All Chapters of ทะลุมิติมาเป็นคุณแม่ลูกสองที่ยากจน: Chapter 1 - Chapter 10

ตอนที่1ทะลุมิติสู่เพิงไม้ผุพัง “อ๊ะ!!! ซุปฟักทองของฉัน” มี่มี่ เชฟสาวผู้โด่งดังจากช่องรีวิวอาหารออนไลน์ ลืมตาตื่นขึ้นพร้อมกับความรู้สึกหนักอึ้งทั่วร่าง และกลิ่นเหม็นอับคล้ายราที่ลอยอยู่ในอากาศ ไม่ใช่กลิ่นหอมของเนยและพริกไทยที่คุ้นเคยอีกต่อไปและตอนนี้เธอไม่ใช่มี่มี่อีกต่อไป ตอนนี้คือ หลินหว่านเอ๋อร์ สตรีที่เป็นหม้ายเพราะสามีทิ้งไปมีภรรยาใหม่แถมยังทิ้งลูกไว้สองคนให้นางเลี้ยงเพียงลำพัง ความทรงจำมากมายของร่างเก่าไหลบ่าเข้ามาในห้วงความคิดของมี่มี่ อย่างรวดเร็ว ทำให้เธอรับรู้ถึงความเจ็บปวดและความอัปยศที่หว่านเอ๋อร์ต้องเผชิญ การถูกสามีทอดทิ้งอย่างเลือดเย็นเพื่อไปอยู่กับสตรีคนใหม่ที่ร่ำรวยกว่า มิหนำซ้ำยังทิ้งหนี้สินและลูกน้อยไว้ให้ภรรยาเก่าแบกรับความยากลำบาก นี่คือเหตุผลที่ร่างนี้เลือกจบชีวิตลงด้วยความสิ้นหวัง “ช่างเป็นผู้หญิงที่น่าสงสารอะไรอย่างนี้” มี่มี่ในร่างกายของหลินหว่านเอ๋อร์สบถในใจอย่างเดือดดาล “สามีสารเลว!!! ญาติชั่ว!!! หว่านเอ๋อร์เจ้าไม่ต้องกังวลไปในเมื่อข้าเข้ามาอยู่ในร่างของเจ้าแล้ว ข้าจะไม่มีวันให้ใครมาเหยียบย่ำร่างกายของเจ้าได้อีก ลูกๆ ของเจ้

ตอนที่3หาเงินใช้หนี้ “ถ้าอย่างนั้น ป้าจางซื่อ ท่านป้าใจเย็นก่อน เงินแค่สิบพวง ข้าจะไม่เบี้ยวท่านแน่นอน” หลินหว่านเอ๋อร์ต่อรองอย่างใจเย็น “ข้าให้เวลาท่านป้ามาทวงข้าอีกครั้งในวันพรุ่งนี้ยามโหยว่(เวลา 17.00 – 19.00 น.) ข้าจะคืนหนี้ทั้งหมดพร้อมดอกเบี้ยทีท่านคิดมาให้” “พรุ่งนี้ยามโหย่วอย่างนั้นหรือ” หลินจางซื่อเลิกคิ้วสูงด้วยความดูถูก “เจ้าจะเอาเงินจากไหนมาคืนหรือจะเอาดินในบ้านไปขาย ข้าไม่อยากเชื่อจริงๆ ว่าเจ้าจะทำได้” “เรื่องนั้นก็ต้องรอว่าข้าจะทำได้หรือไม่ แต่วันนี้ข้าไม่มี แต่ถ้าข้าหาเงินสิบพวงมาให้ท่านป้าได้ ท่านป้าต้องลงชื่อเป็นสัญญากับข้าว่าท่านจะไม่มายุ่งกับข้าและลูกอีกเด็ดขาดไม่อย่างนั้นท่านป้าต้องจ่ายเงินให้ลูกข้าคนละสิบพวง” หลินหว่านเอ๋อร์เอ่ยขึ้นมาแล้วก็มองหน้าของหลินจางซื่ออย่างไม่ยอม แววตาของนางเต็มไปด้วยความมั่นใจ หลินจางซื่อจ้องมองหลินหว่านเอ๋อร์ซึ่งเห็นความบ้าบิ่นในดวงตาของหลานสาวแต่นางมั่นใจว่า หญิงม่ายผู้ไม่มีทางทำมาหากิน ไม่มีทางหาเงินมาให้นางได้ “ดีข้าตกลง ข้าจะให้เวลาเจ้าอีกแค่วันเดียว แต่ถ้าพรุ่งนี้ยามโหย่ว เจ้าไม่มีเงินมาคืน

