All Chapters of เมียวิศวะ (เด็กเลี้ยงพี่รามิล): Chapter 11 - Chapter 20

25 Chapters

-11- มันมายุ่งกับคนของพี่

ข้าวหอมสะดุ้งตกใจที่จู่ๆนิรินที่เดินมาจากข้างหลังดึงโทรศัพท์เครื่องใหม่ออกไปจากมือ คนตัวเล็กลุกขึ้นก่อนจะดึงกลับมาแล้วถือไว้แน่นจนเพื่อนหรี่ตามองเพื่อจับพิรุธ หันไปเก็บโทรศัพท์ใส่กระเป๋าแล้วนั่งนิ่ง นิรินเดินมานั่งฝั่งตรงข้ามแล้วมองแบบไม่ละสายตา ข้าวหอมยกกำปั้นขึ้นเหมือนกำลังบอกว่าให้เพื่อนเลิกทำท่าทางแบบนั้นเสียที"ฟ้ากับยี่ไปไหนอ่ะ?" บ่ายเบี่ยงถามคำถามอื่นเพื่อเปลี่ยนความสนใจของนิริน คนตรงหน้าพยักเพยิดให้เธอหันไปมองยี่หวากับปลายฟ้าที่เดินมาพร้อมถุงขนมเต็มมือ"อย่าพึ่งบ่นนะ ยี่ไม่ได้ใช้เงินเยอะ อันนี้พี่รามิลฝากมาให้ข้าว" ยี่หวายื่นถุงที่มีแต่ขนมกับเครื่องดื่มมาให้ คนตัวเล็กรับมันมาด้วยความงุนงงก่อนจะเหลือบไปเห็นกระดาษโน๊ตใบสีชมพูแปะเอาไว้กับซองขนมด้านใน หยิบมันออกมาดูก่อนจะเห็นข้อความที่ทำให้หลุดยิ้ม"กิน Chocolate เยอะๆจะได้อารมณ์ดี คิดถึงนะครับ""ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่อะไร" คนตัวเล็กหุบยิ้มลงแล้วเอากระดาษแผ่นนั้นซ่อนไว้ข้างหลัง ดวงตากลมหันไปสบกับคนที่ยืนยิ้มอยู่ตรงมุมเสา รามิลยืนกอดอกมองมาแล้วทำมือราวกับบอกเธอว่าให้กินขนมที่เขาซื้อมาให้ก่อนโบกมือลาแล้วเดินไป"ฟ้าว่าข้าวกับพี่รามิลนี่
last updateLast Updated : 2025-10-23
Read more

-12- ขอค่าสอนด้วย

ข้าวหอมมองขนมที่ถูกโยนทิ้งลงถังขยะเหมือนอย่างเคย หลังจากวันนั้นขนมที่ธีธัชเอามาให้แทบทุกวันก็โดนโยนทิ้งตลอด ถอนหายใจแบบไม่ใส่ใจกับอาการของรามิลที่เดินหงุดหงิดเข้าไปในห้องแล้วนั่งลงหยิบงานที่ต้องส่งอาจารย์วันพรุ่งนี้ขึ้นมาดู โน๊ตบุ๊คยี่ห้อหรูที่เขาให้เธอไว้ใช้ถูกเปิด หน้าจอตั้งค่ารหัสผ่านที่เธอรู้ดีเพราะรามิลเป็นคนบอก รูปภาพหน้าจอแสดงขึ้นมาเป็นรูปของอีกคนอยู่ในสระว่ายน้ำแบบที่ใส่แค่กางเกงเท่านั้น ก็ไม่รู้จะอยากโชว์ไปทำไม คนบ้านี่....นั่งพิมพ์งานไปนานเท่าไหร่ก็ไม่อาจรู้ รามิลเปิดประตูออกมาดูคนตัวเล็กที่ยกกำปั้นทุบหัาตัวเองเบาๆ เรียวคิ้วขมวดแน่นแล้วจ้องที่จอนิ่งเหมือนกำลังคิดอะไรไม่ออก"เป็นอะไร?""กดตั้งค่าตรงนี้ไม่เป็น งงอ่ะ" รามิลเดินไปมองหน้าจอแล้วนั่งซ้อนข้างหลังเธอ เอื้อมแขนไปกดตั้งค่าให้เธอดูอย่างละเอียด คนตัวเล็กนั่งสนใจสิ่งที่เจาสอนเป็นอย่างดี "เก่งนี่ สอนแปปเดียวก็เข้าใจ""ก็ถ้าคนสอนใจเย็นแบบพี่ ก็เข้าใจแหละ" "ขอค่าสอนด้วย" ปลายนิ้วแตะลงที่แก้มตัวเองแล้วหันข้างไปให้เธอ ข้าวหอมกดจมูกลงไปหอมแก้มเขาแบบที่ต้องการ ก่อนรามิลจะหันอีกข้างมาให้เธอทำแบบเดียวกัน "แล้วพี่ทิ้งขนมของพี่
last updateLast Updated : 2025-10-23
Read more

