บทที่สิบสี่

แม่เสิ่นหนานจึงพาฟ่านปิงมาเลือกลายผ้าเพื่อไปใช้ปักลายใหม่มาส่งและเป็นสินค้าตัวอย่างอีกด้วยแม่เสิ่นดีใจมากยิ้มไม่หุบเลย ส่วนสองหนุ่มนั่งรอที่ร้านน้ำชาใกล้ๆกันและคอยมองว่าคนของตัวเองออกมาจากร้านผ้าหรือยังนี้เกือบจะครึ่งชั่วโมงแล้ว

มู่ฟ่านปิงลืมเอาลายเครื่องประดับออกมาพอคิดได้เธอจึงบอกแม่เสิ่นเลือกผ้ารอและให้แม่เสิ่นเป็นคนเลือกสีผ้าเผื่อเธอด้วย

"หนูขอไปถามคุณเจียงหยู่สักครู่นะคะคุณแม่" ฟ่านปิงบอกก่อนจะรีบเดินตามเจียงหยู่ที่เดินไปได้สักพัก ก่อนเห็นเธอยืนสั่งงานคนงานที่ขายผ้าอยู่หน้าร้านพอดีฟ่านปิงจึงรีบเดินไปหาทันที

"ขอโทษค่ะพี่สาวเจียงหยู่พอดีฉันมีเรื่องจะถามพี่สาวเจียงสักครู่ได้ไหมคะ" ฟ่านปิงรีบบอกเรื่องของตัวเองต่อพอเห็นว่าเจียงหยู่สั่งงานเสร็จเรียบร้อยแล้ว

"อ้าวฟ่านปิงมีอะไรหรือเปล่าจ๊ะ" เจียงหยู่ถามกับมู่ฟ่านปิง

"อ้อพอดีฉันจะถามพี่สาวว่าร้านที่ขายเครื่องประดับร้านไหนรับซื้อและให้ราคายุติธรรมที่สุดคะพี่สาวเจียงหยู่" มูฟ่านปิงตอบพี่สาวเจียงทันที

"อ้อฟ่านปิงมีอะไรจะไปขายหรือเดี๋ยวพี่สาวแนะนำให้ร้านที่ถัดกันไปจากร้านของพี่สาวนี้ละ เป็นร้านของครอบครัวฝั่งพี่สาวเองจ๊ะพี่ใหญ่กับพี่สะใภ้ของพี่ดูแลเองจ๊ะเดี๋ยวพี่พาเธอเดินไปก็ได้นะ"  เจียงหยู่ตอบ

โอ๊ะโหสังสัยว่าสองครอบครัวนี้ดองกันเพราะค้าขายแน่ๆเลย ฝั่งสามีพี่สาวเจียงขายผ้าทุกชนิดฝั่งมารดาพี่สาวก็ขายเครื่องประดับไม่ธรรมดาจริงๆด้วย เราได้ขาทองคำแล้วต้องเกาะเอาไว้ดีๆฟ่านปิงคิดในระยะยาวทันที

"อ้อพอดีฉันทำเครื่องประดับแบบใหม่ออกมาเสนอพร้อมลายของเครื่องประดับอีกห้าลายค่ะพี่สาวเจียง จึงอยากนำไปเสนอที่ร้านขายเครื่องประดับดูที่ให้ราคาที่เป็นธรรมที่สุดค่ะ ขอบคุณพี่สาวเจียงมานะคะที่แนะนำเดี๋ยวฉันจะเดินไปเสนองานดูค่ะ" ฟ่านปิงตอบความตั้งใจของตัวเองทันที

"จริงหรือน้องสาวฟ่านปิงโอ๊ะพี่ดีใจจริงๆเลยคุณแม่ยิ่งบ่นอยากได้แบบของเครื่องประดับใหม่ๆที่ไม่เหมือนใครเพื่อเข้าประกวดในอีกสองเดือนอยู่พอดีเลย นี้พี่ก็เห็นติดป้ายที่หน้าร้านให้คนวาดมาเสนอก็เห็นมีแต่ลายที่คล้ายของทางร้านของคุณแม่ของพี่มีแล้วทั้งนั้นเลย พี่ขอดูลายของน้องสาวฟ่านปิงได้ไหมจ๊ะ พี่จะได้พาน้องสาวฟ่านปิงไปที่ร้านของครอบครัวพี่เลยในตอนนี้" เจียงหยู่ตอบด้วยความตื่นเต้น

มู่ฟ่านปิงจึงเอาเครื่องประดับของเธอเองที่ทำในภพเก่าออกมาให้พี่สาวเจียงหยู่ดูสี่ห้าอย่าง พร้อมทั้งลายของชุดเครื่องประดับอีกสี่ลายสร้างความตกตระลึงให้กับเจียงหยู่ยิ่งนัก

