All Chapters of พลิกชะตามาทวงแค้น: Chapter 1 - Chapter 10

20 Chapters

บทนำ

เสียงไชโยโห่ร้องแสดงความยินดีดังกึกก้องไปทั่วทั้งจวน ผ้าสีแดงผูกประดับตกแต่งหรูหราสมฐานะขุนางชั้นสูงและเชื้อพระวงศ์ผู้สูงส่ง แขกผู้มีเกียรติต่างส่งเสียงแสดงความยินดีกับคู่บ่าวสาวที่กำลังทำพิธีสำคัญ ทุกคนยืนเรียงเป็นแถวยาวจนสุดเส้นถนนหน้าวังหลวงมาถึงจวนอ๋อง ดอกไม้มงคลโปรยปรายลงมาไม่ขาดสายแสดงถึงความยิ่งใหญ่ของงานมงคลบ่งบอกว่าเจ้าของงานนี้มีความสำคัญมากเพียงใด จวบจนพิธีการเสร็จสิ้นลงในตอนค่ำก็เป็นช่วงเวลาของคู่บ่าวสาวเพียงสองคน แสงไฟจากเชิงเทียนสว่างไปทั่วห้องที่ตกแต่งเอาไว้อย่างสวยงาม ไม่ต่างจากหญิงสาวในชุดสีแดงมงคลมีผ้าคลุมใบหน้าปกปิดความงดงามเอาไว้ นางยังคงนั่งนิ่งรอคอยช่วงเวลาสำคัญที่ใกล้เข้ามาในอีกไม่ช้า สิ่งที่วาดฝันมาเนิ่นนานกำลังจะเกิดขึ้นจริงในคืนนี้ เพียงแค่จินตนาการมือเล็กที่วางทับซ้อนกันบนตักพลันสั่นน้อย ๆ ขึ้นมาโดยไม่รู้ตัว ทั้งหวาดหวั่นตื่นกลัวระคนยินดีอย่างสุขสม คิดถึงตรงนี้ปากรูปสวยก็อดเผยอยิ้มออกมาไม่ได้ กว่านางจะฝ่าฟันเข้ามาอยู่จุดนี้ไม่ใช่เรื่องง่ายดาย หญิงสาวในแคว้นซีหนานต่างมุ่งหวังในตำแหน่งสูงสุดของจวนอ๋องแห่งนี้ทว่าในที่สุดแล้วก็ตกเป็นของหยางเฉี่ยวชิวเพียงหนึ่ง
last updateLast Updated : 2025-12-13
Read more

วิญญาณหวนคืน

"โบยมันเลยอย่ายั้งมือ เอาน้ำเย็นมาสาดแล้วโบยมันอีก!" เสียงกดต่ำสั่งคนรับใช้ที่พร้อมใจถวายชีวิตให้นางโบยหญิงสาวร่างผอมบางที่ทรุดกายอยู่ตรงหน้า จังหวะการลงมือหนักหน่วงโดยไร้มนุษยธรรมทำให้ไม่แน่ใจว่าร่างของนางยังมีลมหายใจอยู่หรือไม่ "ท่านแม่ มันนิ่งนานแล้วนะเจ้าคะตายหรือยังก็ไม่รู้" หลี่เจินชะโงกหน้าพร้อมยื่นจมูกมองสตรีอีกคนที่นอนอยู่บนพื้นอย่างรังเกียจพลางสะกิดถามมารดาของนาง "ตายได้ก็ดี จวนนี้จะได้สูงส่งขึ้นมาเสียที" ไป๋เหนียงเอ่ยขึ้นยังไม่หายโมโหทั้งที่ระบายโทสะมาครึ่งค่อนวันแล้ว "โบยมันแล้วสาดน้ำลงไปอีกพอฟื้นขึ้นมาก็โบยต่อไปเข้าใจหรือไม่" นางยังไม่ยอมเลิกราโดยง่ายครั้งนี้หากยอมให้อีกคนมีชีวิตอยู่ก็เท่ากับเป็นเสี้ยนหนามทิ่มแทงจิตใจไม่รู้จบ สิ่งที่ง่ายดายที่สุดคือทำให้นางหายไปจากโลกนี้เสีย "ฮูหยินขอรับนางนิ่งไปแล้วขอรับสาดน้ำก็ไม่ยอมฟื้น" บ่าวรับใช้ผู้ชายรู้สึกผิดสังเกตจึงเข้ามารายงานอย่างกล้า ๆ กลัว ๆ ไป๋เหนียงไม่คิดว่าหลี่ชิงหยาจะเป็นอะไรง่าย ๆ เด็กคนนี้ดวงแข็งจะตายไป คราวก่อนหลี่เจินแกล้งผลักตกน้ำนางยังตะเกียกตะกายขึ้นมาเองได้ โดนโบยก็บ่อยครั้งแล้วคราวนี้คงไม่ใจเสาะชิงตายลาโ
last updateLast Updated : 2025-12-13
Read more

