All Chapters of คีนขอเพียง (Mpreg): Chapter 11 - Chapter 16

16 Chapters

6.1 แค่คำขอบคุณไม่พอ

เจ้าของร่างสูงยืนพิงหน้าต่างมองดูคนหมดสภาพที่นอนอยู่บนเตียง หลังจากถูกราดน้ำเรียกสติอยู่พักใหญ่กว่าจะหมดฤทธิ์ถึงได้หลับไป ปล่อยให้เคนจัดการเปลี่ยนผ้าให้ทั้งที่ไม่ใช่หน้าที่เลยสักนิดความต้องการของคนที่กินยาปลุกเซ็กซ์เข้าไปคือการที่มีความต้องการทางเพศ ซึ่งเคนไม่ได้อยากมีอะไรกับคนที่ขาดสติ วิธีที่พอจะช่วยได้ที่คิดออกก็มีเท่านี้ระหว่างทางกว่าจะมาถึงห้องพักของพลับจีน เจ้าตัวพยายามที่จะปีนป่ายเข้าหาเคนอยู่หลายครั้ง แต่ก็ถือว่าเก่งมากที่พยายามฝืนตัวเองได้ แม้ว่าจะต้องกัดแขนตัวเองจนเลือดซิบก็ตาม“เจอตัวยังครับคุณแซน”[ค่ะคุณเคน เป็นลูกค้าใหม่เพิ่งมาครั้งแรกค่ะ]“ไม่ว่าจะลูกค้าเก่าหรือลูกค้าใหม่ ผมไม่สนใจ กฎของร้านเป็นยังไงคุณแซนรู้ใช่ไหมครับ”[รู้ค่ะ แล้วเรื่องที่พนักงานของเราไปฟาดหัวเขาล่ะครับ]“ผมไม่รับผิดชอบอะไรทั้งนั้น เพราะพนักงานเราไม่ผิดที่ปกป้องตัวเอง”“ค่ะ เดี๋ยวที่เหลือแซนจะจัดการให้เรียบร้อยค่ะ”“ฝากด้วยครับ”เคนกดวางสายจากผู้จัดการร้าน ทอดมองพลับจีนพลางถอนหายใจออกมาอย่างเหนื่อยหน่าย ถึงไม่อยากข้องเกี่ยวด้วยแต่ก็ทำไม่ได้อยู่ดีเพราะยังไงเสียพลับจีนก็ถือว่าเป็นพนักงานในร้านของเขาเห
last updateLast Updated : 2025-11-11
Read more

6.2 นกกระดาษ

ภายในรถเงียบสนิทไม่มีบทสนทนาใด ๆ เกิดขึ้นระหว่างพวกเขาสองคน จนกระทั่งรถเลี้ยวมาจอดหน้าร้านขายของชำที่พลับจีนเองก็เคยมาอยู่หลายครั้ง“ลงสิ”พลับจีนหันมองเจ้าของรถด้วยความสงสัย ทว่าไม่ทันได้ถามอะไรอีกฝ่ายก็ลงจากรถไปเสียแล้ว ดวงตากลมกลอกมองบนพลางเป่าลมออกจากปากจนผมหน้าม้าเสียทรงร่างสมส่วนเดินตามหลังคนอายุมากกว่าเข้ามาในร้านขายของชำ หันไปยิ้มทักทายเจ้าของร้านเล็กน้อย“ช่วยเลือกซื้อของที่เด็ก ๆ ชอบหน่อย”“เด็กที่ไหนครับ”“บ้านเด็กกำพร้าที่เธอเคยไป”พลับจีนไม่เข้าใจเคนจริง ๆ ว่าเป็นคนแบบไหนกันแน่ ครั้งก่อนบอกไม่ชอบเด็ก ทว่าครั้งนี้กลับพาเขามาช่วยเลือกซื้อของให้เด็ก ๆ น่ะเหรอแต่ถึงสงสัยยังไงพลับจีนก็ไม่อยากถามอะไรให้มากนัก เดินไปหยิบตะกร้าใบใหญ่มาใบหนึ่ง เลือกซื้อพวกขนมและของใช้ที่คิดว่าจำเป็น จำพวกของเดิมๆ ที่เคยซื้อเหมือนทุกครั้งเวลาไปที่นั่น เคนเดินตามหลังมาเงียบ ๆ ไม่พูดไม่ขัด ไม่ว่าพลับจีนจะเลือกซื้ออะไร แม้ว่าของบางชิ้นจะราคาแพงก็ตาม“แค่นี้ก็น่าจะพอแล้วนะครับ”“มีเด็กเยอะไม่ใช่หรือไง แค่นี้จะพออะไร”“แต่นี้ก็หลายบาทแล้วนะครับ” คนที่มีงบน้อยอย่างพลับจีนแม้ว่าจะอยากช่วยเหลือคนอื่น แต่
last updateLast Updated : 2025-11-11
Read more

