บทที่สิบเอ็ด

พอมู่ฟ่านปิงมานั่งลงทุกคนที่ได้ยินก็ต่างรอฟังว่าสองพี่น้องบ้านมู่จะต้องการอะไรบ้าง ในตอนนี้ได้ค่าทำขวัญมาสี่พันหยวนจากสองครอบครัวแล้ว บางคนถึงกับอิจฉาที่เห็นคนอื่นมีเงินเยอะกว่าครอบครัวของตัวเอง

"แม่ของเสิ่นเฉินซานต้องการแต่งหนูเข้าบ้านภายในเดือนนี้เลยแล้วนังหนูฟ่านปิงจะว่ายังไงละ" ลุงผู้ใหญ่บ้านถาม มู่ฟานปิงจึงตอบไป

"หนูขอหมั้นเอาไว้ก่อนหกเดือนค่ะลุงผู้ใหญ่คือว่าหนูไม่รีบนะคะเผื่อบางทีพี่เขาไปเจอคนที่ชอบหนูจะถอนหมั้นให้พี่เฉินซานค่ะ เหมือนอี้เหิงไงคะเห็นไหมตัวอย่างการที่คนเราไม่ได้รักกันแล้วถูกผู้ใหญ่จับคู่และหมั้นหมายเอาไว้ให้หนูว่าน่าสงสารนะคะที่ต้องเจอกับตัวเอง ถ้าพวกเขาบอกหนูว่ารักกันหนูก็ถอนหมั้นให้แล้วไม่ต้องลากคนอื่นเข้ามาเดือนร้อนด้วย" มู่ฟ่านปิงตอบคำถาม

"ไม่ได้นานไปพี่ให้แค่เดือนเดียว" เสิ่นเฉินซานรีบตอบทันทีเสียงเข้ม

"ไม่เอางั้นวันนี้พี่จะให้แม่สู่ขอน้องเลยและแต่งในอาทิตย์หน้าดีกว่าครับแม่ผมเปลี่ยนใจแล้ว"

"พี่ขอบอกปิงเอ๋อร์เลยนะว่าพี่จะไม่ยอมถอนหมั้นหรือเลิกกับน้องเป็นเด็ดขาดเราสองคนเป็นผัวเมียกันแล้วนะครับและในท้องของหนูออาจจะมีลูกของเราอยู่ในนั้นก็ได้ พี่ขอบอกให้ชาวบ้านทุกคนเป็นพยานให้ผมด้วยนะครับว่าผมจะแต่งให้มู่ฟ่านปิงเพียงคนเดียวเท่านั้น ถ้าพี่จะบอกว่ารักน้องก็คงไม่เชื่อแต่พี่ขอพูดจากใจจริงว่าชอบน้องมาก ถึงแม้เรื่องของเราจะเกิดจากการที่โดนคนอื่นวางยาก็ตาม" เสิ่นเฉินซานพูดเสียงดังจนชาวบ้านส่งเสียงฮือฮาอีกรอบ

มู่ฟ่านปิงอยากเอาหน้ามุดดินหนีคนอะไรพูดว่าได้เธอเป็นเมียได้เต็มปากและพูดต่อหน้าชาวบ้านอีกฉันจะบ้าตาย ก่อนที่มู่ฟ่านปิงจะอ้าปากพูดพี่ชายจับมือน้องสาวเอาไว้

"บอกว่าพี่เห็นด้วยกับป้าเสิ่นนะฟ่านปิงเรื่องมันมาถึงขั้นนี้แล้ว อีกอย่างเฉินซานก็ไม่ได้มีนิสัยเลวร้ายอะไร ป้าเสิ่นก็รับปากพี่ว่าตามใจน้องทุกอย่างเพราะอยากได้น้องเป็นลูกสะใภ้ ลองเปิดใจให้เฉินซานได้แก้ไขสิ่งที่เขาเคยพูดให้น้องเสียใจได้ไหม" มู่หยางบอกน้องสาว มู่ฟ่านปิงนิ่งไปใช้ความคิดนางเสิ่นหนานขยับเข้ามาจับมือมู่ฟ่านปิงและลูบหลังมือเธอเบาๆ