คนรับใช้ผู้สูงส่ง

หลี่ชิงหยายังไม่อยากเชื่อในสิ่งที่นางกำลังเผชิญ มันเป็นเรื่องน่าประหลาดยิ่งนักที่จู่ ๆ ก็กลับกลายเป็นเช่นนี้ นางเหลือบไปเห็นคันฉ่องเก่า ๆ มีเงาสลัวตั้งอยู่บานหนึ่งหัวใจเต้นระรัวพลางลุกขึ้นเดินไปยังที่ตรงนั้น สิ่งที่ได้พบทำให้นางตกตะลึงอีกครั้งหญิงสาวผอมบางในเงาคันฉ่องดูซูบเซียวราวกับขาดสารอาหารมาหลายปี เสื้อผ้าอาภรณ์เก่าซีดไม่ต่างจากผ้าขี้ริ้ว เพียงแต่มองดูให้ดีนางกลับมีความงามซ่อนอยู่ในใบหน้าแสนอิดโรย เมื่อสักครู่นางยังคงมึนงงและคิดทบทวนถึงสิ่งที่ตนเองกำลังประสบพบเจอและตอนนี้นางก็ยิ่งได้พบกับความจริงที่สุดแสนน่าประหลาดใจอีกครั้งหนึ่งว่ามีเรื่องเช่นนี้เกิดขึ้นจริงในโลกด้วยหรือ เจ้าของร่างบางนั่งเหม่อลอยคิดถึงเรื่องราวต่าง ๆ อยู่ครู่หนึ่ง เรื่องมหัศจรรย์คราวนี้นางไม่อาจหาคำตอบให้ตนเองได้ แต่ในเมื่อสวรรค์ให้โอกาสมีชีวิตใหม่นางก็จะใช้สถานะและเส้นทางนี้ในการคืนความยุติธรรมให้ตนเองรวมถึงร่างกายนี้ดั่งที่นางตั้งใจเมื่อครู่ เมื่อตั้งสติได้มั่นคงแล้วหลี่ชิงหยาจึงเข้าไปอาบน้ำผลัดเปลี่ยนเสื้อผ้าพลางสำรวจร่างกาย รอยฟกช้ำจากการถูกทุบตีทั้งร่างแสดงถึงความอ่อนแอได้ชัดเจน นางถูกข่มเหงรังแกมานานเท่
last updateLast Updated : 2025-12-14
Read more