7.1 ตำแหน่งพ่อบ้านของคุณเคน

“ลองชิมดูไหมครับ”“ไม่ ฉันท้องเสียขึ้นมาใครจะรับผิดชอบ”คนฟังกลอกตามองบน พลางถอนหายใจออกมาอย่างเอือม ๆ ไม่ชิมก็ไม่ต้องชิมสิ ไม่เห็นต้องพูดอะไรแบบนี้ เขาไม่ได้บังคับสักหน่อยหลังจากเล่นกับเด็ก ๆ มาเกือบสองชั่วโมง พลับจีนจึงขอไปช่วยทำมื้อเย็นในครัว เคนที่ไม่รู้ว่าจะไปไหนก็เลยทำได้แค่เดินตามมาเงียบ ๆ ยืนกอดอกมองอยู่หน้าประตูห่าง ๆ ไม่ได้คิดที่จะเข้าไปช่วยหรือทำตัวเกะกะคนในครัว แม้ว่าอยากเดินออกไปสูบบุหรี่ก็ทำไม่ได้ เพราะมีป้ายห้ามแทบจะทุกจุด เคนก็เข้าใจอยู่ว่าทำไมพลับจีนเดินหน้าบึ้งกลับไปในครัว ฝีมือการทำอาหารถ้าให้เทียบกับน่านน้ำเขานี่เทียบไม่ติดเลยสักนิด แค่พอกินได้ก็ดีเท่าไรแล้ว ที่เข้ามาช่วยก็เป็นแค่ลูกมือ คอยหยิบนั่นหยิบนี่ หั่นผัก หั่นเนื้อบ้างเล็ก ๆ น้อย ๆเสียงพูดคุย หัวเราะเจี๊ยวจ๊าวของพวกผู้หญิงในครัวทำให้พลับจีนเผลอยิ้มตามไปด้วย แม้จะไม่ได้สนิทสนมกันแต่เพราะเป็นพลับจีนการปรับตัวเข้ากับคนอื่นถึงได้เป็นเรื่องง่าย เพราะเขาจะมีคติเตือนใจตัวเองอยู่เสมอ‘หากอยากอยู่บนโลกนี้ได้ก็ต้องรู้จักปรับตัวให้เป็น’ผิดกับอีกคนที่ดูจะขวางโลก เอาตนเป็นที่ตั้งเสียมากกว่าทุกสิ่ง สำหรับพลับจีนอาจจะ
last updateLast Updated : 2025-11-13
Read more

7.2 เพื่อเธอไม่เคยเหนื่อย

เจ้าของร่างสูงทิ้งตัวลงนั่งบนโซฟาหนังสีน้ำตาล-ทองราคาแพงจากแบรนด์ชั้นนำในต่างประเทศ ความนุ่มของมันทำให้รู้สึกผ่อนคลายอย่างน่าเหลือเชื่อ ศีรษะทุยเอนพิงไปกับพนักโซฟา หลับตาลง คิดทบทวนสิ่งที่เกิดขึ้นในวันนี้ หลายสิ่งที่เขายังไม่เข้าใจ และยังหาคำตอบไม่ได้ปกติแล้วเคนมักจะหลับนอนที่ชั้นบนสุดของผับตัวเอง เพราะขี้เกียจขับรถกลับคอนโดฯ ส่วนบ้านใหญ่ยิ่งไม่ต้องพูดถึง ตั้งแต่ขึ้นเรียนมหา’ลัย เคนก็กลับไปที่นั่นน้อยลง แต่ก็ใช่ว่าจะไม่มีเวลาให้พ่อกับแม่เอาเสียเลย วันไหนที่พวกท่านเรียกหาเคนก็ไม่เคยปฏิเสธ เพียงแต่ไม่ได้นอนค้างก็เท่านั้นคอนโดฯ ที่มีก็ซื้อไว้ตั้งแต่เริ่มเข้าเรียนมหา’ลัย พอเรียนจบเปิดผับเปิดร้านอาหาร เคนก็ไม่ค่อยได้กลับไปนอนที่นั่นสักเท่าไร อาทิตย์หนึ่งอาจจะกลับไปนอนสักครั้ง หรือไม่ก็ไม่กลับไปเลย เรื่องทำความสะอาดเคนจะจ้างแม่บ้านให้มาทำทุกอาทิตย์จนกระทั่งวันนี้ที่เขาเสนอให้พลับจีนมาทำหน้าที่นั้นแทน ในฐานะ ‘พ่อบ้าน’ ที่ต้องรับผิดชอบตั้งแต่ดูแลความสะอาด รวมถึงอาหารการกิน พอได้คิดทบทวนดูแล้วสิ่งที่เขากำลังทำเหมือนกับว่ากำลังเห็นใจเด็กคนนั้น เพราะอะไร...เพราะเป็นเพื่อนน่านน้ำเพราะมีชีวิต
last updateLast Updated : 2025-11-13
Read more

