All Chapters of สะพานรักซีลีน: Chapter 1 - Chapter 10

18 Chapters

แรกพบสบตา(หมา)

Dragon Clubเสียงบีทกระหึ่มสะเทือนทั่วสถานบันเทิงชื่อดังที่แน่นขนัดไปด้วยผู้คน ที่เข้ามาด้วยจุดประสงค์ที่ต่างกัน บ้างมาเพื่อปลดปล่อย บ้างมาเพื่อผ่อนคลายตามวิถีของตัวเอง เช่นเดียวกับกลุ่มนักศึกษาจากคณะ สถาปัตย์ที่นัดรวมตัวกันเป็นประจำทุกเดือน เพื่อสานสัมพันธ์ระหว่างรุ่นพี่ รุ่นน้องและสายรหัสโต๊ะยาวหน้าเวทีถูกจองไว้ล่วงหน้า ป้ายชื่อ “ซีลีน” วางเด่นอยู่กลางโต๊ะ เธอคือนักศึกษาสาวปีสี่ เจ้าของฉายา นางฟ้าสถาปัตย์ ความสวยและรูปร่างเย้ายวนของเธอมักสะดุดตาคนที่พบเจอเสมอใบหน้าสวยรับกับผมบลอนด์ยาวสลวยไล่ลงมาถึงกลางหลัง ตัดกับชุดเดรสรัดรูปสีดำแนบเรือนร่างอย่างพอดิบพอดี เรียกสายตาทุกคู่ให้เหลียวมองแทบจะพร้อมกันในขณะที่ร่างบางกำลังเดินเข้ามาด้านในบรรยากาศบนโต๊ะคึกคักไปด้วยขวดเครื่องดื่มแอลกอฮอล์ น้ำแข็ง และเสียงหัวเราะ บอมยืนยิ้มทักทายพี่ ๆ ในคณะทีละคน รวมถึงพี่รหัสสาวสวยอย่างซีลีน ก่อนจะหยิบแก้วขึ้นจิบเบา ๆ“บอม มาคนเดียวเหรอ? แล้วไอริสไปไหน?”เสียงหวานของซีลีนเอ่ยถามขึ้นอย่างแปลกใจ หลานรหัสของเธอที่ควรจะมาถึงนานแล้ว แต่กลับยังไม่เห็นแม้แต่เงา บอมหันกลับมาตอบรุ่นพี่สาว ก่อนจะยกแก้วขึ้นดื่มอีกคร
last updateLast Updated : 2025-12-02
Read more

หน้าตาดี แต่นิสัยติดลบ

แดดยามสายส่องลอดแนวต้นไม้ใหญ่หน้าตึกคณะสถาปัตย์ เงาไม้ทอดยาวลงบนทางเดินซีเมนต์เก่า ๆ ที่เธอคุ้นเคยมานานหลายปีซีลีนเดินลงมาจากชั้นสามของอาคารเรียน ด้วยเสื้อเชิ้ตโอเวอร์ไซซ์ยับนิด ๆ บ่งบอกว่าเมื่อคืนเธอไม่ได้กลับหอ แถมยังไม่ได้แต่งหน้าแบบทุกที มีแค่ลิปบาล์มบาง ๆ ถูกทาลงริมฝีปากสีชมพูอ่อนพอให้ไม่ดูโทรมเกินไปเพราะเมื่อคืนหลังจากที่ออกมาจากคลับ เธอก็กลับมาที่ห้องสโมสรคณะอีกครั้ง เพื่อมาจัดกการโพรเจกต์จบที่ทำค้างเอาไว้กับ เพื่อนสนิทและคนอื่น ๆ ในสาขายันตีสาม แล้วหลับยาวอยู่บนโซฟาไม้แข็ง ๆ ในห้องสโมสร เรียนได้ว่าเธอแทบจะกินนอนที่มหาลัยมากกว่าคอนโดตัวเองซะอีกโชคดีที่วันนี้เธอไม่มีคลาสเรียน เลยไม่ต้องรีบกลับคอนโดไปเปลี่ยนชุด ร่างบางยังคงตั้งใจเลื่อนหน้าจอเข้าแอพสั่งอาหาร เพื่อกดสั่งกาแฟจากร้านประจำของตัวเอง ก่อนจะลงไปรอรับเครื่องดื่มที่หน้าคณะ อย่างน้อยการได้ดื่มกาแฟดี ๆ สักแก้วก็ช่วยเธอมีความสุข สมองปลอดโปร่ง ร่างกายจะได้ตื่นตัวระหว่างรอน้องรหัสของเธอมาถึงคนตัวเล็กก้าวเดินมาใต้ร่มไม้หลังคณะที่อยู่ติดกับตึกของคณะวิศวะ ท่ามกลางบรรยายที่ร่มรื่นเย็นสบาย ซีลีนทิ้งตัวลงบนโต๊ะหินอ่อนอย่างสบายอาร
last updateLast Updated : 2025-12-02
Read more

