วยังไง?มันเปลี่ยนความจริงที่ว่าคนตระกูลสือไม่ชอบเธอไม่ได้อยู่ดีเมื่อก่อนเธออยากเป็นส่วนหนึ่งของตระกูลสือ ก็เลยฝืนใจตัวเองคอยเอาอกเอาใจทุกคนแต่ตอนนี้เธอไม่สนใจคนเหล่านั้นแล้ว และไม่คิดจะฝืนทนลดตัวลงไปอีก“แกไม่ชอบก็ได้ แต่ยังไงก็ต้องมี ฉันจะให้ทุกคนรู้ว่าแกต่างหากคือคุณหนูใหญ่ของตระกูลสือ”สืออวี๋คิดจะเกลี้ยกล่อมคุณย่าสือต่อ แต่ดูเหมือนอีกฝ่ายจะอ่านความคิดของเธอออก จึงหันหลังให้ทันที “ฉันง่วงแล้ว จะนอนสักหน่อย”เมื่อเห็นว่าคุณย่าสือไม่มีทางเปลี่ยนใจแน่แล้ว สืออวี๋ก็ได้แต่ส่ายหัวอย่างจนใจ ก่อนจะลุกขึ้นพูดว่า “งั้นหนูไปเตรียมมื้อเที่ยงในครัวก่อนนะคะ”พอเดินไปถึงหน้าประตูห้องครัว เสียงของคุณย่าสือก็ดังไล่หลังมา “ฉันอยากกินเต้าหู้ผัดเสฉวน”บรรพบุรุษของคุณย่าสือเป็นคนเสฉวนจึงชอบทานอาหารรสเผ็ด และเต้าหู้ผัดเสฉวนก็คือเมนูโปรดของท่านแต่ตอนนี้ท่านมีไขมันในเลือดสูง อาหารที่ทั้งมันทั้งเผ็ดจัดแบบนี้ คนในตระกูลสือจึงแทบไม่ยอมให้ท่านแตะต้องเลยสืออวี๋หันกลับไปมองท่าน ก่อนจะปฏิเสธทันที “ไม่ได้ค่ะ ตอนนี้