บทที่สามสิบสอง

มู่ฟ่านปิงก็ใช้ชีวิตปกติเหมือนที่เคยทำมาสี่ชีวิตใช้ชีวิตที่เรียบง่ายสามีกับพี่ชายขึ้นเขาหาปลาหากุ้งหาบปลาหาบกุ้งลงมาส่งให้พี่ชายจื่อเซิ้นและล่าไก่ป่ามาทำอาหารเลี้ยงเอาไว้กินไข่และขยายพันธุ์เห็ดป่าผักป่ามากมายไม่ต้องซื้อหาให้เปลืองเงินในกระเป๋า

หลังจากที่หยุดให้เสิ่นเฉินซานที่แต่งงานกับมู่ฟ่านปิงหนึ่งอาทิตย์ได้ใช้เวลาพักผ่อนและฮันนีมูนกันตามทำเนียมข้าวใหม่ปลามัน และมันเป็นที่ถูกใจขอองเสิ่นเฉินซานมากที่สุดที่จะเร่งปั้นก้อนแป้งให้เมียรักเร็วๆยิ่งดีเพื่อผูกเอาใจทั้งดวงของฟ่านปิง แต่ก่อนที่จะหยุดก็ส่งปลากับกุ้งให้พี่ชายจื่อเซิ้นจนเพียงพอให้ใช้จนถึงวันที่กำหนดภายในหนึ่งอาทิตย์ที่บ้านมู่หยุดส่ง

แต่ตอนนี้ครบกำหนดแล้วสองจึงกลับไปหาปลากับกุ้งส่งกันตามปกติเช่นที่เคยทำมาตลอดหนึ่งเดือนที่ผ่านมาเพราะมันทำเงินให้กับพวกเขาสองครัวครัวมากมาย

ส่วนฟ่านปิงกับแม่เสิ่นก็ยังปักผ้ากันเหมือนเดินแต่เพิ่มเติมคือฟ่านปิงจะวาดแบบชุดเครื่องประดับกับชุดสำเร็จที่ตัดออกมาขายที่ร้านของพี่สาวเจียงหยู่ทุกเดือนในช่วงบ่ายเช่นเดียวกันกับสองหนุ่ม ที่จะใช้เวลาเข้าสวนหลังจากที่ขึ้นเขาไปวางที่ใส่ปลาใส่กุ้งล่าสัตว์มาทำอาหารและใช้ชีวิตด้วยความเรียบง่ายตามประสาชาวบ้านในชนบท

ส่วนฟ่านปิงก็วาดแบบตามปกติเพราะกลางคืนสามีจะตามติดตลอดและไม่เคยปล่อยให้เธอนอนได้เลยถ้าเขาไม่ได้ทำกิจกรรมฉันผัวเมียกับเธอ ตลอดสองอาทิตย์ที่แต่งงานกันมาเสิ่นซานทบต้นทบดอกกับภรรยาสาวทุกคืนและขยันบอกรักเธอทุกคืนเช่นเดียวกัน

แต่ฟ่านปิงก็ยังไม่บอกเรื่องความลับของเธอกับสามีเหมือนกันมีแค่เธอกับพี่ชายที่รู้กันสองคนส่วนมากเธอจะแอบเข้าในตอนกลางวันช่วงบ่ายและทำงานในมิติและนำออกมาไว้ที่ห้องนอนของตัวเองอีกทีเพื่อที่สามีจะได้ไม่สงสัย เพราะว่าบ้านยังไม่เสร็จทั้งสองหลังแต่อีกหนึ่งหลังเสร็จเรียบร้อยแล้ว แต่ทั้งสี่คนคุยกันว่าจะขึ้นบ้านใหม่พร้อมกันทั้งสองหลังทีเดียวเลย