ไอ้ด่าง

แสงสุดท้ายของวันเริ่มเจือสีส้มอ่อนลงตามแนวขอบฟ้า เงาต้นไม้และเสาไฟริมทางทอดยาวลงบนพื้นถนนเหมือนภาพสีน้ำที่กำลังจางลงร้านคาเฟ่ของไอริสเริ่มเข้าที่เข้าทางผิดกับตอนแรกโดยสิ้นเชิง ทุกอย่างดูเรียบร้อยขึ้นผิดหูผิดตา หลังจากทุกคนช่วยกันจัดของ ขนโต๊ะ เก็บกล่อง จนสภาพร้านเริ่มเป็นรูปเป็นร่างสวยงาม“ถ้างั้นพี่กลับก่อนนะไอ”“ขอบคุณนะคะ พี่ซีลีน พี่บอม ที่มาช่วยจัดร้านจนเสร็จ”“ต่อไปมีอะไรก็บอกพวกพี่รู้ไหม”ซีลีนถอดถุงมือผ้าออกแล้วปัดฝุ่นออกจากแขนเสื้อ ก่อนจะพยักหน้าให้ไอริสเบา ๆ แล้วเดินออกมา“เจ๊ไม่กลับกับผมเหรอ เดี๋ยวไปส่งก็ได้” บอมเอ่ยถาม“ไม่เป็นไร เจ๊เอารถมา เดี๋ยวเจ๊กลับเอง”“แน่นะ?” “พูดมาก จะเอาไหมค่าแรงวันนี้” “เอาครับ เจ๊ซีคนสวยของไอ้บอม”เด็กหนุ่มทำหน้าทะเล้นก่อนจะยกมือไหว้ลาเธอไปแบบขำ ๆ ซีลีนหันหลังเดินออกมาจากร้านโดยไม่ได้รีบร้อน แสงเย็นของวันคลอเคลียผิวขาวเนียนที่สะท้อนแสงส้ม ๆ จาง ๆ ยิ่งขับให้เธอดูละมุนตาแม้ไม่ได้แต่งหน้าแต่ยังไม่ทันก้าวมาถึงรถมินิคูเปอร์คู่ใจ สายตาของเธอก็ปะทะเข้ากับร่างสูงที่ยืนพ่นควันสีขาวอยู่หน้ารถของเธอ ซีลีนชะงักฝีเท้าเล็กน้อย
last updateLast Updated : 2025-12-02
Read more

