Ang Aking Sarili Essay Als

MATURED CONTENT: RATED SSPG “Tito Janus, sandali…” napapadaing na pagpigil ko kay Tito Janus ng maramdaman ko ang kanyang kamay sa loob ng panty ko. Ngunit patuloy lang siya sa paglalaro. Hindi sa hindi ko nagugustuhan, pero may hindi tama. At talagang hindi tama. Kapatid siya ng ina na aking nakagisnan. Kaya pamangkin niya ako kung maituturing. Pero heto ako, at nalulong sa mga haplos niya sa akin. Nadadala ako sa paghalik niya sa akin. At hinahayaan siyang gawin ang gusto niya sa katawan ko. Pero hanggang kailan ako magtatago sa ilalim ng kumot na kasama si Tito Janus, kung kailan mahuli na kami ng kanyang kapatid at ng aking ama na may milagro ng nangyayari sa aming dalawa? O magpapatuloy lamang kami kahit alam naming dalawa na hindi talaga tama ang aming ginagawa.

BLURB: Sa isang malaki at mamahaling restaurant na pag-aari ni Richmond De Guzman, nagtrabaho ako roon bilang baguhang waitress. Hindi ko inasahan na mapalapit ako sa kaniya—minahal siya nang hindi ko sinasadya. Naramdaman ko rin ang attention niya na tila sumasagot sa nararamdaman ko. Tunay na naging malapit kami sa isa’t isa hangang sa isang araw... para akong pinag-sakluban ng langit at lupa. Nang sabihin niya sa akin na dumalo sa opisina niya sumunod ako, at isang nakakawindang na pangyayari ang aking nakita; si Natch at siya nakita kong nagháhálikan. Sobra akong nagsisi, nagalit sa sarili na umasa ako kahit walang kami. Ang mas masakit pa dahil may nakaraan pala sila. Ang dami kong nalaman na sobrang hirap tanggapin. Siguro ganoon nga talaga kapag assuming ka, sinasampal rin sa ‘yo ang isang bagay na ina-assume mo. Sa sobrang sama ng loob, pinili ko na lang umalis—hindi nagpaalam. Sumama ako sa mga magulang ko papuntang Singapore. Ilang taon ang dumaan, muli kaming pinagtagpo ng tadhana. Talagang hindi na tulad ng dati ang ‘ngayon,’ maliban sa nararamdaman ko. Bakit hindi ito nagbago? Gusto kong maging malaya, pero ang hiyaw ng puso ko ay iba. Dapat ko bang pairalin ang pride ko o sasabihin ko sa kaniya ang totoo?

Vier Jahre Ehe. Eine Unterschrift – seine eigene –, die mich befreite, obwohl er nie begriff, was er da unterschrieb. Ich war Sophia Moretti, die unsichtbare Ehefrau von James Moretti, dem Erben der mächtigsten Mafiafamilie der Stadt. Doch als seine Kindheitsliebe, die blendende und privilegierte Vicky, zurückkehrte, verstand ich endlich: Ich war immer nur eine Übergangslösung. Also spielte ich meinen letzten Zug. Ich schob die Papiere über seinen Schreibtisch – eine Scheidung, getarnt als Routineformulare der Universität. James unterschrieb, ohne auch nur einen zweiten Blick darauf zu werfen. Seine Füllfeder kratzte so achtlos über das Papier wie er einst unsere Eide behandelt hatte – ohne zu merken, dass er damit unsere Ehe beendete. Doch ich ging mit mehr als nur meiner Freiheit. Unter meinem Mantel trug ich seinen ungeborenen Erben – ein Geheimnis, das ihn vernichten würde, wenn er begreift, was er verloren hat. Jetzt reißt der Mann, der mich nie beachtet hat, die Welt auseinander, um mich zu finden. Vom Penthouse bis in die finsteren Ecken der Unterwelt wälzt er jeden Stein um. Aber ich bin keine zitternde Beute, die darauf wartet, gefunden zu werden. Ich habe mich jenseits seiner Reichweite wieder aufgebaut – an einem Ort, an dem nicht einmal ein Moretti folgen kann. Diesmal werde ich nicht um seine Liebe flehen. Er wird um meine flehen.

