บททั้งหมดของ อดีตนักฆ่าไร้ใจในร่างสตรีไร้ค่า: บทที่ 81 - บทที่ 90

ราชครู กู่เทียนหลง ไม่เคยคาดคิดมาก่อนว่าสถานการณ์จะพลิกผันกลับมาเช่นนี้! แผนร้ายที่เขาวางไว้เพื่อกำจัด แม่ทัพซุนเทา ชายผู้ทำตัวโดดเด่นเกินหน้าเกินตา บัดนี้กลับกลายเป็นหายนะที่ย้อนมาทำลายเขาเองและที่เลวร้ายที่สุด... มันลากทั้งครอบครัวและลูกหลานของเขามาพัวพันด้วย!หัวใจของชายชราในยามนี้บีบรัดราวกับถูกมือที่มองไม่เห็นบีบเค้นอย่างไร้ปรานี สายตาของเขากวาดมองเหล่าบุตรหลานที่กำลังยืนตัวสั่น พวกเขาล้วนแล้วแต่เป็นอนาคตของตระกูลกู่!บางคนเป็นขุนนางผู้ทรงอำนาจบางคนเป็นแม่ทัพนายกอง คุมกำลังพลนับหมื่นแทบจะควบคุมโครงสร้างของราชสำนักทั้งหมดแต่ในเวลานี้ บุตรหลานของตระกูลกู่กลับยืนสั่นเทาด้วยความหวาดกลัวพวกเขาทุกคนตระหนักดีว่า... แม่ทัพซุนเทา ชายผู้ที่พวกเขาคิดว่าเป็นเหยื่อของตระกูลตนเองกลับกลายเป็นนักล่าที่กำลังนั่งจิบสุราอย่างสบายอารมณ์ ณ ใจกลางห้องโถงของพวกเขารอยยิ้มของซุนเทาไม่ต่างอะไรจากพญามัจจุราชที่รอเวลาชำระแค้น!“แม่ทัพซุนเทาได้โปรดระงับโทสะลงก่อน พวกเรายังคงพูดคุยกันได้”ชายชราพยายามอย่างสุดความสามารถที่จะควบคุมความโกรธของตัวเองลง รวมไปถึงใบหน้าที่สุดแสนจะอัปลักษณ์ในยามที่ต้องกล้ำกลืนฝืนทน

เช้าวันใหม่มาถึง แต่เมฆหมอกแห่งความวุ่นวายยังไม่จางหายจากตระกูลซุนภายในห้องโถงใหญ่ของตระกูล เสียงพูดคุยถกเถียงกันดังอื้ออึง เหล่าผู้อาวุโสและบุคคลสำคัญต่างมารวมตัวกันเพื่อหารือถึงผู้ที่เหมาะสมจะขึ้นเป็นผู้นำตระกูลคนต่อไป ตอนนี้มีเพียงสองชื่อที่ถูกเสนอขึ้นมา ซุนฮ่าว และ เยี่ยจิงหลินซุนฮ่าวความได้เปรียบที่ไร้ความหมายข้อได้เปรียบของเขาเพียงหนึ่งเดียวของซุนฮ่าว คือเขาเป็น "บุรุษ" ในขณะที่เยี่ยจิงหลินเป็นเพียงบุตรสาว และตลอดประวัติศาสตร์ของตระกูลซุน ไม่เคยมีสตรีคนใดขึ้นเป็นผู้นำมาก่อนทว่าความเป็นชายของซุนฮ่าวกลับเป็นเพียงเปลือกนอก เพราะในสายตาของเหล่าผู้อาวุโส เขาโง่เขลา เบาปัญญา อ่อนด้อยฝีมือ และไร้ซึ่งความสามารถ ต่างจากเยี่ยจิงหลินที่ฉลาดหลักแหลม ฝีมือร้ายกาจ และมีวิสัยทัศน์เหนือชั้นเยี่ยจิงหลินหญิงผู้ปฏิเสธโชคชะตาแต่ในขณะที่หลายคนลังเล เยี่ยจิงหลินกลับไม่ต้องการอำนาจนี้"พวกเจ้าไม่ต้องคิดให้มากความ ผู้นำตระกูลคนต่อไปให้ซุนฮ่าวขึ้นเป็น"น้ำเสียงของนางเรียบเฉยและเด็ดขาด ทุกคนในห้องเงียบกริบ บางคนแสดงสีหน้าประหลาดใจ บางคนถอนหายใจหนักหน่วง นางตัดสินใจเช่นนี้เพราะนางไม่ต้องการเป็นหมากข