หูตั้งหางกระดิก

Re-grand คอนโด ติ๊ดเสียงประตูไฟฟ้าที่มีระบบป้องกันอัตโนมัติถูกปิดลงพร้อมสัญญาณเตือน ที่บ่งบอกว่าประตูคอนโดหรูราคาแพงถูกล็อกเรียบร้อย ร่างสูงเจ้าของห้องขนาดใหญ่ก้าวเดินเข้ามาภายในห้อง ด้วยความรู้สึกหลากหลาย เพราะไม่คาดคิดว่าจะได้เจอกับหญิงสาวในคืนวันนั้นด้วยความบังเอิญหลายครั้งติด ๆ กัน"ซีลีน”เสียงทุ้มต่ำเอ่ยพึมพำออกมาเบา ๆ พลางคิดถึงใบหน้าสวย เขารู้จักคนตัวเล็กตามเพจมหาลัยในชื่อของนางฟ้าสถาปัตย์ แต่เพิ่งจะได้รู้ชื่อจริง ๆ ของเธอก็วันนี้ตัวจริงสวยสมกับฉายานางฟ้าที่ใครหลายคนตั้ง ใบหน้าสวยคมแต่แฝงไปด้วยความดื้อรั้นที่เห็นแล้วอดยกยิ้มตามไม่ได้ ความสวยของเธอที่มาพร้อมกับความมั่นใจ ทะนงตน และถือดีจนดูเหมือนลูกแมวสายพันธุ์ดีที่ชอบเชิดหน้าหยิ่งผยอง แต่ก็อดยอมรับไม่ได้ว่าผู้หญิงคนนั้นมีดีทั้งหน้าตา รูปร่าง และฐานะหากดูจากรถที่เธอขับทว่าหากพอคิดย้อนไปดี ๆ ในสิ่งที่ผู้หญิงคนนั้นทำ เขารู้สึกอดจะตลกในท่าทีของเธอไม่ได้ เพราะจากสิ่งที่เห็น ผู้หญิงคนนั้นทำอะไรด้วยตัวเองไม่เป็นเสียด้วยซ้ำ ไม่ว่าจะเป็นการจัดเก็บ กวาด ถู แต่กลับสามารถจัดแจงและออกแบบการจัดร้านให้ออกมาดูดีจากสิ่งของที่มีอยู่ในระยะเว
last updateLast Updated : 2025-12-02
Read more

ให้ทุกข์แก่ท่าน ทุกข์นั้นกูคืนให้มึง

คณะสถาปัตย์ – ห้องเลกเชอร์ 401 เสียงเครื่องปรับอากาศบนเพดานดังสลับกับเสียงกระซิบกระซาบของนักศึกษาปีสี่ ที่ทยอยเข้าห้องเรียนในช่วงสายของวันด้วยสภาพอิดโรยไม่ต่างกัน เพราะหลายคนยังอยู่ในสภาพที่ยังไม่ได้นอนตั้งแต่เมื่อคืนโชคดีที่ช่วงนี้อาจารย์แต่ละรายวิชายังเว้นระยะการเข้าคลาสให้ไปทำโปรเจกต์ใหญ่ของแต่ละคน ทำให้นักศึกษาปีสี่ส่วนใหญ่ใช้ชีวิตกินนอนที่ห้องสโมสรของคณะเป็นส่วนใหญ่ เพราะด้วยชิ้นงานโปรเจกต์มีขนาดและรายละเอียดที่ไม่สะดวกในการเคลื่อนย้ายบ่อย ๆแต่ทั้งนี้คลาสที่ต้องมาเช็กชื่อและประกาศข่าวสารก็ยังคงมีอยู่เรื่อย ๆ เหมือนกับวันนี้ที่ประธานรุ่นแจ้งประชุมรวมนักศึกษาปีสี่ที่ห้องเลกเชอร์ใหญ่ ซึ่งซีลีนที่รู้ข่าวคร่าว ๆ จากเมฆก็พอจะเดาได้ว่าเรื่องที่อาจารย์จะแจ้งให้นักศึกษาทราบเป็นเรื่องอะไรร่างบางเดินเข้ามาในห้องทิ้งตัวลงนั่งข้างชายหนุ่มที่เป็นเพื่อนสนิทเหมือนอย่างเคย ก่อนจะทอดสายตาหยุดอยู่ที่แก้วกาแฟเย็นในมือของเมฆที่ยื่นมาให้ ก่อนจะยกขึ้นดื่มเล็กน้อย“เมื่อคืนกลับกี่โมง”เมฆถามหญิงสาวที่กำลังยกแก้วกาแฟที่ตนเตรียมมาให้ขึ้นดื่มช้า ๆ ด้วยสภาพที่ยังคงงัวเงียจากการนอนไม่พอ แต่มันกลับไม่สามา
last updateLast Updated : 2025-12-02
Read more

