All Chapters of ความทรงจำสีจางกับศาสตราจารย์ที่รัก 18++: Chapter 21 - Chapter 30

ภายในห้องสวีทของโรงแรมหรู บรรยากาศเต็มไปด้วยกลิ่นอายของความโรแมนติก ทว่าเขมมิกากลับรู้สึกขยะแขยงผู้ชายที่กำลังเดินมาหาเธอ เขาเปลี่ยนชุดออกได้อย่างรวดเร็วทันใจ เหลือไว้แค่เสื้อคลุมตัวยาวสีขาว ทำเอาหญิงสาวหายใจหอบถี่ตัวสั่นด้วยความหวาดกลัว แผ่นหลังของเธอเริ่มมีเม็ดเหงื่อผุดขึ้นมา ความร้อนแผ่ไปทั่วทุกอณูของเรือนกาย บวกกับความปรารถนาที่กำลังลุกโชน ทำเอาเขมมิกาแทบไม่เป็นตัวของตัวเอง “ฉันขอเข้าห้องน้ำก่อนได้ไหมคะ” เธอพยายามประคองสติอันน้อยนิด เพื่อเอ่ยปากขอร้องแววตาของหญิงสาวพยายามอ้อนวอนชายตรงหน้า เพราะในเวลานี้มันคือทางรอดเดียว “น้ำอาจช่วยดับร้อนได้ชั่วครั้งชั่วคราว แต่ผมสามารถทำให้ไฟในกายของคุณดับลงได้ โดยที่คุณไม่ต้องทรมานอย่าพยายามปฏิเสธผมเลยนะด็อกเตอร์เขมมิกา” ชายตัวโตพูดพลางโน้มตัวเข้าหาเธอ ทำเอาเขมมิการ้อนรุ่มในกาย เมื่อสมองของเธอกำลังต่อต้านความปรารถนาที่กำลังลุกโชน ทว่าสติที่มีกำลัง

เสียงสะอื้นดังออกมาเบา ๆ เพื่อป้องกันไม่ให้คนข้างนอกได้ยิน หยาดน้ำตาใส ๆ ที่ไหลออกมานั้น มันเป็นสัญลักษณ์ของความเสียใจ ที่เธอต้องกลายเป็นผู้หญิงของปรเมศอีกครั้ง ทั้งที่ห่างหายไปหลายปี ทว่าโชคชะตากลับเล่นตลกกับเธอ ใบหน้าของลูกสาวลอยเข้ามา ยังดีที่ฝากมิราไว้กับเนเน่ ไม่อย่างนั้นหญิงสาวคงห่วงหน้าพะวงหลังจนเสียสติไปแล้ว ป่านนี้มาลิคคงเตรียมตัวพาลูกสาวของเธอเดินทางไปโรงเรียนแล้ว ถึงแม้ค่ำคืนที่ผ่านมาอาจดูเลวร้ายไปบ้าง อย่างน้อยก็ถือว่าโชคดีที่เธอไม่ได้เสียตัวให้กับผู้ชายอย่างอาจารย์สุชาติ ก๊อก! ก๊อก! ก๊อก! เสียงคนเคาะประตูหน้าห้องน้ำดังขึ้น จึงทำให้เขมมิกาหันมาจัดการกับตัวเอง เธออาบน้ำล้างตัวด้วยความรีบเร่ง เพราะอยากไปให้พ้นจากผู้ชายอย่างศาสตราจารย์ปรเมศเต็มที “เขม! คุณเป็นอะไรหรือเปล่าทำไมเงียบไป” น้ำเสียงทุ้มแฝงไปด้วยร่องรอยของความห่วงใย ทว่าคนที่อยู่ข้างในกลับไม่รู้สึกตื่นเต้นดีใจแม้แต่น้อย เขมมิกาห

