All Chapters of เซี่ยชิงหลี ดรุณีเปลี่ยนชะตาพลิกอนาคต: Chapter 11 - Chapter 20

หัวหน้าหมู่บ้านหลิวนามหลิวเจี้ยนกั๋วเป็นน้องชายแท้ๆ ของท่านหมอหลิวหย่ง ทั้งสองเป็นผู้ที่เคยได้ร่ำเรียนเขียนอ่านไม่ต่างจากผู้เฒ่าเซี่ยปู่ของเซี่ยชิงหลี อีกทั้งพวกเขายังเคยเป็นสหายร่วมสำนักศึกษาตั้งแต่เช้าตรู่ตะวันยังไม่ขึ้น ผู้เฒ่าเซี่ยก็เดินทางไปยังอำเภอหลิงหนานเพื่อไปหาบุตรชายคนเล็กที่เปิดร้านขายขนมหวานกับภรรยา ไม่คิดว่าผ่านไปเพียงไม่ถึงวันที่บ้านก็เกิดเรื่องขึ้นอีก“ใจเย็นๆ ก่อนแม่เฒ่าหวัง ที่นี่มันเกิดเรื่องอะไรขึ้นกันแน่”หัวหน้าหมู่บ้านหลิวเอ่ยกับหญิงชราอย่างใจเย็น“ยังจะให้ใจเย็นอะไรอีก พวกท่านไม่เห็นหรือว่านางเด็กปีศาจนี่ตีคนจนบาดเจ็บขนาดนั้นแล้ว”แม่เฒ่าหวังรีบชิงฟ้องร้องก่อนที่เซี่ยชิงหลีจะได้ทันอธิบาย นางคิดว่าทุกคนที่อยู่ในเหตุการณ์เมื่อเห็นหญิงสาวทุบตีคน พวกเขาย่อมจะต้องเข้าข้างตนเป็นแน่แต่ใช้ไม่ได้กับหัวหน้าหมู่บ้านหลิว ชายชราที่ขึ้นชื่อเรื่องความเถรตรง ไม่เคยลำเอียงเข้าข้างคนผิด“สองคนนั้นไม่ใช่คนในหมู่บ้าน พวกเขามาทำอะไรที่นี่”เซี่ยชิงหลีที่ยืนอยู่ด้านข้างแอบขบขันท่าทางของหญิงชรา เมื่อเห็นใบหน้าของแม่เฒ่าหวังซีดลง“เอ่อ....สองคนนี้เป็นพี่ชายของสะใภ้ใหญ่ วันนี้แค่แวะม

“...ตลอดมาข้าและเขาต่างใช้ชีวิตเฉกเช่นสามีภรรยาลับหลังเซี่ยฉางเยี่ยน ภายหลังจากข้าตั้งท้องลูกของเขา บุตรชายข้าที่โตขึ้นกลับยิ่งมีใบหน้าเหมือนเซี่ยจื่อยวน เซี่ยฉางเยี่ยนเห็นกับตาและรับไม่ได้จึงออกจากบ้านไปเป็นทหาร จากนั้น!...จากนั้น!…เขาก็ไม่กลับมาอีกเลย”เรื่องลับที่ถูกเปิดเผยโดยจางซุนโหรวทำเอาหัวหน้าหมู่บ้านและชาวบ้านถึงกับอึ้งไปตามๆ กันเซี่ยชิงหลีไม่คิดว่าจะมีเบื้องลึกเบื้องหลังเช่นนี้ด้วย ความจริงนางต้องการให้จางซุนโหรวเปิดเผยเพียงความสัมพันธ์ลับของนางและเซี่ย จื่อยวน ไม่คิดว่าพวกเขาแอบคบกันลับหลังมารดาของนางมาตั้งนานแล้ว สองคนนี้ช่างสมควรจับถ่วงน้ำไปพร้อมกันเจ้าพวกผีเน่ากับโลงผุ“อายวน ที่นางพูดเป็นความจริงหรือ”แม่เฒ่าหวังกลืนน้ำลายลงคออย่างฝืดฝืน แม้จะไม่ชอบสะใภ้รองแต่นางก็คือสะใภ้ที่บ้านตนแต่งเข้ามา นางรู้ว่าบุตรชายเป็นคนเจ้าชู้แต่ไม่คิดว่าถึงกับกินไม่เลือก กล้าลักลอบเล่นชู้กับพี่สะใภ้ของตน หากให้ตาแก่มาได้ยินเข้าจะต้องโมโหสักเพียงใด โชคยังดีที่วันนี้สามีเฒ่าของนางไม่อยู่“ท่านแม่ ข้าขอโทษ”คำตอบของเซี่ยจื่อยวนทำเอาใครหลายคนถึงกับพูดไม่ออก หลี่ หลันฮวาบัดนี้ในใจไม่มีความรู้สึ