สาวผมบลอนด์

เสียงประตูห้องประชุมถูกผลักเปิดออกอีกครั้งตามแรงของฝ่ามือหนา ร่างสูงของลมก้าวออกมาเงียบ ๆ เพียงลำพัง หลังจากถูกทุกคนทิ้งไว้ หากเป็นเมื่อก่อน อย่างน้อยเขายังมีซันที่คอยไปไหนมาไหนด้วยกันเสมอ ต่างจากเดย์กับไนท์ที่มักจะหายตัวไปเป็นประจำ เพื่อไปตามเฝ้าดูแลรุ่นน้องคนสนิทในวัยเด็กอย่างแสงเหนือทุกครั้งที่พอมีเวลาแต่ตอนนี้ ดูเหมือนว่าทุกอย่างกำลังจะเปลี่ยนไป แม้แต่ซันเอง ก็ยังหายหัวไปเฝ้าหุ้นส่วนร้านคาเฟ่คนสวยที่มันพยายามยัดเยียดตัวเองเข้าไปเป็นส่วนหนึ่งของชีวิตเขา ถึงขั้นยอมนอนในร้านเล็ก ๆ แล้วปล่อยคอนโดหรูใจกลางเมืองทิ้งร้างไว้ให้ฝุ่นจับลมถอนหายใจเบา ๆ ขณะก้าวเท้าไปตามเส้นทางที่เชื่อมต่อระหว่างคณะวิศวะและสถาปัตย์ ลัดเลาะไปยังลานจอดรถที่อยู่ติดกับประตูหลังในเวลานี้มหาวิทยาลัยเริ่มเงียบลงกว่าปกติ ผู้คนเริ่มบางตา เพราะล่วงเลยช่วงบ่ายมาแล้ว แต่อากาศยังคงร้อนระอุ แสงแดดในเวลาบ่ายแก่ ๆ ลอดผ่านแนวไม้ใหญ่ พาดเงาลงบนพื้นทางเดินเป็นจังหวะ ๆ เขาเดินผ่านร่มเงาเหล่านั้นไปอย่างไร้จุดหมาย จนกระทั่งฝีเท้าหยุดชะงักโดยไม่รู้ตัวใต้ต้นไม้ใหญ่หลังคณะที่ดูเงียบสงบ กลับมีใครบางคนกำลังนอนฟุบหน้าอยู่กับแขนบนโต๊ะ
last updateLast Updated : 2025-12-03
Read more

แค่เริ่มก็เล่นใหญ่

วันต่อมาวันนี้มีการลงพื้นที่สำรวจหน้างานจริง ทั้งสภาพแวดล้อมและปัจจัยแวดล้อมอื่น ๆ รวมถึงการประชุมวางแผนร่วมกับตัวแทนจากคณะวิศวกรรมศาสตร์ แต่ซีลีนไม่ได้สนใจเลยแม้แต่น้อยว่าใครจะเป็นตัวแทนจากฝั่งนั้น เพราะเธอไม่ได้คิดจะไปประชุมอยู่แล้วหลังจากที่เมฆโทรมาเมื่อคืน เธอก็ได้ตกลงแบ่งหน้าที่กันเอาไว้แล้วว่าให้เขาเข้าประชุม ส่วนเธอขอออกมาสำรวจพื้นที่แทน และในเช้าวันนี้ เธอก็มาลงพื้นที่ด้วยตัวเองเพียงลำพัง เพราะเธอไม่อยากวุ่นวายกับใคร และการสำรวจพื้นที่จริงแบบนี้ เธอเชื่อว่ามันจะช่วยให้งานในส่วนของเธอสามารถมองภาพได้ชัดเจนและตรงตามความต้องการของคนในพื้นที่มากกว่า“ร้อนชะมัด”ร่างบางในชุดนักศึกษาพอดีตัวกับกระโปรงทรงเอสีดำยาวถึงข้อเท้าที่ดูเรียบร้อยหากมองผิวเผินจากทางด้านหลัง ทว่าหากหันกลับมา กลับเผยให้เห็นรอยผ่าแหวกสูงข้างลำตัวจนถึงต้นขาอ่อน อวดเรียวขาเรียวยาวทุกครั้งที่ก้าวเดินซีลีนเดินสำรวจพื้นที่มาตั้งแต่เช้า จนถึงช่วงสายของวัน แสงแดดแรงจัดจนเหงื่อผุดพราวทั่วใบหน้า ผิวขาวเนียนของเธอเริ่มขึ้นสีชมพูระเรื่อตามอุณหภูมิที่พุ่งสูงขึ้น ร่างบางหยุดพักใต้ร่มไม้ใหญ่ริมคลองข้าง ๆ กับสะพานเก่าที่ทรุดโท
last updateLast Updated : 2025-12-03
Read more

