บทที่สามสิบหก

และในที่สุดบ้านหลังที่สองก็เสร็จลงก่อนจะเข้าหน้าหนาวเพียงหนึ่งอาทิตย์ หลังจากทำบุญขึ้นบ้านใหม่และย้ายเข้าอยู่เรียบร้อย แขกที่เชิญมามีเพียงลุงผู้ใหญ่บ้านและชาวบ้านสิบครอบครัวและนายช่างพี่ชายจื่อเซิ้นกับพ่อรวมถึงครอบครัวของพี่สาวเจียงหยู่ที่มากันทุกคน ทุกคนต่างซื้อของเข้าบ้านให้น้องสาวฟ่านปิงมากมาย

ฟ่านปิงใช้ของที่พี่กับแม่บุญธรรมซื้อให้ตกแต่งบ้านอย่างเรียบง่าย ส่วนของพี่ชายฟ่านปิงแอบไปเอาของใส่ในห้องให้พี่ชายเรียบร้อยและจ้างช่างทำเพิ่มให้อีกไม่กี่อย่างเพื่อตบตาสามีกับแม่เสิ่นว่ามีของมาส่งเครื่องเรือนให้พี่ชายส่วนมากแล้วเป็นฟ่านปิงนำออกมาใส่ไว้ในห้องแล้วค่อยตกแต่งช่วยกันกับพี่ชายและสามีที่คอยเดินตามช่วยภรรยาตัวน้อยแต่งบ้านให้พี่ชายใหญ่เพียงคนเดียวที่นางรักที่สุด

ทุกวันสี่คนในบ้านมู่ก็ยังทำกิจกรรมร่วมกันทุกอย่างทั้งยังรีบส่งของให้พี่ชายจื่อก่อนที่จะเข้าหน้าหนาวเต็มตัวเพราะถ้าหิมะตกถ้าน้ำกลายเป็นน้ำแข็งก็จะไม่สามารถขึ้นเขาได้ทุกอย่างจะหยุดส่งจนกว่าจะหมดหน้าหนาวที่จะถึงในหนึ่งอาทิตย์ที่จะถึง

แต่สำหรับมู่ฟ่านปิงมีทุกอย่างเพราะเธอจะพี่ชายกับสามีเวลาที่สองหนุ่มขึ้นเขาไปวางกับดัก ฟ่านปิงจะใช้ตอนที่สองหนุ่มไปวางกับดัก ลงแม่น้ำกรวดเอาปลากับกุ้งเข้ามิติให้ได้เยอะที่สุดหน่อไม้ผักป่าเห็ดป่าหลายอย่างฟ่านปิงก็เก็บใส่มิติเอาไว้มากมายบางครั้งแม่เสิ่นก็ขึ้นไปช่วยเก็บแต่แยกกันหาคนละฝั่งฟ่านปิงจะรีบเดินไปอีกทางทันทีและให้แม่เสิ่นหารอที่ใกล้ที่พักมากกว่า

และพี่ชายก็จะรู้ว่าน้องสาวต้องการทำอะไรมู่หยางจะชวนน้อยเขยไปอีกทางให้แม่เสิ่นกับฟ่านปิงอยู่ข้างริมมธารตรงป่าไผ่มันจึงเป็นช่วงที่ฟ่านปิงรีบหาทุกอย่างเข้ามิติให้ได้เยอะที่สุดแถมนำลงปล่อยในบ่อที่ขุดไว้อีกทุกบ่อรอเวลาให้ผ่านหน้าหนาวนี้ก็จะจับปลาจับกุ้งในบ่อส่งขายให้พี่ชายจื่อเซิ้นได้แล้ว

แต่ฟ่านปิงวางแผนกับพี่ชายเอาไว้ว่าถ้าหิมะตกมากๆจนลำธารหลังบ้านกลายเป็นน้ำแข็งจะพาพี่ชายตกปลาเหมือนในทีวีที่ใช้วิธีทุบหิมะออกเป็นวงกลมเพื่อหย่อนเบ็ดตกปลากันผ่อนคลายแก้เบื่อ ถ้าจะให้อยู่แต่ในบ้านจึงจะหาวิธีทำกิจกรรมร่วมกันทุกคนในครอบครัวถ้าได้เยอะจะให้พี่ชายไปส่งให้พี่ชายจื่อเซิ้นด้วยเช่นกันถึงจะได้ไม่เยอะเท่าที่หาบนเขาแต่ก็มีปลาสดๆทำอาหารขายได้เช่นกันแถมผักที่ปลูกก็ยังขายได้อีกในโรงเรือนที่เพาะเอาไว้แล้วทั้งสี่โรงเรือนของบ้านมู่