ถูกใส่ความ

ลี่เจียวดิ้นขลุกขลักเริ่มส่งเสียงร่ำไห้หลี่ชิงหยาบีบบังคับนางกดใบหน้าลงพื้นถูคราบน้ำลายไปมาหลายรอบจนกระทั่งเห็นว่าแห้งสนิทแล้วจึงดึงตัวนางขึ้นมา ยิ้มเยาะครั้งหนึ่งกัดฟันกรอดพูดต่อ "ไปหาน้องหญิงกันเถอะ ข้าพร้อมทำความสะอาดให้คุณหนูรองแล้วล่ะ" นางลากลี่เจียวไปตามทางเดินถึงร่างของนางจะผอมบางทว่าตอนนี้กลับรู้สึกมีกำลังวังชามากขึ้น คิดถึงเมื่อครู่ที่ลี่เจียวบอกว่าถ้าทำถูกใจอาจจะใจดีให้กินข้าวได้ นั่นแสดงความจริงออกมาให้เห็นแล้วว่าคนพวกนี้ข่มเหงรังแกนางมาเนิ่นนานเพียงใด 'ไม่เห็นจะเป็นไรไม่ให้ข้ากินข้าก็ไม่กิน ห้องครัวก็รู้จักแล้วเดินไปกินที่นั่นยามดึกสบายใจกว่า' นางทั้งดึงทั้งลากลี่เจียวไประหว่างทางโดยไม่ยั้งมือแม้แต่น้อยสร้างความตกตะลึงให้บ่าวรับใช้ที่ทำงานบริเวณนั้นเป็นอันมาก พวกเขาเห็นเหมือนกันว่าคุณหนูใหญ่ทำสิ่งใดอยู่ทว่าเมื่อสบตากับนางกลับต้องรีบหดคอเพราะแววตาแข็งกระด้างที่กวาดมองมายังพวกเขาชวนให้ขนหัวลุกยิ่งกว่าปีศาจจ้องกินคน หลี่เจินเดินออกมานอกห้องถือคันฉ่องเดินกรีดกรายไปมา ส่องดูเงาสะท้อนความงามของตนเองยิ้มหวานอย่างภาคภูมิใจ นางเดินมาถึงด้านหน้ามองตรงไปแทบไม่อยากเชื่อสายตากับภา
last updateLast Updated : 2025-12-15
Read more

เอาใจคุณหนูใหญ่

หลังจากที่สองคนแม่ลูกหารือกันหลี่เจินไม่เสียเวลาเปล่า นางหาเรื่องมากลั่นแกล้งหลี่ชิงหยาตามความถนัดเหมือนที่เคยทำมา "ลี่เจียว เจ้าทำความสะอาดห้องของข้าแล้วหรือยัง" ลี่เจียวที่เคยหยิ่งยโสว่าตนเป็นคนสนิทของคุณหนูรองก้มหน้างุด หลังจากโดนคุณหนูถีบเมื่อวานวันนี้นางจึงค่อนข้างพูดน้อยและถ่อมตัว "ทำเสร็จแล้วเจ้าค่ะ" "ดีมาก ขยับมาใกล้ ๆ ข้า" คุณหนูอารมณ์แปรปรวนเดี๋ยวดีเดี๋ยวร้ายลี่เจียวกล้า ๆ กลัว ๆ ขยับเข้าไปใกล้ นางไม่มั่นใจแล้วว่าตอนนี้คุณหนูจะโมโหขึ้นมาโดยไม่มีสาเหตุหรือไม่ หลี่เจินยกมือป้องปากกระซิบข้างหูลี่เจียว ความหวาดกลัวเมื่อครู่มลายสิ้นไปนางฉีกยิ้มออกมาอย่างพึงพอใจเอ่ยขึ้นว่า "คุณหนูสบายใจได้เจ้าค่ะ บ่าวจะตั้งใจทำงานเต็มที่" หลี่เจินยิ้มแย้มส่งสัญญาณลี่เจียวไม่รอช้าหมุนกายวิ่งไปยังห้องครัวทันที ไม่นานก็มาถึง ไม่พบใครอยู่ข้างในนางจึงเข้าไปจัดการตามคำสั่งจัดถ้วยอาหารใส่ถาดแล้วยกออกไป ศัตรูตัวฉกาจของเจ้านายก็เป็นของนางด้วย เมื่อวานถูกหลี่ชิงหยาทำให้เจ็บทั้งกายและใจวันนี้นางจะทวงคืนความแค้นของเมื่อวานคืนมาให้จงได้ หลี่ชิงหยานั่งอยู่ในห้องนางมิได้ออกไปไหนหลังจากรับรู้เรื่องราวตร
last updateLast Updated : 2025-12-16
Read more