-13- ข้าวหอมอย่ายั่ว NC

"พี่รามิลใจเย็นๆ" เอ่ยปรามคนตัวสูงที่เอาแต่ซุกไซร้ซอกคอเธอตั้งแต่ยังยืนอยู่ในลิฟต์ เสียงหายใจแรงของเขาเร้าให้ใจเต้นไม่เป็นร่ำสัน รามิลกดจูบแล้วดันคนตัวเล็กจนชิดกับผนังลิฟต์ บดจูบหวานหยาดเยิ้มเอาแต่ใจไม่ได้สนว่าเธออาจหายใจไม่ทันเสียด้วยซ้ำดวงตากลมเหลือบไปเห็นลำดับลิฟท์ที่ใกล้จะถึงชั้นของเธอกับเขาเต็มที พยายามจะดันอีกคนออกแต่ก็ไม่เป็นผล ขาเรียวข้างหนึ่งถูกเขายกขึ้นแล้วจับเอาไว้ ไม่ได้การแล้ว ท่านี้มันออกจะดูล่อแหลมไปสักหน่อย ขืนประตูลิฟต์เปิดแล้วมีคนยื่นอยู่ต้องแย่แน่"พี่รามิลพอก่อน" น้ำเสียงออดอ้อนมันได้ผลเพราะเขายอมหยุดแล้วผละมามองตาม แววตาแฝงความต้องการจนเธอเองยังสัมผัสได้ เสียงเตือนลิฟต์ถึงชั้นที่กำหนดทำให้ละความสนใจออกจากกัน ก้าวเดินตามรามิลที่รีบเดินไปเปิดประตูก่อน ไม่รู้ว่าเพราะเธอเดินช้าไปหรือเขาใจร้อนถึงได้เดินกลับมาแล้วช้อนตัวเธอขึ้นอุ้มพาเข้าห้องไปเองวางคนตัวเล็กลงบนโซฟาเพราะไม่สามารถอดทนได้อีก เสื้อสูทตัวนอกถอดโยนออกไปแล้วคลายปมเนคไทลง ทาบทับไปบนกายของหญิงสาวแล้วบดจูบ ความต้องการเขามันมากซะจนระบายออกมาจากการกระทำ ชุดราตรีตัวสวยถูกดึงช่วงอกลงให้หน้าอกอิ่มโผล่พ้นออกมา ดูดดุ
last updateLast Updated : 2025-10-23
Read more