ตอนที่5บะหมี่ไข่มังกร หลินหว่านเอ๋อร์ใช้เวลาในช่วงเย็นหลังจากลูกๆ หลับไปเรียบร้อยแล้ว นางใช้เวลาในการเตรียมบะหมี่ไข่ นางนวดแป้งที่ผสมไข่และสมุนไพรอย่างตั้งใจ เส้นบะหมี่ที่ออกมามีสีเหลืองนวลสวยงามน่ารับประทาน นอกจากนี้นางยังแบ่งเงินสามสิบอีแปะที่ได้จากการขายซาลาเปา ไปซื้อผักบางชนิดและเครื่องปรุงที่จำเป็นมาจากร้านค้าเล็กๆ ในหมู่บ้าน เพื่อยกระดับเมนูใหม่นี้ให้ดึงดูดใจมากยิ่งขึ้น “พรุ่งนี้เราต้องขายให้ได้มากที่สุดให้มากกว่าเมื่อวานหลายเท่าตัว เราไม่มีเวลาแล้ว” หลินหว่านเอ่อร์เอ่ยพูดขึ้นมาคนเดียวแม้ว่านางจะหนักใจไม่น้อยแต่นางก็พร้อมที่จะสู้ทุกอย่าง เพราะนางไม่มีทางเลือกอื่นแล้วนอกจากสู้เท่านั้น รุ่งอรุณมาถึงพร้อมกับกลิ่นหอมของน้ำซุปที่หลินหว่านเอ๋อร์เริ่มเคี่ยวตั้งแต่วันก่อน นางใช้กระดูกหมูที่ซื้อมาได้บวกกับสมุนไพรบางชนิดมาปรุงเป็นน้ำซุปใส รสชาติของมันหอมหวานและล้ำลึกอย่างที่ชาวบ้านทั่วไปไม่เคยลิ้มรส กลิ่นน้ำซุปนั้นอบอวลไปทั่วบริเวณจนปลุกให้เด็กๆ ตื่นขึ้นมาด้วยความอยากอาหาร “ท่านแม่!!! กลิ่นหอมจังเลยเจ้าค่ะ” อาเหมยกล่าวอย่างตื่นเต้น “บะหมี่ไข่มังกรจ้ะลูก

ตอนที่ 7บะหมี่ชามสุดท้าย หลินหว่านเอ๋อร์นางก้มตัวคารวะขุนนางลึกลับผู้นี้ด้วยความซาบซึ้งใจ “ขอบพระคุณท่านมากเจ้าค่ะ ข้าจะรีบไปจัดเตรียมเดี๋ยวนี้เลยเจ้าค่ะ” หลินหว่านเอ๋อร์รีบทำบะหมี่ต่อทันที ชาวบ้านก็ต่างยืนรออย่างใจจดใจจ่อเช่นเดียวกัน “อาเป่า อาเหมยช่วยแม่ด้วยนะลูก” “ได้ขอรับท่านแม่ เจ้าค่ะท่านแม่” อาเป่าอาเหมยตอบรับคำของมารดาอย่างรู้การรู้งาน “ให้ข้าช่วยอีกแรง” จงซิ่นเองเมื่อเห็นนางยุ่งๆ ก็อาสาช่วยเหลือนางทันที คำเสนอของจงซิ่นทำให้หลินหว่านเอ๋อร์ประหลาดใจอย่างยิ่ง แต่เมื่อมองดูผู้คนและน้ำซุปกระดูกที่กำลังเดือดพล่าน นางก็ตัดสินใจว่าไม่ควรปฏิเสธความช่วยเหลือจากเขา “ถ้าอย่างนั้น รบกวนท่านช่วยตักน้ำซุปใส่ถ้วยแล้วเอาให้ลูกค้านะเจ้าคะ ข้าจะลวกเส้นและจัดเครื่องใส่ถ้วย ส่วนอาเป่าและอาเหมยช่วยดูแลลูกค้าให้แม่ด้วยนะ” “ได้เลย ข้าจะรับหน้าที่นั้นเอง” จงซิ่นไม่พูดพร่ำทำเพลง เขายืนเฝ้าเตาด้วยใบหน้าไร้อารมณ์ แต่ดวงตาของเขาจับจ้องไปยังความร้อนและฟืนไฟอย่างเคร่งเครียด ภาพการทำงานร่วมกันอย่างไม่น่าจะเป็นไปได้เกิดขึ้นกลางตลาด

ตอนที่9หมูตุ๋นตงพอ “ท่านอ๋อง กระหม่อมคิดว่าจางซื่อมีความริษยาอย่างที่สุดและคำพูดสุดท้ายของนางดูไม่ปลอยภัยกับหว่านเอ๋อร์พะย่ะค่ะ” “มู่ฉางเฟิงไม่ได้ตอบทันที เขายังคงจ้องมองไปยังประตูที่ปิดลงของกระท่อมนั้นอยู่ครู่หนึ่ง ดวงตาคมกริบของเขาสะท้อนภาพความอบอุ่นที่ซ่อนอยู่ภายใน “นางกล้าหาญมากและฉลาด” มู่ฉางเฟิงกล่าวด้วยน้ำเสียงทุ้มต่ำและเปี่ยมด้วยความพอใจ จงซิ่นเงียบไปครู่หนึ่ง ก่อนจะเอ่ยขึ้นอย่างระมัดระวัง “แต่ด้วยสายตาที่นางมองแม่นางหลินก่อนจากไป ข้าเกรงว่าเรื่องคงไม่จบง่ายๆ พะย่ะค่ะ” มู่ฉางเฟิงก้าวเท้าออกมาจากใต้ต้นหลิวอย่างเชื่องช้า “นั่นเป็นสิ่งที่ข้าคาดคิดไว้อยู่แล้ว” ท่านอ๋องกล่าว “จงซิ่นเจ้าสั่งการให้คนของเรา จับตาดูแม่นางหลินและลูกของนางไว้ตลอดเวลา อย่าให้นางรู้ตัว แต่ถ้ามีอันตรายใดๆ เข้าใกล้ ไม่ว่าจะเป็นเรื่องเงิน หรือเรื่องชีวิตของนางและบุตรเจ้าต้องจัดการโดยทันที ห้ามให้ใครหน้าไหนมาทำร้ายนาง” “รับบัญชาพะย่ะค่ะ” จงซิ่นตอบรับคำสั่งอย่างหนักแน่น ทั้งสองเดินจากไปอย่างรวดเร็ว โดยมีความสนใจทั้งหมดของท่านอ๋องมุ่งเป้าไปที่สตรีม่ายลูกติ