Artist

ฉันที่กำลังเลิกเรียนและยืนรอรถเมล์ที่ป้ายรถเมล์ที่หน้าโรงเรียนเพื่อที่จะกลับบ้าน แต่จู่ๆ ก็มีกลุ่มผู้ชายชุดดำฉุดฉันขึ้นไปบนรถตู้ทันที " กรี๊ด! " ฉันกรี๊ดร้องเสียงดัง ซึ่งตอนนี้ที่ป้ายรถเมล์ไม่มีคนอยู่สักคนเลย เพราะทุกคนทำกิจกรรมกีฬาสีอยู่ในโรงเรียนกันหมด เลยยังไม่มีใครออกมานอกโรงเรียน ฉันโดนฉุดกระชากลากถูให้ขึ้นไปบนรถตู้คันสีดำ ฉันดิ้นยังไงก็ดิ้นไม่หลุด เพราะผู้ชาย 2 คนล็อกแขนทั้งสองข้างของฉันเอาไว้แน่น ฉันที่มีแรงเท่ามดตะนอยจะไปสู้แรงพวกเขาได้ยังไง " พวกคุณเป็นใคร ปล่อยหนูนะ ปล่อยหนู " ฉันที่ตอนนี้ตื่นตะหนกเป็นอย่างมาก และร้องไห้ออกมาด้วยความกลัว " เรียบร้อยครับท่าน " ผู้ชายอีก 1 คนพูดกับใครก็ไม่รู้และเขาก็ปิดประตูรถตู้ทันที " หึ " ฉันที่ได้ยินเสียงหัวเราะในลำคอเลยหันหลังไปดูต้นเสียงที่เบาะด้านหลังของฉันทันที " ขะ คุณเป็นใครคะจับหนูมาทำไม ปล่อยหนูเถอะนะคะ หนูอยากกลับบ้าน " ฉันที่ตอนนี้ตัวสั่นเทา น้ำตาไหลอาบแก้ม หันไปยกมือไหว้ขอร้องอ้อนวอนผู้ชายที่นั่งอยู่เบาะหลัง

. นี่หรือคำว่ารัก ? “ หยุดนะมิน พี่บอกให้หยุด จะไปไหน ! ! ! ” “ ปล่อย ฉันไปที่ไหนก็ได้ที่ไม่ต้องเห็นหน้าคุณ ! ” “ อย่าฝันไปเลย ” “ มินหยุุด ! ” การฉุดกระฉากดึงและผลักของทั้งภวิชทั้งมินตราทำให้ทุกคนชะงัก มินตราสะบัดมือออกจากเขา ภวิชเองก็เริ่มโกรธจัดแล้วเหมือนกัน “ พี่บอกให้หยุด มิน ปัง ๆ ๆ ๆ ” เสียงปืนหลายนัดที่ดังขึ้นมาทำให้ทุกคนตะลึงตกใจ รฎายกมือขึ้นปิดปากไม่คิดว่าเขาจะกล้าทำ ภวิชมองปืนในมือตัวเองที่เล็งไปที่มินตราเขาเล็งลงพื้น ทุกคนในบริเวณนั้นไม่มีการเคลื่อนไหวใด ๆ มินตราเองก็นิ่งงันไม่แพ้กัน เขายิงเธออย่างนั้นเหรอ เขาทำแบบนี้ได้ยังไง ควันจากกระบอกปืนที่ยิงลูกกระสุนออกไปทำให้ภวิชถึงกับมือสั่น ไม่มีใครในบริเวณนั้นขยับไปไหนสักคน อากาศบริสุทธิ์ไม่น่าพิสมัยเช่นเดิม มันอึดอัดยิ่งกว่าอะไรดี...

