جميع فصول : الفصل -الفصل 70

เปลือกตาสีขาวอมชมพูขยับกะพริบก่อนจะเปิดขึ้นแล้วหรี่ลงเพราะแสงแดดที่จ้ากว่าปกติ ไหนจะเสียงคลื่นที่ลอยผ่านอากาศเข้ามากระทบโสตประสาท แต่ที่แน่ ๆ เมื่อคืนเธอหลับสนิทเป็นตายโดยที่ไม่สะดุ้งตื่นเลยตลอดทั้งคืน พอสำรวจตนเองตอนเช้า ร่างกายกลับอยู่ในสภาพที่ท่อนบนโนบรา ส่วนด้านล่างเหลือเพียงแพนตี้ตัวเดียวเสียงผิวปากเป็นเพลงรักคุ้นหูดังขึ้นพร้อมกับคนที่ช่วยปอกเปลือกให้เธอนอนอย่างสบายตัวเมื่อคืน ร่างสูงใหญ่เดินนุ่งผ้าเช็ดตัวผืนเดียวออกมาจากห้องเล็ก ๆ ด้านข้าง มีละอองน้ำเกาะพราวตั้งแต่ช่วงบ่าไหล่ลงไปจนถึงซิกซ์แพ็กได้รูปสวย ผมสั้นเปียกลู่ลงมีหยดน้ำร่วงมาที่หางคิ้ว พอรู้ว่าถูกแอบมอง เขาก็ขยี้ผมลวก ๆ แล้วส่งยิ้มสว่างไสวยิ่งกว่าพระอาทิตย์กลางทะเลมาให้มันทำให้กนกนารีย้อนกลับไปถึงภาพชายหนุ่มคนเดียวกันนี้ที่ห้องเชือดราคาแพงในเช้าวันที่ตื่นขึ้นมาหลังมีความสัมพันธ์กับเขาครั้งแรก เจ้าชายของนางเงือกน้อยช่างฝัน…จะยังไงซะก็ยังเป็นเจ้าชายผู้สูงศักดิ์อยู่วันยังค่ำ ที่มากกว่านั้นเขายังร้ายกาจและพยายามใช้เสน่ห์ล่อลวงเธอ“ตื่นแล้วเหรอครับ” เจ้าชายหล่อเหลาเดินเข้ามาใกล้ เหลือบตามองจากหลังเท้าเล็ก ๆ มายังข้อเท้ากลมกล

หลังจากพากนกนารีมาหย่อนไว้ที่ร้านยา ภัทรก็วกรถกลับไปอาบน้ำแต่งตัวที่เพนต์เฮาส์และตรงเข้าบริษัทอีกครั้ง สีหน้าของเขากลับมาแช่มชื่นกระชุ่มกระชวย มีแรงเรียกดูรีพอร์ตจากสายงานการตลาดขึ้นมาอีกรอบ รวมถึงไล่เคลียร์งานที่เคยดองไว้ในช่วงพระศุกร์เข้าพระเสาร์แทรกได้จนหมด ไม่นานหลังจากตะลุยงานเก่าเสร็จเขาก็รอเพื่อ Conference กับมิสเตอร์อองเดรในเรื่องของการลงทุนในสายธุรกิจยาและเวชภัณฑ์ทางการแพทย์“ผมยินดีนะ แต่ผมมีข้อแลกเปลี่ยนเรื่องสัญญากลุ่มพลังงานบางจุดที่น้องสาวผมดูแลอยู่”“พอจะบอกคร่าว ๆ ได้ไหมอองเดร” นักธุรกิจชาวไทยเอ่ยปากถามข้อมูลเบื้องต้นเอาไว้ก่อน เพื่อประเมินโอกาสและความเป็นไปได้หากต้องเอาขึ้นเสนอบอร์ดบริหาร“ซีลีนกำลังจะไปเที่ยวเมืองไทยสัปดาห์หน้าพอดี เดี๋ยวผมให้น้องเข้าไปคุยกับคุณก่อน ส่วนผมคงตาม ไปทีหลัง สะดวกไหมแพทริค” หนุ่มฝรั่งเศสเรียกขานชื่อเพื่อนนักธุรกิจชาวไทยตามชื่อสากลที่เขาใช้ขณะเรียนอยู่เมืองนอกหรือติดต่อธุรกิจในต่างแดน“งั้นตามนี้ก็ได้ หวังว่าผมจะได้รับข่าวดีนะ”“เฮ้ย นี่คุณไฟแรง หรือใจร้อนกันแน่ แพท” นักธุรกิจเลือดฝรั่งเศสหัวเราะกับท่าทีจริงจังของหนุ่มรุ่นราวคราวเดียว

