Ff Kyuhyun Direktur Dingin Nc

“เจ้าสัวขอให้เฮียปราบหนูจี แต่เฮียไม่ทำแบบนั้นหรอกค่ะ เพราะเฮียจะขยี้หนูให้จมเตียงแทน”

“พี่วิน!...นี่มันอะไรกัน” รินลณีร้องออกมาอย่างตกใจ หัวใจเธอเต้นแรงเหมือนมันจะหลุดออกมาจากอก ร่างกายชาไปทั้งร่าง ไม่มีแม้แต่เรี่ยวแรงจะยืนไม่เคยคิดว่าชีวิตนี้จะมาเห็นภาพแบบนี้ “พี่พัฒน์ ผมชอบพี่ ...รินณีเราเลิกกันเถอะ”นาวินก็ตกใจพอกัน ภาพที่เธอเห็นเขาคงปฏิเสธไม่ได้เพราะมันชัดเจนมากขนาดนี้...ชายหนุ่มได้แต่พูดว่า “ขอโทษ” “ไอ้เลว” รินลณีด่าออกไปทั้งน้ำตา..เธอวิ่งขึ้นรถไฟฟ้ากลับคอนโดมิเนียม โดยไม่ได้สนใจเสียงเรียกของนาวิน ส่วนระพีพัฒน์นะเหรอเขาก็ยังยืนเอามือล้วงกระเป๋าเสื้อกาวน์แบบไม่ได้สนใจอะไร นี่มันอะไรกัน มันคือโลกที่ชะนีแบบเธออยู่ยากจริง ๆ เธอกลับมาร้องไห้ต่อที่ห้อง ภาพอดีตของเธอกับนาวินไหลผ่านเข้ามาในหัวเธอไม่หยุด เพราะเขาเป็นเกย์ใช่ไหม? เธอกับเขาเลยเข้ากันได้ดี ไม่ว่าจะไปทำผม ชอปปิงเขาไม่เคยบ่น ไม่เคยว่ามันน่าเบื่อ

“เหมาะกับมึง ผิวขาว ๆ แบบนี้ใส่ทองแล้วขึ้น” “ทำไมพี่ราชันถึงให้ทองกับใบบัวหรือจ๊ะ” “กูให้ทองกับเมียไม่ได้หรือ”

พฤกษาเหรอ ฉันมองหน้าเขา ตื่นขึ้นมาด้วยอาการปวดหัวและยังเจ็บตรงนั้นไม่หาย แม้แต่ตอนตื่นนอนเขายังหล่อเลย “ยัยแก้วหน้าม้าตื่น ๆ เธอเข้ามาในห้องฉันได้ไง” หน้าตาหล่อจริงแต่ปากหมา นี่แหละเสน่ห์ของเขา “นายท่อนไม้แหกตาดูด้วยนี่มันห้องฉัน” โมโห คนนะมาเรียกแก้วหน้าม้าได้ไง อายุแบบนี้ยังรู้อีกเหรอแก้วหน้าม้าคืออะไร จะว่าอะไรสักอย่างก็ว่าที่ทันสมัยหน่อยก็ไม่ได้ “เอ้ย” เขาร้องลั่นเพราะไม่ใช่แค่เขานอนอยู่บนเตียงของฉัน แต่ตัวเขายังทับอยู่บนร่างของฉันอีก เสื้อผ้าสักชิ้นก็ไม่มีติดกายทั้งคู่ รอยเลือดบนตัวตนของเขาและดอกไม้ของฉัน แล้วนัวกันอีท่าไหนเนี่ย ฉันก็ดันเผลอใจไปกับเขา เช้ามานี่ตอนตื่นเขาก็คงมานัวฉันอีก สภาพแบบนี้ทั้งคู่คงไม่ต้องบอกว่าอะไรเป็นอะไร คนหน้าซีดไม่เหลือมาดหนุ่มหล่อเดือนมหาวิทยาลัยก็คราวนี้แหละ “แม่งมันเกิดอะไรขึ้นวะ” ถ้าเขาบ่นขนาดนี้ก็คงจำอะไรไม่ได้ ช่างมันเถอะแก้ว ฉันได้แต่บอกกับตัวเอง แกได้งาบเดือนมหาวิทยาลัยนะ ครั้งแรกกับเดือนที่แกหลงรักมาตั้งสามปีนะ มันก็ไม่เลวใช่ไหมละ

เลขาที่ไม่ได้ทำหน้าที่แค่หน้าห้อง บางทีก็บนเตียง ระเบียง ห้องครัว ไม่น่าเบื่อดี

เขาคือชายหนุ่มหล่อเหลาแต่ใครจะคิดว่าเขาจะมีปมด้อย และดันเป็นปมด้อยที่รักษาทางกายไม่ได้มันต้องรักษาทางจิตใจเท่านั้น เธอคือคุณหมอสาวสวย ผู้ซึ่งเคยทิ้งเขาไปเมื่อสิบปีที่แล้ว เจอกันหนนี้เขาจะไม่ยอมให้เธอหนีพ้น เขาคือตราบาปในใจเธอ ส่วนเธอก็ตราบาปในใจเขา ผู้หญิงแก่บ้า ได้แล้วก็ทิ้งกัน เด็กบ้า ใครจะคิดว่าอายุแค่สิบเจ็ดปี..นี่ฉันจะโดนข้อหาพรากผู้เยาว์ไหม หลังจากนั้นสิบปีผ่านไปเขาและเธอกลับมาเจอกันอีก ในฐานะ คุณหมอ กับ คนไข้