เรื่องความขยันของสองหนุ่มไม่มีใครเกิน ที่นาก็ให้คนเช่าเหมือนเดิมเพราะทั้งสองหนุ่มมุ่งทำสวนผลไม้กับสวนผักตามที่ฟ่านปิงบอก พวกเขาสองคนจะขึ้นเขาก็จะขุดต้นอ่อนของผลไม้ป่าลงมาทุกวันและนำมาปลูกไว้ในสวนของตัวเองให้ได้เยอะที่สุดที่เจอบนเขาที่สามมารถกินได้มู่หยางศึกษาในหนังสือที่ในมิติของน้องสาวและนำไปดูบนเขาด้วยว่ามีผลไม้ชนิดไหนที่กินได้บ้าง

เพราะอีกหนึ่งเดือนบ้านหลังที่สองคงจะเสร็จเรียบร้อยพอดีกันกับเข้าหน้าหนาวเต็มตัว บ่อน้ำก็ได้ลุงผู้ใหญ่บ้านพาคนงานมาขุดจนใกล้จะเสร็จครบทุกสวนแล้ว

ส่วนหน้าดินก็แบ่งคนอีกส่วนทำตัดหญ้าและพลิกหน้าดินไปเลยทีเดียวคนงานจึงแบ่งออกเป็นสามกลุ่มขุดบ่อน้ำตัดหญ้าพลิกหน้าดินและล้อมรั้วให้เสร็จไปเลยพร้อมๆกัน เรื่องเงินไม่ต้องเป็นห่วงมู่หยางกับเสิ่นเฉินซานจ่ายเท่ากันกับค่าแรงในเมืองและจ่ายเงินทุกวันเพื่อให้พวกเขานำไปใช่จ่ายในครอบครัว

ชาวบ้านที่มาจากหมู่บ้านอื่นก็มีเพราะได้ลุงผู้ใหญ่บ้านบอกต่อให้ผู้นำหมู่บ้านด้วยกันประกาศล่วงหน้าก่อนที่มู่ฟ่านปิงจะแต่งงานเป็นอาทิตย์ จึงมีคนงานที่หมู่บ้านข้างกันมาเพิ่งสองหมู่บ้านจึงแยกกันเป็นสามกลุ่มรวมหมู่บ้านหลัวเค่อที่สองพี่น้องอาศัยอยู่ด้วย และมีลูกชายของหัวหน้าหมู่บ้านแต่ละหมู่บ้านคุมคนงานของตัวเอง

ส่วนครอบครัวของอดีตของคู่หมั้นทั้งสองคนไม่ได้รับเข้าทำงานในที่ดินใหม่ของสองพี่น้องบ้านมู่ด้วย

นางเสี่ยวหลัวได้ยินข่าวลือเรื่องสินสอดที่สองแม่ลูกตระกลูเสิ่นนำไปแต่งมู่ฟ่านปิงเป็นเงินหกหมื่นหยวนรวมทั้งที่ดินอีกสิบห้าไร่สองแม่ลูกกรีดร้องด้วยความคับแค้นใจกับจำนวนของค่าสิดสอดแทบระอักเลือดตาย เพราะจะขอกลับคืนไปคืนดีมันก็ไม่ทันแล้วคงได้แต่กล้ำกลืนฟังคำคนนินทาว่าครอบครัวของนางโง่ที่ปล่อยเฉินซานไปทั้งที่มันควรจะเป็นครัวครอบของเธอซิเสี่ยวชิงคิดด้วยความโกรธแค้นและเกลียดมู่ฟ่านปิงแทบจะกระอักเลือดตาย

แต่ทางฝั่งของสองคนผัวเมียไม่ได้รับรู้ว่าใครจะอิจฉาตัวเอง สิ้นเดือนนี้ทุกอย่างก็จะเสร็จและเข้าหน้าหนาวเต็มตัว บ่อไหนที่ขุดเสร็จก่อนมู่หยางกับเฉินซานจะทำการปล่อยน้ำเข้าจนเต็มและนำน้ำกุ้งกับปลาใส่ในบ่อให้ได้เยอะมากที่สุด

