บทที่สามสิบสี่

เสียงเคาะประตูห้องทำงานเจียงหยู่เงยหน้าขึ้นมองเห็นมู่ฟ่านปิงเดินตามหลังคนงานในร้านเข้ามาในห้องเธอรีบลุกขึ้นด้วยความดีใจ 

" !!!โอ๊ะฟ่านฟิงน้องมาก่อนวันที่เรานัดกันเอาไว้มีเรื่องอะไรหรือเปล่าบอกพี่สาวมาเร็วใครรังแกน้องสาวคนคนเก่งของพี่หรือเปล่า" เจียงหยู่ถามด้วยความร้อนใจที่เห็นหน้าของของสาวบุญธรรมของตัวเองเข้ามาในห้อง

พอเห็นแม่เสิ่นหนานเดินตามหลังฟ่านปิงเข้ามาเธอก็ยกมือไหว้แม่เสิ่นหนานและเชิญเข้ามานั่งในห้องเรียบร้อยจึงพูดคุยกันต่อ

"คุนป้าสบายดีนะคะ" เจียงหยู่ถามแม่เสิ่นพอเดินจูงมือฟ่านปปิงมาลงนั่งด้วยกัน

"สบายดีค่ะคุนหนูเจียง" แม่เสิ่นตอบและยิ้มให้หญิงสาวด้วยรอยยิ้มที่จริงใจ

"ว่ายังไงจ้ะสาวน้อยพี่สาวถามตอบมามีอะไรหรือเปล่าที่เข้ามาก่อนวันนัดกันตั้งหลายวันนี้นะ" เจียงหยู่หันไปหาฟ่านปิงอีกครั้งและรอคำตอบ

"ไม่มีอะไรค่ะพี่สาวเพียงแต่นำลายผ้าและผ้าปักมาส่งก่อนเพราะอยากจะพาคุณแม่เข้ามาหาซื้อของที่ห้างหน่อยแค่นั้นเองค่ะพี่สาว" ฟ่านปิงตอบด้วยรอยยิ้มและเอาถุงผ้ายกให้พี่สาวเจียงทั้งสองถุงที่เธอทำต่างหาก ไม่รวมของแม่เสิ่นเพราะฟ่านปิงจะแยกลายให้แม่เสิ่นปักต่างหากและไม่ซ้ำลายกัน

เจียงหยู่รับถุงผ้ามาด้วยรอยยิ้มอย่างดีใจที่จะได้ลายผ้าใหม่ๆออกมาขายในร้านซึ่งตอนนี้เธอตีตลาดไปเป็นที่เรียบร้อย สามีสั่งผ้ามามายมายแถมยังสร้างโรงงานเย็บชุดเองอีกต่างหากรับช่างที่มีฝีมือละเอียดแถมยังรับตัดชุดตามสั่งอีกต่างหาก เรียกได้ว่าตั้งแต่ที่ได้ลายผ้ามาจากฟ่านปิงกิจการร้านผ้าของเธอขยายและทำกำไรได้มากมายในสองเดือนนี้สร้างความใจให้ครอบครัวของสามีตอนนี้เป็นลูกสะใภ้ยืนหนึ่งของตระกลูเป็นที่เรียบร้อย แถมยังแยกออกมาตัดชุดสำเร็จขายเองอีกต่างหากสร้างรายได้ให้ตัวเจียงหยู่มากมายจะไม่ให้รักฟ่านปิงได้อย่างไงน้องสาวคนนี้คือดาวนำโชคของครอบครัวเจียงจริงๆ

ตอนนี้ผ้าที่ส่งเข้าไปประกวดอีกสิบวันก็จะรู้ผลวันนี้นี้คุณแม่กับคุณพ่อกำลังรอฟังผลงานที่เมืองหลวงจึงจะกลับมาทีเดียวพอรู้ผลแล้ว

กิจการของพี่ชายกับพี่สะใภ้ก็ไม่น้อยหน้าชุดเครื่องประดับของสาววัยรุ่นออกมาวางขายที่ร้านของพี่ชายทำรายได้ถล่มทลายจนตอนนี้สองสามีภรรยา ต้องแยกกันดูแลคนละร้านแต่ก็อยู่ร้านติดกันจึงทำให้ช่วยเหลือกันได้ถ้าลูกค้าเยอะเหม่ยอิงจึงต้องจ้างคนงานเพิ่มจึงทำให้ดูแลลูกค้าทั่วถึง

พอเห็นลายแบบผ้าปักกับลายแบบของชุดที่มีมาให้หลายลายทั้งวัยเด็ก วัยสาว วัยทำงานทั้งวัยรุ่นเจียงหยู่มือสั่น

