All Chapters of หนี้รักสยบมาเฟีย : Chapter 1 - Chapter 5

ต้นหยง | partแท็กซี่คันคุ้นตาของลุงประพจน์จอดเทียบหน้าบ้าน ฉันลงไปเปิดประตูรถให้ยายก่อนจะค่อยๆ พยุงท่านเข้ามานั่งพักด้านใน แม่และน้องชายที่เห็นว่าพวกเรากลับมาจากโรงพยาบาลแล้วต่างกุลีกุจอเข้ามาช่วยขนของ“เป็นยังไงบ้างจ๊ะแม่ หมอว่ายังไงบ้าง” แม่ถามไถ่การของยายอย่างเป็นห่วงเป็นใย ตอนที่ยายต้องแอดมิทนอนโรงพยาบาล ช่วงกลางวันไม่มีคนคอยเฝ้าเพราะแม่ต้องทำงาน ส่วนฉันและน้องชายไปโรงเรียนเพราะช่วงนี้ใกล้ปิดเทอมแล้ว ฉันที่พอมีเงินอยู่บ้างจึงจ้างคนรู้จักที่สนิทกันในซอยบ้านเราให้มาดูแลยาย ส่วนกลางคืนฉันขอเป็นคนเฝ้าเองยายมีโรคประจำตัวหลายอย่าง โรคที่คนแก่ชอบเป็นกันนั่นแหละ เข้าโรงพยาบาลครั้งนี้ก็เพราะความดันต่ำจนเป็นลมหมดสติ ค่ารักษาอื่นๆ ก็ตามมาด้วยที่ฉันพึ่งบอกไปว่าพอมีเงินอยู่บ้าง จริงๆ แล้วจำนวนเงินเยอะใช้ได้เลยล่ะ แค่มันไม่ใช่เงินของฉันนี่สิย้อนไปเมื่อหลายวันก่อน ฉันปวดท้องหนักมากจนต้องวิ่งจู๊ดๆ หาห้องน้ำ ไม่รู้เป็นความบังเอิญ โชคชะตากลั่นแกล้ง หรือเพราะเป็นคนดวงซวยอยู่แล้ว ฉันจึงได้เจอกับเหตุการณ์คนทะเลาะชกต่อยกันในห้องน้ำไอ้เราพยายามทำตัวให้เงียบที่สุดเพราะไม่อยากมีเอี่ยวด้วย แต่เพราะท้อ

พายัพมองแผ่นกระดาษในมือด้วยสีหน้านึกสนุก แววตาสีเข้มจ้องลายเซ็นของเด็กผู้หญิงคนนั้นไม่วางตา เอกสารยินยอมทางร่างกายเมื่อเธออายุครบสิบแปดปีบริบูรณ์ “นายครับ นายไม่ได้คิดจะเอาน้องเขามาเป็น…เอ่อ ไม่ได้คิดจะทำอย่างนั้นจริงๆ ใช่ไหมครับ” องอาจถามผู้เป็นนายด้วยน้ำเสียงระมัดระวัง “เอาเด็กนั่นมาเป็นเมียน่ะเหรอ” พายัพหัวเราะอย่างนึกขันกับความคิดลูกน้อง “เด็กกะโปโลแบบนั้นฉันไม่มีทางเอาขึ้นเตียงหรอก ถ้าขึ้นเขียงน่ะไม่แน่” องอาจยิ้มแหยให้ผู้เป็นนาย เขาก็ขอให้สิ่งที่พายัพพูดเป็นจริงด้วยเถอะ เพราะเท่าที่เห็นสายตานายตอนมองเด็กผู้หญิงคนนั้นแล้วมันไม่ธรรมดาเลยทีเดียว ต้นหยง | part ไม่อยากจะเชื่อเลยว่าฉันทำอย่างนี้ ไม่อยากจะเชื่อ! “ยูนิฟอร์มที่นี่สวยจังเลยอะหยง” เห็ดที่ตามฉันมาทำงานที่คลับดูจะตื่นเต้นออกนอกหน้านอกตาไปมาก วันนี้คือวันแรกที่ฉันต้องเริ่มงาน หลังกลับจากโรงเรียนฉันก็รีบรายงานแม่ทันทีว่าคงไปช่วยขายขนมไม่ได้แล้วล่ะ เพราะต้องไปทำพาร์ทไทม์ที่เคยบอกเอาไว้ จริงๆ พาร์ทไทม์ที่ว่าคืองานที่ร้านของแม่พี่บูม เป็นร้านคาเฟ่เบเกอรี่น่ารักๆ ไม่ใช่คลับซึ่งเป็นแหล่งรวมอบายมุขที่ฉันอยู่อย่างในตอนนี้