กู่เจิ้ง ถูกดัดแปลงเป็นซีรีส์ประเทศใดบ้างในทศวรรษนี้?

จางอันอันจะทำอย่างไรเมื่อเธอต้องเข้าไปอยู่ในร่างของเด็กหญิงวัยสี่ขวบตัวน้อยที่เป็นครอบครัวของตัวประกอบนิยายใช้แล้วทิ้งจากการเขียนของตน (รู้แบบนี้ข้าเขียนให้ครอบครัวนี้รวยไปเลยซะก็ดี)

“ไปสงบสติอารมณ์ซะ !!” คุณป๋าพูดทิ้งท้ายก่อนที่รถยนต์ราคาแพงจะจอดสนิทตรงลานจอดรถที่มีรถจอดเรียงรายนับสิบคัน ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าคุณป๋ารวยขนาดไหน “ค่ะ” เวลาที่ฉันมีเรื่องกับใคร ทุกครั้งที่คุณป๋ารู้จะให้ฉันเข้าไปอยู่ในห้องสีเหลี่ยมที่ไม่มีเฟอร์นิเจอร์ใดๆ อยู่ภายในห้อง เป็นห้องที่ปิดตายไม่มีแม้กระทั่งบานหน้าต่าง และฉันต้องอยู่ข้างในนั้นเป็นเวลาสามชั่วโมง เพื่อสำนึกผิด กับความผิดที่ฉันไม่ได้เป็นคนเริ่ม มันน่าตลกสิ้นดี!! “ถ้าเข้ามหาวิทยาลัยแล้วเธอยังดื้อด้านอยู่แบบนี้ เธอคงรู้ว่าเธอจะไม่ได้เรียนต่อ” คำพูดที่ดูเหมือนเป็นแค่คำขู่ แต่ฉันรู้ดีว่าคุณป๋าพูดจริง คุณป๋าเป็นคนเด็ดขาดในคำพูดของตัวเองมาก ซึ่งฉันก็ไม่ได้โต้เถียงอะไร “มึงลงไป” คุณป๋าสั่งให้คนขับรถลงไปจากรถก่อน ทำเหมือนว่ามีธุระสำคัญอะไรจะคุยกับฉัน หลังจากที่คนขับรถลงไปแล้ว คุณป๋าก็ยื่นใบหน้าเข้ามาใกล้ๆ ใกล้จนรับรู้ได้ถึงไอร้อนจากลมหายใจ “เวลาอยู่กับฉัน” คุณป๋าเว้นจังหวะในการพูดก่อนจะเพ่งตามองมาที่ริมฝีปากของฉัน “เธอเลิกทำตัวเหมือนหุ่นยนต์สักที !!” “หนูลงจากรถได้หรือยังคะ ?”

เขาและนางผ่านค่ำคืนที่เร่าร้อนโดยมิได้ตั้งใจ แต่ใครจะคิดว่าหลังงานอภิเษกที่ไม่เต็มใจนี้พระชายาของเขาจะเร่าร้อนดุจไฟจนเขาขาดนางไม่ได้...ทว่าที่นางทำล้วนมีจุดประสงค์เมื่อบรรลุเป้าหมายนางก็จะ"หย่า"กับเขา "ฟู่ซิ่วอิง" บุตรีของแม่ทัพใหญ่ถูกวางยาและส่งไปอยุ่ในห้องรับรองแขกใจตำหนักท่านอ๋องคืนงานเลี้ยงต้อนรับ "ฉางรุ่ยหยาง" ท่านอ๋องคนใหม่ "องค์ชายหก" ของฮ่องเต้ที่ถูกส่งมาปกครองเมือง "หลิงโจว" งานอภิเษกระหว่างทั้งคู่ถูกจัดขึ้นด้วยความไม่เต็มพระทัยของท่านอ๋องเพราะเขามิได้รักนาง และ นางก็มิได้รู้สึกพิเศษกับเขาเพียงแต่ "พรหมจรรย์" ที่เสียไป เขาจึงต้องรับผิดชอบ แต่งตั้งนางเป็นพระชายา "เมิ่งลี่ถิง" บุตรสาวราชครู ผู้ที่เป็นคนที่ถูกเรียกได้ว่า "ว่าที่พระชายา" เดินทางตามท่านอ๋องมาจากเมืองหลวงกลับต้องเสียใจและโกรธแค้นยิ่งนักเมื่อท่านอ๋องต้องเข้าพิธีอภิเษกและแต่งตั้งสตรีอื่นเป็นพระชายาอย่างหลีกเลี่ยงมิได้ “อืม ท่านอ๋องพระองค์…จูบไม่เป็นหรือเพคะ” “เจ้าว่าอย่างไรนะ นี่เจ้ากล้า…” “เพคะ จูบราวกับทารกดูดนมมารดาเช่นนี้ อ๊ะ!!…อื้มมม!!”