-14- พี่กับมันใครดีกว่ากัน

"ต้องไปทุกคนเลยหรอคะ" ปลายฟ้าถามธีธัชกับรุ่นพี่ปีสองที่วิ่งเอาเอกสารบางอย่างมาให้ ในเนื้อหาแจ้งถึงการออกค่ายอาสาที่จะได้คะแนนกิจกรรมเพิ่ม และยังเป็นข้อบังคับสำหรับเด็กนักศึกษาปีหนึ่งทุกคน ข้าวหอมถอนหายใจให้กับราคาของค่ากิจกรรมที่ต้องจ่าย ต้องหาเงินมาจ่ายอีกแล้วหรอ อีกแค่ไม่ถึงอาทิตย์จะเก็บเงินแล้วจะไปเอามาจากไหน"มันลำบากมากไหมอ่าพี่ธี" นิรินทำหน้าช่างใจแค่นึกถึงภาพของค่ายอาสาก็เห็นถึงความลำบากแล้ว ต้องบุกน้ำลุยไฟแถมเดินป่าอีก นิรินไม่ปลื้มเลยสักนิด"ก็นิดหน่อยแหละ มีซ่อมอาตารเรียนด้วย" "น่าสนุกออก เอาน่านิริน แค่ไม่กี่วันเอง" ยี่หวาลูบหลังเพื่อนเบาๆ ก็พอจะเข้าใจว่าชีวิตของคุณหนูนิรินมันไม่เคยลำบากมาก่อนรามิลเดินมาเห็นธีธัชที่นั่งคุยอยู่ในกลุ่มของข้าวหอมก็รีบเดินตรงมา ธีธัชทักทายรุ่นพี่ตามมารยาทแบบที่ชอบทำ รุ่นพี่ตัวสูงแทรกกลางระหว่างธีธัชกับคนของเขาแล้วนั่งลง ข้าวหอมมองแล้วส่ายหัวใส่ อะไรก็ไม่รู้พี่คนนี้ รามิลดึงเอกสารในมือของคนข้างเขามาดู อ่านรายละเอียดก่อนจะยกโทรศัพท์มากดเข้าแอพธนาคาร ไม่นานนักเสียงแจ้งเตือนเงินเข้าของคนตัวเล็กก็ดังขึ้น เธอกดให้หน้าจอขึ้นแสงสว่างเพื่อดูแล้วหัน
last updateLast Updated : 2025-10-23
Read more

-15- ค่ายอาสา 1

"ทำไมข้าวหอมยังไม่มาอีกอ่ะ" ปลายฟ้าหันมองซ้ายขวาหาเพื่อนที่ยังไม่มาเสียทีทั้งที่อีกสิบนาทีเครื่องก็จะออกแล้ว ยี่หวากดโทรหาแต่อีกคนก็ไม่รับสายจนนึกกังวล หรือว่าจะไม่สบายนะ สงสัยได้ไม่นานคนตัวเล็กก็วิ่งหอบกระเป๋าพะรุงพะรังเข้ามา ผมสลวยชี้ฟูเหมือนคนที่ตื่นสายแล้วรีบออกมาจากบ้านไม่มีผิด ไม่นานนักรามิลก็เดินมาแล้วขำเอ็นดู เพราะต้องแยกกันมาเพื่อไม่ให้ใครสงสัยเขาก็เลยปล่อยให้เธอวิ่งมาก่อน "ฝีมือมึงใช่ไหมเนี่ย" เสียงกระซิบของคิมหันต์ดังข้างหูเขา รามิลยิ้มเจ้าเล่ห์แล้วพยักหน้า แค่เมื่อเช้ายังรู้สึกว่ามีเวลาอยู่ก็เลยรังแกคนตัวเล็กนานไปหน่อย กว่าจะรู้ตัวอีกทีก็แทบจะถึงเวลาเครื่องออกแล้ว "มิลคะ มาแล้วหรอ?" เพื่อนสาวคู่ขาเดินเข้ามาพร้อมน้องสาวอย่างนะโมแล้วคล้องแขนเขา รามิลเห็นสายตาไม่พอใจของข้าวหอมส่งมาก็เลยดึงแขนออก รุ่นพี่คนสวยมองมาที่เธอด้วยสายตาไม่เป็นมิตร ตัดสินใจดึงเพื่อนไปรวมกับเพื่อนปีเดียวกัน ธีธัชเดินแจกตั๋วแล้วยื่นให้รุ่นน้องตามลำดับ ถึงตัวข้าวหอมก่อนจะยื่นตั๋วที่เขาล็อคที่เอาไว้แล้วยิ้มให้เธอ คนตัวเล็กรับมันมาแบบไม่ได้พูดคุยอะไรมากเพราะไม่อยากได้รับสายตาดุจากรามิลอีก เดินขึ้นเค
last updateLast Updated : 2025-10-23
Read more