ถูกลงโทษ

"เจ้าค่ะ" ซือซือรู้สึกโล่งอกจากน้ำเสียงฟังสบายของหลี่ชิงหยา นางเดินเข้าไปยกถาดแล้วรีบรุดออกไปจากเรือน หลี่เจินมองสถานการณ์ตรงหน้าอย่างคับแค้นใจที่สุด นับเป็นครั้งที่สองแล้วที่นางพลาดท่าให้กับหลี่ชิงหยา "ใครอยากกอดเจ้ากันสกปรกจะตาย" เสื้อผ้าอาภรณ์เปรอะเปื้อนคราบอาหารแต่นางก็ยอมพ่ายแพ้ไม่ได้ อย่างน้อยต้องใช้ปากข่มขวัญให้เป็นประโยชน์ก็ยังดี หลี่ชิงหยายกยิ้มพึงพอใจกับผลงานตอนนี้เป็นอย่างยิ่ง "เช่นนั้นถ้าไม่มีเรื่องใดแล้วเจ้าสองคนก็กลับไปเถิดข้าจะพักผ่อน" นางพูดใจเย็นเหมือนมองไม่เห็นความเดือดร้อนของหลี่เจิน "หลี่ชิงหยา เจ้ากล้าเยาะเย้ยข้าคอยดูข้าไม่มีทางละเว้นเจ้าแน่!" "ในเมื่อไม่มีอะไรแล้วพวกเจ้าก็ควรกลับไปพักผ่อนเช่นกัน หากท่านพ่อมาเจอเจ้าในสภาพนี้จะแก้ต่างให้ตัวเองว่าอย่างไร เจ้ารู้อยู่แก่ใจดีว่าทำอะไรลงไป หากท่านพ่อไต่สวนข้า ข้าสามารถตอบคำถามได้ทั้งหมดแล้วพวกเจ้าเล่า เตรียมข้อแก้ตัวที่คิดว่าเชื่อถือได้ไว้หรือยัง" หลี่เจินหัวเราะใส่หน้าหลี่ชิงหยา ตั้งแต่ฟื้นขึ้นมานางก็รู้จักต่อปากต่อคำมิหนำซ้ำยังกล้าข่มขู่ ช่างดูตลกยิ่งนัก "เหอะ ช่างน่าหัวร่อ เจ้าคิดว่าตนเองเป็นใครที่ท่านพ่อจะร
last updateLast Updated : 2025-12-17
Read more

ความโชคดีในวันร้าย ๆ

หลี่ชิงหยาสะลึมสะลือตื่นขึ้นมาเพราะเสียงดังกอกแกกตรงประตู นางลุกขึ้นไปส่องรูเล็ก ๆ ของผนังที่เป็นรอยขาด ตอนนี้ยังไม่สว่างแล้วใครมาเยี่ยมเยียนนางในยามดึกสงัดเช่นนี้ หลี่ชิงหยานั่งพิงผนังในมุมมืดหายใจแผ่วเบา นางไม่รู้ว่าผู้มาเยือนยามวิกาลมีจุดประสงค์เช่นไร หากเอะอะโวยวายขึ้นมานางอาจมีอันตรายได้เพราะไป๋เหนียงกับหลี่เจินคงยังไม่เลิกรา หรือไม่หลี่จือหลินก็อาจส่งคนมาจัดการนางเป็นการส่วนตัว "อย่าเสียงดังนะ รีบเข้ามาแล้วปิดประตู" หญิงสูงวัยคนหนึ่งมาพร้อมกับอีกคนที่เยาว์วัยกว่าถือตะเกียงเดินเสียงเบาเข้ามาในห้อง ภายในค่อนข้างแคบแสงสว่างมีไม่มากเมื่ออยู่ภายในห้องเล็ก ๆ จึงดูสว่างชัดเจนพอที่จะมองเห็นใบหน้าคนทั้งสอง "คุณหนูเจ้าคะ หลับหรือไม่ ข้าเอาอาหารมาให้" น้ำเสียงของนางทั้งนุ่มนวลอ่อนโยนแตกต่างจากบ่าวไพร่คนอื่นที่พูดกับนางทั้งดูถูกและเหยียดหยามราวกับอยู่คนละชนชั้น หลี่ชิงหยาขยับตัวเข้าไปใกล้เห็นใบหน้าทั้งสองคนได้ชัดเจน "ซือซือ ป้าเซียว" เซียวซือและซือซือ สองแม่ลูกเอาอาหารมาส่งให้นาง เซียวซือเป็นคนซื้อของกินของใช้ประจำจวนและซือซือเป็นลูกของนางที่เพิ่งเข้ามาทำงานได้ไม่นาน เซียวซือทอดสายตาม
last updateLast Updated : 2025-12-18
Read more