คุณหนูตกอับเกิดตายในเกี้ยวระหว่างงานแต่ง ลืมตาตื่นมาอีกที ฟู่จาวหนิงซึ่งเป็นอัจฉริยะแห่งวงการแพทย์ก็ข้ามภพมาอยู่ในร่างนี้แทนแล้ว บุตรสาวของหมอเทวดาพึ่งพาอำนาจรังแกคนอื่น ทั้งฉีกชุดแต่งงาน แถมยังบังคับให้นางยกเลิกงานแต่ง คู่หมั่นตัวเองก็เอาแต่ปกป้องคนอื่น ดูถูกนาง รังเกียจนาง แถมยังขู่จะฆ่านางอีก คนในตระกูลก็มีแต่พวกอกตัญญูที่คิดจะฆ่าผู้นำตระกูลเพื่อชิงสมบัติทั้งนั้น ฟู่จาวหนิงทำได้เพียงถลกแขนเสื้อขึ้นเพื่อเตรียมพร้อมสู้เท่านั้น เธอถือคติมีแค้นก็ต้องแก้ทันที งานแต่งเฮงซวยแบบนี้จะยกเลิกก็ยกเลิกไปเลย คนอกตัญญูมาคนหนึ่งฆ่าคนหนึ่ง คนชั่วมาสองคนก็ฆ่าทั้งสองคน! ไหนยังจะต้องสู้กับจวิ้นอ๋องผู้มีฐานะสูงส่ง อำนาจคับเมืองคนนั้นอีก จวิ้นอ๋อง : ข้าผิดไปแล้ว ให้อภัยข้าเถอะ ดีกันนะ มากอดหน่อยเร็ว...

หนิงเหอ ในวันหนึ่งที่เธอตื่นขึ้น เธอกลับพบว่าตนเองมาอยู่ในโลกที่แปลกประหลาดและไม่อยู่ในประวัติศาสตร์ยุคใดเลย แต่ที่น่าเศร้ามากกว่านั้นคือ ร่างเด็กสาวที่เธอเข้ามาอยู่นั้น เป็นเพียงเด็กสาวอายุ12ปีเท่านั้น แถมครอบครัวของนางก็ยังยากจนมากๆ แม้แต่ข้าวสวยสักชามยังไม่สามารถหากินได้ แต่เมื่อมาอยู่แล้ว เธอก็ต้องยืนหยัดกับความยากจนนี้ต่อไป จนกระทั่งเธอพบว่า โลกที่เธอกำลังอาศัยอยู่นี้ต่างให้ความสนใจกับงานศิลปะและดนตรีเป็นอย่างมาก เธอจึงคิดริเริ่มที่จะให้ฝีมือในการวาดภาพของตนเอง สามารถหาเงินและยกฐานะทางครอบครัวของตนเองขึ้นมาได้บ้าง

จากเหตุเครื่องบินตกทำให้เธอและเขากลายเป็นเด็กกำพร้า พวกเขาร่วมประสบชะตากำเดียวกัน ความโชคร้ายทั้งหมดของเขานั้นเป็นเพราะพ่อของเธอกระทำทั้งสิ้น ตอนที่เธออายุได้เพียงแปดขวบ และเขาอายุได้เพียงสิบขวบ ผู้พาเธอไปที่คฤหาสน์เทรมอนต์ เธอคิดว่าท่าทางที่ดูใจและหวังดีของเขานั้นออกมาจากใจเขาจริงๆ เธอไม่รู้เลยว่านี่มันเป็นการแก้แค้น ในระยะเวลาสิบปี เธอคิดมาตลอดว่าเขานั้นเกลียดเธอ เขาช่างอ่อนโยนและมีเมตตากับโลกใบนี้เหลือเกิน แต่ไม่เคยมีให้กับเธอเลย เขาไม่ให้เธอเรียกเขาว่า “พี่ชาย” เธอจึงทำได้เพียงแค่เรียกชื่อของเขา-มาร์ค เทรมอนต์, มาร์ค เทรมอนต์ ซ้ำแล้วซ้ำเล่าจนมันฝังลึกลงไปยังก้นบึ้งในจิตใจของเธอ