ลายผ้าก็ว่าสวยแล้วเจอลายชุดเครื่องประดับส่งท้ายนี้ชนะเริศเชียว สาวน้อยเธอทำให้พี่ตกใจมากแล้วละ ในสมองเล็กๆของเธอมีอะไรซ่อนอยู่ถึงได้คิดสิ่งที่สวยงามออกมาได้เช่นนี้สวยจริงๆเลยเจียงหยู่พึมพำเบาๆ

"ฟ่านปิงขอบใจเธอมากนะที่ถามพี่เป็นคนแรกพี่รับลองว่าเธอจะได้รับค่าตอบแทนที่ยุติธรรมอย่างแน่นอนเลยจ้ะสาวน้อยของพี่ฮ้าๆ"

เจียงหยู่หัาเราะเสียงดังด้วยความดีใจก่อนจะเก็บของใส่ถุงผ้าคืนฟ่านปิงแล้วจับมือของฟ่านปิงเดินออกจากร้านด้วยรอยยิ้มที่เต็มหน้าออกไปที่ร้านเครื่องประบของพี่ชายและพี่สะใภ้ของตัวเอง

เดินมาไม่ไกลร้านอยู่ถนัดกันไปสองคูหาก็ถึงร้านขนาดสามคูหาที่ขายเครื่องประดับทุกอย่างทั้งทองเงินเพรชมากมากมายในตู้กระจกที่สวยงาม พี่สาวเจียงแอบกระซิบบอก

"ของสาวๆวัยรุ่นอยู่ข้างๆกันสองคูหาจ๊ะฟ่านปิงมีขายทุกอย่าง เดี๋ยวพี่สาวจะพาไปเดินดูตอนนี้เรามาคุยเรื่องลายของเครื่องประดับกันก่อนนะน้องสาวฟ่านปิง"

เจียงหยู่จับมือของฟ่านปิงไม่ปล่อยจนเดินเข้าไปถึงในร้านขายเครื่องประดับของครอบครัวของเธอแล้ว

ตอนนี้ทุกคนพักอยู่ชั้นบนของร้านและเป็นครอบครัวใหญ่แต่ตึกมีถึงห้าคูหา ด้านล่างทุบทะลุกันทำเป็นร้านขายของข้างบนเอาไว้พักอาศัย

"เมื่อก่อนพี่ก็อยู่ที่นี้ละจ๊ะน้องฟ่านปิงพอพี่แต่งงานกับสามีจึงย้ายไปที่ร้านผ้าที่เป็นลูกชายคนโตและดูแลกิจการร้านขายผ้า" เจียงหยู่เล่าให้ฟ่านปิงฟังมาตลอดทางที่เดินมาด้วยกัน จนถึงในร้านที่ตอนนี้คนงานเปิดประตูและเชิญเจียงหยู่เข้าไปในร้านที่มีพี่ชายกับพี่สะใภ้นั่งอยู่ข้างหลังเค้าท์เตอร์ขายของ

คงจะเป็นห้องทำงานเพราะสามารถมองออออกมาจากในห้องที่ติดกระจกใสมองเห็นคนที่เข้ามาในร้านได้ทั้งหมดและดูร้านไปด้วยในตัว เขาก็ฉลาดทำเหมือนที่เราจากมาเลยบางร้านเขาก็ทำกันเช่นนี้เหมือนกันฟ่านปิงคิดในใจ

ส่วนสองหนุ่มตอนนั้นที่เห็นน้องสาวกับเจ้าของร้านเดินจับมือกันออกมามู่หยางก็รีบเข้าไปถามและได้คำตอบจากน้องสาวว่าจะไปคุยงานให้พี่ชายรออยู่ที่เดิมก่อน และตอนนี้แม่เสิ่นกำลังเลือกผ้าอยู่ในร้านส่วนสามีจำเป็นก็ยืนข้างพี่ชายใหญ่ของเธอเพื่อรอคำตอบจากภรรยาตัวน้อยด้วยใจจดจ่อ พอได้คำตอบแล้วสองหนุ่มจึงกลับไปรอที่เดิมเพราะได้แนะนำตัวกับพี่สาวเจียงหยู่ไปทั้งสองคนแล้ว

อีกคนรีบออกตัวว่าเป็นคู่หมั้นที่กำลังจะแต่งงานกันสิ้นเดือนนี้คงไม่ถึงยี่สิบวันดีด้วยรอยยิ้มเต็มหน้าที่ได้แนะนำตัวเองกับพี่สาวเจียงหยูฟ่านปิงได้แต่กรอกตามองบนกับความหน้าด้านของสามจำเป็นของเธอ

 

ตัดมาที่เจียงหยู่กับฟ่านปิงที่ตอนนี้เข้ามาในร้านเรียบร้อยก็จูงมือฟ่านปิงตรงไปที่ห้องของพี่ชายใหญ่ของตัวเองเลย เจียงห่าวมองน้องสาวที่จูงมือใครก็ไม่รู้เข้ามาในห้องทำงานของเขากับภรรยา และมองอย่างแปลกใจในการกระทำของน้องสาวตัวเองแต่ก็ไม่พูดอะไรรอให้น้องสาวพูดออกมาทีเดียวเลยดีกว่า