เขาแสร้งเป็นเกลียดเธอ ทั้งที่ลึกๆ แล้ว เขาอยากได้เธอมาเป็นแม่แมวแทบขาดใจ เขาขยาดเรื่องความรัก เพราะน้าของเธอคือสาเหตุ ทำให้พ่อแม่ของเขาแยกทางกัน เขาจึงเกลียดแม่ศิลปินฝึกหัดคนนั้นชนิดฝังเข้าไปยัน DNA เลยก็ว่าได้ และทำให้เขามองว่า "ความรัก" คือสิ่งเลวร้ายที่สุดในชีวิตที่อัจฉริยะอย่างเขาจะไม่มีวันเสียเวลาไปยุ่งเกี่ยวเด็ดขาด จนกระทั่งเขามีความจำเป็นต้องขอความช่วยเหลือจากเธอ จุดเริ่มต้นและสัมพันธ์อันร้อนแรงจึงค่อย ๆ ก่อตัวขึ้น

ไค ไคเรย์ นักมวยเถื่อนประจำค่ายมวยแห่งหนึ่ง เขาไร้ตัวตน ไม่มีที่มาที่ไป แต่หน้าตาดีและฝีมือเยี่ยม จึงได้เป็นนักมวยประจำค่ายที่ฝีมือดีที่สุด และการชกของเขาก็คือสังเวียนเถื่อน ที่เอาเงินมาวางเดิมพันกับชีวิตของคน ถ้ารอดก็ได้เงิน ถ้าแพ้ก็ตาย เขาไม่เคยคิดที่จะมีความรัก จนกระทั่งได้เจอกับเธอคนนี้ แตงกวา ลูกสาวแม่ค้าอาหารตามสั่ง เธอสวยหน้าตาดี และมีความสดใสตามวัย ความรักมันก่อเกิดขึ้น หลังจากที่เธอเริ่มมาส่งข้าวที่ค่ายมวยบ่อยขึ้น

"ไง... เรียนจบแล้วหรอ ถึงได้เอาผัวมาเปิดตัวแถวบ้าน?" "นี่ แฟนผิงเอง เฮียจะพูดอะไรก็เกรงใจเขาหน่อย พอร์ชเขาไม่ได้ หยาบคายเหมือนเสียนะ"

มาร์คิน : มาเฟียผู้ทรงอิทธิพลที่พ่วงมาด้วยตำแหน่งประธานบริษัท ฉากหน้าคือนักธุรกิจ ฉากหลังคือเจ้าของธุรกิจสีเทาและสนามมวย เป็นผู้ชายในฝันของผู้หญิงหลายๆ คน แต่ใครจะรู้ล่ะว่า เบื้องหน้าที่อีกฝ่ายแสดงออกมากับเบื้องหลังนั้น…แตกต่างกันราวฟ้ากับเหว นาร์มิน : หญิงสาวจิตใจดี มีรอยยิ้มที่จริงใจ ใครมองเป็นต้องหลงเสน่ห์และหลงรัก ภายนอกที่ดูเข้มแข็ง แต่จริงๆ แล้วภายในกลับมีความอ่อนแอซ่อนเอาไว้ ‘อยากให้ฉันปล่อยน้องชายเธอไปเหรอ? หึ…ถ้าอย่างนั้นก็เอาตัวเธอมาแลกสิ’

ความลับของฉันคือการเป็นดาวฝ่ายหญิงของแอปonly live jing 18+ แต่เป็นดาวดีๆก็ดีอยู่แล้ว ดันไปหลงดาวฝ่ายชายซะได้T⁠T รู้ตัวอีกทีก็ "ฉันชอบผลงานของคุณ เรามาคอลแลปกันไหมคะ?" "แน่ใจเหรอ?รู้ไหมว่าผมเป็นใคร"

“ดีใจด้วยนะ…ที่เธอได้ฉันเป็นผัวคนแรกของเธอ!!” “คุณมันเลว!!” “ถ้าเธอด่าฉันอีกครั้ง ฉันจะไม่จบเพียงแค่นี้แน่ ฉันขอเตือน!!”

“จำใส่กะโหลกผุ ๆ ของเธอไว้นะกระต่าย...ฉันจะปล่อยเธอไปก็ต่อเมื่อฉันไม่ต้องการผู้หญิงอย่างเธอแล้วเท่านั้น”

ครอบครัว นอ.ล่มลลาย นอ.จึงดิ้นรนหางานทำซ้ำร้ายพ่อของเธอก็กำลังป่วยต้องการค่ารักษา นอ.จึงยอมมาเป็นเด็กชงเหล้าจนกระทั่งเจอ พอ. พอ.เห็นว่า นอ.สวยเลยเสนอบางอย่างให้เธอเพื่อแลกเงิน นอ.ที่กำลังเดือดร้อนเธอไม่มีทางเลือกจึงยอมรับข้อเสนอนั้น แม้ว่าจะเป็นเพียงของเล่นของ พอ.ก็ตาม