ส่วนโรงเรือนที่จะทำการปลูกผักหน้าหนาวของสองพี่น้องก็ได้ลูกน้องของนายช่างใหญ่ที่จ้างคนงานมาต่างหากเพราะต้องเร่งทำบ้านให้สองพี่น้องบ้านมู่

โรงเรือนจึงเสร็จก่อนบ้านหลังทั้งสี่โรงเรือนใหญ่สองหนุ่มก็ทำการจ้างคนงานที่ทำโรงเรือนนั้นแหละช่วยทำจนตอนนี้ทุกอย่างเตรียมพร้อมและลงเมล็ดพันธุ์ผักไปจนเต็มทุกโรงเรือน เพราะถ้าทำหน้าหนาวเลยผักจะโตไม่ทันเพราะอากาศที่นี้ถ้าหนาวคือหิมะมาก่อนผู้คนส่วนใหญ่จะตุนเสบียงเอาไว้ให้เพียงพอต่อการยังชีพของครอบครัวในเวลาหลายเดือน ดีที่ตลาดเปิดขายเสรีไม่เหมือนยุคหกสิบเจ็ด ฟ่านปิงคิดว่าเป็นโลกคู่ขนานและในนิยายที่เธออ่านก่อนจะตาย

ทุกอย่างที่มู่หยางเรียนรู้และจดวิธีการทำมาจากในทีวีเพื่อจะต่อยอดให้กับตัวเองและน้องสาว เขาลงมือสอนงานน้องเขยด้วยความเต็มใจและเฉินซานก็เรียนรู้จากมู่หยางด้วยความเต็มใจเช่นเดียวกัน และลงมือทำไปพร้อมๆกันทั้งสองคนในทุกวันจนตอนนี้ตัวติดกันในตอนกลางวัน

ส่วนกลางคืนเสิ่นซานสิงร่างของภรรยารักไม่ห่างไม่รู้ว่าเขาเอาเรี่ยวแรงมาจากไหนเห็นตื่นไปทำงานตั้งเช้ามืดทุกวัน แต่พอตกกลางคืนสามีของฟ่านปิงจะลงมือกลืนกินจนเธอหมดแรงก่อนสามีจอมหื่นตลอดพร้อมทั้งคำบอกรักหวานหูทุกคืน ฟ่านปิงก็ไม่ถึงกับเกลียดเขามากเหมือนที่ตอนตื่นมาเจอกันที่บ้านร้างใหม่ๆ เพราะตลอดเวลาที่ผ่านมาสามีสำนึกผิดและก็ทำตามคำพูดที่เคยบอกเธอกับพี่ชายทุกอย่าง

และแม่สามีที่ใจดีกับเธอที่สุดรวมทั้งร่างกายที่ดูเหมือนมันจะจุดติดมือสามีง่ายเหลือเกินเวลาเขาเล้าโลมเธอ เฉินซานรู้จุดอ่อนของเมียรักเขาจึงรุกเธออย่างหนักในทุกคืน

หลังจากอิ่มข้าวนั่งปรึกษากันเรื่องงานในแต่ละวันทุกคืนสี่คนจะพูกคุยกันทุกเรื่องก่อนที่จะแยกย้ายกันเข้านอนพักผ่อนหรือเป็นเพราะน้ำที่ฟ่านปิงเอาใส่ในถังน้ำดื่มก็ไม่รู้ทุกคนจึงไม่ได้เหน็ดเหนื่อยนัก ในบ่อน้ำเธอก็ใส่กุ้งกับปลาจะได้ไม่ตายและขยายพันธุ์ในบ่อเยอะๆ

โดยไม่ต้องขึ้นไปหาบนเขาอีกตอนนี้เงินทองในมิติมากมายจนไม่ได้ใช้เดี๋ยววันหยุดนี้ฟ่านปิงจะชวนแม่เสิ่นไปเดินห้างยุคนี้ใช้เงินสักหน่อยฟ่านปิงคิดตอนที่อาบน้ำอยู่

