All Chapters of คุณหนูบอบบางเยี่ยงข้าจะสังหารผู้ใดได้: Chapter 101 - Chapter 110

สองยามต่อมา ณ คณะเดินทางของว่าที่พระชายาลู่จิ้งอ๋อง อู๋เหล่ย ที่ขี่ม้านำอยู่หน้าขบวน ได้ยกมือส่งสัญญาณ ให้หยุดการเดินทาง เมื่อเสียงสัญญาณอันคุ้นเคยดังขึ้น อู๋เหล่ย เป่าปากตอบกลับด้วยสัญญาณ ซึ่งรู้กันดีในหมู่คณะ ก่อนจะกระตุ้นม้าให้วิ่งเยาะ ๆ ไปเบื้องหน้า เพื่อรอรับการมาของสหาย ซึ่งหายออกจากคณะไป เพื่อจัดการเรื่องบางอย่างล่วงหน้า ตามคำสั่งของผู้เป็นนาย ชายหนุ่มมองไปเบื้องหน้า เพียงเห็นอาชาตัวใหญ่ ที่มีบุรุษใบหน้าดุดันนั่งอยู่บนนั้น รอยยิ้มกว้างก็พลันปรากฎบนใบหน้าหล่อเหลา การที่เขาได้เห็นว่าสหายนั้นปลอดภัย คือความโล่งใจอย่างหาที่สุดไม่ได้แล้ว “เจ้ามาช้าไปสักหน่อยนะ” ชายหนุ่มเอ่ยเย้าฉู่เฟย ที่ควบม้าเยาะ ๆ เข้ามาใกล้ในระยะสนทนา เขามั่นใจว่าตลอดทั้งคืน สหายรักคงสำราญกับการกลั่นแกล้งผู้คน การสังหารมันง่ายดายไป แต่อะไรที่ทรมานคนไปทั้งชีวิต พวกเขาถนัดยิ่งนัก “ไม่หรอก แต่ข้ามั่นใจว่าหลังจากนี้อีกไม่กี่ชั่วยาม เมื่อคนพวกนั้นมีสติมากพอ จะลงมือต่อนายหญิงแบบจริงจัง” เป็นคำตอบที่ดูจะเรียบนิ่ง ทว่ารอยยิ้มของฉู่เฟย ทำให้รู้ว่าทุกอย่าง ได้รับการจัดเ

“ข้าผิดตรงไหนกัน”เมื่อเห็นโทสะของอีกฝ่าย พุ่งพล่านจากคำพูดของเขา องครักษ์หนุ่มมีหรือจะปล่อยผ่าน เขายิ่งรู้สึกสนุก ที่จะได้กลั่นแกล้งอีกฝ่าย บางทีนี่อาจเป็นการแก้เบื่ออีกอย่างหนึ่งก็เป็นได้“ตรงที่เจ้าพูด และทุกตรง”เกาจูตอบกลับด้วยน้ำเสียงไม่เป็นมิตรเช่นเดิม และการโต้เถียงก็ยังคงเกิดขึ้นอย่างต่อเนื่อง จนกระทั้งเกาจูเอง ลืมเลือนเรื่องที่ศิษย์รักออกไปขี่ม้ากลางแจ้ง ถงเมิ่งชีทำเพียงกลั้นขำเอาไว้อย่างสุดความสามารถ เขาไม่รู้หรอกว่าเหตุผลใดกันแน่ ที่อีกฝ่ายชิงชังเขา แม้แต่หายใจยังผิด แต่อย่างน้อยตอนนี้เขาก็ไม่เหงาอีกตอไปฮี่! ฮี่! จนกรทั้งได้ยินเสียงม้าตื่น นั่นจึงทำให้ทั้งคู่สงบคำ แล้วพุ่งตัวไปที่หน้าต่างรถม้า คนเจ็บก้ลืมความเจ็บ ด้วยสัญชาตญานของผู้ปกป้อง ภาพที่เห็นคือกลุ่มคนจำนวนมาก ที่โอบรอบคระเดินทางเอาไว้ ซึ่งแน่นอนว่าหากนับตามจำนวนคนแล้ว ผู้มาเยือนมีจำนวนที่เหนือกว่า อีกมั้งร่างกายยังสมบูรณ์พร้อม ต่างจากพวกเขาที่มีคนเจ็บเสียเป็นส่วนใหญ่“เจ้าอยู่ที่นี่”เกาจูไม่ได้ต้องการฟังคำปฏิเสธ เพราะนี่คือคำสั่ง ก่อนที่เขาจะคว้าเอาแส้คู่ใจ พุ่งหายลงไปจากรถม้า องครักษ์หนุ่ม ควานหายาแก้ปวดมากินไปหล