คนบ้าอำนาจไล่ว่าที่คู่หมั้นลงจากเพนต์เฮาส์ แต่ความซวยดันมาตกที่แพะแบบเธอซะงั้น...กนกนารีถอนหายใจเฮือกเมื่อเห็นอดีตนางเอกดังสวมแว่นตาดำ เดินเข้ามาในร้านขายยาพร้อมกับท่านผู้หญิงนวลปรางค์และภาวนา อาสาวของภัทร เภสัชกรสาวกวาดตามองภายในร้านของตนเองนึกกระหยิ่มยิ้มย่อง ครั้งนี้นอกจากเธอแล้ว ทุกคนไม่มีเก้าอี้นั่งเภสัชกรหญิงใจโหดยกมือขึ้นไหว้ก่อน แล้วก็ตามคาด ไม่มีใครรับไหว้เธอ และที่เจ็บไปกว่านั้นก็คงไม่มีใครรับยาของเธอด้วย คงมาเพื่อระรานรังควาน เอ๊ะ...หรือป่วยจริง?“เป็นอะไรมาคะ ไม่สบายตรงไหนเอ่ย” เจ้าของร้านยาเอ่ยทักทายรักษามารยาทและจรรยาบรรณไปพร้อมกันในตัว เพียงแต่สามสาวสามวัยก็ไม่ใจเย็นด้วยเสียเลย“ฉันสบายดี แต่เธอนั่นแหละที่ไม่สบาย” ผู้ใหญ่ที่สุดออกปากขึ้นก่อนเป็นปฐมฤกษ์ เหยียดตามองวัชพืชที่ทนทานกำจัดเท่าไรก็ไม่ออกไปจากชีวิตหลานชายคนโต ซึ่งเป็นความหวังของตระกูลเสียที“เธอจะหน้าด้านหน้าทนไปถึงไหน ปอกลอกเงินตาภัทรมาตั้งหลายปีจนเรียนจบ ยังไม่รู้จักพออีกเหรอ ตาภัทรนี่ก็ยังไงมัวหลงอยู่กับของชั้นต่ำโสโครก” ภาวนาจีบปากจีบคอช่วยด่า“จะโทษพี่ภัทรไม่ได้หรอกค่ะ แม่นี่ต่างหากขึ้นไปหาผู้ชายเขาถึงที่