เรือนตระกูลหลี่บัดนี้ได้อยู่พร้อมหน้า ภายในเรือนหลังเก่ามีแต่เสียงหัวเราะแห่งความสุข แม้จะทุกข์ยากทว่ากลับมีความอบอุ่นแฝงอยู่ นี่คือสิ่งที่เรียกว่าครอบครัวอย่างแท้จริงหลี่จิ้งจงแต่งงานกับโจวกุ้ยเหนียงมาสี่สิบปีมีบุตรชายหญิงรวมกันสามคน บัดนี้ทุกคนต่างมีครอบครัวเป็นของตนเองทว่าก็ยังอยู่ร่วมกันด้วยความสามัคคีห้องนอนเดิมที่เคยเป็นของหลี่หลันฮวาต่อมายกให้หลี่ฮุ่ยซิ่วบุตรสาวคนโตของสะใภ้รองสวีเจียงเหมย ปีก่อนนางแต่งงานออกเรือนไปห้องนั้นจึงว่างลงอีกครั้ง บัดนี้แม่ลูกสี่คนรวมถึงอาเหิงจำต้องใช้ห้องนั้นเป็นการชั่วคราวหลี่หลันฮวามองห้องเล็กที่ต้องเบียดเสียดกันนอนด้วยสีหน้าไม่สบายใจ ตนเองมาพึ่งพ่อแม่ก็เกรงใจพี่สะใภ้ทั้งสอง โชคดีที่พวกนางต่างใจกว้าง ไม่คิดเล็กคิดน้อยเรื่องที่ตนหอบลูกกลับมา“ท่านแม่...ท่านไม่ต้องเป็นกังวลไป ข้าคิดว่าเราคงไม่ได้เบียดกันอยู่ห้องนี้นานนักหรอก ตอนนี้ข้ามีความคิดหาเงินสร้างบ้านหลังใหญ่ให้พวกเราอยู่อย่างสบาย ต่อไปทุกคนจะมีห้องส่วนตัวเป็นของตนเอง ข้าสัญญา”หญิงสาวเอ่ยด้วยสีหน้าจริงจัง ท่าทางของนางสองสามวันมานี้เปลี่ยนไปเป็นคนละคน ทว่าการเปลี่ยนแปลงนี้กลับทำให้คนรู้สึกมี