“พี่หญิง อย่าตามมาขอรับ” หลินเสวียน หันกลับไปเห็นพี่สาวพุ่งตามมาติด ๆ ความเป็นห่วงพุ่งขึ้นมาภายในใจ นางอาจถูกทำร้ายในจังหวะนี้ก็เป็นได้ เขามันช่างไรสามารถนัก แค่ขี่ม้ายังควบคุมเอาไว้ไม่อยู่ แล้วเขาจะปกป้องผู้ใดได้ ไหนจะพี่สาวของเขา ที่กำลังวิ่งออกมาพบอันตราย เพราะตัวเขาเอง “ปิดตาม้าเอาไว้!” หลินมู่เสวี่ย ตะโกนไล่หลังน้องชายไปอย่างสุดเสียง เพื่อให้น้องชายหยุดม้าให้ได้ ก่อนที่มันจะพาเตลิดไปจนเกิดอันตราย หลินเสวียน ฉุกคิดขึ้นมาได้ถึงคำสอนของพี่ชาย ตอนที่พี่ใหญ่สอนเขาขี่ม้า เด็กหนุ่มตวัดชายเสื้อ ให้ปิดดวงตาของข้างของม้า โดยที่ตัวเขาแนบกายไปกับแผงคอของมัน พร้อมกับทำเสียงปลอบโยนมัน เพื่อให้มันสงบลง ทว่าทางด้านของหลินมู่เสวี่ย กลับต้องหยุดลงอย่างกะทันหัน เมื่อมีเงาร่างในชุดดำ กว่าห้าคน พุ่งมาขวางหน้าเอาไว้ หญิงสาวไม่ได้สนใจแม้แต่น้อย ดวงตาของนางยังคงมองเลยไปยังน้องชาย ด้วยความห่วงใยเช่นเดิม สำหรับนางแล้วคนทั้งห้าก็เพียงฝุ่นผงเท่านั้น จะมากฝีมือแค่ไหน นางก็ไม่คดที่จะละเว้นแต่แรกอยู่แล้ว เห็นทีนางคงต้องเร่งเข้าเมืองหลวง เพื่อมอบของขวัญให้สกุลกั๋วกงเส

ทางด้านถนนหลัก ชายสวมหน้ากาก ยืนอยู่เหนือร่างของคนที่หมายเอาชีวิตเขา แววตาที่มองคนใต้ฝ่าเท้า ไร้ซึ่งความเห็นใจหรือเมตตาใด ๆ ทว่ามันล้วนเต็มไปด้วยความเย็นชา จนคนที่กำลังหายใจรวยริน ต้องพิจารณาสายตานั้นอีกครั้ง ไม่นะ! เป็นเขาไปได้อย่างไร ชายผู้ไม่ใส่ใจใคร กลับมายืนอยู่ตรงนี้เพื่อนาง... “ไยไม่ทำให้ได้อย่างปากเจ้าว่าเล่า เอาชีวิตข้า และหัวของนาง” น้ำเสียงที่เย็นเยียบ เอ่ยออกมาด้วยความเนิบช้า สำหรับเขาแล้วสวะเหล่านี้ มีค่าอันใดให้เขาต้องเสียเวลา หากไม่เพราะเขาอยู่ตรงนี้ ในฐานะขององครักษ์ มันไม่มีความจำเป็นเลยสักนิด ที่ต้องลงมือด้วยตนเอง “ทะ...เอ่อ...” ถงเมิ่งชี อยากที่จะเรียกคนตรงหน้า ด้วยตัวตนจริงยิ่งนัก แต่เพราะเขายังไม่ได้รับอนุญาตให้เปิดเผยตัวตน จึงไม่อาจที่จะเอ่ยปากออกมาได้ “เจ้าอาการไม่น่าจะไหวนะ” ชายสวมหน้ากากเอ่ยกับองครักษ์หนุ่ม ด้วยสภาพของถงเมิ่งชี มันย่ำแย่ไม่น้อยเลย แต่ก็ต้องยอมรับใจนักสู้ขององครักษ์หนุ่ม ที่ไม่ว่าอย่างไร ก็ทำหน้าที่ได้เป็นอย่างดี “เจ้าอยากตาย! ทำไมไม่บอกข้าแต่แรก ข้าจะได้ไม่เสียเวลาช่วยเจ้า”

ครึ่งชั่วยามต่อมาร่างสูงที่ยืนกอดอกนิ่ง มองไปยังแนวป่าห่างจากถนนหลักไปพอสมควร ได้ถอนหายใจหนัก ๆ เมื่อคนสนิทก้าวมายืนอยู่เบื่องหลัง มันคงยากที่จะระงับเรื่องที่จะเกิดได้แล้ว"ส่งข่าวไปให้ท่านลุง รนพวกนี้ลงมือแล้ว หากวันนี้มิใชาข้าอยู่ตรงนี้ ยากนักจะบอกได้ ว่าจะเกิดสิ่งใดกับนาง"ชายหนุ่มสั่งกาากับคนสนิท เรื่องนี้นับว่าตึงเครียดไม่น้อย สำหรับผู้เป็นนาย ด้วยมันเกี่ยวพันหลายทาง"ครั้งนี้สกุลหรู ทำเรื่องใหญ่เกินตัวไปแล้วขอรับ"องครักษ์หนุ่ม เอ่ยกับผู้เป็นนาย ถึงหนึ่งในผู้ร่วมขบวนการ ที่ลงมือกับพระชายา และดูท่าพระขายาเองก็คงไม่นิ่งเฉย เพราะคนของนางบาดเจ็บ"เรื่องนี้มู่เสวี่ยนางย่อมสะสางเอง หน้าท่ของข้า เพียงเป็นกำลังหนุนให้แก่นาง คืนนี้อาจมีเรื่องไม่คาดคิดเกิดขึ้นอีก เตรียมคนของเราให้พร้อม"อ๋องหนุ่มมั่นใจว่าต้องมีอีกระรอก จากคนของน้องชายและบุตรชายสกุลหยาง ต้องลงมือเพื่อช่วงชิงภรรยาของเขา เหอะ! ไม่เจียมตนนัก สิ่งใดที่เป็นของเขา ใครหน้าไหนก็อย่ามาคาดหวังจะช่วงชิง"ขอรับ แต่เราจะทำเยี่ยงไร ต่อท่านอ๋องน้อยดีขอรับ"องครักษ์หนุ่มเอ่ยถามด้วยความกังวล เพราะจะอย