หลังจากการวางยาเขมมิกาไม่สำเร็จ ทำให้รองอธิการฐานินโกรธมาก เขาไม่คิดที่จะยื่นมือเข้าไปช่วยอาจารย์สุชาติ ปล่อยลอยแพเขาไปกับโชคชะตาแสนโหดร้าย “ท่านจะไม่ช่วยเขาจริง ๆ เหรอครับ” มือขวาของชายสูงวัยเอ่ยขึ้น หลังจากรู้ว่าอาจารย์สุชาติกำลังจะถูกส่งตัวออกนอกประเทศ “มันทำงานไม่สำเร็จก็สมควรโดนแล้วไม่ใช่เหรอ” “แต่เขายังมีภรรยากับลูกชายเพิ่งคลอดได้ไม่ถึงเดือนนะครับท่าน” “พูดแบบนี้หรือว่าแกอยากเป็นคนถูกส่งออกนอกประเทศเสียเอง” “ปะ... เปล่าครับท่าน” ชายหนุ่มรีบปฏิเสธออกไปทันควัน เพราะไม่เช่นนั้นเขาอาจโดนหางเลขไปด้วย“คุณพ่อขา... วันนี้ญาไปหาศาตราจารย์ปรเมศ แต่ก็ไม่เจอถามแม่บ้านก็ไม่ได้คำตอบ ญาโทรหาเขาจนสายจะไหม้เขากลับไม่รับสาย สรุปแล้วเขาเห็นญาเป็นตัวอะไรคะคุณพ่อ” ญานินเข้ามานั่งลงข้าง ๆ ผู้เป็นบิดา พลางบีบน้ำตาร้องไห้ออกมา เมื่อผู้ชายที่หมายปองไม่ยอมแม้แต่จะกดรับสายหล่อน “เขาคงยุ่งอยู่น่ะ”

ณ ห้องอาหารสุดหรู เนเน่เดินเข้ามาพร้อมกับมาลิค ทว่าสามีของเธอเจอเพื่อนเก่าพอดี จึงให้หญิงสาวเดินเข้าไปข้างในก่อน เพราะเขามีเรื่องสำคัญจะคุยกับเพื่อนสักครู่ พอหญิงสาวเดินเข้ามาถึง เธอถึงกับชะงักเมื่อเห็นสองพ่อลูกกำลังพูดถึงท่านประธานหนุ่มผู้มีศักดิ์เป็นสามีของเธอ ซึ่งดูเหมือนทับทิมกำลังคิดจะเป็นศัตรูหัวใจกับเนเน่อย่างไม่รู้ตัว “คุณมาลิคทั้งหล่อทั้งรวยเขาโสดแน่นะคะ ทับทิมแอบปลื้มเขามานาน คุณพ่อคิดว่าคุณมาลิคชอบผู้หญิงแบบไหนเหรอคะ” หล่อนจีบปากจีบคำตั้งคำถามกับบิดาอย่างไม่มีท่าทีเขินอายเลยสักนิด “พ่อได้ข่าวว่าคุณมาลิคเพิ่งมารับช่วงต่อจากประธานคนเก่า แต่ก็ไม่เคยได้ยินคนวงในพูดถึงภรรยาเขาเลยนะ” นายประจักษ์นักธุรกิจผู้มั่งมั่งกล่าวถึงอีกฝ่ายด้วยความชื่นชม เขายังแอบคิดในใจอยากได้มาลิคมาเป็นลูกเขยอีกด้วย

ศาสตราจารย์ด็อกเตอร์ปรเมศเรียกเขมมิกาไปพบเขาที่ห้อง เพื่อเตรียมตัวออกเดินทางไปทำกิจกรรมช่วยเหลือชุมชน ซึ่งทางมหาวิทยาลัยได้ปฏิบัติสืบต่อกันมาทุกปี ทว่าในปีนั้นต้องขึ้นดอย เพื่อนำอุปกรณ์กีฬารวมทั้งเครื่องเขียนต่าง ๆ ไปมอบให้กับทางโรงเรียนที่อยู่ห่างไกลความเจริญ “ที่ผมเรียกคุณมาพบ เพราะพรุ่งนี้ต้องออกเดินทางแต่เช้าเดี๋ยวผมจะขับรถไปรับที่บ้าน” “บุคลากรในมหาลัยมีตั้งมากมายทำไมต้องเป็นฉันล่ะคะ” หญิงสาวชักสีหน้าใส่เขาด้วยความไม่พอใจ“มันเป็นระเบียบของทางมหาลัย อาจารย์คนใหม่ต้องไปช่วยสังคมกับผม” “ใช้ตรรกะอะไรคะเนี่ย บ้าชัดๆ” เขมมิการู้ดีว่าเธอกำลังถูกมัดมือชก ทว่าศาสตราจารย์หนุ่มกลับแสยะยิ้มร้าย เมื่อเขากำลังต้อนให้เธอจนมุมได้ “คุณกลับไปเตรียมตัวเถอะ พรุ่งนี้เราต้องออกเดินทางแต่เช้า” “ใครบอกว่าฉันจะไปกับคุณ” ความพยศของเขมมิกายังคงแสดงทีท่าไม่ยอมอ่อนข้อให้เขาง่าย ๆ“ที่นี่ผมคือผู้บริหารสูงสุด ถ้าคุณกล้าปฏิเสธจะฉีกสัญญาทิ้งก็ได