"ปิงเอ๋อร์แม่รู้ว่าคำพูดของเฉินซานในวันที่เกิดเรื่องทำให้หนูโกรธพี่เค้ามากแต่ขอโอกาสให้พี่เค้าได้แก้ตัวใหม่ได้ไหมลูก พี่เค้ายอมรับผิดทุกอย่างที่พูดทำร้ายจิตใจของหนู สารภาพผิดกับแม่และพี่ชายของหนูทุกอย่าง จะขอมีหนูเพียงคนเดียวแต่งกันก่อนแล้วค่อยเรียนรู้กันไปนะลูก" มารดาของชายหนุ่มหว่านล้อมฟ่านปิง

มู่ฟ่านปิงถึงคราลำบากใจหรือจะตามน้ำไปก่อน

"งั้นหนูขอหมั้นเอาไว้ก่อนได้ไหมคะแม่เสิ่น" 

"วันนี้แม่จะหมั้นหนูเลยและแต่งในเดือนนี้ แม่ไม่มีอะไรปั้นปลายชีวิตนี้ขอให้มีปิงเอ๋อร์กับเฉินซานดูแลจนกว่าแม่จะตายจากได้ไหมปิงเอ๋อร์" นางเสิ่นหนานถามฟ่านปิงด้วยน้ำเสียงที่อ่อนโยน

มู่ฟ่านปิงเหมือนคนน้ำท่วมปากเอาวะแต่งได้ก็หย่าได้ถ้าทำไม่ดีเธอจะไม่สนใจและจะต้องทำสัญญากับชายหนุ่มก่อนว่าจะถ้าทำตามที่รับปากไม่ได้เธอจะหย่าทันที

"อือเอาตามที่แม่ของเฉินซานนั้นละนะนังหนูฟ่านปิงเอาละเจ้าได้อะไรที่จะสู่ของลูกสะใภ้ละนางเสิ่นหนาน  " หัวหน้าหมู่บ้านถาม จากนั้นรายการของหมั้นเป็นพี่ชายที่เป็นคนรับส่วนมู่ฟ่านปิงเพียงแต่นั่งฟังเฉยๆ ส่วนอีกคนดีใจจนยิ้มไม่หุบเลย แม่เสิ่นแต่งสะใภ้เข้าบ้านด้วยเป็นเงินหนึ่งพันหยวนเรียกเสียงฮือฮาจากชาวบ้านเสียงดัง

และอีกหลายรายการแต่มู่ฟ่านปิงไม่สนใจฟัง

"เอาละจบธุระแล้วเอาไว้วันแต่งลุงจะเป็นผู้ใหญ่ให้ฝ่ายหญิงเอง" ลุงผู้ใหญ่บ้านบอกก่อนที่ทุกคนจะลาแยกย้ายลากลับบ้าน

สองพี่น้องก็ลากลับบ้านด้วยเช่นเดียวกันโดยมีว่าที่คู่หมั้นและพ่วงด้วยสามีจำเป็นอีกต่างหากที่เดินยิ้มกลับบ้านพร้อมกันกับเธอและพี่ชายจูงจักรยานตามหลังกันไป

ฟ่านปิงเดินกับแม่ของคู่หมั้นและมีลูกชายเดินขนาบข้างแม่อีกข้างแต่ส่งสายตามองภรรยาตัวน้อยตลอดที่เดินอีกข้าง มู่ฟ่านปิงอยากจะบ้าตายจะมองอะไรนักหนาดูจะโรคจิตขึ้นไปทุกวันแล้วนะเธอคิดยิ่งมองยิ่งขัดลูกตา