At the parent-teacher conference, Emery Carey's essay, My CEO Mom, won first place, earning thunderous applause from the class. But the mood soured when my daughter ran to me in tears, her cheeks marked with red handprints. "Emery hit me again. He said I don't belong in his class and spat in my face." I scooped her up and marched to the teacher to demand answers. The teacher brushed it off. "It's just kids' horseplay. Don't blow it out of proportion. Emery's mother is the CEO of Mills Group. Get the picture and pull your kid out. Don't affect the mood." I froze, shocked by the absurdity. Then I dialed my lawyer. "Prepare the divorce agreement. Olivia is leaving with nothing." She'd been using my money to fund her lover and his son. That betrayal would not go unpunished.

Blurb: Pakiramdam ni Graeson Santillan, may kulang pa sa sarili niya kaya hindi niya magawang magseryoso sa buhay. Kaya hinanap niya ang sarili niya. Nilibang din niya ang sarili sa mga babae, bar hopping, car racing at iba pa. Pero gano’n pa rin ang pakiramdam niya kaya nagdesisyon siyang sumama sa kaibigang si Isagani pauwi ng probinsya, baka sakaling mahanap niya ang sarili doon. Hindi niya akalaing magiging wild ang unang gabi niya sa bayang iyon. Isa yata iyon sa hindi niya malilimutang karanasan. Pero minalas siya dahil basta na lang siya iniwan ng babaeng nakaniig na nagngagalang Beth. Hindi pa naman niya nakita nang malinaw ang totoong itsura nito. Hinanap niya ito ng mga sumunod na araw pero walang nakakakilala sa kanya. Saka naman dumating sa buhay niya ang Ate Athena ni Isagani, na matanda sa kanya ng anim na taon. Ginulo din nito ang naguguluhang puso niya, na mas lalong nagulo nang makatanggap siya nang balita tungkol kay Beth…

Dahil lang kumain ako ng isa pang extra na paa ng manok kaysa sa kapatid kong lalaki, pinalayas ako ng tatay ko mula sa bahay sa gitna ng isang snowstorm. Noong tumagal, ang tatay ko na isang archeologist ay nahukay ang aking katawan. Dahil sa nawawalang ulo ko, hindi niya ako nakilala. Kahit na noong nakita niya ang katawan ay may parehong mga peklat na meron ako, wala siyang pakialam. Pagkatapos, ang nanay ko ay kinuha ang aking puso at pinakita ito sa kanyang mga estudyante. “Ngayong araw, pag aralan natin ang puso ng isang taong may congenital heart disease.” Minsan niyang sinabi na makikilala niya ako kahit na anuman ang itsura ko. Mama, ngayon at ang tanging natitira sa akin ay ang puso ko, nakikilala niyo pa rin ba ako?

Matapos mamatay ng aking asawa sa isang car accident, walang sawa akong nagtrabaho sa pagpapatakbo ng isang maliit na restawran upang palakihin ang aking anak na si Henry. Bago ang kasal ni Henry, nanalo ako ng walong milyon sa lotto. Tuwang-tuwa ako, nagpasya akong ibenta ang restaurant at sa wakas ay tamasahin ang pagreretiro. Kaya naman, tumawag ako upang sabihin kay Henry ang tungkol sa pagbebenta ng restaurant, ang kanyang karaniwang magalang na fiancee ay nagbago ang ugali. "Hindi mo naman inaasahan na susuportahan ka namin, 'di ba? Halos kaka-simula lang natin magtrabaho!" Binantaan niya pa si Henry, "Kung gagastusan mo ang mama mo gamit ang pera natin, hindi na natin itutuloy ang kasal!" Nakipagtalo sa kanya si Henry ngunit pagkatapos ay sinigurado, at nangako siya, "Nagsumikap ka na nang husto, Ma. Aalagaan kita." Gumanda ang pakiramdam ko, Binalak kong bigyan siya ng dalawang milyon para makapagsimula ng negosyo. Kinabukasan, nakatanggap ako ng tawag na nagsasabing si Henry ay nasangkot sa car accident at agad na nangangailangan ng limampung libo para sa operasyon. Agad kong ipinadala ang pera, ngunit pagkatapos, nawala si Henry. Desperado, matapang akong dumaan sa isang bagyo upang hanapin siya sa lungsod niya, ngunit napunta lamang ako sa isang kasalan sa isang mamahaling hotel. Naroon si Henry, nakikipag-toast sa isa pang babae “Ma.” Ah, at ang katabi niya? Ang aking “patay” na asawa mula noong nakaraang sampung taon.