บรรยากาศภายในห้องโถงเงียบสงัด มีเพียงเสียงพ่อบ้านชราผู้ซื่อสัตย์กำลังเอ่ยรายงานทรัพย์สินของตระกูลซุนที่สั่งสมมาหลายชั่วอายุคน ทุกคำพูดของเขาถูกกล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงราบเรียบ ทว่ากลับเต็มไปด้วยความหนักแน่นซุนฮ่าวนั่งอยู่บนบัลลังก์ผู้นำตระกูล เขาพยายามแสดงสีหน้าโศกเศร้าให้สมกับสถานะลูกชายที่ดีผู้เพิ่งสูญเสียบิดา ใบหน้าของเขาบิดเบี้ยว น้ำตาไหลอาบแก้มราวกับโศกเศร้าเสียใจนักหนา"ท่านพ่อ... ข้ารู้สึกเหมือนโลกนี้มืดมนเหลือเกิน! ข้าจะไม่มีวันลืมพระคุณของท่าน!" เขาคร่ำครวญเสียงสั่นเครือ แต่หากสังเกตให้ดี จะเห็นว่าหางตาของเขาไม่มีแม้แต่ร่องรอยของความจริงใจ พ่อบ้านยังคงรายงานต่อไป"ในห้องเก็บสมบัติตระกูลของเรามีเครื่องประดับหยกชั้นเลิศจำนวน 230 ชิ้น ทองคำแท่ง 1,200 ชั่ง ไข่มุกดำจากทะเลตะวันออก เครื่องลายครามยุคบรรพกาล และผ้าแพรไหมจากดินแดนทางใต้"ซุนฮ่าวยังคงพยักหน้าช้า ๆ สีหน้าของเขาแสดงออกถึงความสะเทือนใจอย่างถึงที่สุดแต่แล้ว..."และนอกจากนี้ ยังมีหีบทองคำกว่า 100 หีบที่เก็บสะสมไว้ในคลังสมบัติ"ทันใดนั้น น้ำตาของซุนฮ่าวพลันหยุดไหล สีหน้าของเขาเปลี่ยนไปอย่างเห็นได้ชัด แววตาที่เคยหม่นหมองกลับฉ

ภายใต้ท้องฟ้าที่มืดมิดในคืนที่ไม่มีแสงดาว ความลับของ เยี่ยจิงหลิน กลับยิ่งทวีความลึกลับและน่าตื่นตาตื่นใจยิ่งขึ้นไปอีก ทรัพย์สมบัติอันมหาศาลที่ซ่อนอยู่ในมุมมืดของชีวิตนางนั้นมีค่ามากกว่าทรัพย์สินใดๆในตระกูลซุนหลายเท่าตัว ทุกคนในตระกูลซุนต่างคาดไม่ถึง บุตรสาวของแม่ทัพซุนเทา ผู้ที่มีแม่เป็นเพียงสาวใช้จะมีความร่ำรวยและอำนาจที่เหนือความคาดหมายเช่นนี้เรื่องราวของความร่ำรวยและพลังที่นางได้สั่งสมขึ้นมานั้นเริ่มต้นจากการแย่งชิงทรัพย์สินของ อัครมหาเสนาบดีถังเหวยหมิน ชายผู้เต็มไปด้วยการเมืองอันมืดมิด ผู้ที่มีลิ้นสองแฉก ใช้คำหว่านล้อมและการประจบสอพลอ องค์ฮ่องเต้ เพื่อให้ได้อำนาจในราชสำนัก เขามีทั้งทรัพย์สินและอิทธิพลอย่างมากมาย แต่น่าเสียดายที่ไม่อาจรู้เลยว่าโชคชะตาจะพาเขาไปสู่จุดจบอย่างไร้เกียรติถังเหวยหมินได้ตายไปอย่างกะทันหัน ใครจะรู้ว่าผู้ที่อยู่เบื้องหลังการลอบสังหารเขาคือ เยี่ยจิงหลิน เมื่อถังเหวยหมิน ถูกจัดการ ทรัพย์สมบัติที่เขาเคยถือครอง กลับกลายเป็นของ เยี่ยจิงหลิน ในทันที ทองคำ, เงิน, เพชร, และทรัพย์สินมีค่าอื่นๆ ทั้งหมดเหล่านั้นกลายเป็นทรัพย์สมบัติส่วนตัวของนาง ทำให้เยี่ยจิงหลิน กล

ภายในพระราชวังหลวง องค์ฮ่องเต้ฟู่ซื่อเทียนประทับอยู่บนบัลลังก์มังกร สายพระเนตรยังคงเต็มไปด้วยความหวาดหวั่นแม้ว่าจะผ่านไปหลายเดือนแล้ว แต่เหตุการณ์ในวันนั้นกลับยังคงแจ่มชัดอยู่ในพระหฤทัย จวนของราชครู กู่เทียนหลง ที่เคยตั้งตระหง่านอย่างโอ่อ่ากลับถูกระเบิดทำลายลงจนไม่เหลือแม้แต่เศษซาก!เสียงระเบิดดังกึกก้องไปทั่วนครหลวง ร่างสูงศักดิ์ของพระองค์ลอยละลิ่วไปกับสายลม ประหนึ่งว่าผู้กระทำหาได้เกรงใจในความสูงส่งของพระองค์แม้แต่น้อย!ฮ่องเต้ฟู่ซื่อเทียนยกพระหัตถ์ขึ้นกุมพระอุระ ความรู้สึกในวันนั้นยังคงตามหลอกหลอนเสียงหวีดร้องของเหล่าขุนนาง ควันดำที่พวยพุ่งขึ้นสู่ฟ้า และกลิ่นไหม้ที่ยังคงติดอยู่ภายในใจ มันเป็นวันที่เมืองทั้งเมืองต้องสั่นสะเทือนและผู้ที่หว่านเมล็ดพันธุ์แห่งความหวาดกลัวนี้ จะเป็นใครไปไม่ได้ นอกจากแม่ทัพซุนเทา!แม้ซุนเทาจะจากไปพร้อมกับราชครูแล้ว แต่ทว่า...เลือดเนื้อเชื้อไขของมันยังคงอยู่!“ตระกูลซุน...มันต้องมีอะไรซุกซ่อนเอาไว้อีกแน่”องค์ฮ่องเต้พึมพำกับพระองค์เอง พลันพระเนตรก็ฉายแววระแวงและหวาดวิตก หากตระกูลซุนยังมีวัตถุอันตรายเช่นนั้นซุกซ่อนอยู่อีกไซร้ นครหลวงจะต้องประสบภัยหายนะอีก