หลี่หมิงเจ๋อบุตรชายคนเล็กของลุงรองที่กำลังจะแต่งงานในปีหน้าถามหญิงสาวด้วยท่าทางสงสัย อาหารขึ้นโต๊ะวันนี้มีมากกว่าอาหารที่กินในวันปีใหม่เสียอีก แต่ส่วนใหญ่ทำจากเห็ดที่นางเก็บมาวันนี้“ทานได้แน่นอน ข้าจะทานให้ท่านดู...”หญิงสาวใช้ตะเกียบคีบเห็ดเข้าปาก“เห็ดเหล่านี้ล้วนเป็นเห็ดที่ขึ้นเฉพาะที่ที่มีต้นสนขึ้น มันเรียกว่าเห็ดสน นี่คือเห็ดสนผัดน้ำมัน ส่วนนี่เห็ดสนผัดไข่ นี่คือเห็ดสนผัดรวมมิตรเนื้อหมูป่า เห็ดสนคั่วพริกเกลือและเห็ดสนย่างราดน้ำจิ้มที่ข้าทำเอง และรายการอาหารเหล่านี้ส่วนใหญ่ล้วนเป็นข้าคิดขึ้นมา”วันนี้เก็บเห็ดสนได้สองตะกร้าใหญ่ โชคดีที่ชาวบ้านสนใจหมูป่าจึงไม่มีใครตามมาดูว่าในตะกร้าของพวกเขามีอะไรบ้างแม้หญิงสาวจะเอ่ยเช่นนั้นทว่าคนบ้านหลี่ก็ไม่มีใครกล้าลงมือทาน มีเพียง อาเหิง เซี่ยจื่ออี้ และเซี่ยชิงเป่าที่ทานอย่างเอร็ดอร่อย ทั้งยังชมฝีมือการทำอาหารของหญิงสาวไม่หยุดปาก“น่าจะทานได้ไม่มีพิษกระมัง ไม่อย่างนั้นพวกเขาก็ต้องมีอาการแล้ว”ตู้เฟิงอิงหันไปเอ่ยกับสามี“ข้าจะเป็นคนเสียสละทดลองเอง”หลี่เยว่หยางน้องชายของหลี่เยว่สิงลูกชายคนเล็กของบ้านใหญ่ ปีนี้อายุสิบหกอยู่ในวัยที่ใกล้เคียงกับเ

ชายหนุ่มก้มตัวลงแตะริมฝีปากลงบนแก้มนวลแผ่วเบา ก่อนจะยิ้มกว้างและหัวเราะด้วยความดีใจ“เย้! อาเหิงได้รับรางวัลแล้ว”ทุกคนที่ยืนอยู่ในที่นั้นต่างมองการกระทำของเขาด้วยสีหน้าตกตะลึง อาเหิงแม้จะดูใสซื่อและบริสุทธิ์ทว่ากลับทำให้คนกำหมัดอยากจะชกหน้าสักครั้งร่างบางถูกฉวยโอกาสโดยไม่ทันตั้งตัว ดวงตางามเบิกโพลงเล็กน้อย ใบหน้าร้อนผ่าวขึ้นมาทันทีราวกับเลือดทั้งหมดพุ่งตรงขึ้นมาที่พวงแก้มในเสี้ยวอึดใจ หัวใจของนางเต้นแรงจนแทบทะลุออกมา“อ๊ะ…!”เซี่ยชิงหลีหันขวับไปมองร่างสูง ดวงตาของนางเต็มไปด้วยความตกใจปนเขินอาย ริมฝีปากบางขยับเหมือนต้องการจะพูดอะไรบางอย่างทว่าไม่มีคำใดหลุดออกเลยนอกจากเสียงพึมพำในลำคอ มือข้างหนึ่งยกขึ้นแตะแก้มของตนแผ่วเบา ราวกับยังไม่แน่ใจว่าสิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อครู่เป็นเรื่องจริง… หรือฝันไป“ภรรยา เจ้าเป็นอะไรหรือ”ชายหนุ่มเอ่ยถามหญิงสาวด้วยดวงตาใสซื่อ“ขะ...ข้า พวกเรากลับกันได้แล้ว”ร่างบางรีบวิ่งหนีไปอย่างรวดเร็ว ท่ามกลางสายตาล้อเลียนของทุกคนภายหลังเมื่อคนตระกูลหลี่กลับมายังหมู่บ้าน ข่าวที่บ้านหลี่ล่ากวางตัวใหญ่ได้ก็ถูกลือกระฉ่อนในชั่วพริบตา เซี่ยชิงหลีคือเพชฌฆาตคนนั้น ทุกคนจึงรอฟั