หลังจากเตรียมความพร้อมกันมาจนในเช้านี้หิมะเริ่มตกลงโปรยปลายและอุณภูมิที่ลดลงจนติดลบ ฟ่านปิงไม่อยากจะลุกจากที่นอนในเวลานี้เลยเธออยากนอนไม่ทำอะไรเลยเพราะเมื่อคืนสามีลงมือเล่นพลิกผ้าห่มทั้งคืน เช้านี้ฟ่านปิงจึงไม่ลุกจากที่นอนเพราะอากาศที่หนาวเย็นเธอจึงขดตัวในผ้าห่มผืนใหญ่ตอนนี้สามีหื่นคงออกไปหาอะไรมาให้เธอกินเพราะเขารับปากก่อนที่เธอจะหลับไปก่อนสามีว่าไม่ต้องตื่นพี่จะทำมื้อเช้าเองเสิ่นซานบอกภรรยาเมื่อคืน

ฟ่านปิงงัวเงียขี้ตาเพราะตอนนี้สามีกำลังปลุกให้เธอตื่นให้กินมื้อเช้าก่อนเฉินซานบอก

"ตอนนี้จะเข้าสิบโมงเช้าแล้วกินก่อนน้องค่อยนอนต่อก็ได้ครับเดี๋ยวจะปวดท้องได้ ตอนนี้ข้างนอกหิมะกำลังตกน้องบอกอยากเห็นวันแรกไม่ใช่เหรอครับ" เฉินซานบอกภรรยาวน้อยที่เอาตัวพันผ้าห่มเป็นก้อนขดจนตัวกลมจนเขาต้องก้มลงกอดด้วยความเอ็นดู

ฟ่านปิงปรือตามองสามีที่ตอนนี้ซุกซอกคอของเธอรวมทั้งลงมือลูบไล้ให้เธอตื่น ปลุกดีๆไม่ตื่นสามีจะใช้วิธีใหม่คือจะจับเมียกินอีกรอบถ้าเธอไม่ตื่นไปกินข้าวเช้าก่อนฟ่านปิงจึงเอามือดันหัวสามีออกจากหน้าอกอวบอิ่มที่ตอนนี้มันแข็งเป็นไตเพราะปากร้อนๆของสามีที่ดูดดึงให้เธอตื่นมากินมื้อเช้าก่อน

เฉินซานผละออกจากหน้าอกก็ปิดปากภรรยาต่อทันทีส่วนมือก็บีบเค้นไปที่นมจนล้นมือ ว่าจะปลุกให้ภรรยาไปกินมื้อเช้าแต่ตอนนี้เขาอยากจะกินเมียแทนข้าวอีกรอบแต่ก็ต้องข่มใจเพราะกลัวว่าฟ่านปิงจะหิวข้าวมากจนปวดท้องจึงตั้องอดทนให้ถึงตอนค่ำก่อนค่อยลงมือกินทีเดียวก่อนจะอุ้มเมียรักเข้าห้องน้ำไปล้างหน้าก่อนจะพาออกไปกินข้าวเช้าที่สายมากแล้วนั้นเอง

ฟ่านปิงตื่นเต็มตัวตั้งแต่ที่ใช้มือดันหัวสามีออกจากหน้าอกอวบอิ่มของเธอแล้ว ถ้าไม่ตื่นคงโดนจับกินแทนมื้อเช้าแทนข้าวของสามีต่อแน่ๆฟ่านปิงคิดและได้ยินว่าหิมะตกเธอจึงรีบกินข้าวรีบออกไปดูหิมะด้วยเลยด้วยความดีใจเฉินซานก็ได้แต่เดินตามและสงสัยว่าภรรยาเขาดูตื่นเต้นเหมือนกับไม่เคยเห็นหิมะมาก่อนทั้งที่มันก็ตกมาให้เห็นทุกปีตั้งแต่เขาเกิดมาและส่ายหัวกับความดีใจที่ฟ่านปิงเห็นหิมะแล้ววิ่งเข้าใส่