เตรียมใจไว้

วันถัดมา เสียงเครื่องยนต์รถบรรทุกขนาดใหญ่ดังก้องไปทั่วลานโล่งข้างสะพาน รถเครนและคนงานหลายสิบชีวิตเริ่มขนย้ายตู้คอนเทนเนอร์สีขาวขนาดใหญ่ลงจากรถ ภายในติดตั้งแอร์เสร็จสรรพ พื้นที่กว้างพอให้ตั้งโต๊ะทำงานและเก็บอุปกรณ์ได้ครบครัน ซีลีนที่เพิ่งขับรถมาถึงชะงักไปครู่หนึ่งเมื่อเห็นภาพตรงหน้า“คีออสฉันหายไปไหน”เธอถามเสียงเรียบ แต่เรียวคิ้วขมวดเข้าหากันแน่น คนงานที่กำลังปรับระดับพื้นตอบกลับขณะยกมือขึ้นเช็ดเหงื่อ“คุณลมสั่งให้คนมายกออกไปตั้งแต่เมื่อคืนแล้วครับ” ยังไม่ทันได้ซักต่อ เสียงทุ้มคุ้นหูดังขึ้นจากด้านหลัง“ตู้เล็กแค่นั้นจะยัดทุกคนเข้าไปยังไง เดี๋ยวก็บ่นอึดอัดอีก”เธอหันขวับไปมอง ชายหนุ่มที่ยืนล้วงกระเป๋าอยู่ไม่ห่าง ในมือยังถือบุหรี่ก่อนจะยกขึ้นสูบด้วยสีหน้าสบาย ๆ เหมือนคนไม่ได้ทำอะไรผิด“แล้วใครบอกว่าฉันจะให้นายเข้ามาอยู่ด้วย”“ตู้ใหม่นี่กว้างกว่า แอร์ก็มีจะได้ทำงานได้สะดวกแบบที่ ‘คนบางคน’ ว่าไว้เมื่อวาน” เขาเอ่ยย้อนคำพูดของเธอ พร้อมยกยิ้มเยาะที่เต็มไปด้วยรอยขบขันในแววตา ซีลีนเม้มปากแน่น มองตู้ขนาดใหญ่ตรงหน้า สุดท้ายก็ถอนหายใจเพราะรู้ว่าคงเปลี่ยนอะไรไม่ได้“เปลืองเงินโดยใช่เหตุ”“ไม่เป
last updateLast Updated : 2025-12-03
Read more