Hidup Alda yang sudah runyam dan suram mendadak seperti roller coaster saat mendengar tawaran gila dari Ardian. "Saya bisa bantu kamu. Tapi dengan syarat... menikahlah dengan saya." Itu adalah ide paling gila yang pernah Alda dengar. Menikah tanpa cinta, hanya kenal sebatas nama dan dengan pertemuan mereka yang hanya beberapa kali. "Kakak sudah gila?! Kita aja belum saling kenal!" Bukan hanya mengajak menikah, pemuda itu juga menyodorkan lembaran kertas ke arahnya. Perjanjian pranikah. "Silakan tanda tangan di sini." Mau dipikir berapa kali pun, tawaran itu benar-benar tak masuk akal. "Boleh saja kalau kamu nggak mau tanda tangan,” suara Ardian tenang. “Tapi bukankah kamu butuh uang untuk biaya rumah sakit adikmu?” Gila, Ardian benar-benar sudah gila. Tapi lebih gila lagi Alda yang nekat menerimanya karena tak punya pilihan lain.

Sebuah insiden di musala membuat Nilna, gadis 18 tahun, harus menikah mendadak dengan Bagas, direktur pesantren berusia 30 tahun. Semua orang menyebutnya keberuntungan. Namun bagi Nilna, cincin itu justru merenggut masa remajanya. Antara cinta, luka, dan perbedaan yang membentang, mampukah mereka menemukan makna dari sebuah pernikahan?

เมื่อเธอต้องมาเป็นเลขาให้กับพ่อเลี้ยง เธอคิดว่าจะสบายที่ไหนได้ ต้องทำงานทั้งบนโต๊ะ บนเตียง ในรถ งานหนักขนาดนี้หวังว่า สื้นปี พ่อเลี้ยงจะให้โบนัสเธอจุกๆนะ  แต่ว่าตอนนี้ เขาก็ทำให้เธอจุกสามเวลาหลังอาหารอยู่เเล้วนี่ อิอิ "ลุงตินนนขา หนูไม่ไหวเเล้วนะคะ หนูเหนื่อยค่ะ" "อีกนิดนะคะ คนดี ใกล้จะเสร็จแล้วจ้ะ" คำเตือน ‼️‼️ ⛔️นิยายเรื่องนี้มีเนื้อหาเกี่ยวกับเพศ คำหยาบ ความสัมพันธ์ที่ไม่เหมาะสม ⛔️อายุต่ำกว่า 20 ปี ควรได้รับคำแนะนำ

ภาคมองหน้าเลขาบนตัก ไม่ใช่ก็ไม่ใช่ แต่ตอนนี้กูขอเอาก่อนได้ไหมวะ ตอนนี้เขาแข็งจนทนไม่ไหว อะไรก็ได้ไม่ว่าจะมือ จะรู จะอะไรก็ช่าง..แม่ง! ขอกูแตกก่อน ไม่ได้แตกมานาน คนที่เคยคิดว่าจะไม่กินไก่ของตัวเองชักเริ่มร้อนรน "ไม่พูดก็ไม่พูด ช่วยหน่อยได้ไหม มือก็ได้" ภาคขออย่างหน้าไม่อายเพราะ ตอนนี้เขาไม่ไหวแล้ว "ทำยังไงคะ" รริดาหันหน้าไปมองเขา ดูจากอาการปวดร้าวของเขาแล้ว เธอก็สงสารเขาไม่ใช่น้อย แค่ใช้มือก็คงพอได้ เธอก็เคยดูมาบ้างในคลิปโป๊ต่างๆ ที่มีการใช้มือ "ผมขอถอดกางเกงก่อนนะ" ภาคถอดเสื้อกับกางเกงพาดไว้กับราวแขวนผ้า จากนั้นเขาก็มานั่งพิงหัวเตียง "..." รริดามองผู้ชายที่สวมกางเกงในบรีฟสีขาว แบบรัดแน่นพอดีตัวจนมองเห็นอะไรต่ออะไรที่ขดเป็นลำอยู่ภายใต้กางเกงใน ไหนบอกว่าไม่แข็งไง นี่มันขยายเต็มตัวแล้วมั้ง เพราะปลายหัวพ้นขอบกางเกงในออกมาแล้ว "คุณ ถอดชุดไหม เดี๋ยวชุดยับ" เขาถาม "ไม่! ฉันแค่ใช้มือชุดจะยับได้ไง"