เสียงรองเท้าส้นเข็มก้าวย่างอย่างมาดมั่นไปบนพื้นอาคาร ขาเรียวยาวไล่ขึ้นไปยังสะโพกผายเต็มตึง เอวคอดกิ่วสู่ไหล่บอบบางแต่ตั้งตรงแบบคนที่เชื่อมั่นในตนเองสูง หญิงสาวผมสีบลอนด์ในลุคของนักธุรกิจที่สง่างามเรียกสายตาจากผู้คนและกลายเป็นจุดสนใจได้ไม่ยาก แต่เจ้าตัวก็ดูไม่มีทีท่ายี่หระ เพราะคุ้นชินกับการเป็นศูนย์กลางและอยู่ท่ามกลางผู้คนเสียจนเคยชิน“มาหาใครคะ” กิรนาที่นั่งอยู่ใกล้กับโต๊ะทำงานของเลขาตัวจริง ออกตัวปฏิบัติหน้าที่แทนโดยทิ้งช่วงเวลาการส่องคอลเล็กชันใหม่ของแบรนด์กระเป๋าใบโปรดลง เมื่อเห็นผู้หญิงที่ดูโดดเด่นโผล่ขึ้นมาบนชั้นของผู้บริหาร แถมสายตาของยายผู้หญิงผมบลอนด์โดยธรรมชาตินี่ดูไม่ธรรมดาเอาเสียเลย ต่อหน้าของภัทรไม่ควรจะมีแรดตัวที่สองถือกำเนิดขึ้นอีก“ฉันนัดกับแพทริคไว้ เขาอยู่ในห้องใช่ไหมคะ”“ขอโทษนะคะ ไม่ทราบว่าใช่คุณซีลีนที่นัดท่านประธานเอาไว้ใช่ไหมคะ” เลขาตัวจริงของภัทรลุกขึ้นมาต้อนรับด้วยตัวเอง แม้พอจะเดาได้จากตารางนัดหมาย แต่เธอก็มีหน้าที่คัดกรองความเรียบร้อยของแขกที่เข้าพบจึงต้องทำตามหน้าที่“ใช่ค่ะ ฉันซีลีนน้องสาวพี่อองเดรค่ะ”“งั้นเชิญด้านในเลยค่ะ ท่านประธานรออยู่”“เดี๋ยวฉันพาเข

คิรินโทรชวนกนกนารีให้ออกมากินโอมากาเสะด้วยกัน เพราะพี่ชายของเขาประมูลหอยเม่นเบอร์ต้น ๆ ของญี่ปุ่นไว้ได้ แต่หญิงสาวกลับปฏิเสธโดยให้เหตุผลว่าต้องอยู่เฝ้าร้านขายยา ทว่าก็ไม่ได้เป็นอุปสรรคใหญ่สำหรับคิรินเลย เพราะเขาสามารถขอให้เชฟห่อเบนโตะแล้วนำมาส่งให้กับเภสัชกรสาวสุดขยันที่ร้านเองกับมือ“โอ้โห นี่บริการดิลิเวอรีเลยเหรอคีย์”“น่ารักไหมล่ะ” ชายหนุ่มได้โอกาสหยอดเพื่อน เพียงแต่กนกนารีกลับยกนิ้วโป้งให้แล้วหัวเราะจนตาหยี ไม่ได้มีท่าทีของผู้หญิงที่กำลังเขินอายต่อผู้ชายคนหนึ่งเลยสักนิด วูบหนึ่งเขาเองก็รู้สึกน้อยใจ เสียใจอยู่เหมือนกัน“วันนี้ลูกค้าแน่น ช่วงหน้าฝนนี่คนป่วยกันเยอะเลย” เภสัชกรสาวไฟแรงผละจากเพื่อนเพื่อไปล้างมือที่ห้องน้ำด้านหลังร้าน กลับเข้ามาอีกทีก็เจอว่าคิรินสวมรอยเป็นเภสัชกรหนุ่มช่วยขายยาแทนเธอ“ลูกค้าเป็นอะไรเหรอคีย์” เนื่องจากกนกนารีได้ดึงเอาโปรแกรมการตัดสต็อกและโปรแกรมบัญชีสำเร็จรูปเข้ามาใช้ด้วย จึงไม่ใช่เรื่องลำบากสำหรับคิรินที่จะช่วยขายยาหน้าร้านได้“ท้องเสียน่ะ เฟิร์นทอนเงินให้ลูกค้าหน่อยสิ แม่โทรมามีเรื่องด่วน เราต้องไปก่อนนะ” คิรินยื่นเงินให้หญิงสาว แล้วรีบวิ่งหน้าดำคร่ำเค