"ปิงเอ๋อร์วันแม่ว่าเราปักผ้าอีกลายคงจะเสร็จนะลูกแล้วพี่เขาจะไปช่วยงานในสวนกับพี่ของลูกให้มันเสร็จเรียบร้อย แล้วขึ้นเขาไปตัดไม้มาล้อมใหม่ให้มันแข็งแรงกว่าเดิม เห็นเฉินซานบอกคงจะเสร็จเร็วเพราะเหลือไม่เยอะตอนบ่ายอาจจะได้ขึ้นเขาไปตัดไม้ลงมาไว้ให้พอ แล้วค่อยล้อมไปทุกวันไม่กี่วันก็คงจะเสร็จ" นางเสิ่นหนานบอกลูกสะใภ้ พูดคุยเรื่องอื่นๆด้วยตลอดทางที่เดินกลับบ้าน

"ขอบคุณค่ะคุณแม่ที่พี่เค้ามาช่วยงานพี่ใหญ่แต่หนูก็เกรงใจ นี้ค่ะหนูขอจ่ายค่าแรงได้ไหมคะคุณแม่" ฟ่านปิงบอกนางเสิ่นหนาน

"อย่าพูดแบบนี้สิลูกเราเป็นครอบครัวเดียวกันจะมาจ้างได้ยังไงสามีไม่ช่วยงานบ้านของภรรยามีที่ไหนหนูอย่าพูดอีกนะลูก" นางเสิ่นบอกฟ่านปิง

"ไม่มีแต่เอาตามที่แม่บอกนะปิงเอ๋อร์เราไม่ใช่คนอื่นน้องเป็นเมียของพี่นะรอแค่ทำตามประเพณีแต่งน้องเข้าบ้านเท่านั้น ถ้าน้องยังไม่อยากย้ายไปที่บ้านของพี่ก็ไม่เป็นอะไรพี่จะย้ายมาที่บ้านของน้องเองรวมทั้งคุณแม่ด้วย แม่จะได้มีคนดูแลเวลาพี่กับพี่ภรรยาไปทำงานในทุ่งนาเรื่องนี้พี่ปรึกษากันกับคุณแม่เมื่อคืนและว่าจะมาพูดกับน้องและพี่ภรรยาด้วยเหมือน"

"อือเรื่องนี้เฉิงซานก็ปรึกษาพี่แล้วเมื่อวานแต่พี่ลืมบอกน้องนะปิงเอ๋อร์" มู่หยางบอกน้องสาวเรื่องที่พูดคุยกันกับเฉิงซานหลายเรื่องเหมือนกัน

มู่ฟ่านปิงได้แต่ฟังดูเหมือนทุกคนจะปิดประตูทุกบานเพื่อต้อนเธอให้กับสามีจำเป็นของเธอเหลือเกิน ก็ใช่สิต่อหน้าเขาคงจะใจดีกับทุกคนคงมีแต่เธอละมังที่เจอชายหนุ่มแสดงความใจร้ายใส่

"อื้อพี่ใหญ่ถ้าพี่ขึ้นเขาน้องขอไปด้วยได้ไหมคะอยากไปเห็นข้างบนเขาบ้างเพื่อว่าน้องจะได้ของดีหรือผักป่าลงมาบ้างนะคะ  เธอรีบขอพี่ชายต่อทันทีก็นะเห็นในนิยายมีคนที่ทะลุมิติมาเหมือนเธอต่างก็เข้าป่าร่ำรวยเพราะของดีในผืนป่านั้นเองพีระดาก็อยากไปหากับเขาด้วยเธอส่งสายตาออดอ้อนไปหาพี่ชาย

"ทำไมไม่ขอพี่บ้างนะปิงเอ๋อร์" เสิ่นเฉิงซานได้แต่คิดในใจที่ภรรยาตัวน้อยทำท่าทางน่ารักขอพี่ชายขึ้นเขาด้วยสักวันพี่จะต้องได้หัวใจของน้องมาครอบครองด้วยเขาคิดอย่างมาดหมาย