ไม่ไว้ใจข้าหรือ

นอกจากนางเป็นหญิงแพศยาไร้ยางอายยังพ่วงท้ายด้วยนางปีศาจด้วยเช่นนั้นรึฟังดูเป็นฉายาที่ตลกสิ้นดี แต่ไหนแต่ไรไม่เคยเชื่อเรื่องพวกนี้ นางถูกอบรมให้อยู่กับความเป็นจริง ทว่าเมื่อเจอกับตัวเองทำให้นางได้เปิดหูเปิดตากับความงมงายของจวนขุนนางใหญ่แห่งนี้ "เจ้าเชื่อเรื่องพวกนี้ด้วยรึ" หลี่ชิงหยามีชื่อเสียงโด่งดังในเรื่องไม่ค่อยดีนักซึ่งนางก็เคยได้ยินมาบ้าง ไม่คิดว่าเหตุการณ์จริงจะเลวร้ายได้ถึงเพียงนี้ มิหนำซ้ำยังถูกหมายเอาชีวิตจากคนในจวน ซึ่งระยะหลังมานี้ดูเหมือนจะถี่ขึ้น ชีวิตสตรีอ่อนแอคนหนึ่งช่างจนตรอกจริง ๆ ระหว่างที่เดินหาซือซือในที่สุดก็ได้พบซือซือเดินถือตะกร้ามาจากข้างนอก นางเห็นหลี่ชิงหยาเดินออกมาไกลจากเรือนก็ตกใจรีบสาวเท้าเดินเข้ามาหา "คุณหนู ออกมาไกลเกินไปแล้วเจ้าค่ะ หากฮูหยินทราบเรื่องเข้าจะเป็นอันตรายนะเจ้าคะ" ซือซือพูดพลางมองซ้ายขวาเกรงว่าสิ่งที่นางกังวลจะเกิดขึ้นจริง หลี่ชิงหยาเพียงยิ้มบางบอกกับซือซือไม่เห็นท่าทางตื่นกลัวแสดงออกมาให้เห็นแม้แต่น้อย "ข้ามาตามหาเจ้า มีเรื่องจะพูดด้วยมาทางนี้เถิด" นางเดินนำหน้าพาอ้อมไปทางด้านหลังจวน ซือซือถือตะกร้าตามไปมองหน้ามองหลังยังไม่ไว้ใจง่าย
last updateLast Updated : 2025-12-19
Read more

