บททั้งหมดของ Beneath His Shadow: บทที่ 1 - บทที่ 5

“Today is a good day for our BW Technology to go public. I believe that under the leadership of our founder, Ms. Avery, BW Technology will embark on a new glory. “Narinig ni Avery ang boses mula sa cellphone.Napaigtad siya. Napadilat. Ang unang tumambad sa kanya, madilim, masikip, at malamig. Nakatali siya sa loob ng sariling kotse.Sandaling naguluhan ang isip niya. Naalala niya ang huling sandali bago siya mawalan ng malay, ang basong alak na inabot ng kanyang ama, ang ngiti nito habang sinasabing gusto lang makipag-celebrate.Ngayon, nasa gilid siya ng isang bangin. At sa labas ng kotse, nandoon ang buong pamilya niya, ang ama, at tatlong kapatid na lalaki. Lahat sila, nakatingin sa kanya nang malamig.“Dad, kuya… ano ‘to? Bakit niyo ako dinala rito?” nanginginig ang boses niya.Sa tabi ng ama, nakatayo si Avina, ang kakambal niyang kapatid. Suot nito ang parehong suit at make-up, pati lipstick, eksaktong kopya ng kanya. Para silang salamin.Limang taon na ang nakalipas mula nang

Maayos na sumagot si Avery, kalmado ang tinig. “Ang required score para makapasok sa Sanien University ngayong taon ay 695 points. Kung regular college entrance exam, kailangan ng mahigit 700 para may pag-asang makapasok. Hindi ako nakapag-high school, kaya alam kong halos imposibleng mangyari iyon, maliban na lang kung genius ako. At alam kong hindi ako gano’n. Hindi ko rin balak gambalain si Sir Davian para gastusan ako. Ang gusto ko lang… ay makilala si Professor Kemp Butan kahit isang beses.”Napakunot ang noo ni Draven. “Professor Kemp Butan? Who’s that?”Sumulyap si Davian sa kanya, malamig ngunit mabigat ang tingin kay Avery. “Isa siya sa mga kilalang eksperto sa artificial intelligence. Kakabalik lang niya sa bansa at kinuha bilang visiting professor ng Sanien University.”Hindi na nito idinagdag na kasalukuyang nakikipag-ugnayan ang Guzman Group kay Professor Butan para imbitahing maging technical director ng kumpanya. Ang nakakagulat kay Davian ay kung paanong nalaman ni Aver

Narinig agad ang mahinahong boses ng babae bago pa makalapit si Draven.“Kung sa tingin ng kakambal ko na ang pagluluto dito ay parang pagtrato sa akin bilang katulong… e paano ’yon? Dati sa bahay natin noon, ako ang nagluluto ng tatlong beses sa isang araw. Ibig sabihin ba, tinatrato rin akong katulong ng Papa at mga Kuya natin?”Natigilan si Draven at napatingin sa payat at marupok na likod ni Avery, hindi kalayuan sa kanya. Napabuntong-hininga si Avina, bahagyang nanigas ang tono nang magsalita.“Paano mo naman maikukumpara ’yon? Wala tayong pambayad ng kasambahay noon. Hindi marunong magluto si Papa, at ang mga Kuya, hindi rin marunong mag-ayos. Kaya ikaw na lang ang gumagawa.”Bumuntong-hininga si Avery, ngunit hindi iyon reklamo, parang simpleng pagbanggit lang ng nakasanayan.“Hindi naman ako maarte. Pero kahit hindi sila marunong magluto, marunong naman silang mamulot ng gulay, maghugas, mag-set up ng table… kahit papaano. Pero pag-uwi ko galing part-time job, ang una kong mar