"สวัสดีค่ะพี่ใหญ่พี่สะใภ้ใหญ่คงจะแปลกใจนะสิที่น้องเดินมาหา นี้คือมู่ฟ่านปิงค่ะคนออกแบบลายผ้าให้กับน้องคนใหม่" เธอแนะนำให้พี่ชายกับพี่สะใภ้พร้อมกันเลยทีเดียว

"สวัสดีค่ะฉันชื่อมู่ฟ่านปิงค่ะยินดีที่ได้รู้จักคุณทั้งสองคนค่ะ"  ฟ่านปิงไหว้ทำความเคารพคนที่เป็นพี่ชายของพี่สาวเจียงหยูกับพี่สะใภ้ของเธอไปเลยพร้อมกัน

"สวัสดีสาวน้อยยินดีที่ได้รู้จัก" เจียงห่าวกับเหม่ยอิงทักทายตอบมู่ฟ่านปิง ซึ่งพี่สะใภ้ของพี่สาวเจียงหยูก็คือเพื่อนสนิทของพี่สาวเจียงนั้นเอง ส่วนพี่ชายของพี่สาวเจียงคงจะประมาณสามสิบกว่าปีได้ฟ่านปิงมองหน้าทั้งสองคนและสำรวจดูทั้งสองคนว่าจะมีนิสัยเหมือนพี่สาวเจียงหยูหรือเปล่า

"แสดงว่าแบบผ้าของฟ่านปิงคงจะถูกใจเธอมากสินะจึงจูงมือมาหาพี่ไม่ยอมปล่อย" เจียงห่าวถามน้องสาวยิ้มๆเหม่ยอิงก็พูดตามสามีด้วยเช่นกัน

"อะไรทำให้เจียงหยู่ของเราอารมณ์ขนาดนี้จ๊ะเพื่อนรัก"

"มันแน่นอนอยู่แล้วจ๊ะ" พอดีกับเด็กในร้านนำขนมกับน้ำชามาเสริฟและเดินออกไป สองสาวจึงนั่งลงที่เก้าอี้รับแขกเรียบร้อยพร้อมคุยงาน

"ฟ่านปิงจ๊ะเอาของออกมาให้พี่ชายของพี่กับพี่สะใภ้ดูหน่อยสิจ๊ะ" เจียงหยู่บอกมู่ฟ่านปิงเสียงหวาน

 "ค่ะพี่สาวเจียงหยู่" มู่ฟ่านปิงตอบก่อนจะหยิบเครื่องประดับและลายแบบที่เธอเอาให้พี่สาวเจียงดูก่อนที่จะมาหาพี่ชายใหญ่ของเธอ

พอฟ่านปิงแกะถุงผ้าและหยิบเอาเครื่องประดับลวดลายต่างๆออกมาวางใส่ถาดที่พี่สะใภ้ของพี่สาวเจียงวางให้เธอใส่

สองสามีภรรยาตาโตด้วยความตกใจนี้มันลายอะไรถึงสวยงามและแปลกตาเช่นนี้และทั้งสี่ลายไม่เหมือนกันเลยสีก็ต่างกันอีกทุกอย่างสวยงามและลงตัว

"อือสวยจริงๆอย่างที่น้องบอกเลยน้องเล็กนี้ถ้าคุณแม่มาเห็นต้องชอบใจมากๆเลย พี่ว่าเหม่ยอิงให้เด็กไปตามคุณแม่มาดูด้วยกันสิจะได้คุยงานกันเลยทีเดียว" เจียงห่าวบอกภรรยาก่อนจะหันมาหยิบแบบจากการวาดและลงสีของมู่ฟ่านปิงด้วยความตกตะลึงและทึ่งในฝีมือของสาวน้อยตรงหน้าที่น้องสาวของเขาพามาด้วยความชื่นชม

"สวยมากจริงๆแล้วคุณมู่ฟ่านปิงจะขายแบบกับเรายังไงครับ" เจียงห่าวถามกับมู่ฟ่านปิงแต่มือลูบแบบวาดแต่ละใบด้วยความหลงใหล แม้แต่เหม่ยอิงที่เดินไปบอกเด็กให้ไปตามแม่สามีแล้วก็เดินมาหยิบแบบวาดดูด้วยตาที่ลุกวาวพูดขึ้น

"เรารอดตายแล้วค่ะสามีคุณดูแบบวาดเครื่องประดับนี้สิคะมันสวยมากและเช้ากันเป็นอย่างดีน้องสาวฟ่านปิงเก่งจริงๆเลย" สองสามีภรรยาพูดกันจนลืมว่าน้องสาวของตัวเองนั่งหัวโด่อยู่ตรงนี้ด้วยอีกคน