8.1 ห้องเช้าเท่ารูหนู

ตั้งแต่รู้ว่าเคนเป็นเจ้าของผับ Black butterfly ก็กลายเป็นว่าพลับจีนได้เจอบ่อยขึ้น ทั้งที่ทำงานที่นี่มาตั้งนานแต่ไม่เคยเจอกันมาก่อนเลยสักครั้ง ครั้นอยากหลบหน้าก็ทำไม่ได้ ในเมื่ออีกฝ่ายเป็นเจ้านายของตัวเองสืบเนื่องจากเหตุการณ์ครั้งที่แล้วที่โดนวางยา ผู้จัดการที่ได้รับคำสั่งมาอีกทีให้พลับจีนหยุดรับลูกค้าวีไอพีไปสักพัก เปลี่ยนมาดูแลลูกค้าชั้นล่างแทน อย่างน้อยถ้ามีเรื่องอะไรเกิดขึ้นก็ยังอยู่ในสายตาเพื่อนร่วมงานคงช่วยกันได้ทันท่วงทีเสียงเพลงบริเวณชั้นหนึ่งดังกระหึ่มจนรู้สึกปวดหู แม้ว่าจะทำงานที่นี่แทบทุกวันอยู่แล้วแต่พลับจีนก็ยังไม่ชินอยู่ดี กระนั้นก็ยังคงยิ้มแย้มตามหน้าที่ แม้ว่าจะเป็นเพียงลูกค้าทั่วไปไม่ใช่ลูกค้าวีไอพี ถึงอย่างนั้นบางคนก็ทิปหนักไม่ใช่เล่นเหมือนกัน ยิ่งได้พลับจีนที่เป็นถึง Top 2 ของร้านที่ขึ้นชื่อเรื่องการบริการ และเอาใจลูกค้าเก่ง ทำให้ใคร ๆ ต่างก็พออกพอใจกันทั้งนั้น ถึงจะไม่ใช่คนที่หน้าตาดีที่สุด แต่กลับมีเสน่ห์ที่ใครเห็นก็ต้องเผลอมอง หรือแอบชอบกันบ้างพลับจีนมัวแต่ทำงานของตัวเองโดยที่ไม่รู้เลยว่ากำลังถูกจับจ้องโดยใครบางคนจากชั้นบนสุดของร้าน ทุกการกระทำอยู่ในสายตาของเคน
last updateLast Updated : 2025-11-13
Read more

8.2 เพราะเราต่างกันมาก

หลังกินข้าวเสร็จพลับจีนเก็บจานไปล้าง เสร็จแล้วก็กลับมาที่เตียงเตรียมตัวนอน ครั้นหันไปมองเคนที่นั่งอยู่ตรงโซฟาปลายเตียงก็นึกสงสารขึ้นมา หากปล่อยให้นอนตรงโซฟาจะดูใจร้ายไปหรือเปล่า“คุณเคน.. ขึ้นมานอนบนเตียงด้วยกันไหมครับ” แค่นอนเฉย ๆ คืนเดียวคงไม่เป็นอะไรหรอกใช่ไหมนะ.. “เตียงอาจจะไม่ใหญ่ แต่พลับตัวเล็ก นอนสองคนน่าจะได้อยู่ครับ”ดวงตาคมมองสบนัยน์ตาเจ้าของห้อง ใบหน้าเรียบนิ่งไม่แสดงความยินดียินร้ายใด ๆ ออกมา“ฉันไม่ชอบนอนเบียดกับใคร”“แล้วคุณจะนั่งอยู่อย่างนั้นจนเช้าเหรอครับ” จริง ๆ เขาก็ไม่อยากเซ้าซี้นักหรอก จะนั่งจนเช้าก็ไม่เกี่ยวกับเขา แต่ในฐานะเจ้าของห้อง และคุณเคนก็อุตส่าห์พามาส่งจะใจร้ายปล่อยให้นั่งอยู่แบบนั้นได้ยังไง แม้ว่าจะรู้สึกอึดอัดใจบางเล็กน้อยที่ต้องใกล้ชิดกัน ทว่าพอนานวันเข้าความรู้สึกพวกนั้นก็บางเบาลงจากวันแรกเยอะพอสมควร “งั้นคุณเคนมานอนที่เตียงก็ได้ครับ เดี๋ยวพลับนอนโซฟาเอง”“ไม่ต้อง”“เอ๊ะ! นั่นก็ไม่เอา นี่ไม่เอา จะเอายังไงครับ พลับง่วงแล้วนะเมื่อไรจะได้นอน”“ฉันห้ามเธอไม่ให้นอนหรือไง?” คิ้วเข้มเลิกขึ้น ถามกลับด้วยน้ำเสียงติดจะหงุดหงิด“ก็คุณเล่นนั่งอยู่ปลายเตียงแบบนั้น
last updateLast Updated : 2025-11-13
Read more
PREV
12
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status