-16- ค่ายอาสา2

"อันนี้อร่อยอ่ะ" ธีธัชยื่นขนมชิ้นหนึ่งให้ทันทีหลังจากข้าวหอมพูด ดูเหมือนอีกคนจะเอาส่วนของตัวเองมาแบ่งให้เธอแล้วคะยั้นคะยอให้เธอรับไปอยู่อย่างนั้น คนตัวเล็กรับมาด้วยความเกรงใจแล้วพูดขอบคุณไป รามิลเดินมาดึงขนมออกจากมือเธอแล้ววางคืนให้ธีธัชก่อนจะวางกล่องขนมทั้งกล่องของเขาที่ยังไม่ได้แกะให้เธอแทน"ให้หรอ""ครับ" หยิบกลับมาแกะแล้ววางให้อย่างเก่า มองคนตัวเล็กที่เคี้ยวจนแก้มตุ้ยสลับกับมองธีธัชที่รอบนี้ไม่ยอมลุกออกไปจากตรงนี้เสียที มาเห็นแบบนี้ก็ได้แต่คิดว่าเขาคิดถูกแล้วที่ตามมา ไม่งั้นมันคงยุ่มย่ามกับเธอกว่านี้แน่"แล้วพี่ไม่กินหรอ?""ไม่ครับ กินให้อิ่มเถอะ" ยกมือไปลูบหัวคนที่หันมาถามเขาด้วยน้ำเสียงห่วงใย ไม่ได้สนใจว่าใครจะมองหรือพากันซุบซิบนินทา ข้าวหอมถูกเพื่อนลากออกมาตรงที่ปลอดผู้คน แล้วถูกคาดคั้นถามถึงเรื่องของเธอกับรามิลที่ดูจะเปิดเผยขึ้นทุกวัน แต่ถึงอย่างนั้นก็ไม่ได้รู้สึกลำบากใจอย่างที่คิด คงเพราะรามิลเป็นคนแสดงออกมากกว่าเธอถึงพอสบายใจอยู่บ้าง แต่ถึงอย่างนั้นก็ยังไม่ได้อยากบอกถึงเรื่องราวที่มันลึกซึ้งให้มากมายนัก "เอาเป็นว่าถ้าพร้อมจะบอก โอเคไหม" กลุ่มเพื่อนพากันทำหน้าเสียดายแต่ก็พ
last updateLast Updated : 2025-10-23
Read more

-17- ตามบัญชา

มือเล็กบีบที่มือเขาแน่นยามที่คุณหมอของอนามัยในหมู่บ้านแตะสำลีชุบแอลกอฮอล์ลงบนแผลที่หน้าผาก รามิลจับมือเธอเอาไว้เหมือนกัน คอยก้มมองคนตัวเล็กที่หลับตาแน่น ดูท่าแล้วอีกคนคงจะเจ็บมาก แล้วนั่นมันก็ยิวทำให้เขาโมโหเข้าไปใหญ่"เจ็บมากหรอครับ?""อื้ม เจ็บ""เดี๋ยวต้องเย็บแผลนะคะ" ดวงตากลมโตขึ้นหลังคุณหมอบอก รามิลแอบยิ้มขำในตอนแรกแต่ใบหน้าน่ารักที่หันมามองด้วยแววตาขอความช่วยเหลือทำให้ต้องแตะมือที่แก้มนิ่มเพื่อปลอบเธอ"ไม่เย็บได้ไหมคะ?""ยังไงก็ต้องเย็บค่ะ แค่ไม่กี่เข็มเอง""พี่รามิล...."เสียงเรียกชื่อเขาดึงขึ้นอย่างกับจะบอกให้ขอร้องคุณหมอให้ "ไม่ต้องกลัวนะครับ พี่อยู่นี่" นั่งลงบนเตียงกอบกุมมืออีกคนเอาไว้ตามแน่นขึ้น พยักหน้าบอกคุณหมอให้ได้ทำตามหน้าที่ เอื้อมมือข้างนึงไปลูบแก้มอีกคนไปมาไว้ให้เธอผ่อนคลาย ยามที่เข็มทิ่มลงไปมือที่เขากอบกุมอยู่ก็ยิ่งบีบแน่น"เจ็บอ่ะ" หยดน้ำใสเริ่มไหลงลงมาอย่างช้าๆจนเขาต้องเกลี่ยออกให้ ไม่นานคุณหมอก็ทำแผลที่หน้าผากเสร็จ ข้อเท้าถูกพันผ้าแก้ปวดเอาไว้ให้ด้วย รามิลให้คนตัวเล็กนั่งรอเพื่อรับยาจากหมอมาให้แล้วฟังรายละเอียดเวลาทานอยู่สักพัก หันไปอีกทีข้าวหอมก็นั่งหลับพิงเส
last updateLast Updated : 2025-10-23
Read more