ส่วนสามีนั้นเดินตรวจความเรียบร้อยทุกคืนกับพี่ชายก่อนจะเข้าห้องมาอาบน้ำนอนกอดภรรยารักทุกคืนฟ่านปิงกำลังเคลิ้มจะหลับ

ก็ต้องส่งเสียงครางบาเพราะตอนนี้สามีกำลังดูดดึงหน้าอกอวบอิ่มของเธออย่างเมามัน มืออีกข้างก็ฟ้อนเฟ้นเร่งเร่าให้เมียรักตอบสนองดังเช่นทุกคืนและร้ายที่สุดตอนนี้เฉินซินกำลังจูบลูบไล้ลงไปหากลางกายของเมียรักเพื่อชิมน้ำหวานแสนอร่อยของภรรยา ฟ่านปิงไม่อาจหยุดเสียงครางได้เลยกับบทรักที่สามีปรนเปรอให้เธอทุกคืนสะโพกอวบลอยจากที่นอนที่สามีเอามือยกขึ้นและจับไว้ไม่ให้เธอหนีไปไหนได้เลย หนทางเดียวคือส่งเสียงครางหวานและเอามือกดหัวสามีใส่น้องสาวเพื่อคลายความเสียวที่พุ่งขึ้นจนร่างบางเกร็งกระตุกเสร็จสมก่อนสามี เฉินซานที่เปิดทางให้เมียรักสุขสมไปก่อนก็ลุกขึ้นไปปิดปากเมียรักต่อและกระซิบเบาเสียงแหบพร่า

"ปิงเอ๋อร์ถึงตาพี่แล้วนะเมียรัก" จากนั้นในห้องนอนของสองสามีภรรยาก็คือสนามรบที่ผลัดกันรุกผลัดกันรับจนเกือบค่อนคืนจึงหลับไหลไปด้วยกันด้วยความสุข

ชีวิตคู่ของเฉินซานกับฟ่านปิงถึงแม้จะไม่ได้เกิดจากความรักแต่ตอนนี้เฉินซานพูดได้เต็มปากว่ารักภรรยาตัวน้อยตั้งแต่รู้ความจริงและเฝ้าทำทุกอย่างเพื่อแลกเอาความรักจากฟ่านปิงถึงแม้เมียรักจะยังไม่บอกแต่เธอก็ไม่แสดงออกว่ารังเกียจใบหน้าที่มีแผลเป็นของสามีเลย

นอกจากเรื่องเดียวที่เฉินซานทำผิดพลาดตอนวันที่เกิดเรื่องที่บ้านร้างเพียงเท่านั้น เมียรักบอกกับมารดาของเขาว่าคนเราไม่ได้ดูที่หน้าตาแต่ที่จิตใจที่เธอเลือกเขาจึงพอใจในตัวเมียรักมาก

บทรักที่เขามอบให้เธอทุกคืนคือสิ่งยืนยันว่าภรรยาทำหน้าที่เมียที่ดีและตอบสนองความต้องการของเขาได้ทุกอย่างจะไม่ให้เขาหลงได้อย่างไรเฉินซานก้มลงกอดฟ่านปิงและหอมแก้มเธอทั้งสองข้างก่อนจะบอกรักเธอเช่นทุกคืน

เพราะฟ่านปิงหลับไปแล้วหลังจากเสร็จกิจกรรมเข้าจังหวะที่เร่าร้อนจนค่อนคืนเฉินซานห่มผ้ากอดเมียรักหลับไปด้วยความสุขในทุกคืน ตั้งแต่แต่งงานกับฟ่านปิงมาเขามุ่งมั่นที่จะสร้างครอบครัวที่อบอุ่นกับเธอไปจนกว่าจะสิ้นอายุไขและมีลูกสืบทอดตระกลูเสิ่นอีกหลายๆคนก่อนที่จะหลับตามเมียรักไปด้วยรอยยิ้มที่เต็มหน้า