ฟ่านปิงวิ่งเล่นและขอพรให้กับครอบครัวให้มีความสุขตลอดไปก่อนจะถูกสามีจูงมือเข้าบ้านไปหามารดาที่รอนั่งปักผ้าอยู่ในห้องโถงกับมู่หยางที่นั่งซ้อมเครื่องมือหากุ้งที่ชำรุดเอาไว้ใส่อีกครั้งตอนหมดหน้าหนาว

"กินข้าวแล้วหรือปิงเอ๋อร์มานั่งเล่นก็ได้ลูกไม่ต้องทำอะไรก็ได้ครอบครัวของเราไม่ต้องดิ้นรนเหมือนเมื่อก่อนแล้ว ตอนนี้หน้าหนาวให้หนูพักผ่อนเยอะๆที่ผ่านมาหนูพาพวกเราหาเงินเอาไว้ใช้จ่ายมากมายพอแล้วถึงเวลาพักแม่ก็อยากเห็นหนูพักแต่ให้กินข้าวก่อนค่อยพักนะลูก" แม่เสิ่นบอกกับลูกสะใภ้ที่นางรักเหมือนลูกสาวอีกคน

"ค่ะคุณแม่" ฟ่านปิงตอบกับด้วยรอยยิ้มก่อนจะเดินมานั่งลงข้างแม่เสิ่นที่นั่งปักผ้าและพี่ชายก็เปิดทีวีให้ดูไปด้วยซ่อมที่ดักปลาไปด้วยและสามีของเธอก็ช่วยพี่ชายซ่อมด้วยเช่นกัน

ฟ่านปิงจึงนั่งเล่นดูทุกคนทำงานไปเพราะวันนี้เธอขี้เกียจมาก นั่งนานไปก็นอนดูไปเลยเลยทุกคนใส่เสื้อกันหนาวและอยู่ในบ้านที่มิดชิดมีเตาผิงไฟที่ให้ช่างทำให้ตอนทำบ้านใหม่ ในห้องนี้จึงอุ่นตลอดเพราะสองหนุ่มใช้เวลาว่างเผาถ่านตามที่ฟ่านปิงบอกเอาไว้มากมายทั้งยังเพื่อแผ่ไปให้ทั้งสองครอบครัวในเมืองด้วยเช่นเดียวกัน

เสิ่นซานเดินเข้าไปเอาผ้าห่มในห้องออกมาห่มให้ภรรยาพอเเห็นเธอหลับไปอีกครั้งและเขาก็รู้ดีว่าตัวเองเป็นคนที่ทำให้ภรรยาเหนื่อยเพราะไม่ได้นอนเกือบทั้งคืน ด้วยความห้ามใจตัวเองไม่ได้ที่จะรังแกเธอทุกคืนก่อนนอนเพราะมันก็ไม่ใช่เรื่องที่ผิดไม่ใช่หรือที่เขาจะรักกับภรรยาสาวทุกคืนก็เขารักเธอซะขนาดนี้ก็ต้องพิสูจน์ให้เธอเห็นว่าความรักที่สามีคนนี้มีให้กับภรรยามากมายแค่ไหนในแต่ละคืน

เฉินซานซ่อมลอบดักปลาไปยิ้มไปพอห่มผ้าให้ฟ่านปิงและคิดถึงตอนที่ทั้งสองร่วมรักกันในห้องด้วยความเร่าร้อนทุกคืนถ้าแม่กับพี่ชายไม่นั่งตรงนี้รับรองว่าเขาต้องหอมแก้มฟ่านปิงอย่างแน่นอน

แม่เสิ่นได้แต่ส่ายหัวให้กับลูกชายที่รังแกลูกสะใภ้ของเธอจนต้องตื่นสายแต่นางก็ดีใจและรอคอยให้ฟ่านปิงมีหลานให้เธอเลี้ยงครอบครัวของบุตรชายจะได้เต็มร้อยสักที

ถึงแม้ว่าทั้งสองคนจะแต่งเพราะคนอื่นตั้งใจใส่ร้ายให้เป็นไปตามที่ต้องการของพวกเขา แต่แม่เสิ่นรู้ดีว่าลูกชายของนางรักฟ่านปิงมากแค่ไหนรวมถึงตัวของแม่เสิ่นเองด้วยที่รักฟ่านปิงเท่ากับบุตรชายของนางเองเลยตอนนี้