-18- เป็นหมอนข้างให้ก่อน

ไอแดดอุุ่นกระทบผิวกายจากบานกระจกของคอนโดหรู คนตัวเล็กลืมตาตื่นขึ้นมาก่อนแล้วมองไปรอบห้อง อ้อมกอดอุ่นของใครอีกคนยังคงอยู่ พลิกตัวไปหารามิลที่ยังโอบกอดเธอเอาไว้แน่น หลังจากกลับมาจากค่ายอาสาก็ได้เวลาหยุดพักผ่อน เธอกับเขาแทบไม่ได้ออกไปไหน แต่กลับรู้สึกมีความสุขเป็นพิเศษแค่ได้อยู่ใกล้กันแบบนี้ ดูหนัง ทำอาหาร เรื่องราวเล็กๆในแต่ละวันแต่สร้างรอยยิ้มให้เธอได้ไม่น้อย มือบางแตะลงข้างแก้มของรามิลแล้วมองดูใบหน้าหล่อที่กำลังหลับอยู่ไม่ละสายตาไปไหน หากเขาเป็นของเธอจริงๆมันก็คงจะดี ยอมรับว่าเขาดูแลเธอดีมาก แล้วมันก็ไม่แปลกอะไรที่คนที่ดูแลตัวเองมาโดยตลอดจะตกหลุมรัก ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าความรู้สึกแบบนี้มันแทรกเข้ามาในใจดวงน้อยตั้งแต่ตอนไหน รู้ตัวอีกทีก็ตอนรักเขาไปหมดแล้วทั้งใจ แล้วก็อยากเป็นคนเดียวที่เขาคอยดูแล อยากให้เขาใจดีแค่กับเธอ ไม่ใช่ใจดีกับทุกคน"อยากอยู่แบบนี้ให้นานๆจัง" แรงกอดรัดของอีกคนแน่นขึ้นหลังเธอพูดจูบ จมูกโด่งหอมลงที่หัวแล้วกอดเธอให้แนบชิดกับอกแกร่ง"พี่รามิล ตื่นแล้วหรอ" ไม่ได้รับคำตอบอะไรแต่แรงกอดกระชับแน่นขึ้นแทน ผ้าห่มที่ล่นลงถึงเอวเธอถูกรามิลดึงขึ้นมาคลุมกายให้ทั้งที่ยังหลับตาอยู่
last updateLast Updated : 2025-10-23
Read more