จวนที่มีแต่ตัวตลก

ซือซือรู้สึกค่อนข้างแปลกที่หลี่ชิงหยาไม่เหมือนคนอื่น ยามผู้ใดพบเจอหน้านางต้องใช้งานอยู่ร่ำไปโดยไม่สนใจเวลาและสถานที่ นางครุ่นคิดไปตลอดทางจนกระทั่งกินข้าวเสร็จจึงนึกขึ้นได้ว่าคุณหนูใหญ่ไม่เคยกินข้าวร่วมโต๊ะกับนายท่านและฮูหยิน เพราะฉะนั้นนางควรเป็นคนยกไปให้ที่เรือน วันนี้นางจึงทำโจ๊กอย่างง่ายไปให้หลี่ชิงหยา "ข้าทำโจ๊กมาให้ท่าน กินเถิดเจ้าค่ะ" หลี่ชิงหยานั่งอ่านตำราอยู่เงยหน้าขึ้นมา กลิ่นหอมของอาหารชวนหิวทำให้นางละความสนใจกระนั้นก็ยังไม่พ้นสายตาของซือซือไปได้ ได้ยินมาว่าคุณหนูไม่เคยเรียนหนังสือเรื่องการเขียนตัวอักษรยิ่งไม่ต้องพูดถึง แล้วจะอ่านตำราเป็นเล่มได้อย่างไร หลี่ชิงหยาเริ่มกินโจ๊กรสชาติดีที่สุดตั้งแต่อยู่ในจวนนี้มา นางรู้ว่าซือซือมีความรู้สึกอย่างไรบ้างในตอนนี้แต่มิได้ปิดบังความรู้สึกเพียงแต่ไม่แสดงออกมา หากถามขึ้นเมื่อไรนางก็สามารถบอกได้อย่างเปิดเผย เมื่อมาเป็นคนของนางก็ควรให้ความไว้เนื้อเชื่อใจกันการอยู่ร่วมกันถึงจะราบรื่น หลังอาหารเช้าซือซือเตรียมของมาทำความสะอาดห้องหลี่ชิงหยาจึงออกไปเดินเล่นข้างนอกเพื่อความสะดวกในการทำงาน ขณะที่นางกำลังทอดสายตามองไปที่สวนดอกไม้ลานหน้าจวน
last updateLast Updated : 2025-12-19
Read more

ได้คนติดตามเพิ่ม

ไป๋เหนียงและหลี่เจินไม่ได้มาหาเรื่องที่เรือนของหลี่ชิงหยาหลายวันแล้ว พวกนางเข้าใจว่ายังถูกขังอยู่ในห้องเก็บของคงไม่ถูกปล่อยออกมาง่าย ๆ หลี่จือหลินโกรธเกรี้ยวถึงขนาดนั้นไม่มีทางปล่อยนางให้มีอิสระง่าย ๆ แน่ ซือซือทำความสะอาดเสร็จนางจึงขอตัวออกไปซื้อของเข้าจวนช่วยเซียวซือ หน้าที่นี้ขึ้นตรงกับหลี่จือหลินหลี่ชิงหยาจึงอนุญาต อีกเหตุผลหนึ่งคือซือซือจะได้รู้ข่าวต่าง ๆ จากภายนอกจวนไว้รายงานนาง ระหว่างที่คนไม่อยู่หลี่ชิงหยาก็เข้าไปอยู่ในห้องปิดประตูเรือนเอาไว้แล้วนอนพักผ่อน บนถนนหลวงของแคว้นซีหนานที่กว้างขวาง ผู้คนพลุกพล่านแทบตลอดทั้งวัน เนื่องจากแคว้นมีขนาดใหญ่ ณ ที่แห่งนี้จึงมีชีวิตชีวาแม้กระทั่งยามค่ำคืน กิจการค้าสองข้างทางคึกคักการค้าขายรุ่งเรืองประชาชนหน้าตาเบิกบาน ซือซือออกมาซื้อของกับเซียวซือ วันนี้ต้องซื้อเพิ่มบางส่วนนางจึงให้เสี่ยวจูหลานสาวกำพร้าที่อาศัยอยู่ด้วยกันมาช่วย โดยปกติเสี่ยวจูช่วยงานที่บ้านเซียวซือและออกไปรับจ้างเล็ก ๆ น้อย ๆ จึงไม่ค่อยได้มาช่วยงาน นาน ๆ ครั้งเซียวซือจะพานางมาด้วย "พี่เสี่ยวจูต้องถือของช่วยข้าเข้าไปในจวนแทนท่านแม่แล้วล่ะ วันนี้ท่านแม่ปวดแขนมากคงไปไม่ไหวแล
last updateLast Updated : 2025-12-20
Read more
PREV
12
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status