"พี่ต้องไปขึ้นทะเบียนก่อน" จึงจะตัดออกมาขายในแบรน์ของร้านตามที่ฟ่านปิงบอกและถ่ายรูปติดหน้าร้านขายชุดสำเร็จ ลงโฆษณาตามหนังสือพิมและนิตยาสานด้วยเพื่อโปรโมทน์สินค้าไปด้วยอีกทาง

"ฟ่านปิงน้องรักของพี่ขอบใจน้องมากนะที่ให้ลายผ้าที่สวยๆให้พี่ น้องจะไปเที่ยวห้างใช่ไหมเดี๋ยวพี่จะขับรถไปส่งและพี่จะเลยไปขึ้นทะเบียนด้วยเลย เรากลับมากินมื้อเที่ยงด้วยกันนะนี้เพิ่งจะสิบโมงเองพี่จะโทรไปจองห้องก่อนเลยตกลงตามนี้นะปิงเอ๋อร์" เจียงหยู่กอดฟ่านปิงด้วยความดีใจ

"คุณป้าคะลายผ้าที่ปักสวยมากค่ะหนูจะคิดเงินให้พร้อมกับปิงเอ๋อร์เลยนะคะ" เจียงหยู่พูดจบก็คิดเงินให้ทั้งสองคนแม่ลูกคนละฝาเลย ผ้าห้าผืนทำเงินให้แม่เสิ่นพันห้าร้อยหยวนทุกอาทิตย์สร้างความดีใจให้แม่เสิ่นอย่างมากมายที่ได้ลูกสะใภ้ที่ดีและไม่ให้นางฝืนปักจนไม่พักผ่อน ฟ่านปิงต้องบังคับให้เธอนอนพักกลางวัน วันละหนึ่งชั่วโมงทุกวัน

ทั้งสองรับเงินแล้วเดินยิ้มออกไปจากห้องด้วยรอยยิ้มหลังจากที่กินขนมน้ำชาจนอิ่มแปล้ พี่สาวเจียงยังโทรตามพี่ชายกับพี่สะใภ้มาที่ร้านของเธอไม่ยอมให้ฟ่านปิงเดินไปหาพี่ชายของตัวเองเลย เจียงห่าวกับเหม่ยอิงแทบจะไม่เดินสองสามีภรรยา วิ่งเข้าห้องมารับลายของตัวเองด้วยรอยยิ้มและพูดคุยกันด้วยความสุขเสียงหัวเราะดังออกมาถึงข้างนอกคนงานที่เห็นเจ้านายอารมณ์ดียิ่งดีต่อพวกเขาเพราะถ้าร้านไหนเถ้าแก่อารมณ์ลูกน้องก็ลำบากทุกคนดีใจที่ได้ทำงานในร้านของเจ้านายสาว

ทุกคนเดินออกมาส่งสามสาวขึ้นรถและนัดกันมื้อเที่ยง ตอนนี้จึงเป็นพี่ชายเจียงห่าวขับรถแทนพี่สาวเจียงหยู่เพราะเขาเองต้องไปขึ้นทะเบียนสินค้าที่ได้แบบใหม่จากน้องสาวเช่นเดียวกัน สองพี่น้องได้กันไปคนละแปดลายคิดดูว่าจะทำกำไรในแต่ละเดือนได้ตั้งเท่าไร

เจียงห่าวส่งแม่เสิ่นกับฟ่านปิงลงที่หน้าห้างและบอก

"เที่ยวให้สนุกวันหน้าพี่จะมาเดินด้วยแต่วันนี้พี่ขอไปขึ้นทะเบียนก่อนถ้าเสร็จเร็วพี่จะรีบมารับ" เขาเอาเงินส่วนตัวใส่มือให้ฟ่านปิงอีกสองพันหยวน เจียงหยู่ให้อีกสามพัน

"อยากได้อะไรก็ซื้อเอา" เจียงหยู่บอกฟ่านปิง

ฟ่านปิงเกรงใจพี่ชายกับพี่สาวบุญธรรมของตัวเองจะไม่รับทั้งสองก็ไม่ยอมเพราะที่ได้ค่าแบบวาดก็มากมายแล้วแต่พี่ทั้งสองบอก

"วันนี้พี่ให้พิเศษกับน้องสาวที่น่ารักของพี่" 

ฟ่านปิงขอบคุณทั้งคนก่อนจะประคองแม่เสิ่นลงรถและโบกมือลาพี่ชายกับพี่สาวก่อนจะจับมือแม่เสิ่นเดินเข้าห้างไปหาของที่อยากจะได้