ลูกไม้(สีดำ)...คนป่วย

Re-grand คอนโด เสียงเครื่องยนต์บิ๊กไบค์ค่อย ๆ เงียบลงเมื่อจอดสนิทหน้าคอนโดหรู ลมดึงหมวกกันน็อกออก วางลงบนเบาะอย่างไม่รีบร้อน ก่อนเอื้อมมือมาประคองคนตัวเล็กให้ก้าวลงจากรถ“ขอบคุณนะ”ซีลีนดึงเสื้อช็อปสีน้ำเงินให้กระชับขึ้นเล็กน้อย ก่อนหมุนตัวจะเดินเข้าตึก เสื้อผ้าที่เปียกชื้นจนแนบไปกับผิวแบบนี้ไม่ใช่สภาพที่จะยืนคุยกับเขาท่ามกลางสายตาของผู้คนที่กำลังมองอย่างสนอกสนใจมาได้เลย“จะไปไหน”“กลับห้องสิ”“แล้วมีกุญแจเหรอ”เสียงทุ้มต่ำเอ่ยถาม เขายังคงยืนพิงรถอย่างใจเย็น ใบหน้าเรียบนิ่งแต่ดวงตากลับมีแววขบขัน ลมจุดบุหรี่ สูดลึก แล้วพ่นควันขาวลอยกระจายอย่างช้า ๆ เพื่อรอคำตอบ“ยะ… อยู่ในกระเป๋า”เสียงหวานเริ่มพูดตะกุกตะกัก ก่อนทุกอย่างจะหยุดลงกะทันหัน เมื่อภาพกระเป๋าผ้าสีครีมที่เธอทิ้งไว้บนขอนไม้หน้างานแล่นเข้ามาในหัว“อยู่ที่ไซต์งาน”“หึ งั้นก็ขึ้นไปเปลี่ยนชุดที่ห้องฉันก่อน”“แต่...”“จะเดินเอง หรือให้อุ้มขึ้นไป”เมื่อรู้ตัวว่าไม่มีกุญแจ และการไปขอกุญแจสำรองในสภาพนี้ก็ดูจะไม่ใช่ทางเลือกที่ดี สุดท้ายซีลีนก็ถอนหายใจยอมเดินตามเขาไปอย่างเสียไม่ได้ โดยไม่รู้เลยว่ากระเป๋าผ้าใบนั้น ชายหนุ่มตั้งใจให้รุ่นน้
last updateLast Updated : 2025-12-03
Read more

ชาไข่มุกเป็นเหตุ

เช้าวันต่อมาแสงแดดอ่อน ๆ ลอดผ่านผ้าม่านสีเข้มเข้ามาในห้องนอน ที่เงียบสงัดจนได้ยินเพียงเสียงลมหายใจสม่ำเสมอของใครบางคนใกล้หู ซีลีน ขยับตัวเล็กน้อย เมื่อเปลือกตาค่อย ๆ เปิดออก ก่อนจะชะงักไปทันทีที่พบว่าตัวเองกำลังซบอยู่บนอกแกร่งของเขา อีกทั้งแขนหนัก ๆ ยังพาดกอดรอบเอวบางไว้แน่นดวงตากลมโตเบิกกว้างด้วยความตกใจ ก่อนริมฝีปากบางจะเม้มเข้าหากันแน่นเพราะกลัวจะเผลอทำอีกคนจะตื่นขึ้นมา ‘บ้าจริง… ทำไมถึงมาอยู่ในสภาพนี้ได้!’ “จะดิ้นทำไม แต่เช้า”เสียงทุ้มแหบพร่าเอ่ยขึ้นทั้งที่เปลือกตายังปิดอยู่ ราวกับเขารู้สึกตัวตั้งแต่แรกแล้ว แต่เลือกจะนิ่งเฉยเพื่อรอดูปฏิกิริยาของเธอ“ฉัน…ฉันจะกลับห้อง”ซีลีนรีบผละตัวออก แต่กลับไม่สามารถถอยหนีได้ เพราะเรียวแขนหนาดึงรั้งเธอเอาไว้ทันทีที่ขยับตัว ก่อนจะกระชับอ้อมแขนให้แน่นมากกว่าเดิม จนเธอถลาลงซบบนอกแกร่งของเขาอีกครั้ง“กอดฉันเป็นตุ๊กตามาทั้งคืน จะมาดิ้นทำไมตอนนี้”“นะ นายก็ปล่อยฉันสิ!”เธอโต้ทันควัน แก้มแดงจัด เมื่อรู้ว่าตลอดคืนที่ผ่านมาเธอนอนกอดเขาอยู่แบบนี้ และที่สำคัญไม่ใช่เขากอดเธอ แต่เป็นเธอต่างหากที่นอนกอดคนตัวสูง“ปล่อยเธอให้ดิ้น แล้วถีบฉันตกเตียงนะเหรอ”เข
last updateLast Updated : 2025-12-03
Read more
PREV
12
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status