“ANO!? SIRA ULO!? Hindi mo ba kilala kung sino ang magiging ka-One Night Stand mo?” “Hindi eh, kasi ang nag schedule ng aking One Night Stand ay kaibigan ko at ang sabi nya lang sa akin ay may babae na papasok sa aking room number at yun ang magiging ka-One Night Stand ko… At ikaw ang pumasok sa aking room number.” Si Rogelyn ay isang babae na pinanganak ng mahirap at ang kanyang Mama na nag-ngangalang Rose ay nagkaroon ng comatose saka matagal ng patay ang kanyang Papa. Nung 20th birthday ni Rogelyn ay kanyang nahuli ang kanyang BF na may kasiping na ibang babae kaya sya ay naglasing at pumunta sa isang hotel. Sa hotel room na napasukan ni Rogelyn ay may hindi ina-asahang nangyari sapagkat isang binata na nag-ngangalang Sean ang sumiping sa kanya. Walang nagawa si Rogelyn kundi kalimutan ang nangyari sa kanila ni Sean. Isang araw, isang babae na nag-ngangalang Sarah ang nagbigay ng offer kay Rogelyn upang maging personal assistant para sa kanyang anak at ang kapalit nito ay si Sarah mismo ang magbabayad sa lahat ng bayarin sa Private Hospital. Tinangggap ni Rogelyn ang offer ngunit ang anak pala ni Sarah ay si Sean. Si Sean ay may fiance na nag-ngangalang Cyrell at sya rin ang babae na simuping sa bf ni Rogelyn. Sa pag-tra-trabaho ni Rogelyn bilang personal assistant para kay Sean ay nagkaroon sila sa isat-isa ng pa-unti-unting pagmamahal. Ngunit kaya ba nila Rogelyn at Sean ipaglaban hanggang sa wakas ang pag-ibig na nabubuo sa kanila.

Vor der Hochzeit stellte ich fest, dass ich im mehr als zwei Monaten schwanger war. Lucas Weber war jedoch leicht betrunken, strich über meinen Bauch und sagte halb im Scherz: „Mia, ich bin noch nicht bereit, Vater zu werden, lass uns dieses Kind erstmal nicht bekommen, okay?“ Ich hatte darauf nicht unruhig reagiert und antwortete leise: „Okay.“ In meinem früheren Leben hatte ich darauf bestanden, dieses Kind zu behalten, aber Sophia Schulz hatte zufällig eine Fehlgeburt, die es ihr schwierig machte, schwanger zu werden. Lucas hegte deshalb einen Groll gegen mich und war nach der Heirat kaltherzig zu mir. Und ich hatte eine schwierige Geburt, einen von Füßen in die Höllenpforte hinein, bevor ich den Sohn zur Welt brachte, aber auch er weinte und wollte Sophia als seine Mutter anerkennen. Später, als ich bei einem Autounfall einen Blutsturz erlitt, gingen Lucas und unser Sohn gleichgültig schnell an mir vorbei. Sie begleiteten nur um Sophia zur Entbindung. Oberhalb verblutete ich. Unter der Decke hielten sie Leuchtstäbe in die Höhe zum Feier der Ankunft des neuen Lebens. In meinem neuen Leben werde ich mich nicht mehr selbst aufgeben und keinen falschen Weg mehr gehen. Ich wählte die Nummer des Dekans und sagte: „Ich bin bereit, an der Polarexpedition teilzunehmen.“

Mahal ko siya. Hindi ko kayang labanan ang aking nararamdaman. Hanggang sa lumipas ang panahon ang pag ibig na nararamdaman ko sa kanya ay parang kumunoy, na kahit anong gawin ko'y hindi na makakaahon. Natuklasan ko na pareho ang nararamdaman naming dalawa. Ang siyang simula ng hirap ng aming pag iibigan.