ฟ่านปิงซื้อเสื้อผ้าชุดใหม่ให่แม่เสิ่นให้ครบอาทิตย์เลย มีทุกสีแถมชุดนอนชุดใส่ออกงานอีกสี่ชุดจนแม่เสิ่นจะเป็นลมเครื่องประดับอีกหลายชิ้นจะเอาในมิติให้ก็มีแต่ของจากยุคที่เธอจากมาจึงเลือกเอาของยุคนี้ให้แม่เสิ่น กระเป๋ารองเท้าฟ่านปิงจัดให้แม่สามีแถมพาทำผมแต่งหน้าใหม่อีก

"อะไรที่ทำแล้วมีความสุขทำเถอะค่ะคุณแม่หาเงินนั่งหลังขดหลังแข็งอย่างยากลำบากเราไม่ได้เข้ามาทุกวันสักหน่อยนี้คะ ต่อจากนี้หนูจะพาคุนแม่มาเดือนละครั้งเพื่อผ่อนคลายสมองค่ะเดี๋ยวเงินจะทับตัวเราตายก่อนไม่ได้ใช้นะคะคุณแม่" ฟ่านปิงบอกแม่สามี

นางเสิ่นหนานก็ได้แต่ตามใจลูกสะใภ้เพราะคนที่พาหาเงินที่ได้มามากมายคือลูกสะใภ ดีเหมือนกันก่อนที่จะได้เลี้ยงหลานอยู่บ้านออกมาเที่ยวกับ ไม่ห้ามฟ่านปิงที่พานางออกมาเปิดหูเปิดตาหาอะไรใหม่ๆให้ชีวิตมีสีสันบ้าง

ฟ่านปิงพาแม่เสิ่นเดินทุกชั้นนั่งกินขนมไอศครีมและก็และร้านเสื้อผ้าผู้ชายให้พี่ชายกับสามีเท่าๆกัน ของตัวเองอีกเลือกได้ว่าไม่ลำเอียงกันสักคนก่อนจะให้ทางร้านไปส่งที่ร้านของพี่ชายจื่อเซิ้นรอบบ่ายเพราะของเยอะมากถือกับแม่เสิ่นสองคนคงไม่หมด บอกที่อยู่กันเรียบร้อยสองแม่ลูกคนละฝาก็เดินเล่นหาดูทำเลสวยๆเอาไว้เพื่อในอนาคตจะเข้ามาเปิดร้านกับเขาบ้างหรือบางที่จะซื้อเอาไว้ให้คนเช่ากินรายเดือนก็ไม่เลวฟ่านปิงคิดก่อนจะพาแม่เสิ่นเข้าสำนักงานขายของรัฐ

ได้บ้านมาคนละสามหลังและตึกแถวที่สร้างใหม่ยังไม่ทันประกาศขาย มันคือความโชคดีของฟ่านปิงเธอจึงแบ่งกับแม่เสิ่นคนละห้าคูหาเอาไว้ปล่อยเช่า แม่เสิ่นใส่ชื่อเฉินซานทั้งหมดทุกหลังวันนี้สองแม่ลูกใช้เงินหมดไปเป็นแสนหยวน จนแม่เสิ่นหน้ามืดพอถอนเงินออกมาจ่ายแต่ก็ได้ตึกและบ้านมาครอบครองมันก็คุ้ม ฟ่านปิงนี้ยิ้มไม่หุบเพราะได้ของถูกใจจะว่าไปบ้านที่แม่บุญธรรมกับพี่จื่อเซิ้นก็ให้มาคนละหลัง ฟ่านปิงจะเก็บเอาไว้เข้ามาอยู่เองถ้าเธอมีลูกถึงเวลาพาพวกเขาเข้ามาเรียนในตัวอำเภอเพราะเธอคิดว่าอีกไม่นานลูกจะต้องมา รอให้อายุยี่สิบฟ่านปิงจึงจะไม่กินยาคุมและคุยกับสามีแล้วเหมือนกันตอนแรกเฉินซานไม่ยอมฟ่านปิงก็บอกเหตุผลจนเขาใจอ่อน แต่ต้องยอมตามใจสามีเรื่องที่เขามีความต้องการมีอะไรกับเธอทุกคืน จะยอมแค่ในวันที่ฟ่านปิงมีวันนั้นของเดือนฟ่านปิงจึงต้องตกลงเพราะจะห้ามไม่ให้เขามีอะไรฉันผัวเมียก็ไม่ได้เธอจึงตามใจสามี ถึงจะยังไม่รักเขาเต็มร้อยก็ตามแต่สามีก็ขยันบอกรักเธอทุกวันทุกคืนมันก็มีใจอ่อนเหมือนกัน