-19- แล้วคนที่นอนด้วยกันทุกวันไม่สำคัญยังไง

"พี่ช่วย"รามิลวิ่งเข้ามาหาแล้วดึงเอาลังอุปกรณ์จัดบูธนิทรรศการของอีกคนไปถือให้ เดินเคียงกันไปไม่ได้สนใจเสียงที่กำลังพูดคุยถึงสถานะของเธอกับเขา เพราะรามิลคอยพูดย้ำซ้ำแล้วซ้ำเล่าว่าไม่อยากให้เธอไปสนใจ"พี่ไม่ไปจัดบูธปีสามหรอ?" รับลังอุปกรณ์จากเขามาวางให้เข้าที่ ความจริงรามิลควรต้องอยู่จัดบูธตัวเองที่อยู่ถัดออกไปอีกสองล็อค เหลือบออกไปมองดูเห็นรุ่นพี่สาวสวยมองเธอด้วยแววตาไม่ชอบกันเหมือนเดิมอยู่ตรงนั้นก็พอจะเข้าใจว่าทำไมรามิลถึงไม่อยากไปอยู่"เดี๋ยวพี่ช่วยจัดไหม?" รามิลหันไปถามรุ่นน้องเพื่อนสนิทของคนตัวเล็ก ทุกคนแค่ยิ้มรับความหวังดีแต่ก็พากันส่ายหน้าปฏิเสธ"ไม่เป็นไรหรอก ข้าวจัดกันเองได้" ตอบเขาไปแบบนั้นแล้วยิ้มให้ รามิลพยักหน้าตอบอย่างเข้าใจ"กินอะไรรึยัง?" ก้มมองดูนาฬิการาคาแพงที่ข้อมือบ่งบอกเวลาบ่ายโมงกว่า มันควรจะเป็นเวลาสำหรับมื้อกลางวันแล้วแต่เธอดูยุ่งมากคงยังไม่มีอะไรตกถึงท้องแน่"พอดียุ่งๆก็เลยยังไม่ได้ไปหาอะไรกินกันเลย""งั้นรอแปป เดี๋ยวมานะ" ส่งมือไปลูบหัวแล้วรีบเดินออกไป คนตัวเล็กมองตามอย่างงุนงงแต่ก็ไม่ได้นึกสงสัยอะไร เขาคงมีเรื่องให้ทำเลยรีบออกไปแบบนั้นผ่านไปราวยี่สิบนาท่ีรามิ
last updateLast Updated : 2025-10-23
Read more

-20- ไม่ได้เป็นอะไรกัน

รามิลนอนเล่นโทรศัพท์ทั้งมีคนตัวเล็กนอนอยู่ในอ้อมกอดด้วย อีกคนยังคงหลับสนิทหลังจากผ่านค่ำคืนแสนเร่าร้อนมาด้วยกันทั้งคืน ภาพของเธอกับเขาในยามร่วมรักทุกครั้งถูกเลื่อนดู ใครรู้คงคิดว่าเขาเป็นพวกโรคจิตที่เก็บรูปพวกนี้เอาไว้ แต่เขาเพียงแค่อยากเอาไว้เพื่อเป็นข้อต่อรองในวันที่ข้าวหอมเริ่มดื้อกับเขาแล้วก็แค่นั้นเอง กดเข้าหน้าบัญชีธนาคารแล้วจิ้มรายการโปรดที่เขาบันทึกเอาไวั จัดการโอนเงินเข้าบัญชีของเธอในจำนวนตามที่ตกลงกัน ก่อนจะโอนแยกอีกสลีปเป็นเงินส่วนตัวที่ตั้งใจอยากให้เธอเอาไว้ใช้จ่าย เกิดเป็นคนรวยนี่มันก็ดีเหมือนกัน เพราะถ้าไม่ใช่แบบนั้น ก็ไม่รู้จะเอาอีกคนเข้ามาครองได้ยังไงส่งนิ้วเรียวเกลี่ยปลายจมูกของคนนอนหลับ เขาเคยพาผู้หญิงมากินที่นี่แทบนับไม่ถ้วน เพื่อนสาวคนสนิทก็เคยมาตั้งหลายครั้ง แต่ทว่ายังไม่เคยชวนใครมาอยู่ด้วยแบบนี้เลยสักที ใบหน้าที่มองยามไหนก็รู้สึกว่าสวยขึ้นในทุกๆวัน กับความรู้สึกที่อยากกอดเธอทุกทีที่ได้อยู่ด้วยกันนี่มันคืออะไร บางครั้งก็แปลกใจในความรู้สึกตัวเองซะจนคิดไม่ตก ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกันว่าอาการแบบนี้มันเป็นเพราะอะไรเขาซื้อกินมากมายแต่ก็ไม่ได้ซีเรียสเรื่องที่ผู้หญิง
last updateLast Updated : 2025-10-23
Read more
PREV
123
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status